Επίσης η κατάσταση στο πατρικό μου έχει γίνει πολύ νοσηρή. Πήγα για διακοπές να επανακτήσω τη γαλήνη μου και προς το τέλος με έπιασε κατάθλιψη. Πώς έχουμε γίνει έτσι ρε παιδί μου; Ζωή είναι αυτή που έχουμε φτάσει να κάνουμε; Από το κακό στο χειρότερο. Και τι δε θά 'δινα, για να ήμουν ανεξάρτητος και να μην έχω ανάγκη κανέναν... Αλλά όπως μας βυθίζουνε στη φτώχεια και την εξαθλίωση, δε θα καταστεί εφικτό να φύγουμε από το σπίτι μας ούτε στα 40 μας. Την έχω δει εγώ τη δουλειά. Όταν αποδημήσει και η μητέρα μου, θα συντηρούμαι από τ' αδέρφια μου. Θα είμαι στο απόλυτο έλεός τους. Διότι το πτυχίο μου θα το κάνω λαδόκολλα να στοιβάζω επάνω τις ντομάτες και τις πατάτες που θα πουλάω.