Δυστυχείς λέγονται αυτοί...που προσπαθούν να μοιράσουν την δυστυχία τους μπας και ελαφρύνει.Quote:
Originally Posted by george1520
Printable View
Δυστυχείς λέγονται αυτοί...που προσπαθούν να μοιράσουν την δυστυχία τους μπας και ελαφρύνει.Quote:
Originally Posted by george1520
Δεν προσπαθούν να μοιρασουν την δυστυχία τους. Δεν έμαθαν να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και καταστρέφουν ότι βρουν στον δρόμο τους...
Εδώ Κύπρο βρέχει. Εκεί εσάς;
Κι όμως υπάρχουν πολλοί που μια χαρά ξεχωρίζουν το καλό απ το κακό, αλλά δεν αντέχουν την ευτυχία ή έστω την χαρά του άλλου.Quote:
Originally Posted by george1520
Έβρεχε την νύχτα, τώρα έχει έναν ωραίο ήλιο :)
Ξέρεις τι κατάλαβα.. Με τα χρόνια και με τους ανθρώπους που γνώρισα.. Έμαθαν να έχουν μια αντιμετώπιση συγκεκριμένη που όταν έρθει κάποιος και τους φερθεί καλά τρομάζουν. Δεν ξέρουν πως να του φερθούν..
Σήμερα ξύπνησα απογοητευμένος. Αν και έχω φάει πολλές ήττες στην ζωή μου κάθε φορά που τρώω καινούργια ο πόνος είναι ο ίδιος.
Λογικό μου ακούγεται. Δεν συνηθίζεται έτσι εύκολα η κακία. Και καλώς δεν συνηθίζεται. Εγώ ξέρεις τι λέω; Ευτυχώς που ξαφνιάζομαι ακόμα και πέφτω από τα σύννεφα..δεν θέλω να το συνηθίσω και να περιμένω το κακό. Ας τρωω τα μούτρα μου δεν πειράζειQuote:
Originally Posted by george1520
Εγώ πλέον ξαφνιαζομαι οταν συναντήσω ανθρώπους με καλοσύνη... Είδος προς εξαφάνιση.
χαχαχαQuote:
Originally Posted by george1520
Μιλά η απογοήτευση τώρα και η πικρία.
Υπάρχουν και καλοί άνθρωποι απλά συνήθως αυτοί δεν κάνουν θόρυβο, είναι πιο δύσκολο να τους βρεις, αλλά υπάρχουν.
Μ αρέσει πολύ μια φράση του Καζαντζάκη (τον λατρεύω)
"Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος —αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος— σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται."
Όπως βλέπεις επιλέγω να διατηρώ την θετική μου σκέψη (για άλλους αφέλεια, όπως θες πεστο)
Νομίζω ότι αυτό που πληγώνει περισσότερο είναι η ελπίδα ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι..
ελισαβετ θα στα πω να ξερεισ μην πεισ πωσ δε στα ειπα εγω ωσ παιδι επαιζα μπαλλα με τουσ χειροτερουσ χαρακτηρεσ εκει κριθηκα ωσ ανθρωποσ ωσ παιδι μαζι με αυτουσ ολοι παιζαμε μπαλλα αυτοι μεγαλωσαν και καναν μαλακιεσ και ψαχνουν την αληθεια εγω ωσ παιδια τουσ ελεγα οτι ειχαν και καλα στοιχεια τα παιδια καταλαβαινουν τον εσωτερικο κοσμο ετσι λοιπον μεγαλωσαμε κι αποφασισαν να βρουν την αληθεια μου κανανε τα παντα ειμαι σα να βγηκα απο θρυλερ εγω λεω οτι ειναι αναλογα τι εχεισ περασει πριν σε πετυχουν δηλαδη εγω επαιζα μπαλλα αληθινα και μαζευα ελιεσ αληθινα οποτε δε με πετυχε τιποτα αφου αυτα ηταν δυσκολα κι αληθινα θα τα βρουν ολα αυτα απο εδω
θα πρεπει να παρουν διδακτορικο στην ψυχολογια δηλαδη πχ καπνιζεισ γιατι τι δειχνει αυτο και τι μαρκα τι δειχνει αυτο και τι αναπτηρα και τι καπνο και τι χαρτακια και ολα αυτη τη δουλεια ανοιξανε που θελει 100 χρονια να τα βρουνε αυτα
Ναι είναι δύσκολο να διαχειριστείς την απογοήτευση που τρως από άτομα που δεν το περιμένεις αλλά όλα στο πρόγραμμα είναι δυστυχώς george...έτσι πάει η ζωή.Quote:
Originally Posted by george1520
Εγώ αυτό το διάστημα που βρέθηκα σε δύσκολη φάση πάντως, συνάντησα πολλούς που φέρθηκαν με καλοσύνη και συμπόνια χωρίς να το ζητήσω και χωρίς να χουν να κερδίσουν κάτι από μένα. Βρέθηκε μέσα στους τόσους και ένα άτομο που με απογοήτευσε πολύ. Πόνεσε δεν το κρύβω και μου στοίχισε αλλά αυτά είναι μαθήματα που πρέπει να πάρουμε. Πάντα θα υπάρχουν και τέτοιοι. Αλίμονο αν χάσουμε την ελπίδα μας ή την πίστη μας στους ανθρώπους επειδή υπάρχουν και μαλάκες, δεν θα τους κάνω αυτή τη χάρη. Ούτε θα αφήσω να γίνω σαν τα μούτρα τους. Προτιμώ χίλιες φορές να τρώω τα δικά μου.
Εγινε κάτι συγκεκριμένο με σένα και απογοητεύτηκες;
Κάθε μέρα γίνεται και κάτι. Οταν ζεις σε ένα τοξικό περίβαλλον τα χτυπήματα δεν μπορείς να τα αποφύγεις.. Απλά συνηθίζεις και επιλέγεις να βρεις την "ηρεμία" σου εκτός αυτού.. Όταν όμως το χτύπημα είναι από άτομο που επιλεγεις να είναι στην ζωή σου πονάει.. Δεν θα χαρακτήριζα τον συγκεκριμένο άτομο μαλακά.. Ουτε μια στο εκατομμύριο. Απλά πιστεύω πως δεν μπορεί να χειριστεί σωστα ένα άνθρωπο που φέρεται όμορφα και τον πληγώνει.. Και το κακό είναι ότι δεν μπορεί να καταλάβει ότι το κάνει για να το αλλάξει.
Δεν μπήκα για να σας φορτώσω με τα θέματα μου. Απλά ήθελα κάπου να το πω για να φύγει από μέσα μου..
Έχεις δίκιο , όταν είναι από άτομο που έχεις επιλέξει πονάει. Δεν είμαστε αλάθητοι όμως, κάνουμε και λάθος επιλογές κάποιες φορές ή μπορεί να μην είναι και λάθος επιλογές απλά και οι άλλοι να κάνουν πράγματα χωρίς να το καταλαβαίνουν όπως λες. Όπως και να χει, οι επιλογές αναθεωρούνται συνεχώς, αν θεωρείς πως είναι άτομο που δεν μπορεί να αλλάξει τις συμπεριφορές που σε ενοχλούν, τότε δεν έχεις παρά να το βγάλεις από την θέση που το είχες στην ζωή σου.
Δεν φορτώνεις κανέναν george, δεν είσαι εδώ μόνο για να βοηθάς άλλους.
ελις εσύ μικρός πρέπει να σουν πολύ αλάνι ε; Θυμάσαι ωραία πράγματα από παιδί; Σε βλέπω συχνά να αναφέρεσαι για όταν έπαιζες στις γειτονιές για αυτό ρωτώ.Quote:
Originally Posted by elis
Είμαι άνθρωπος που όταν τον ενοχλήσει κάτι το λέει.. Έτσι δίνω την ευκαιρία στον άλλον να μου εξηγήσει.. Μπορεί εγώ να πήρα κάτι στραβά ή μπορεί ο άλλος να μην κατάλαβε το λάθος του. Και είναι κάτι που έκανα και σε αυτή την περίπτωση .. Όποιος θέλει να μείνει στην ζωή μας, μας εκτιμά και μας σέβεται.. Όταν κάνει λάθος να το παραδέχεται και να προσπαθεί να διορθωσει. Αν όχι καλύτερα να είναι μακριά.
Γράφτηκα στο φόρουμ για να βοηθάω όπου μπορώ. Όταν έχω τον χρόνο ασχολούμαι περισσότερο. Δεν ξέρω αν όντως βοηθάω.. Αλλα προσπαθώ.
Γεωργιε δεν ξερω ποιος και τι σε προβληματισε αλλά ως μελος σε θεωρω σημαντικο. Στηριζεις εξηγεις δεν χανεις την υπομονη σου, καταθετεις προσωπικα σου βιωματα και εισαι καλο προαιρετος. Καποιοι ανθρωποι ειναι ετοιμοι για αλλαγες και καποιοι οχι. Ελπιζω να μεινεις.
εγω παλι δε μιλαω οταν με ενοχλει κατι.φοβαμαι την αντιπαραθεση.αυτος ηταν ο λογος που ειχα υποστει μπουλινγκ.γιατι δε σηκωσα αναστημα να πω ην αληθεια μου και να υποστηριξω την αποψη μου..
γυριζει αραγε η ροδα?
Άρα εσύ από την πλευρά σου προσπάθησες να δώσεις ευκαιρία να εξηγήσει ή να σκεφτεί τι έκανε λάθος και τι σε πείραξε.
Απο κει και πέρα δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Με τον κάθε άνθρωπο διαλέγουμε την απόσταση που θέλουμε να έχουμε κι αυτό είναι συνεχές. Μπορεί κάποια στιγμή να επέλεξες να είναι πιο κοντά σου αλλά αυτό δεν είναι μια συνθήκη που μένει αμετάβλητη στον χρόνο, όλοι κρινόμαστε καθημερινά εξάλλου σε όλες μας τις σχέσεις.
Καταλαβαίνω πάντως πως είναι βαρύ ένα άτομο που το χεις βάλει σε μια α θέση μέσα σου, να πρέπει ξαφνικά να το βγάλεις. Για κανέναν που δένεται όντως με τους ανθρώπους γύρω του δεν είναι εύκολο. Μπορείς να το δεις σαν ευκαιρία όμως και σαν εξέλιξη. Είχες την ευκαιρία να δεις μια πλευρά του που ίσως δεν είχες ξαναδεί και κάτι έμαθες από αυτό.
Ναι boo. Σημασια εχει ο τροπος υπερασπισης του εαυτου μας. Αυτος που ουρλιαζει χανει το δικιο του. Εγω ειμαι υπομονετικη καργα αλλά οταν εξαντληθω φωναζω. Ωπ το μαζευω. Και στο διαδικτυο πλεον νομιζω εχουν βιντεακια του τυπου " πως να διαφωνω χωρις να θυμωνω" δλδ διαχειριση εαυτου και σχεσεις.
Φυσικά και γυρίζει. Ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξεις όσα δεν σου αρέσουν.
Μπορείς να αρχίσεις με μικρά πράγματα μπου και να κάνεις εξάσκηση, να λες όσα σε ενοχλούν και να εξωτερικεύσεις όσα νιώθεις. Όσο τα κρατάς μέσα σου μόνο κακό σου κάνουν.
Εγώ πολλές φορές την πατάω για να μην χαλάσω το κλίμα. Μπορεί να με ενοχλήσει κάτι πχ και να σκεφτώ έλα μώρε τώρα, ξέχνα το δεν πειράζει, γιατί εκείνη την στιγμή ξέρω πως αν μιλήσω θα χαλάσω την διάθεση όλων. Όσες φορές το χω κάνει αυτό, το χω μετανιώσει 100% γιατί θα φτάσει μια στιγμή που θα ξεσπάσω τόσο πολύ που δεν θα μαζεύομαι.
Ευτυχώς δεν το κάνω με πολύ κοντινούς. Εκεί θέλω να λέω άμεσα τι με ενοχλεί και να λύνεται. Δεν θέλω να αιωρείται τίποτα.
Αν τα κανω όλα αυτά.. Τότε. Μπράβο μου :). Προσπαθώ όσο μπορώ να περάσω στον άλλον αυτά που πιστεύω για να τον κάνω να πιστέψει στον εαυτό του. Σχολιάζω τα θέματα που λίγο πολύ έζησα κι εγώ. Απλά εγώ δεν είχα ποτέ κάποιον κοντά μου να με βοηθήσει.. Ότι πέρασα στην ζωή μου το πέρασα μόνος. Και έχω περάσει πάρα πολλά.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Εμένα η φωνή μου ήταν η δύναμη μου. Όταν μπορείς να μιλήσεις με επιχειρήματα στον άλλον κανένας δεν μπορεί να σου κάνει κακό. Είναι κάτι που ευτυχώς ανέπτυξα με τα χρόνια.. Και ναι.. Η ροδα γυρνάει. Ότι δίνουμε κάποια στιγμή επιστρέφει πίσω σε εμάς. Είτε καλό, είτε κακό.Quote:
Originally Posted by boo
Ειναι κάπως περίεργη φάση. Μεγάλωσα δείχνοντας σε όλους ότι είμαι σκληρός και δυνατός. Ότι μπορώ μόνος μου και δεν χρειάζομαι κανένα.. Απλά για μια φορά στην ζωή μου κατέβασα την μάσκα που φοράω και είπα να είμαι ο εαυτός μου.. Και προφανώς αυτό δεν άρεσε.. Όταν είσαι ευάλωτος είσαι και εύκολος στόχος. Όταν μιλάς για αδυναμίες περνάς το μήνυμα ότι είσαι αδύναμος. Όσο ήμουν ο σκληρός και απολυτος δεν μπορούσε κανένας να με στεναχωρησει. Ή μάλλον δεν με επηρέαζε τόσο. Είπα να είμαι αληθινός. Να μην είμαι ο καραγκιόζης που δείχνω σε όλους γιατί ένιωσα πως και αυτός ο άνθρωπος ζει ότι και εγώ. Μπορεί να καταλάβει..Quote:
Originally Posted by elisabet
Όσο αφορά το κομμάτι αν πρέπει να μιλάς.. Κάποτε όχι. Κάποτε και η σιωπή κάνει ζημιά. Αλλά όταν πρέπει να μιλήσεις, να μιλας με το κατάλληλο ύφος. Το ύφος παίζει τον σημαντικό ρόλο. Όταν με πληγώνουν γίνομαι σκληρός και απολυτος.. Λέω αλήθειες αλλά με άσχημο τρόπο. Όχι βρισιές απλα σκληρά. Ειδικά όταν φερθω στον άλλο καλά και με πληγώσει.. Είναι σαν και μου ξύνει μια πληγή που είναι χρονιά ανοιχτή.. Και αντιδραω.
Η τελευταια σου παραγραφος μου θυμιζει τον εαυτο μου. Εγω ημουν πολλα χρονια η ησυχη η ειρηνοποιος η ψυχολογος τους ενα θυμα. Μεχρι που στοπ. Ξεβολευτηκαν ολοι επεσαν να με φανε. Πιο πολυ πονουσε ο ρολος του θυματος. Ενα νεο ταλεντο ειναι το φιλτραρισμα ακουσματων. Να μην πληγωνομαι απο τις προβολες των αλλων για τα δικα τους δυσεπιλυτα ζητηματα.
Εγώ μεγάλωσα σαν αγρίμι.. Έμπαινα σπίτι ζούσα το μαρτύριο μου ξύλο, βρισιές και ότι άλλο σκεφτείς.. Και μετά έκλεινα την πόρτα του σπιτιού μου και έπρεπε να ήμουν ο δυνατός, χωρίς προβλήματα.. Έπρεπε; Αυτό το πρέπει μόνος μου το φόρτωσα στον εαυτό μου. Αλλά αυτο με βοήθησε να επιβιώσω.. Πάντα όμως φοβόμουν την απορριψη. Στα λόγια του άλλου, στις πράξεις του. Εβλεπα την μάνα μου παντού μάλλον. Και έτσι γινόμουν επιθετικός.. Αρνητικός. Με την ψυχοθεραπεία άλλαξα. Άρχισα να δίνω ευκαιρια στον άλλον να τον γνωρίσω, να μην τον θεωρώ κακο πριν κάνει κάτι. Άρχισα να είμαι πιο ανοιχτός, ήρεμος.. Να μην επηρεάζομαι από τους ανθρώπους που με γέννησαν. Αλλά αυτή η φοβία για την απορριψη δεν έχει φύγει τελείως. Ειδικά όταν με πληγώνουν άνθρωποι που εγώ έβαλα στην ζωή μου. Μου κόβονται τα πόδια. Είναι σαν και ξανά ζω την απορριψη..Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Το φόρουμ το βρήκα τυχαία. Γράφτηκα γιατί ήθελα να βοηθήσω μια κοπέλα που η συμπεριφορά της ήταν σαν την δική μου. Σιγά σιγά ανακάλυψα πως αυτα που πέρασα ή περνώ τα ζουν κι άλλοι.. Οπότε όπου μπορώ να πω την γνώμη μου την λέω.
εσεις δε φοβαστε πως πανω σε μια ενταση μπορει να πειτε πραγματα που μετα θα μετανιωσετε?
δε θελει φωνες θελει επιχειρηματα οπως ειπατε..αλλα εκεινη την ωρα..
δε ξερω με τους καβγαδες δεν το εχω.
εδω τσακωνονται οι δικοι μου και κλεινομαι στο δωματιο μου λες και κρυβομαι.
με ειχε ρωτησει η ψυχολογος τι φοβαμαι εκεινη την ωρα απ τους δικους μου αλλα δεν ειχα να απατησω τι..
οσοι φαινονται σκληροι ειναι ευισθητοι αραγε μεσα τους?
Νομίζω σχεδόν πάντα λέω πράγματα που μετανιώνω.. Πάντα λέω τις αλήθειες μου. Αλλά κάποτε δεν χρειάζεται να τα λες όλα. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η φωνή μου έπρεπε να ανέβει πιο πάνω από τους άλλους. Οπότε η ένταση, οι φωνές είναι μέσα μου. Απλά πλέον δεν χρησιμοποιώ τις φωνές για να ακουστώ. Αλλά επιχειρήματα..Quote:
Originally Posted by boo
Γιωργο τον φοβο της απορριψης πιστευω πως οσο θα ζω θα τον εχω. Θελει μεγαλη δουλεια υποθετω με τον εαυτο μας μονο οτι Ναι οσο και να δωσουμε το καλυτερο μας εαυτο αυτο δε σημαινει πως θα γινει αποδεκτος. Boo εγω στους καυγαδες κρυβομουν μεχρι τ δημοτικο. Μετα ανεπτυξα μηχανισμους απεμπλοκης πχ διαβαζα ακουγα μουσικη. Οταν ενιωθα να με πνιγει το δικιο μου αρχισα να μιλω. Οταν δεν μιλαμε οι αλλοι νομιζουν πως δεν εχουμε προβλημα με τη συμπεριφορα τους.
τωρα που το σκεφτομαι μαζι με τη δικη σου εμπειρια παραλληλα μαλλον φοβαμαι μην πεσει ξυλο ή μηπως φυγει κανεις απο το σπιτι ή πως και αν θα ειναι τα πραγματα φυσιολογικα μετα..δε μπορω να σκεφτω κατι αλλο
εχω χασει πολλα παααρα πολλα που δεν μιλησα οταν επρεπε..τα πληρωσα τα πληρωνω και θα τα πληρωνω γιατι καποια πραγματα δεν αλλαζουν και μενεις με πληγες
Είχε γίνει ένα περιστατικό... Ηρθα στο δωμάτιο μου.. Και δεν ήμουν καλά.. Τότε κατάλαβα πως το λάθος μου ήταν που δεν μίλησα. Που δεν αντίδρασα. Και από τότε έμαθα να μιλώ. Το πλήρωνα η αλήθεια επειδή άρχισα να μιλαω.. Αλλά δεν μετανιώνω. Με βαρουσαν αλλά μιλούσα.. Δεν έσκυψα μπροστά τους. Δεν τους έδειξα ποτέ ότι με νίκησαν.. Αν εσκυβα εκεί θα εσκυβα και μετά έξω στην "πραγματική" ζωή
Μπου μου !!! Τολμα. Εισαι ευφυης. Αν δεν θελεις να τα πεις φωναχτα αφησε σημειωμα με τις σκεψεις σου σ οποιον νιωθεις πιο οικειο. Αφου δεν εφυγαν χωρισαν τοτε δυσκολο στο τωρα. Εγω δεν μιλουσα γιατι ειχα εξισου τον ιδιο φοβο συν τις απειρες απορριπτικες ταμπελες απο τη μητερα. Μονο κακο μου εκανε το να τα κραταω ολα μεσα μου. Εζησα μεγαλη περιοδο ιδψ αναμνησεων με ταση που αλλου φυσικα;; στο να με αφανισω. Απλοι ανθρωποι ειναι και αυτοι. Εμεις επιτρεπουμε να τους μεγαλοποιουμε και να μας συρρικνωνουμε.Quote:
Originally Posted by boo
να μιλησω στους γονεις? αυτοι οταν μαθανε για τα θεματα μου η απαντηση ηταν να σε παμε σε εναν παππα να σε διαβασει.αυτοι που δε με ρωτησαν ενα τιπως πηγε το σχολειο σαν μαθητρια τοτε.αργοτερα στο [πανεπιστημιο δε με ρωτησαν ενα τι κανεις?
η μανα μου μια ζωη μας μειωνε..κοιτα εκεινον τον αλλον ενω εσεις σκουπιδια. δε με χτυπουσαν σφαλιαρες και μπουνιες με χτυπαγαν μικρη με τη μυγοσκοτωστρα μεχρι να σηκωθει το δερμα και να φουσκωσει..
ο αδερφος μου με χτυπαγε καθημερινα μεχρι τα 22 μου που σηκωσα κεφαλι
τωρα με θεωρουν ανικανη να ζησω μονη μου, να βρω μια δουλεια, να κανω μια σχεση κλπ και μου το δειχνουν
Και; Γιατί η γνώμη 3 συναισθηματικά αναπήρων ανθρώπων να καθορίζουν την ζωή σου ή τον τρόπο που ζεις; σκέψου ότι γνωρίζεις ένα νέο άνθρωπο.. Το ίδιο κάνουν ακόμη 3 άλλοι. Και σας βάζουν να τον περιγράψετε. Νομίζεις πως όλοι θα πουν τα ίδια πράγματα; ο καθένας βλέπει στον άλλον αλλά και την ζωή με τον δικό του τρόπο. Με τα δικά του βιώματα, με τις δικές του ανάγκες.. Με ότι πήρε από άλλους. Αν οι γονείς σου δεν πήραν αγάπη τότε είναι λογικό να μην είναι ικανοί να δώσουν και σε σένα. Το θέμα είναι να μην γινεις σαν αυτούς. Αλλα καλύτερη. Και κυριως. Σταμάτα να δίνεις σημασία.. Πόσο είσαι αν επιτρέπεται;Quote:
Originally Posted by boo
ρε μπου υπαρχουν πολλα μυστικα για τουσ γονεισ μπου που δεν τα ξερετε απλα μην ασχολεισαι θα μαθεισ μεγαλονωντασ στα 40 θα ξερεισ αυτα
εδινα και δινω σημασια οχι ομως οπως παλια.
προσπαθουσα ασταματητα να τους ικανοποιησω να τους κανω περηφανους για μια φορα..
και τωρα μενω στο σπιτι σπουδαζω παλι και τα λουζομαι ολα.σκεφτηκα να φυγω απο το σπιτι αλλα δε βγαινω απο χρημα..
30 ειμαι
δεν ειμαι σαν αυτους θελω να πιστευω.ειμαι δοτικη, υπομονετικη, καλοπροαιρετη..τουλαχιστον θελω να πιστευω οτι ειμαι ετσι..μπορει και εμενα να με βλεπουν διαφορετικα καποιοι ανθρωποι
ολος αυτος ο δικαιολογημενος θυμος πρεπει καποια στιγμη να βγει να εκφραστει. Αρνηση θα εχουν παλι. Αυτα δεν εγιναν θα σου πουν. Εχω ακουσει τετοιες απαντησεις. Ολο αυτο το διαστημα που υποφερεις δεν εχουν αναρωτηθει ποτέ μηπως τα εκαναν μανταρα;;;;
Μπορει και ναι αλλά δε θα το παραδεχτουν. Σε εσενα κοπελαρα θα αρχισεις να αποδεικνυεις. Οι παθησεις της ψυχης κατα κυριο λογο ειναι βιολογικης προδιαθεσης ( ελλατωματικο γονιδιο μεχρι και 7 γεννες πισω ) δεν φταις !!!
μπου δεν κανει να σου πω τα μυστικα θα σου πω αυτο που μπορω οι γονεισ σου σε βλεπουν ωσ ενα αλλο ανθρωπο νεο που ειχαν την ευθυνη αυτοι αμα μεγαλωσεισ και ξεπεδιασουν μετα σ λενε μαλακιεσ ντεμεκ οτι ασχολουνται
Ηλικιακα είμαστε κοντά.. Αφού ξέρεις ότι είσαι διαφορετική.. Γιατί έχεις ανάγκη την αναγνώριση τους; Αφού είναι ανίκανοι να το κάνουν.. Αγάπησε τον εαυτό σου και θα δεις ότι όλα είναι πιο απλά.Quote:
Originally Posted by boo
εχω καημο να ακουσω μια φορα απο το στομα τους ενα μπραβο και να το εννοουν
ο πατερας μου ελεγε οτι ειμαστε τερατα και οτι του εχουμε κοψει το γελιο εξ αιτιας μας..
εσεις δεν νοιωσατε ποτ να θελετε να ακουσετε μια καλη κουβεντα?
εχω μαθει να επιβιωνω απο καταστασεις τετοιες και να μη δινω ιδιαιτερη σημασια αλλα καποια πραγματα τα κουβαλας παντα..
Μα φυσικά.. Εγώ έχω αυτή την ανάγκη. Αλλά δεν θα αφήσω την ζωή μου να χάνεται για να ακούσω κάτι που αυτοί δεν έχουν στο λεξιλόγιο τους. Είχα πάθει κρίση πανικού.. Δεν μπορούσα να αρθρωσω λέξη. Με έβλεπαν.. Και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Πως να ξέρουν; ξέρουν τι σημαίνει νοιάζομαι? Αγαπώ? Προσφέρω?. Οπότε μην περιμένεις κάτι που δεν θα πάρεις. Δεν το έχεις και ανάγκη.