-
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ : ΟΤΑΝ ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ...
Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης & Λάκης Λαζόπουλους
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Όταν έχω εσένα
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
ανοίγω μες στη θάλασσα πανιά
και πιάνω μες στα χέρια μου
τον κόσμο να τον φτιάξω
Όταν έχω εσένα
μπορώ να μη βυθίζομαι αργά
τα βράδια που πληγώνεται η καρδιά
και πιάνω το μαχαίρι
το σκοτάδι να χαράξω
Κάνε ένα βήμα
να κάνω το επόμενο
αίμα μου και σχήμα
λόγος και ψυχή στο συμφραζόμενο
Όταν έχω εσένα
κοιμάμαι σαν παιδί, έχω έναν άνθρωπο
δεν φοβού κανένα
Εγώ κι εσύ στον κόσμο
τον απάνθρωπο
Εσύ κι εγώ
Όταν έχω εσένα
μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά
μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά
να πιάσω με τα χέρια μου
τους δράκους να σκοτώσω
Όταν έχω εσένα
αντέχω, πάω δίπλα στον γκρεμό
το ξέρω, έχω ένα χέρι να πιαστώ
κοντά μου έναν άνθρωπο
τα χρόνια μου να ενώσω
-
ναντιν μου.. σ ευχαριστω για το υπεροχο τραγουδι..
:) δεν μπορω να σταματησω τα δακρυα. παλιοκοριτσο το κανες παλι το θαυμα σου!
-
--->IΣΙΔΩΡΑ ΣΙΔΕΡΗ : ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΘΩ
Στίχοι: Κυριάκος Ντούμος
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Και θα χαθώ από κοντά σου θα χαθώ
καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό
και θα χυθώ μες στα ποτάμια θα χυθώ
κοντά σου ούτε ένα, ούτ' ένα λεπτό
Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές
τα Σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι
στου σκοτωμένου έρωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνει
Και θα ριχτώ μέσα στο κύμα θα ριχτώ
αφρός θα γίνω βότσαλο, βότσαλο αλμυρό
και θ' αρνηθώ, όλο τον κόσμο θ' αρνηθώ
κοντά σου ούτε, ούτ' ένα λεπτό
-
--->ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ : Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΑΣ
Στίχοι/Μουσική: Γιώργος Σταυριανός
Έρχεσαι πάντα το βράδυ
μελαγχολικά
σα το στερνό το τρένο του χειμώνα,
η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου και σε καρτερεί.
Όνειρο που φεύγει είν' η ζωή,
μέσα στ' όνειρό μου είσαι και συ.
Έρχεσαι και δε σωπαίνεις,
μέσ' από τη στάχτη
μια φωτιά γυρεύεις κι όλο φεύγεις
τριγυρνάς μέσα στη νύχτα
φάντασμα ωχρό της προσμονής μου
μαυροπούλι ερημικό.
Κι όπως έρχεσαι έτσι φεύγεις
έτσι απρόσμενα αγαπάς
μισείς ξεχνάς πλάνες μαζεύεις
μα η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου πάντα καρτερεί.
Όνειρο που φεύγει είν' η ζωή,
μέσα στ' όνειρό μου είσαι κι εσύ.
-
--->EΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ : ΔΡΟΜΟΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ
Στίχοι: Στέλιος Χατζημιχαήλ
Μουσική: Γιώργος Σταυριανός
Δρόμοι που χάθηκα
με σένα πλάι μου
δεν είσαι εδώ
σκιά που έφυγε
μέσα στη θύμηση
ήσουν εσύ
Σβήνεις και χάνεσαι
κι όμως ξανάρχεσαι
κι ακροβατώ
Δρόμοι που αγάπησα
ένα αδιέξοδο
δεν είσαι εδώ
κι εγώ να χάνομαι
φτιάχνοντας το αύριο
και προορισμούς
δρόμους περπάτησα
πόρτες που άνοιξα
για να σε βρω
Σβήνω και χάνομαι
κι όλο ξανάρχομαι
κι ακροβατώ
σβήνεις και χάνεσαι
κι όλο ξανάρχεσαι
και σ' αγαπώ
Πνοή της θάλασσας
μέσα μου πέταξε
και δε γυρνά
μοιάζει κι η αγάπη
μ' ένα χαμόγελο
που προσπερνά.
-
Σ'έχει προδώσει το αίμα που κυλάει ξωτικό..
http://www.youtube.com/watch?v=nQh0J...eature=related
Βρήκα νερό στο κρασί μου.. γι αυτό δεν πίνω γουλιά
http://www.youtube.com/watch?v=tPtNx...eature=related
Μυστήριο πάντρεμα.. για μια καρδιά.. μάλαμα!! :)
Της φωτιάς οι μάγοι..
http://www.youtube.com/watch?v=CydQn...eature=related
-
--->ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ : ΠΑΩ ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΟΥΡΑΝΟ
Στίχοι/Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
(Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη)
ʼλλο δράμα δε θα ζήσω, φτάνει αυτό το τωρινό
Μόνη μου θα διασχίσω πάλι τον ωκεανό
Κι άμα τύχει και λυγίσω, Θεέ μου ?σχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω παρηγόρα με
ʼλλο δε θα φάω τραύμα, άλλη τέτοια ανταμοιβή
Μόνη μου θα δω το θαύμα, μόνη μου και τον ραβή
Κι αν στον έρωτα κυλίσω, Θε μου ?σχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω παρηγόρα με
ʼλλο κλάμα δε θα ρίξω, φτάνει αυτό το αποψινό
το κενό θα διαρρήξω, πάω να πιάσω ουρανό
κι αν με δεις να φτάνω πάνω, Θε μου ?σχώρα με
Κι άμα πέσω να πεθάνω, παρηγόρα με
-
--->ΛΙΖΕΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡΗ : ΣΑΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
Στίχοι/Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
ʼλλες ερμηνείες: Ελένη Τσαλιγοπούλου
Σαν καταιγίδα
σαν καταιγίδα να 'σαι
που ζευγαρώνει το πρωί
νεροσταλίδα μετά τη μπόρα να 'σαι
που αντιστέκει στη ροή.
Σαν καταιγίδα
σαν καταιγίδα ρίξε
τους κεραυνούς σου να γευθώ
ξερό χορτάρι βροχή που θέλω να 'σαι
απ' τη δροσιά σου να σωθώ.
Πηγή ονείρων το κορμάκι σου
κι εγώ απλός ονειροκρίτης
το νου απλώνω για ένα γέλιο σου
μα εσύ γλιστράς σα σταλακτίτης
Σαν καταιγίδα
σαν καταιγίδα πνίξε
της ενοχής σου την ηχώ
με την ορμή σου την πυρκαγιά μου σβήσε
κι εγώ δε θα αντισταθώ.
-
--->ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ : ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ
Στίχοι: Γιώργος Παυριανός
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Όταν θα τελειώσει ξαφνικά το καλοκαίρι
όταν θα 'χω φύγει μακριά σε κάποιο αστέρι
τίποτα να μη φοβάσαι να με θυμάσαι
γιατί σ' αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή
Όταν θα χαθούν οι αγάπες κι οι φιλίες
όταν θα με βλέπεις στις παλιές φωτογραφίες
τις βραδιές που δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
γιατ'ι σ' αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή
Όταν θα κοιτάς την άδεια θέση στο τραπέζι
όταν θα ακούσεις το τραγούδι αυτό να παίζει
μη δακρύζεις μη λυπάσαι να με θυμάσαι
γιατί σ' αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή
-
ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ : ΗΣΟΥΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιώργος Σταυριανός
Πράσινο σκοτάδι απ' τα μάτια σου βαμμένο
χίμηξε κι απόψε να με βρει
κι έγινε το σπίτι ένα δάσος πετρωμένο
πού 'μοιαζαν τα δέντρα του σταυροί.
Έρημο τραγούδι από αίμα κι από χιόνι
κλαίει στα παλιά μου τα χαρτιά
όπως το φτωχό μου το κορμί που δεν παλιώνει
για να το πετάξω στη φωτιά.
Ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί
πέταξα για να σε φτάσω
κι όταν σ' είχα φτάσει μέχρι το φιλί
σ' έσβησ' η ανατολή.
-
--->ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΤΑΓΚΟΥΛΗ : XAMENA ΠΟΥΛΙΑ
(LOS PÁJAROS PERDIDOS)
Στίχοι:Χρήστος Κανελλόπουλος/Mario Trejo
Μουσική: Astor Piazzola/Mario Trejo
Πρώτη εκτέλεση: Βικτωρία Ταγκούλη
ʼλλες ερμηνείες: ʼλκηστις Πρωτοψάλτη
Φεύγουν τα όνειρα πετάνε,
σαν ταξιδιάρικα πουλιά,
που κάποιοι τα παραφυλάνε,
πυροβολούν και λύνουν τα σκυλιά.
Εισ' ένα αστέρι στο σκοτάδι
πολύ αχνό στον ουρανό,
χαμένο μου όνειρο και χάδι,
που εσκόρπισες σαν τον καπνό.
Η καταιγίδα θα τσακίσει το κατάρτι,
ένας αγέρας θα φυσήξει δυνατός,
θα σε θυμάμαι καθιστό στο σκαλοπάτι,
να μου γελάς και να λούζεσαι στο φως.
Πώς θα μπορέσω να κρατήσω χαρακτήρα
και να γυρίσω το κεφάλι και να πω
στη μοίρα μου που με μισεί
πως ήσουν όνειρο κι εσύ,
που 'σαι η ζωή μου η μισή
κι έχεις χαθεί.
-
--->ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ - ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ : ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΛΙΑ
Στίχοι: Απόστολος Δοξιάδης
Μουσική: Ismael Lo
Ιστορίες παλιές
θα ΄ρθεις να πεις να διαλέξω
τις ξέρω καλά
τις ξέρω τις έμαθα απ' έξω
Ιστορία παλιά
που σου λέει ξανά σ' αγαπώ
τώρα πάω, πάω μακριά
Και ό,τι κι αν πεις
είναι αργά δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δεν κολλάει
Τώρα πάω, πάω μακριά
σ' αγαπάω, μα ειν' αργά
Ιστορία παλιά
θα σου πω άλλη μια φορά
τα λόγια της ακριβός θησαυρός
οι λέξεις της είναι χρυσός
Μην την πεις
μην την πεις μ' ακούς
η σιωπή σου ειν' ο μόνος χρυσός
δε σ' ακούω, δεν έχεις φωνή
τα ξεπούλησες όλα, δε μένει δραχμή
και στη μάχη που θέλεις να πας
έχεις χάσει από πριν
φύγε, μην πολεμάς
Τι μου ΄πες τι σου πα
είναι αργά δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δε κολλάει
Μα πού πας;
Πάω μακριά
Μ' αγαπάς;
Σ' το λέω ειν' αργά!
Ιστορία παλιά
τελευταία φορά θα σου πω
μην ψάχνεις τέλος κι αρχή
η φωτιά σου έχει σβήσει
είμαι σ' άλλη εποχή
Πονά η φωνή σου, μη λες
αν φύγεις εσύ
δεν υπάρχω κι εγώ
δεν έχει η ιστορία
αρχή ούτε τέλος
κάθε της λέξη θανάσιμο βέλος
Και ό,τι κι αν πούμε
είναι αργά, δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δε κολλάει
Τώρα πάω, πάω μακριά
σ' αγαπάω, μα είναι αργά
τώρα πάω, σ' αγαπάω...
-
-
--->ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ : ΛΕΥΚΟ ΜΟΥ ΓΙΑΣΕΜΙ
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
κάτι γιορτάζει βαθιά στο κορμί,
και ξαναβλέπεις το φως,
σαν να 'σουν χρόνια τυφλός.
Κι ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.
Είναι φορές που δεν ξέρω γιατί
κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί
και δε σου κάνει κανείς
κι όπως γυρεύεις να βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι
σαν άστρο ανάβει.
Λευκό μου γιασεμί
μη νυχτώσεις.
Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή,
που μου θυμίζει στιγμές
από παλιές μου ζωές
και ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.
Λευκό μου γιασεμί, μη νυχτώσεις
-
--->ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΡΑΣ : ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
Στίχοι: Γιώργος Παπαστεφάνου
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Το χέρι δως μου, δως μου την καρδιά σου
και πάμε, αν θέλεις, ως τον ουρανό.
Τραγούδι του Σεπτέμβρη είν' η ματιά σου,
αυτά τα μάτια πόσο τ' αγαπώ.
Κι αν σκόρπισαν τα φύλλα με τ' αγέρι,
τον δρόμο κι αν τον σκέπασ' η βροχή,
για μας είν' ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι,
η αγάπη σου φωτίζει όλη τη γη.
Στα χέρια μου έλα τώρα και κοιμήσου
κι εγώ τις νύχτες θα σου τραγουδώ.
Κι αν κάποτε χωρίσουμε θυμήσου:
Σεπτέμβρη σου 'χα πει πως σ' αγαπώ.
Τραγούδι γραμμένο για τις ανάγκες της Ελληνικής παράστασης του έργου του Νόελ Κάουαρντ "Θυμήσου το Σεπτέμβρη".
Ακουγόταν στο φινάλε αυτης της παράστασης που ανέβηκε το Δεκέμβριο του 1967 στο θέατρο Διονύσια απο την Έλλη Λαμπέτη
και με συμμετοχή του Κώστα Καρρά,της Δέσποινας Νικολαίδου και του Κώστα Καζάκου.