Σε εμενα εχει αλλαξει σε σημαντικο βαθμο..Σε αλλους ομως?Δεν μπορει να ειναι μονο το mnimonio στριμμενο!Στις γιορτες πεφτει πολυ καταπιεση συνηθως γι'αυτο και καποιοι μελαγχολουν.
Printable View
Σκεφτομαι πως θα μπορέσω να λύσω όλα μου τα θέματα και κυρίως να νοιάζομαι για τον εαυτο μου παραπάνω απο το να νοιαζομαι για τους άλλους???
Η καταπίεση είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να μας συμβαίνει, όμως την ανεχόμαστε μόνο εφόσον δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.
Εννοείς ότι δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς και πρέπει να περάσεις τις γιορτές όπως σου επιβάλλουν κάποιοι άλλοι;
Ποιος σε υποχρεώνει και δεν μπορείς να κάνεις αυτό που θα σου άρεσε εσένα;
Aπο αθανατη Ελληνικη οικογενεια δεν ξερεις βρε Μαριαν?Σε υποχρεωνει η οικογενεια πχ,"παμε για ρεβεγιον στον αδερφο σου με τα πεθερικα του κτλ" και ενω δεν γουσταρεις πας για να μην λενε..Ενα παραδειγμα σου εφερα..Αλλοι θα βρεθουν να σου πουν αλλα τοσα!
Πλεον εχω γινει σνομπαρια γιατι κουραστηκα να καταπιεζομαι και ΚΥΡΙΩΣ βαρεθηκα να υποκρινομαι!Εχω περασει πολλα ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑ Χριστουγεννα με ασχετους (δεν εννοω την οικογενεια μου) που ολον τον χρονο δεν εχω καμια επαφη μαζι τους και τις γιορτες εχω υποχρεωθει να πιω το κρασακι μου μαζι τους!
Πλεον εχει σταματησει αυτο και μην με ρωτησεις γιατι το ανεχομουν..Μαλλον λογω ηλιθιας προσωπικοτητας!Και εγω ακομα απορω :)
Η αλήθεια είναι ότι είχα την τύχη να έχω ανοιχτόμυαλους γονείς, που δεν ήταν και οι ίδιοι ποτέ των "υποχρεώσεων" με συγγενείς.
Συνήθως έκαναν γιορτές με φίλους τους κι εγώ με τους δικούς μου.
Όσο ήμουνα μικρότερη, συνήθως μου συνέβαινε το αντίθετο. Να περιμένω τους φίλους μου παραμονή Πρωτοχρονιάς στο σπίτι μετά τις 12, γιατί έπρεπε να αλλάξουν τη χρονιά με τους δικούς τους! Οπότε κάποτε σταμάτησα να καλώ φίλους εκείνη τη μέρα. Υπάρχουν τόσες άλλες γιορτινές μέρες.
Καταλαβαίνω, όσο είναι κάποιος μικρός να είναι αναγκασμένος να ακολουθεί, όταν μεγαλώνει όμως, τι είναι αυτό που τον υποχρεώνει;
Τι θα πει "για να μη λένε"; Σιγά μην καθορίσει τη ζωή μου το τι θα λένε οι άλλοι και μάλιστα, άνθρωποι που δεν μ' ενδιαφέρουν!
To "για να μην λενε" Μαριαν δεν πηγαινε στους αγνωστους των εξισωσεων που εχω κανει τραπεζωματα μαζι τους,αλλα στους γονεις μου ή τα αδερφια μου.
Εχεις απολυτο δικιο σε αυτο που λες,τι μπορει να σε υποχρεωνει οταν εισαι σε μια αλφα ηλικια να ακολουθεις..Δεν ξερω γιατι το εκανα!Εβραζα στου ζουμι μου,παρολα αυτα ομως ακολουθουσα.
Ασε εμενα..Ξερεις ποσοι παντρεμενοι ανθρωποι πχ,αναγκαζονται να ειναι σε τραπεζια με πεθερικα,συμπεθερια και λοιπους συγγενεις που δεν γουσταρουν?Πεφτει πολυ πιεση το επαναλαμβανω κατι τετοιες μερες.
Και μια αλλη διασταση επισης ειναι οταν δεν εισαι οικονομικα ανεξαρτητος/τη..Θα φας τον κουραμπιε μαζι τους θες δεν θες! :)
Ξέρω, το βλέπω, αλλά πολύ συχνά είναι επιλογές. Συνειδητές ή μη.
Τις πιο πολλές φορές βέβαια είναι η οικονομική εξάρτηση που κρατάει κάποιους δέσμιους των επιθυμιών των άλλων.
Και είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να επιβάλλουν κάποιοι τη θέλησή τους στους άλλους (βλέπε γονείς).
Αυτοί που συνήθως δεν έχουν άλλα επιχειρήματα για να σε πείσουν.
Ολα μα ολα επιλογες μας ειναι αγαπητη Μαριαν..
σκέφτομαι ότι δεν προκειται να ξανακλαψω για κανεναν και για τιποτα στη ζωη μου, τουλάχιστον θα προσπαθω και αν δεν μπορω να το αποφυγω δεν θελω να με δει κανεις
απο τη δευτερα κοιμαμαι καθε βραδυ το πολυ πεντε ωρες, καθε βραδυ πριν κοιμηθω το καθυστερω απιστευτα για να δουλεψω ακομα παραπανω και ολα ειναι μια ζαλη κατι θολο και τα πληκρτα κανουν αυτο τον χαριτωμενο ηχο καθως γραφω παλι αυπνη και αντηχει στο σιωπηλο σκοταδι..λενε πωε το ιντερνετ μας χαλαει τον υπνο, ολη αυτη η ροη πληροφοριων, νιωθουμε οτι παυουμε να ειμαστε μερος της, οτι ολα ειναι εδω και εδω ειναι το παντου και το κεντρο του συμπαντος..μεχρι την παρασκευη ας προσευχηθει καποιος και για μενα να μεινω ορθια και η πνευματικη μου κατασταση ακεραιη...να με ρωτανε αν ειμαι ερωτευμενη και αυτος να με κοιτα αδιαφορα, η καρδια μου, η περηφανη παγοκολονα μου να σκιζετε σαν το χαρτι, να αντιμετωπιζω τουε φοβους μου και να νιωθω οτι οι φοβιες μου με εξαπατησαν, μου ηπαν οτι δεν μπορω, δεν ειμαι ικανη, δεν θα τα καταφερω, να στραφω αλου, ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΨΕΜΑΤΑ, για τιμπορεσα και δεν ηταν τιποτα σοβαρο, ΟΛΑ μπορουμε να τα κανουμε , μα οι φοβιες παντα θα μας φυλακιζουν σαδομαζοχιστικα ανελιπως. οταν ακουω καποιον να λεει για αλους οτι δεν τους συμπαθει δεν τουε φενεται ενδιαφερον να τους δωσει μια ευκαιρια , στενοχωριεμαι σαν μικρο κοριτσι, σαν μικρο παιδι κοβομαι στα δυο, γεννηθηκαμε για να ΖΗΛΕΥΟΥΜΕ ο ενας τον αλλο ή η διαφορετικοτητα μας εξυπηρετει το γεγονος οτι εχουμε αναγκη πιο πολυ ο ενας τον αλον, αλληλοσυμπληρονωμαστε, καμαρωνουμε ο ενας τα χαρισματα του αλου? τιμουμε ο ενας τα ταλεντα του αλλου αλλα ειμαστε ολοι ανθρωποι, ειμαστε το ιδιο, ειμαστε λαμψη αστεριων , που αυτοκαταστρεφεται και σβηνει..ποσο ακομα; η βαση μου ειναι η αληθεια, η κρυμενη αληθεια, και λιωνει απο την ευαισθησια...ποσο ακομα καλοι μου ανθρωποι θα υπηρετουμε το ψεμα; (συγνωμη)
Από την ενηλικωση μου και μετα δεν παρευρεθηκα σε κανενα συγγενικο τραπεζι, ουτε χριστουγεννων ουτε γιορτης "συγγενών" μου, αρχικα με τη δικαιολογια ότι ειχα δαιβασμα για εξεταστικη και μετα χωρις δικαιολογια ( συγγενων απο της πλευρας του 'πατερα" μου φυσικα γιατι μονο με εκεινους ηταν σωστο κατά τον "πατερα" μου να εχω επαφες, γιατι της μητερας μου ηταν "λαικοι"). Η μητερα μου για οσο ηταν μαζι με τον "πατερα" μου πηγαινε σε ονομαστικες για το λογο και μονο που ειπες μνημονιο για να μη λενε, απλως τυπικα. Χριστουγεννα δε με αφησε ποτε όμως μονη μου αντιθέτως ο "πατερας" μου συνεχως μας αφηνε και εφευγε σαν τον κλεφτη να παει να κανει χριστουγεννα με τα αδερφια του που θα ηταν μαζεμένοι ολοι μαζι. Οσο μεγαλη και να ημουν παντα στενοχωριομουνα αλλα δεν τον απασχολουσε. Γενικα τα χριστουγεννα ποτε δεν τα περασα καλα. Εχω να μιλησω και να με δει ο πατερας μου εναμιση χρονο και ουτε προκειται, σιγουρα τα "καλα" του τα αδερφια θα είναι ικανοποιημένοι πια με την εξελιξη αυτή και ο ιδιος απαλλαχτηκε απο το βαρος το δικο μου και της μητερας μου
Σε νιωθω ανλακι..Και εγω πλεον προτιμω να κανω γιορτες με τσιγγανους στο Μενιδι,παρα με το συγγενολοι!
Φετος δεν νομιζω να με ενοχλησουν τους εχω δειξει τις προθεσεις μου..Τελος η καταπιεση,τελος ο κουραμπιες με την Κυρα Κατινα του γιου του Κωστα,του μπατζανακη του κουμπαρου της ξαδερφης ο γιος!
Τελος!!!
Αλεξανδρε το κρανος που μας δειχνεις συνηθως το εχεις μαζι σου τωρα?
οχι το αντικατεστησα με πανοπλια
Σκεφτομαι οτι ειχα μια περιεργη αλλα ομορφη μερα ...
Αυτό να κάνεις, επειδή δεν είναι σιγουρο πως όλοι αυτοι για τους οποίους τωρα νοιαζεσαι παραπανω κι απ τον εαυτο σου, στα δικα σου δυσκολα, θα σε νοιαστουν παραπανω απ τους εαυτους τους.
Μην σου πουν στο τελος το, άλλους έσωσας εαυτον ου δύνασαι σώσαι.
Εξαρταται βεβαια και για τι θεματα μιλας...
Βαλε τον εαυτο σου στο επικεντρο του ενδιαφεροντος σου, κι απ εκει θα ξεκινησεις να βρισκεις τις λύσεις...
Σκεφτομαι μηπως αναγκαστω και φυγω απο Ελλαδα σε κανα χρονο αν δεν βρω την ακρη εδω , κατι κινειται αλλα δεν ειναι αρκετο.... θελω να κλεισω με εκκρεμοτητες οσο ειναι το δυνατον , καθως και να παρω τα απαραιτητα εφοδια.
Remedy , θελω να σου πω οτι δεν εχω κατι εναντιον σου . Διακειμαι φιλικως .
Μου έστειλε μηνυμα μετα από τρεις μηνες που σε γενικες γραμμες ελεγε ότι ' παρόλα τα όσα έγιναν σου ευχομαι καλές γιορτες". Πρόκειται για το ατομο (κοπέλα) για το οποιο ειχα ξαναγραψει πριν λίγο καιρο ότι με παρενοχλουσε με μηνυματα με τα οποια μου ζητουσε να ξαναβρεθουμε.
Ειχα βγει παλια μαζι της πεντεξι φορες, λαθος μου δλδ και για τελευταια φορα τον Φεβρ/Μαρτιο δυο φορες, και παλι λαθος μου κι απο τοτε εστελνε που και που κανα μηνυμα για να κρατησει επαφη μεχρι που το καλοκαιρι οταν ειδε πως σε καποια καλεσματα της να βρεθουμε δεν ανατποκρινομουν άρχισε να στελνει μηνυματα ολο αγανακτηση στα οποια δεν απαντουσα, εκτος με το που τους εστειλα μην οτι δεν ενδιαφερομαι και να μην με ξαναενοχλησει οποτε σταματησε.
Σκέφτομαι να εφαρμοσω το 'στου κουφου την πορτα οσο θες βροντα', οπως με εχουν συμβουλεψει παλια ατομα που ξερουν, διοτι τετοια μηνυματα ξερω πως δεν ειναι απλα ευχες αλλα η ευκαιρια που ψαχνει κανεις για κουβεντα.
Δεν ξερω αν εχετε να μου προτεινετε κατι αλλο....
Τίποτα άλλο, αδιαφορία. "Στου κουφού την πόρτα" όπως λες. Δοκιμασμένο και απόλυτα επιτυχημένο.
Οτιδήποτε άλλο παρερμηνεύεται σύμφωνα με τις προσδοκίες του άλλου. Και σίγουρα είναι ευκαιρία για κουβέντα.
Πλησιάζουν γιορτές και κάποιοι νοσταλγούν και αρπάζουν την ευκαιρία των (δήθεν) ευχών.
Γιαννη , συμφωνω με την τακτικη της αδιαφοριας , οπως παντα ειναι αποτελεσματικοτατη , αλλα μην κλεισεις εντελως την πορτα . Δινε που κ που ελπιδες . Το ποσο , εισαι αρκετα εξυπνος για να το εκτιμησεις .
marian , τα μεγαλα μυαλα συναντωνται . Ιδια ωρα , ιδιες συμβουλες . Δεν ανταλλασουμε ευχες μερες που ειναι , ε ?
Ευχαριστω marian_m, Magyver για τη συμβουλή, κι εγω αυτο πιστευω πως ειναι το σωστο.
Ή κλείνουμε την πόρτα εντελώς ή δεν την κλείνουμε. Τα προβλήματα δημιουργούνται επειδή οι περισσότεροι την αφήνουν μισάνοιχτη,
με το σκεπτικό της καβάντζας στο πίσω μέρος του μυαλού τους.
Το να δίνουμε ελπίδες αναιρεί το ότι θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους.
Εγώ νομίζω ότι ο Ιωάννης είναι αποφασισμένος και δεν θέλει να τον ξαναενοχλήσει η συγκεκριμένη κοπέλα.
Άρα, για ποιο λόγο να δίνει ελπίδες; Για να εξακολουθεί να δέχεται ενοχλήσεις;
marian , εγω καταλαβα οτι ο Γιαννης τρεφει καποιο ενδιαφερον για την κοπελλα , αλλιως δεν θα ζηταγε γνωμες . Απλως δεν του αρεσει το στυλακι της κοπελας , τωρα ενδιαφερομαι-τωρα οχι . Τωρα ποια ειναι η καλυτερη τακτικη-αν υπαρχει , με το χερι στη καρδια, δεν ξερω , γ αυτο κ το αφηνω στον ιδιο .
Νομιζω ότι η κοπελα αισθάνεται πραγματα για εσενα και εσυ για αυτή αλλα μηπως εισαι "λιγάκι" εγωιστης για να το παραδεχτείς? σαφως και δεν είναι μονο για ευχες αλλα θελει και μια παραπανω επικοινωνια μαζι σου χωρις να είναι σιγουρο αυτό. Θυμαμαι στο πρωτο ετος όταν ημουν, και εβγαινα για καποιο καιρο με ένα παιδι χωρις τελικα να τα "φτιαξουμε", παρολο που είχαμε σταματησει να μιλαμε με δικη του πρωτοβουλια, μου ειχε στειλει μηνυματα με ευχες τα Χριστουγεννα και πιστεψε με δεν ηθελε κατι περισσοτερο! Οποτε υπαρχει και η περιπτωση να "κολακεύεσαι" ή καλυτερα να γινεσαι καχύποπτος αδικα. Φυσικα και γω τοτε δεν απαντησα, αδιαφορώντας λογω πληγωμενου εγωισμου αλλα τωρα πολλα χρονια μετα το θεωρω αγενεια να μην πεις ένα χρονια πολλα στον άλλο όταν σου στελνει, εκτος βεβαια και να σου εχει κανει κατι παρα πολύ ασχημο!
Σκεφτομαι να παντρευτω την Μ.......? οχι αν δεν μου πει και τα υπολοιπα γραμματα του ονοματος της.
Το μέλλον σκέφτομαι και είναι κάτι που με αγχώνει πάρα πολύ....
Το ίδιο ! Μη το σκέπτεσαι καθόλου ! Όπως λέει και η Κυριακή Προσευχή.Δώσ υμίν ΣΗΜΕΡΟΝ ! Δεν λέει δώσε μας στο μέλλον.Σχέδια κάνε για αύριο μεθαύριο.Τα άλλα άστα για τους γελοίους που νομίζουν ότι ελέγχουν τα πράγματα.Ένα 0 να πληκτρολογήσει ένας υπάλληλος της Γουόλ Στρητ σε κάθε μετοχή μένει χωρίς ηλεκτρικό η μισή υφήλιος.Όπως είπε και ο Ιησούς τι φοβάστε ρε ? Δε βλέπετε τα πετεινά και τα ζώα πως τα θρέφω χωρίς να αγχώνονται αφού θρέφω τα πετεινά και τα ζώα δε θα θρέψω όσους πιστεύετε στον Πατέρα μου ? Είδαμε και τους μεγαλοκαθηγητάδες του μνημονίου που κάθε μήνα έχουν τρύπες δισεκατομμυρίων ευρώ.
Σκεφτομαι οτι ισως να ειμαι ο πιο αχρηστος και πιο αποτυχημενος στην ελλαδα αυτη τη στιγμη.................
Σκεφτομαι τον ξεροκεφαλο τον γερο μου .... μια φορα ρε πουστη κανε πισω .. να βγουμε εμεις μπροστα ... μια φορα .. το κερατο μου..
Αλανια μου, τις καληνυχτες απο την Αθηνα, υστερα απο μια κουραστικη μερα, περιμενω το αυριο να ειναι καλυτερο!
Greetings! :-D