-
L’IRRÉALISABLE
Μichel Volcovitch
Toute cette pluie qui n’est pas tombée
de l’hésitation des nuages
le ciel était noir
en mal d’enfant
voulant pleuvoir beaucoup d’eau
ne pleuvant pas.
L’hésitation mur invisible
plus tu montes
plus elle est haute
sur elle se brisent
de hautes vagues
d’amour prisonnier
de l’inavoué
tout aussi habilement elle dissuade
des vies desséchées de pleuvoir
qui titubent
aux confins
de la terre et de la mer.
Que devient tout
ce qui n’est pas devenu ?
m’as-tu demandé.
Je suppose que tout s’amasse dans les barrages
du rêve d’où cela s’écoule
dans un futur assoiffé
dont les affluents s’étendent
et se perdent au-delà des cartes
pour arroser goutte à goutte
l’irréalisable.
Ίσως εδώ να μη χρειάζεται μετάφραση, ε;
Θα κάνω αργότερα και μια ελεύθερη στου Νερούδα, αν δηλαδή δε βρω κάποια έτοιμη..
(edit: κι όμως ναι.. έλειπε ένας στίχος!)
-
Μη το λες... κι αυτό χρειάζεται μετάφραση σε μερικά σημεία...
-
γιατι δεν τους αντεχω ζευγαρωμενους κια εγω να μην εχω κορμι στους πεντε ανεμους...
-
Poema X
Pablo Neruda - ελεύθερη (και παντελώς χαμένη στη) μετάφραση: crazy_diamond
Έχουμε χάσει και το σούρουπο αυτό ακόμα.
Κανείς δε μας είδε χέρι-χέρι το απόγευμα εκείνο
καθώς το μπλε της νύχτας σκέπαζε τον κόσμο.
Έχω δει απ' το παράθυρό μου
το φεστιβάλ της δύσης στις μακρινές βουνοκορφές.
Ήταν φορές που σαν κέρμα
στα χέρια μου έκλεισα ένα κομματάκι ήλιο.
Σε θυμόμουν με την ψυχή σφαλισμένη
από κείνη τη γνωστή σε σένα δική μου θλίψη.
Που ήσουν, λοιπόν, τότε;
Μέσα σε ποιο πλήθος;
Ποιες οι λέξεις σου;
Μα πώς και έρχεται καταπάνω μου ολόκληρη η αγάπη
όταν είμαι θλιμμένος και σε αισθάνομαι μακρυά μου?
Πεσμένο πια το βιβλίο που κλείνει κάθε που βραδιάζει
και το πουλόβερ σα δαρμένο σκυλί κύλισε στα πόδια μου.
Πάντα, πάντα αποτραβιέσαι τα απογεύματα
ως εκεί που το σούρουπο τρέχοντας τ' αγάλματα θαμπώνει.
-
Έτσι που το πας θα τολμήσω να διαβάσω μαρκές ξανά...
-
Ναι, να το τολμήσεις λοιπόν, ξανά..
όπως και εγώ τις πιο εύστοχες μεταφράσεις.
-
ως εκεί που το σούρουπο τρέχοντας τ' αγάλματα θαμπώνει...
-
http://www.youtube.com/watch?v=xXaRT8CXmGE
τέτοιους στίχους / θέλει και να τους ακούμε όχι μόνο να τους διαβάζουμε
-
-
-
Διώξε απ' την καρδιά,
ότι σε πονά...
Ξέχασε το χθες
και τις ενοχές,
όνειρο κακό, εφιάλτης,
πέρασε να λες,
έλα μην κλαίς...
http://www.youtube.com/watch?v=yKgTIG-_TmQ
-
I had a dream that we were skating
The ice was thin and we were waiting to fall right in
However deep the truth is hidden
once you know it's still forbidden
It doesn't feel right
We can throw it away
And pieces of our heart
remain unbroken
Just like the chain that binds us
Just like the rain that finds us sheltering again
Just like the chemistry
All woven into tapestry
by hands of Fate, and love and hate
and sad guitars and stars
If it feels right
we can't throw it away
They're pieces of our heart
we can't tear it apart
They're pieces of our heart
we never needed to know
And so we remain unspoken
-
Λεν ψέμματα όσοι λεν πως έχασα το φεγγάρι,
κι αυτοί που προφήτεψαν το αμμουδερό μου μέλλον,
είπαν τόσα και τόσα με τις κρύες τους γλώσσες:
ν' απαγορέψουν θέλησαν του σύμπαντος το ρόδο
"Πια δε θα ξαναψάλει η ρέμπελη άμπρα
της σειρήνας, δεν έχει πια παρά όχλο".
Και μασούσαν τ' ατέλειωτα χαρτιά τους
τη λήθη της κιθάρας μου ευνοώντας.
Τους πέταξα στα μάτια τα ολόφωτα κοντάρια
του έρωτα μας που κάρφωσαν μαζί τις δυό καρδιές μας,
διεκδίκησα το γιασεμί που τ'αχνάρια σου αφήναν,
χάθηκα νύχτα δίχως φως κάτω απ'τα βλέφαρα σου
κι όταν με ξανατύλιξε η λαμπράδα
ξαναγεννήθηκα, του σκοταδιού μου αφέντης.
Ποιός να το'γραψε..? χμμ.... ;)
-
Never free,
never me,
so I dub the unforgiven...
http://www.youtube.com/watch?v=zRBEqLnL56g
-
Ο ΔΕΚΑΝΕΑΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΗΔΗ
Μ' ενα χτύπημα κεραυνόβολο
σκότωσε τον κύκλο, την εφαπτομένη
και το σημείο διασταύρωσης των παραλλήλων
μέσα στο άπειρο.
Σαν τιμωρία για τον τετραγωνισμό
κατήργησε τους αριθμούς
απο το τρία και πάνω.
Τώρα στις Συρακούσες
διευθύνει μια σχολή με φιλοσόφους,
κοντοκάθεται πάνω στο δόρυ του
γι' άλλα χίλια χρόνια
και γράφει:
ένα δύο
ένα δύο
ένα δύο
ένα δύο.
- Μίροσλαβ Χόλουπ
-
The unsaid tone of weak despair
Fail to resonate
Frayed ends of our binding threads
Will disintegrate
By the laws our physique state
Failure to communicate
None too sentient
Hear no, see no works its magic
Against all function
Ongoing choices the trials will end
Filter the nonsense and laugh at what's left
Indecision/nonvision what matters taken away
Look at the shell that is you
Empty, fragile, weak
Soon the battle is over
Lost to apathy
So overcome with pointless tears
To test pain receptors
Nothing matters ever here
Put up a nonreaction
These eyes will never see
Covered up from reality
Look at the shell that is you
Empty, fragile, weak
Soon the battle is over
Lost to apathy
The unknown world that you deny
No priority
Cannot fail if you never start
How predictable
I want to know where did it end
For madness to start
Always the sceptic never the part
Introvertive/nondescriptive
It matters not, not
-
Do you remember me,
I'm just a shadow now.
This is where I used to be,
Right here beside you.
Sometimes I call your name,
High on a summer breeze.
What I would give,
To feel the sunlight on my face.
What I would give,
To be lost in your embrace.
I've fallen from a distant star,
Came back, compelled because I love.
I'm caught between two different worlds,
I long for one more night on earth.
Do you believe in dreams,
That's how I found you.
But I can't be with you,
Till you take a leap of faith.
What I would give,
To feel the sunlight on my face.
What I would give,
To be lost in your embrace.
I've fallen from a distant star,
Came back, compelled because I love.
I'm caught between two different worlds,
I long for one more night on earth.
-
Η Σημαία, από τους Στίχους του Καπετάνιου
Pablo Neruda
Σήκω μαζί μου.
Κανείς δεν θα 'θελε
όσο εγώ να μείνεις
πάνω στο μαξιλάρι όπου τα βλέφαρά σου
θέλουν να κλείσουν τον κόσμο για μένα.
Εκεί ακόμη θα 'θελα
ν' αφήσω να κοιμηθεί το αίμα μου
περιβάλλοντας τη γλύκα σου.
Αλλά σήκω
εσύ, σήκω
αλλά μαζί μου σήκω
και φεύγουμε μαζί
να παλέψουμε σώμα με σώμα
κόντρα στις αράχνες του κακού,
κόντρα στο σύστημα που μοιράζει την πείνα,
κόντρα στον οργανισμό της μιζέριας.
Πάμε,
κι εσύ, αστέρι μου, μαζί μου,
νεογέννητη από τον ίδιο μου πηλό,
ήδη θα έχεις βρει την πηγή που κρύβεις
και στη μέση της φωτιάς θα στέκεσαι
δίπλα μου,
με τα μάτια σου άγρια,
σηκώνοντας τη σημαία μου.
-
http://www.youtube.com/watch?v=ikBg4BDgsso
Ακούς το πιάνο;
Έτσι μου λείπεις.
Γιώργος Μίχος (που γαμώ την τρέλα μου ούτε καν εφτά, έξι και πατσίσαμε / textalizando voy..)
-
«...μπορείς να με διδάξεις να περπατάω στον αέρα,
κι εγώ θα σε διδάξω να βγάζεις ήχους απ' το πιάνο
δίχως διόλου μουσική»
Ντίλαν Τόμας
-
Κι άμα πηδάω κάθε νύχτα
από την κορυφή της λύπης μου
δεν είναι από συνήθεια
είναι γιατί
η αλήθεια, κύριοι,
προϋποθέτει ύψος
Στιγκας
-
Αντικλείδι για σωρείτες
Γιάννης Στίγκας
Κι όταν με το καλό
πατήσεις πάνω στην αγάπη
να ξέρεις
πως κερδίζεις δίκαιο σύννεφο
δεν είναι λίγο
που θα σε κοιτά στα μάτια
όταν σε πνίγει
κι όλα θα γίνουν με σωστή ταχύτητα
θα δεις
ούτε που θ' ακουστεί
ο κρότος που θα κάνει το γαμώτο
(φυσικά και δεν είναι λίγο, φίλε Γιάννη.. ξέρεις εσύ, όπως κι εσύ soft μου / τέτοιες γυαλάδες, άλλωστε, μονάχα τα ξυράφια)
-
ΧΕΡΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ
Δώσαμ' ένα χέρι στο χορτάρι -
κι έγινε σιτάρι
Δώσαμ' ένα χέρι στη φωτιά -
κι έγινε ρουκέτα.
Διστακτικά,
προσεκτικά,
δίνουμ' ένα χέρι
στους ανθρώπους,
μερικούς ανθρώπους.
- Μίροσλαβ Χόλουπ
-
ΔΙΑΛΕΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ Τ' ΑΣΤΡΑ
Δεν είναι άγγελος
είναι ποιητής
δεν έχει φτερούγες
μόνο το δεξί του χέρι
σκεπασμένο με φτερά
τον αέρα με το χέρι του βαρεί
ανυψώνεται τρείς ίντζες
κι αμέσως ξαναπέφτει
σαν πέσει για καλά
λακτίζει με τα πόδια του
αιωρείται μια στιγμή
κουνώντας το φτερωτό του χέρι
ω αν μπορούσε να ξεφύγει απο την έλξη της λάσπης
θα κατοικούσε στη φωλέα των άστρων
θα πηδούσε απο αχτίδα σε αχτίδα
θα -
όμως στη σκέψη
πως θα γίνονταν γι' αυτόν η γη του
τ' άστρα
πέφτουνε κάτω τρομαγμένα
ο ποιητής κρύβει τα μάτια του
με το φτερωτό του χέρι
παύει να ονειρεύεται πετάγματα
παρά μια πτώση
που δείχνει σαν την αστραπή
ένα προφίλ της απεραντοσύνης
- Ζμπίγκνιεβ Χέρμπερτ
-
'Οχι τεθλασμένη
Ο μαύρος καπνοδόχος, η άσπρη γυναίκα, η κόκκινη αγελάδα,
το ίδιο πουλί στην απόσταση, ακουσμένο απ' τις πέτρες.
Ο άνθρωπος - ειπε - είναι ένα δέντρο κομμένο, χωρίς φύλλα,
ριγμένο στο ποτάμι. Ταξιδεύει. Πάνω του κάθεται
το άγαλμα του πουλιού΄ και το πουλί καθισμένο στο άγαλμά του.
Οι τέσσερις που παίζαν χαρτιά μες στο σπίτι ήταν νεκροί.
Τα σφιγμένα κορδόνια τους είχαν κιόλας παγώσει. Στο τραπέζι
η τράπουλα κομμένη στα δυό. Οι δύο ψηλοί υπηρέτες,
που περίμεναν πίσω απ' την πόρτα, μπήκαν και συνέχισαν.
- Γιάννης Ρίτσος, απο τις "Προσωπίδες"
-
Tο σπάνιο δώρο
Κική Δημουλά
Kαινούργιες θεωρίες.
Tα μωρά δεν πρέπει να τ’ αφήνετε να κλαίνε.
Aμέσως να τα παίρνετε αγκαλιά. Aλλιώς
υπόκειται σε πρόωρη ανάπτυξη
το αίσθημα εγκατάλειψης ενηλικιώνεται
αφύσικα το παιδικό τους τραύμα
βγάζει δόντια μαλλιά νύχια γαμψά μαχαίρια.
Για τους μεγάλους, ούτως ειπείν τους γέροντες
–ό,τι δεν είναι άνοιξη είναι γερόντιο πια–
ισχύουν πάντα οι παμπάλαιες απόψεις.
Ποτέ αγκαλιά. Aφήστε τους να σκάσουνε στο κλάμα
μέχρι να τους κοπεί η ανάσα
δυναμώνουν έτσι τα αποσιωπητικά τους.
Aς κλαίνε οι μεγάλοι. Δεν έχει αγκαλιά.
Γεμίστε μοναχά το μπιμπερό τους
με άγλυκην υπόσχεση –δεν κάνει να παχαίνουν
οι στερήσεις– πως θά ‘ρθει μία και καλή
να τους επικοιμήσει λιπόσαρκα
η αγκαλιά της μάνας τους.
Bάλτε κοντά τους το μηχάνημα εκείνο
που καταγράφει τους θορύβους του μωρού
ώστε ν’ ακούτε από μακριά
αν είναι ρυθμικά μοναχική η αναπνοή τους.
Ποτέ μη γελαστείτε να τους πάρετε αγκαλιά.
Tυλίγονται άγρια
γύρω απ’ τον σπάνιο λαιμό αυτού του δώρου,
θα σας πνίξουν.
Tίποτα. Όταν σας ζητάνε αγκαλιά
μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ να απαντάτε.
(από το H εφηβεία της λήθης, Στιγμή 1994)
http://ariadni144.files.wordpress.co...pg?w=383&h=230
-
http://www.infokids.gr/wp-content/up...ld-170x150.jpg
Ένα ποίημα για την Μητέρα
Μάνα, ω άγγελε μου,
Ω αιώνια μου αγάπη,
Μακάρι τα χέρια σου να παραμένουν η κούνια μου για πάντα,
Και για πάντα να παραμένω το μωρό σου.
Άλλος ένας μήνας έρχεται κοντά μου,
Μια ακόμη άνοιξη πιέζει για να πλησιάσει,
Ω μάνα, εσύ είσαι τα λουλούδια
Στων οποίων τα αρώματα θα πνιγώ …
Και όταν προφέρω τα λόγια ” μάνα μου”
εκστασιάζομαι και γεμίζω με ευτυχία …
Μάνα, ω χτύπος της καρδιά μου,
Ω κραυγή μου όταν πονάω,
Τα φιλιά μου, και το πάθος μου,
Όταν ο έρωτας με καίει.
Τα μάτια σου .. Ω τι είναι τα μάτια σου;
Τα λαμπρότερα αστέρια,
που κοσμούν πάνω τα ουράνια,
Μάνα, ω άγγελε μου,
Ω αιώνια μου αγάπη …
Του Λιβάνιου ποιητή Σαΐντ Ακλ
Μετάφραση Noctoc
-
Α, όχι, θα επιμείνουμε, Κική και λέξεις δανεικές. Γιατί κι αυτές το έχουνε το ρίσκο..
Πάψε μου λες μη ριγείς δυνατά
θα μας ακούσει η διπλανή πραγματικότητα.
-
..."Ο άλλος, πραγματικά,είν' αυτός ο πιο
ευαίσθητος στους πόνους εαυτός σου,
που εδόθη σε ένα ξέχωρο κορμί
μα- της ψυχής του μέρος- που είν' εντός σου"...
Χαλίλ Γκιμπράν
-
Στο παιχνίδι των πτώσεων
δε χωράν εκπτώσεις.
Δρασκελιά στο κενό - τρία δέλτα,
δίχως δίχτυ, μονάχα δοτική.
Λαμβάνεις;
(ρωτάω..)
-
http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:A...UtyHOcUwiJCzuQ
Κικη Δημουλα
Ὄνειρο σημαίνει
φτερούγα ὕπνου ἀπὸ κερὶ
ποὺ ἥλιο ἐρωτεύεται καὶ λιώνει,
φύλλα ποὺ θαυμαστὰ ἰσορροποῦν
σὰν νὰ πατᾶνε σὲ κλαδιὰ
ἐνῶ τὸ βλέπεις καθαρὰ
πὼς δὲν ὑπάρχει δένδρο,
ν᾿ ἀκοῦς νὰ τραγουδᾶνε χίλια ναὶ
ἀπ᾿ τὸ λαρύγγι τοῦ ὄχι.
Ὄνειρο σημαίνει
νὰ μὴν ὑπάρχουν σύνορα
κι οἱ βλοσυροὶ καχύποπτοι φρουροί τους.
Ἐλεύθερα νὰ μπαίνεις σ᾿ ἄνθρωπο
κι οὔτε τὶς εἶ, οὔτε τὶς οἶδε.
Δὲν ἦρθε κι ἕνα ἀπόγευμα
ποὺ νὰ μὴ γίνει βράδυ,
νὰ ἔρθει κι ἕνα ὄνειρο
ποὺ νὰ μὴν γίνει ἄνθρωπος,
νὰ ἔρθει κι ἕνας ἄνθρωπος
ποὺ νὰ μὴ γίνει ὄνειρο,
τὶς οἶδε, τὶς εἶ.
Ξανοίχτηκα πολὺ σὲ ὁρισμοὺς
κι εἶν᾿ ἐπικίνδυνο νὰ κλαῖς χωρὶς πυξίδα.
Φύλαγέ μου, Θέ μου, τουλάχιστον
ὅσα ἔχουν πεθάνει.
-
Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο.
Oι ορμές χτυπάνε στα παράθυρα, τα τζάμια θρυμματίζονται.
Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός στα αισθήματα σχηματίζεται με το φως, όχι με τη δύναμη.
Kι ότι χρειάζεται χάδι εκεί που βάζουν μαχαίρι.
Ότι ένας κοιτώνας με τη μυστική συνεννόηση των σωμάτων μάς παρακολουθεί παντού και μας παραπέμπει στην αγιότητα χωρίς συγκατάβαση.
ΕΛΥΤΗΣ (O μικρός ναυτίλος)
-
Ο χαμένος καιρός δε χάνεται
Οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
Κάποιος θεός τις συμμαζεύει
Ζητά πίστη για λύτρα
Και μεις πληρώνουμε
Όλα τελικά
Επιστρέφουν σε μας
Τα δάκρυα σαν εξατμίζονται δε χάνονται
Η θλίψη που σκορπάμε επιζεί
Κάποιος θεός τη συγκεντρώνει
Ζητά δύναμη για λύτρα
Και μεις πληρώνουμε
Όλα τελικά
Επιστρέφουν σε μας
Τα όνειρα που εγκαταλείψαμε
Τα λόγια που δεν είπαμε
Τα απραγματοποίητα θαύματα
Οι γιορτές που αναβλήθηκαν
Οι αστερισμοί που αγνοήθηκαν
Τα ταξίδια που ακυρώθηκαν
Δεν χάθηκαν
Κάποιος θεός τα φροντίζει
Όλα τελικά
Επιστρέφουν σε μας
Γιάννης Αγγελάκας
-
ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ
Σου είπα:
- Λύγισα.
Και είπες:
- Μη θλίβεσαι.
Απογοητεύσου ήσυχα.
Ήρεμα δέξου να κοιτάς
σταματημένο το ρολόι.
Λογικά απελπίσου
πως είναι ξεκούρδιστο,
ότι έτσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος.
Κι αν αίφνης τύχει
να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μη ριψοκινδυνέψεις να χαρείς.
Η κίνηση αυτή δεν θα 'ναι χρόνος.
Θα 'ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αυτοεκθρονίσου
από τα χίλια σου παράθυρα.
Για ένα μήπως τ' άνοιξες.
Κι αυτοξεχάσου εύχαρις.
Ό,τι είχες να πεις,
για τα φθινόπωρα, τα κύκνεια,
τις μνήμες, υδρορρόες των ερώτων,
την αλληλοκτονία των ωρών,
των αγαλμάτων τη φερεγγυότητα,
ό,τι είχες να πεις
γι' ανθρώπους που σιγά σιγά λυγίζουν,
το είπες.
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
"ότι έτσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος"
Ναι !!! ετσι δουλευει ο δικος μου χρονος ,τον θελω , τον εχω αναγκη , και τον χρειαζομαι ...........
-
If you want something you never had,
do something you have never done!
-
Μια από τις πιο νόμιμες χαρές του ανθρώπου είναι, θαρρώ, να μοχτάει και να βλέπει πως ο μόχτος του φέρνει καρπό...
Νίκος Καζαντζάκης..
Greek way :) xexe!! μου ηρθε οπως διαβαζα το δικο σου
-
αφου εχουμε ντοπιο προιον τι να λεμε τωρα :)
καληνυχτα!
-
καληνυχτα!! και ομορφα ονειρα να εχεις :)
-
-
http://www.myemoticons.com/images/lo.../thank-you.gif.
xexexexexexexe!!!!!!!!!!
αλλο ειχα αλλο εβαλα
η συνδεση δεν κατεβαζει ουτε εμενα γργγγγγγγγγγγ!!!!!!!!
