Originally Posted by
Joann
Να μεταφέρω το γράμμα ενός κρατούμενου από τις φυλακές Αυλώνα:
«Είμαι κρατούμενος στη Φυλακή Ανηλίκων εδώ και αρκετό καιρό.
Σε λίγο αποφυλακίζομαι και περιμένω να δω αν θα πάρω απέλαση.
Τη δικιά μου τη ζωή την κατέστρεψαν με την απέλαση.
Όταν ήρθα στην Ελλάδα ήμουν 7χρονών και τώρα είμαι 20.
Με λίγα λόγια μεγάλωσα στην Ελλάδα, μιλάω ελληνικά,
πηγαίνω σε ελληνικό σχολείο και όλοι μου οι φίλοι είναι Έλληνες.
Μια μέρα μάς πέρασε η ιδέα να κλέψουμε ένα μηχανάκι, όπως και έγινε.
Κλέψαμε το μηχανάκι και την ώρα που κάναμε βόλτα μάς έπιασε η αστυνομία.
Στη συνέχεια μας πήραν κατάθεση για να μας πάνε αυτόφωρο.
Θυμάμαι τους αστυνομικούς να λένε: “κακοποιός, Αλβανός εγκληματίας”.
Την άλλη μέρα μας πήγαν στον εισαγγελέα για να μας δικάσουν.
Και αποφάσισαν να αφήσουν ελεύθερους τους φίλους μου μόνο - εμένα όχι.
Εμένα αποφάσισαν να με διώξουν με απέλαση.
Όταν άκουσα τη λέξη “απέλαση” άρχισαν τα μάτια μου να δακρύζουν,
στο λαιμό αισθανόμουν σφιγμένος, τα είχα τελείως χαμένα.
Άρχισα να σκέφτομαι τι θα συναντήσω μπροστά μου.
Ότι θα πήγαινα στην Αλβανία, όπου λεφτά δεν είχα, σπίτι δεν είχα, ούτε δουλειά.
Όπως ξέρετε όλοι, στην Αλβανία είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις δουλειά
και ιδιαίτερα όταν η οικογένεια σου είναι στην Ελλάδα.
Φοβάμαι πως αν με απελάσουν θα αναγκαστώ να κλέψω ξανά για να ζήσω».