νιωθω πεθαμενη και "ζω'' περιμενοντας τον πραγματικο θανατο!!
Printable View
νιωθω πεθαμενη και "ζω'' περιμενοντας τον πραγματικο θανατο!!
Νιώθω την γνωστή θλίψη και θέλω να κοιμηθώ χωρίς να νυστάζω...
Είχα κοιμηθεί για να μην νιώθω δυστυχία αλλά εξακολουθώ να τη νιώθω και τώρα που ξύπνησα αλλά φυσικά δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ...μακάρι να μην ξυπνούσα...
Κύκνε αν μου επιτρέπεις πόσο καιρό νιώθεις έτσι?
Παλεύω με την κατάθλιψη χρόνια κι υπάρχουν στιγμές που άλλοτε είμαι καλύτερα κι άλλοτε χειρότερα...ε, σήμερα είναι μια από τις μέρες που νιώθω χειρότερα, τόσο λυπημένη που δεν το αντέχω αυτό το συναίσθημα...μακάρι να μπορούσα να ξανακοιμηθώ για να μην νιώθω τίποτα...νωρίτερα έκλαιγα κι έτσι με πήρε ο ύπνος ευτυχώς...
Κύκνε επειδή κι εγώ τα έχω περάσει, φαντάζομαι θα είσαι μικρή, εγώ είμαι 43 τώρα, πρέπει να κινητοποιηθείς, να προσπαθήσεις έστω κι αν δεν μπορείς, δεν είναι εύκολο το ξέρω αλλά μόνο έτσι θα μπορέσεις να ξεχαστείς. Δεν ξέρω αν παίρνεις κάποια αγωγή εγώ πήρα για λίγες εβδομάδες, δεν είδα κανένα αποτέλεσμα και αποφάσισα να προσπαθήσω μόνη μου. Δεν μπορώ να πω ότι δεν ξαναπερνώ από παρόμοιες φάσεις αλλά και πάλι το παλεύω με το να ξεχνιέμαι και να προσπαθώ να ξεγελάσω το μυαλό μου. Η επαφή με φίλους θα σε βοηθήσει, να βγαίνεις έξω έστω και με το ζόρι. Την πρώτη μέρα θα είναι δύσκολο, τη δεύτερη το ίδιο αλλά σιγά σιγά θα δεις θα σου αρέσει.
Εργάζεσαι? Η εργασία θα σε βοηθήσει πολύ να ξεχαστείς επίσης γιατί μέσα από τη δημιουργικότητα θα αισθάνεσαι όμορφα!
Δεν είμαι και τόσο μικρή, 37 είμαι...και σε λίγες μέρες έχω γενέθλια και με πειράζει που μεγαλώνω κι άλλο χωρίς να έχω πραγματοποιήσει κάποια όνειρα μου...(μιας και θίξαμε το θέμα της ηλικίας). Ναι, παίρνω αγωγή μάλιστα χθες πήρα τον ψυχίατρο τηλέφωνο και μου είπε ν' αυξήσω ένα από τα χάπια που παίρνω αλλά πρέπει να περιμένω 15 μέρες για να δράσει λέει...τώρα όσον αφορά το έξω, εγώ ήθελα να βγω σήμερα συγκεκριμένα ήθελα να πάω για μπάνιο αλλά δεν βρήκα παρέα κι απογοητεύτηκα...ε, μετά με στεναχώρησε και η μαμά μου κι ήρθε κι έδεσε δεν θέλω και πολύ για να πέσω ψυχολογικά...
Δυστυχώς όχι τώρα, δούλευα αλλά απολύθηκα όπως πολλοί άλλοι... :( Όντως θα μου έκανε καλό εκτός από τη δημιουργικότητα στο ότι θα ήμουν ήδη απασχολημένη κάποιες ώρες εκ των πραγμάτων οπότε θα ήταν λιγότερος ο χρόνος που θα έψαχνα να γεμίσω...έχω κάνει κάποιες κινήσεις για να βρω κάτι άλλο αλλά δεν είχαν αποτέλεσμα, ελπίζω όμως από Σεπτέμβριο κάτι να γίνει...
Μμμ κατάλαβα! Κι εγώ δεν εργάζομαι και δεν είναι καλό. Σου εύχομαι ολόψυχα να βρεις δουλειά. Θα σε βοηθήσει απίστευτα. Γενικά είμαι κατά των φαρμάκων. Πρέπει να σφίξεις τα δόντια και να γίνεις δυνατή. Επίσης αν δεν είσαι σε σχέση και μια υγιής σχέση θα σε βοηθούσε πάρα πολύ. Θεωρώ ότι τα αντικαταθλιπτικά δεν προσφέρουν τίποτα. Μπορείς να πάρεις μαγνήσιο, πολυβιταμίνες. Επίσης η βαλεριάνα βοηθά πολύ. Τι να πω που κι εγώ που έχω δυο μικρά τετράχρονα δίδυμα θηριάκια που μου έχουν σπάσει τα νεύρα? Δεν κάθονται λεπτό ήσυχα και εμένα σε καθημερινή βάση βουίζουν τα αυτιά μου κι έχω ζαλάδες!! Αχ εκμεταλεύσου την ελευθερία σου και βγες έξω να γνωρίσεις κόσμο και να αλλάξεις παραστάσεις!!!!!
Μπα, εγώ νομίζω ότι χωρίς τα αντικαταθλιπτικά θα ήμουν ακόμα χειρότερα...δεν αντέχω να βάλω άλλη δύναμη, δεν έχω, πέρασα από πολύ δύσκολες καταστάσεις κι έχω εξαντληθεί...όσο για την ελευθερία μου θέλω να βγαίνω έξω με άτομα που ήδη γνωρίζω, οι καινούριες γνωριμίες μου προκαλούν ανασφάλεια...αλλά καμιά φορά όπως χθες οι ήδη υπάρχουσες γνωριμίες δεν έχουν την ίδια διάθεση δυστυχώς οπότε μένω σπίτι...
Τουλάχιστον σήμερα (αν κι είναι ακόμα πρωί για να κρίνω, δεν έχω και πολλή ώρα που ξύπνησα) νομίζω πως νιώθω κάπως καλύτερα, πέρασε το χθεσινό...μακάρι να έχω δίκιο...