Ααα εισαι αμαρτωλη κι εσυ χαχαχα...παιδια εγω τις χτυπησα...νιωθω λιγες τυψεις αλλα θα το ξεπερασω
Printable View
Σκέφτομαι πότε θα φύγουν οι μελανιές μου... Καλά που δεν είναι καλοκαίρι...
https://www.protagon.gr/video/o-kosm...stikou-paidiou
Ο κόσμος στα μάτια τους είναι τρομακτικός...
Δεν θέλω να ξαναπάω σε νοσοκομείο τώρα κοντά μετά απ' ότι συνέβη... Άλλωστε είναι ανεκτός πόνος...
Είμαι λίγο απογοητευμένη, έστειλα μήνυμα στην πρώην ψυχολόγο μου για το συμβάν και της ζήτησα βοήθεια αλλά με αγνόησε τουλάχιστον προς το παρόν, δεν ξέρω αν σκοπεύει ν' απαντήσει κι απλά δεν το έχει κάνει ακόμα... Αλλά όσο δεν απαντάει νιώθω πως δεν της καίγεται καρφί και πήγαινα εκεί πέντε χρόνια...
Πρέπει λίγο να αρχίσεις να σκέφτεσαι πως οι συμπεριφορές των άλλων δεν έχουν να κάνουν πάντα με εμάς αλλά και με τους ίδιους τους ανθρώπους. Μη παίρνεις όλα τα μηνύματα που σου στέλνουν ως απόρριψη.. Ακόμη και να μην απαντήσει, που δεν νομίζω... Έχει να κάνει με δική της απόφαση.. Δεν φταις κάπου εσύ..
Αφού είναι πρώην ψυχολόγος, γιατί της ενοχλείς; Νομίζω ότι ζητάς πάρα πολλά από τους ανθρώπους ώρες ώρες ρε Κύκνε και μετά απογοητεύεσαι.
Είναι πρώην ψυχολόγος χωρίς εγώ να είχα καμία επιλογή σ' αυτό γιατί αποφάσισε να κλείσει το γραφείο της και να δουλέψει σε δημόσιο νοσοκομείο όπου εκεί είχα δικαίωμα να πηγαίνω μόνο για ένα χρόνο και μετά τέρμα... Αν το θεωρείς ενόχληση μην ανησυχείς γιατί δεν σκοπεύω να της στείλω τίποτα άλλο αν δεν πάρω απάντηση αλλά ναι, φυσικά και με απογοητεύει, προφανώς δεν την νοιάζει είτε ζω είτε πεθάνω...
Κυκνε λυπάμαι για ο, τι συνέβει, ελπίζω να είσαι καλύτερα τώρα.
Η παλιά σου ψυχολόγος δεν μπορεί να σε βοηθήσει πια, έχεις καινούργιο ψυχολόγο έτσι δεν είναι; Σε αυτόν πρεπει να απευθύνεσαι όταν ζητάς βοήθεια. Καταλαβαίνω πως ένιωθες ότι είχες δεθεί μαζί της εφόσον σε παρακολουθούσε για χρόνια, αλλά οι ψυχολόγοι δεν είναι φίλοι μας βρε Κύκνε, είναι δουλειά τους. Αν δεν απαντήσει δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν την νοιάζει αν ζεις ή αν πέθανες, αλλά σκέψου με τους εκατοντάδες ασθενείς που μπορεί να έχει σε όλα τα χρόνια της δουλειάς της αν ασχολούνταν συνεχώς με τα θέματα τους τι θα γινόταν;
Ακριβώς αυτό.
Σ' ευχαριστώ Ελισάβετ... Είμαι ακόμα ταραγμένη και σοκαρισμένη...
Το ξέρω ότι δεν είναι φίλη μου αλλά με έδιωξε ενώ ήξερε ότι θα είχα πρόβλημα χωρίς τις συνεδρίες μας κι εμένα αυτό μου φαίνεται σκληρό... Δεν έχω καινούριο ψυχολόγο, μόνο σε ψυχίατρο πάω... Και του είχα πει ότι κάνω κακές σκέψεις αλλά μου είπε ότι αφού δεν τις πραγματοποιώ δεν πειράζει, ε να που δεν άντεξα και τις πραγματοποίησα...
Το είχαμε συζητήσει και τότε, θυμάμαι για την ψυχολόγο, νόμιζα ότι θα είχες βρει άλλον μέχρι τώρα.
Δεν σε έδιωξε Κύκνε, έχουν σημασία οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε μια κατάσταση. Απλά πέρασε το χρονικό διάστημα που είχες δικαίωμα να κάνεις συνεδρίες μαζί της. Ήταν δικιά σου ευθύνη να βρεις καινούργιο ψυχολόγο εφόσον νιώθεις ότι το χρειάζεσαι και προφανώς το χρειάζεσαι. Δεν είναι ευθύνη κανενός άλλου αυτό. ¨Εστω και τώρα νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσεις ξανά συνεδρίες το συντομότερο δυνατό.
Δεν είναι τόσο απλό, έφτυσα αίμα για να καταφέρω να της ανοιχτώ και δεν αντέχω να το ξαναπεράσω... Θα μείνω με τον ψυχίατρο...
Δεν με σκέφτηκε καθόλου, έκανε ότι ήταν καλύτερο για εκείνη χωρίς να σκεφτεί τι θα κάνω εγώ... Δεν μπορώ να μη νιώθω πίκρα, αν δεν είχε πάει στο νοσοκομείο θα συνεχίζαμε και δεν θα είχε συμβεί αυτό τώρα... Αλλά αν δεν απαντήσει δεν θα προσπαθήσω ξανά...
Κύκνε έχεις την τάση να ρίχνεις την ευθύνη του εαυτού σου αλλού πέρα από σένα.
ΟΛΟΙ κάνουμε και ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε το καλύτερο για τον εαυτό μας. Η μεγαλύτερη ευθύνη που έχουμε είναι απέναντι στον εαυτό μας. Φυσικά και δεν όφειλε να κάτσει να σκεφτεί έναν έναν τους ασθενείς της για να πάρει μια απόφαση ζωής για εκείνη.
ΕΣΥ επρεπε να κοιτάξεις τον δικό σου εαυτό και να επιλέξεις το καλύτερο για σένα.
Αν το είχες κάνει αυτό και είχες βρει άλλον ψυχολόγο και φρόντιζες τον εαυτό σου όπως σου αξίζει, τότε δεν θα είχε συμβεί αυτό.
Γιατι δίνεις τόση εξουσία στους άλλους;;;;; Η δικιά σου ζωή λοιπόν εξαρτάται από την τυχαία απόφαση μιας ψυχολόγου για το πού θα δουλέψει; Τόσο λίγο κοστολογείς την ζωή σου; Η δικιά σου ζωή εξαρτάται από το αν θέλει η μάνα σου να πάει βόλτα ή βαριέται; Πώς μπορείς και το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;
Η σκληρή αλήθεια Κύκνε είναι πως αν εσύ την ζωή σου την έχεις για πέταμα, κι οι άλλοι για πέταμα θα σε έχουν. όΤαν θα το καταλάβεις αυτό, τότε θα αρχίσεις να σε βοηθάς.
Καλά, ότι πείτε... Δυστυχώς δεν καταλαβαίνετε... I rest my case...
Κύκνε θα σου πω μια προσωπική ιστορία. Πριν χρόνια ένα κοντινό μου πρόσωπο έκανε απόπειρα αυτοκτονίας μετά από έναν χωρισμό μιας σχέσης χρόνων. Μένανε μαζί κι ο τύπος αφού είχαν αποφασίσει να χωρίσουν της έδωσε μια διορία για να μπορέσει να νοικιάσει αλλού, να του αδειάσει το σπίτι (ήταν δικό του) και να φύγει. Η κατάσταση της κοπέλας ήταν σοβαρή, νοσηλεύτηκε για πολύ καιρό και οι γιατροί είπαν πως γλίτωσε τα νεφρά της στο τσακ. Θα κατέληγε σε αιμοκάθαρση!!! Η πρώτη αντίδραση όλων ήταν "τι σου κανε ο μαλάκας". Εγώ της είπα τότε αυτό που πίστευα. Πως ήταν δική της μαλακία και κανενός άλλου. Πως ήταν δική της ευθύνη η ζωή της και η σωματική της ακεραιότητα . Έκανε να μου μιλήσει πολύ καιρό, με μίσησε. Με βρήκε κάποια στιγμή και με πολύ χαρά ανακάλυψα πως είχε επιτέλους αναλάβει την ευθύνη της. Μου είπε πως είχα δίκιο. Η κοπέλα βέβαια έκανε ψυχοθεραπεία για χρόνια μετά αλλά είχε επιτέλους αναλάβει την ευθύνη του εαυτού της και δεν έψαχνε να βρει αλλού τους φταίχτες για τις δικές της αναποδιές ή κακοτυχίες.
Ευχομαι κι εσύ με την σειρά σου να καταλάβεις κάποια στιγμή πως σου μιλώ με αγάπη, όχι για να σε κατηγορήσω, αλλά για να σε αφυπνίσω ή να σου κρούσω τον κώδωνα αν θες. Δεν τον αγαπάς τον εαυτό σου Κύκνε. Ούτε τον υπολογίζεις, ούτε τον σέβεσαι. Αντι να τον έχεις ψηλά και να τον τιμάς, τον έχεις κάνει σκουπίδι και έρμαιο στις αποφάσεις του καθενός.
Και μου λες τώρα, ενώ αναγνωρίζεις πως η έλλειψη ψυχολόγου έπαιξε ρόλο στην απόπειρα που έκανες, ότι οκ εγώ θα μείνω με τον ψυχίατρο. Δικός σου είναι ο εαυτός, μείνε με τον ψυχίατρο κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να κάνεις κάτι άλλο. Αλλά θα ναι δική σου ευθύνη ο, τι άλλο συμβεί. Κανενός άλλου.
Με πολύ μεγάλη δυσκολία και πάλη με τον εαυτό μου και το αίσθημα ντροπής που ένιωθα, έκανα υπέρβαση των δυνάμεων μου κι επιτέλους ένιωσα όταν το κατάφερα ότι βρήκα ένα καταφύγιο κι ένα ασφαλές μέρος και τελικά το έχασα όπως έχασα κι εκείνον... Ε, δεν αντέχω να το ξαναπεράσω αυτό, είναι μαρτύριο! Εδώ ακόμα προσπαθώ ν' ανοιχτώ αρκετά στον ψυχίατρο, δεν μπορώ ν' ανοίξω κι άλλο μέτωπο!
Εγώ πάντως δεν σε μισώ... Αλλά δεν συμφωνώ στο περί ευθύνης αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία γιατί πάντα οι ψυχικά ασθενείς φταίνε που δεν είναι καλά στα μυαλά τους και ποτέ οι ειδικοί ψυχικής υγείας... Όμως αν θέλετε να λέτε ότι αν συμβεί θα είναι δική μου ευθύνη έχετε κάθε δικαίωμα να το λέτε... Εγώ πάντως νιώθω ότι με εγκατέλειψε κι ήθελα απλά να το εκφράσω, αυτό είναι όλο...
Ααα τώρα συγγνώμη.. Συγκρίνεις εκείνον με την ψυχολόγο σου.. Κυκνε μου δεν μπαίνουν όλοι οι άνθρωποι στο ίδιο τσουβάλι.. Καμία σχέση ο ένας με τον άλλον εδώ.. Λοιπόν εγώ θα σου έλεγα όπως παλεψες τότε έτσι θα το κάνεις και τώρα. Με άλλο ψυχολόγο.. Πες πως δεν είχες κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία. Δεν θα ξεκινουσες από κάπου;;
Και να νιώθεις πως με μισείς τώρα δεν πειράζει. Αρκεί να καταλάβεις.
Εχει μεγάλη σημασία η ανάληψη ευθύνης Κύκνε, ίσως την μεγαλύτερη. Δεν σου μιλώ αυτή τη στιγμή σαν ψυχικά ασθενής όπως λες για τον εαυτό σου, σε σένα ως άνθρωπο απευθύνομαι. Ως άνθρωπο που έκανες μια κίνηση κατά του εαυτού σου και δεν σε προστάτευσες. Αποκλείεται να μην στο είχε πει αυτό και η προηγούμενη ψυχολόγος για τις άλλες απόπειρες που εχεις κάνει, ότι το σημαντικότερο βήμα είναι να αναλάβεις την ευθύνη τους. Να μπορέσεις να πεις στον εαυτό σου : Εγώ δεν σε προστάτευσα, εγώ επέλεξα να σε πονέσω. Όχι ενοχικά, αλλά αναλαμβάνοντας αυτή την ευθύνη ταυτόχρονα αναλαμβάνεις και την ευθύνη και την υποχρέωση να τον προσέχεις και να τον προστατεύεις στο μέλλον. Αυτό είναι που δεν θες να αναλάβεις εσύ. Την μελλοντική ευθύνη. Γιαυτό λες...ο, τι γίνει, δεν θα φταίω εγώ. Όχι, εσύ θα φταις. Δικός σου είναι ο εαυτός, μπορείς να τον κάνεις ο, τι θες.
Ελισάβετ, να με συγχωρείς αλλά πραγματικά μπορείτε να πείτε ότι θα φταίω εγώ, δεν έχω την αντοχή ούτε να το αντικρούσω οπότε ας είναι άλλωστε λίγη σημασία θα έχει τι θα λέγεται αν πεθάνω, δεν θα είμαι εδώ να ακούω...
Κι επειδή όντως πονάω και κλαίω δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο, συγγνώμη... Πείτε ότι θέλετε, εγώ δεν ξαναμιλάω...
Η απώλεια είναι το ότι με εγκατέλειψε... Με άφησε μόνη μου... Πάω να ξαπλώσω, θα πάρω υπνωτικό για να κοιμηθώ και να μην νιώθω πόνο, δεν αντέχω άλλο... Αλλά να ξέρετε ότι δεν κρατάω κακία σε κανέναν, το λέω γιατί μπορεί να μην εκφράζομαι σωστά λόγω αναστάτωσης...
Κακία? Έχεις ανθρώπους εδώ δίπλα σου και το βλέπεις ως κάτι άσχημο? Τις προάλλες έγραψε η άλλη ότι θέλει να βάλει τέλος στην ζωή της. Εσύ της μίλησες τόσο καλά.. Τι έπαθες ξαφνικά και τα παρατάς όλα? Αντε ο εαυτος σου δεν σε νοιάζει.. Τους γονείς σου? Τα γατάκια σου? Τον αδελφό σου? Δεν τα σκέφτεσαι? Κλαψε όσο θες.. Βγάλε τα όλα απο μέσα σου. Και μετά στάσου όρθια και άρχισε να βοηθάς τον εαυτό σου. Βρες ένα άλλο καλό ψυχολόγο. Άρχισε θεραπείες... Και όλα θα πάνε καλά.. Απλά να σκέφτεσαι πως είναι μια δύσκολη περίοδος τώρα. Ίσως να φταίει και ο καιρός... Δεν ξέρω.