Quote:
Originally posted by dodoni
αναφορές σχετικά με αυτό που λες στην τελευταία παράγραφο.
Ο Rogers το ονομάζει πλαίσιο αναφοράς. Ο κάθε οργανισμός (ψυχή και σώμα), έχει μια εγγενή τάση πραγμάτωσης, την οργανισμική τάση πραγμάτωσης. Η τάση αυτή βοηθά το άτομο να επιβιώσει, να αναπτυχθεί και να διαφοροποιηθεί.
Ωστόσο, με το πέρασμα των χρόνων, οι όροι αξίας που είναι οι κανόνες, οι στάσεις, οι συμπεριφορές των \"σημαντικών άλλων\" έρχονται και παρεμβαίνουν (introject) στην οργανισμική τάση πραγμάτωσης και την \"αλλοιώνουν. Πλέον, η αξιολόγηση δε γίνεται από ένα εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς αλλά έξω από τον οργανισμό. Βέβαι, το άτομο, έχοντας ενσωματώσει τους όρους άξιας στην τάση πραγμάτωσης, δε μπορεί να διακρίνει τι ανήκει στην τάση πραγμάτωσης και τι \"δεν είναι δικό του\". Αυτή η καινούρια τάση που δημιουγείται (με το κράμα τάσης πραγμάτωσης και όρων αξίας) ονομάζεται τάση αυτοπραγμάτωσης και συνθέτει αυτό που ονομάζουμε εαυτό. Ο εαυτός, είναι μια σταθερή δομή, ιδιαίτερα άκαμπτη που έχει την τάση να διατηρείται. Η \"έκφραση\" του εαυτού, είναι αυτό που ονομάζουμε \"προσωπικότητα\".
Η εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στην τάση πραγμάτωσης (εγγενής τάση ανάπτυξης, επιβίωσης, διαφοροποίησης) και στην τάση αυτοπραγμάτωσης (κράμα τάσης πραγμάτωσης και όρων αξιας) είναι που ευθύνεται για τη δημιουργία ψυχοπαθολογίας.
Όλο αυτό ο Φρόυντ το ονόμασε ΥΠΕΡΕΓΩ.