Originally Posted by
Kiwi
Μοναξιά..πάλι εδώ, στο χρυσό κλουβί μου. Τι και αν πίστευα πως θα άλλαζα όταν θα άλλαζαν κάποια πράγματα στη ζωή μου; Το μόνο που γλίτωσα είναι οι καθημερινές τους φασαρίες. Έχω ό,τι πάλευα να αποκτήσω, έχω πράγματα που αν σου ανέλυα, θα με αποκαλούσες άπληστη.
Όμως, πνίγομαι.
Γεμίζω την καθημερινότητα μου με χίλιες δραστηριότητες για να μη νιώθω μόνη, άχρηστη, ασήμαντη. Ο σπόρος της μοναξιάς, όμως, έχει φυτευτεί βαθιά μέσα μου. Μόνη τον ποτίζω και μέρα με τη μέρα γίνεται δυνατό δέντρο που με κυριεύει. Τα κλαδιά του μου καταστρέφουν το μυαλό, θαμπώνουν την αύρα μου. Πες με όπως θες. Χίλιοι άσχημοι χαρακτηρισμοί είναι καλύτεροι από αυτό που πραγματικά είμαι..μόνη, δυστυχισμένη.