Originally Posted by
mariposa7
Καμιά φορά ξέρεις οι άνθρωποι έχουν την τάση να εξιδανικεύουν το παρελθόν, ιδίως τις εφηβικές κ μετεφηβικές σχέσεις (αισθηματικές κ όχι μόνο). Όταν κάτι λαμβάνει χώρα σε περιόδους ανεμελιάς, χωρίς σοβαρά προβλήματα, άγχη κ πίεση (για τους περισσότερους, σαφώς υπάρχουν κ πολλοί που ήδη από παιδιά μπήκανε στο λούκι), κ κυρίως σε ηλικίες πιο αθώες κ "αγνές" αφήνει μια ας πούμε πιο γλυκιά ανάμνηση. Τα παιδικά καλοκαίρια ήταν πάντα τα πιο ξένοιαστα. Τα σχολικά κ φοιτητικά "καρδιοχτύπια" ήταν τα πιο δυνατά. Γενικά, ό,τι συμβαίνει σε νεαρές ηλικίες αφήνει το στίγμα του έντονα.
Δεν ξέρω αν έχεις κάνει τις ιδανικές επιλογές, αλλά μην ξεχνάς ότι ένα άτομο, το οποίο ενδέχεται να σου έχει αφήσει κ τις πιο γλυκές αναμνήσεις, να μην αποδεικνύονταν τελικά κ η καλύτερη επιλογή δια βίου γιατί:
- άλλο η φάση της ανεμελιάς κ άλλο η φάση της καθημερινής ρουτίνας, των λογαριασμών, του ξυπνήματος με τα χίλια ζόρια, της φασίνας κ του μποτιλιαρίσματος: στην 1η όλα μοιάζουν τέλεια σχεδόν με τον/την οποιαδήποτε σύντροφο δύναται να "κουμπώσει" στοιχειωδώς μαζί σου, η 2η φάση σταδιακά μπορεί κ να φθείρει ακόμα κ το πιο δεμένο ζευγάρι,
-αλλιώς νοιώθεις την 1η ή τις πρώτες αγάπες, όταν έρχονται αυτά τα συναισθήματα στη ζωή σου για 1η φορά ή σχεδόν 1η φορά, κ ως τότε σε αυτόν τον τομέα είσαι tabula rasa, οπότε κ τα πάντα "χαράσσονται" πιο βαθιά (οι συγκινήσεις είναι πιο έντονες γιατί δεν έχεις συνηθίσει να διαχειρίζεσαι αυτού του είδους τα συναισθήματα) κ αλλιώς νοιώθεις όταν πλέον έχεις "ψηθεί" κ "έχεις φάει στη μάπα" το κάθε φρούτο κ φρουτάκι που κυκλοφορεί.
Οπότε καλύτερα άσε το παρελθόν, όχι υπό την έννοια του να το θάψεις αλλά υπό την έννοια του να μην αμφισβητείς επιλογές που δεν μπορείς πλέον να αναιρέσεις, κ επικεντρώσου στο πώς να κάνεις από το παρόν κ την οικογένειά σου the best of it, since this is all u 've got. :)
