Originally Posted by
kopela93
Δε με νοιάζει να μού πείτε για παιδικά τραύματα για σχέσεις με γονείς μεγάλωμα παιδιού τι πήγε λάθος και γιατί. Βαρέθηκα όλα αυτά.
Δε με νοιάζει η αιτία. Έχω βρει αιτίες και αιτίες. Και τι κατάφερα;
Με κούρασαν. Οκει είναι κάτι από αυτά. Και; Πόσο άλλο να ψάξω; Δεν έχει νόημα. Δε με νοιάζει το γιατί. Είναι κάτι που έγινε και αναπαράγεται συνεχώς. Θέλω να σταματήσει να αναπαράγεται.
Μπορεί κάποιος να μού πει πώς να σταματήσω να νιώθω ανεπιθύμητη από το άλλο φύλο χωρίς να εξετάσουμε τι πήγε στραβά χωρίς να μιλήσουμε για την προβληματική κοινωνία.
Θέλω απλά και μόνο να αλλάξω το συναίσθημα αυτό και τη σκέψη αυτή πάνω στην απόρριψη. Θέλω να προχωρήσω από αυτό το συναίσθημα/σκέψη και να απελευθερωθώ
Δε θέλω να βιώνω τα ίδια (μέσα μου). Δε φοβάμαι να ξαναγίνει ο,τι έγινε με άλλους.Φοβάμαι μήπως σκεφτώ τα ίδια, αντιδράσω ξανά ετσι, νιώσω τα ίδια μέσα μου,δώσω ίδιες ερμηνείες ,περάσω από ίδια μονοπάτια.
Όλα αυτά τα φοβάμαι όχι επειδή θα απωθησω άτομα. Αυτά θα φύγουν έτσι κι αλλιώς. Φοβάμαι ότι δε θα μπορέσω να τα βρω με τον εαυτό μου ποτέ. Όταν λέω ποτέ δεν το εννοώ. Κάποια στιγμή θα νιώθω καλύτερα στην απόρριψη. Αλλά πότε θα νιώσω 90% καλύτερα ώστε το 10% να είναι απλά ένα πικρό σφηνάκι που δε μού κάνει κακό και το προσπερνάω απλά; Αυτό είναι που με τρομάζει. Για τους άλλους; Κανένα πρόβλημα. Εκείνοι θα βρουν το δρόμο τους. Εγώ πότε θα νιώσω αλλιώς για μένα;
Και μη μού πει κανείς ότι θα νιώσω αλλιώς μόλις κάποιος με αποδεχτεί. Δε θέλω καν να περιμένω από κάποιον άλλον να αλλάξει τη δική μου πραγματικότητα. Θέλω να το κάνω μόνη μου.
Ακούω απόψεις όποιος έχει να πει κάτι.