Δεν λέω ότι χαίρεσαι που άλλους είναι χάλια.. Λέω ότι δεν μπορώ να πω Α είμαι καλά.. Επειδή ο άλλος είναι χειρότερα. Αυτό μόνο.
Printable View
Ίσως. Εγώ όταν δεν είμαι καλά κάνω ότι μπορώ για να γίνω.. Δεν θα πάρω ανάσα αν ο διπλανός μου είναι χειρότερα.. Αν είναι λάθος αυτό εντάξει. Αλλά εγώ έτσι σκέφτομαι.
Καλημέρα φίλε μου. Η απορία της ημέρας.. Γράφεις την γνώμη σου και μετά την σβήνεις σε πολλά θέματα.. Γιατί? Τι φοβάσαι? Η γνώμη σου είναι άλλωστε
Ποσο θελω να γυρισω Αθηνα,να φυγω απτο κωλονησο και να ριξω και μια μουντζα φευγοντας...
"Adoration is the state furthest from understanding."
Θελω να μαζεψω 10χιλιαρικα να παρω την ανεργια μου και γεια σας,πολλα ζηταωωω;;
Αυτό που λέω όμως πάντα (προσπαθώντας να σε ταρακουνήσω) είναι πως όταν μιλάς τόσο αρνητικά για σένα και τα πιστεύεις όλα αυτά, ακόμα και αν ισχύουν, είναι σαν να δέχεσαι πως αυτό το χαρακτηριστικό που μισείς πάνω σου θα το έχεις μια ζωή χωρίς να αλλάξεις κάτι. Και είναι λογικό γιατί το να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε ένα χαρακτηριστικό που είναι ριζωμένο μέσα μας για χρόνια είναι πολύ δύσκολο. Αλλά με το σκεπτικό που περιγράφεις δεν είναι απλά δύσκολο αλλά ακατόρθωτο! Και εγώ τα ήξερα στην θεωρία και ΘΥΜΩΝΑ όταν κάποιος μου τα έλεγε με τόση ευκολία και ειδικά όταν ήτανε έξω από τον χορό. Μέχρι που το είδα στην πράξη και άλλαζα σταδιακά τον τρόπο που σκέφτομαι (και αυτό επηρέασε και τον τρόπο που λειτουργούσα). "Αν σκέφτεσαι πως είσαι άχρηστος, ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ". Αυτό το είχα αποθηκευμένο στην word για χρόνια μαζί με κάτι άλλα quotes που τα διάβαζα καμιά φορά και έλεγα "ok ok, so what?". Λες και θα αλλάξει κάτι αν αρχίσω να πιστεύω δια μαγείας πως είμαι χρήσιμη ή ικανή ή whatever. Εννοείται πως δεν θα αλλάξει τίποτα από την μια μέρα στην άλλη αλλά όταν σου παρουσιάζονται ευκαιρίες θα το σκεφτείς για 2η και για 3η φορά αν θα τις πετάξεις και θα πεισμώσεις για να προσπαθήσεις και μάλιστα να τις δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος. Αν τις πετάξεις στα σκουπίδια από την αρχή, ήδη απέτυχες. Τουλάχιστον να αποτύχεις με την προσπάθεια και με το θάρρος σου. Εντελώς διαφορετική ψυχολογία θα έχεις στην 2η περίπτωση. Θα σου λέει η μάνα σου "είσαι άχρηστος Ορέστη" και θα θυμάσαι τα ίδια λόγια που σου έλεγε και στα 8 σου αλλά αυτή την φορά με λύπηση προς την ίδια και όχι προς τον εαυτό σου γιατί θα ξέρεις πως άχρηστος είναι μόνο όποιος δεν προσπαθεί για τίποτα και παραδίδει τα όπλα, και όποιος βρίσκει ευχαρίστηση και νιώθει "ανωτερότητα" μόνο με το να προσβάλει και να πληγώνει τους άλλους λόγω κόμπλεξ ή δεν ξέρω και εγώ τι. Εσύ τα γυρνάς όλα στην αυτολύπηση και δεν παίρνεις την ευθύνη του εαυτού σου. Γι' αυτό παραμένεις στάσιμος και μιλάς τόσο αρνητικά για σένα και γι' αυτό δεν αλλάζει τίποτα.
Τα υπόλοιπα που λες με το εκαβ τα θυμάμαι ναι. Όταν υπάρχουν θέματα υγείας εννοείται πως επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής σου και είναι σίγουρα φυσιολογικό που ανησυχείς. Αν η ανησυχία όμως γίνεται υπερβολική θα χειροτερεύουν και τα προβλήματα υγείας που ήδη έχεις. Φαντάζομαι θα ξέρεις πόσο σημαντικός παράγοντας είναι η ψυχολογία σε αυτά τα θέματα καθώς και με το ποιό τρόπο τα αντιμετωπίζεις. Στη θέση σου αν δεν ήμουνα ευχαριστημένη από την προσέγγιση των γιατρών θα δοκίμαζα και άλλους ή θα μίλαγα και θα απαιτούσα την εξέταση που χρειάζεται για να σιγουρευτώ πως δεν πρόκειται για κάποια μόλυνση. Εσύ ταλαιπωρείσαι, εσύ το απαιτείς και επιμένεις.
Σου υπενθυμιζω σε ποιο ζωδιο απευθυνεσαι...επισης το απιαστο ονειρο το εχω πιασει μια χαρα στο παρελθον...με κοποοο,θυσιεεεες αλλα μια φορα το καταφερα.δευτερη γιατι οχι;;Να δεις ποσο οικονομος γινεσαι αμα ζεις καπου που δεν σ αρεσει...κοιτα αν καταφερω να αντεξω τον μαλακααα εναν χρονο,δεν ειναι απιαστο....Θεε μου δινε μου δυναμη... :p
Καποιος ειχε παρομοιασει τα προβληματα με τουβλα. Αν εχεις πολλα μικρα προβληματα ειναι σα να σε εχει πλακωσει ενας σωρος απο τουβλα. Δε μπορεις να κουνηθεις παροτι το καθενα ζυγιζει λιγο. Εγω εχω και προβληματα υγειας που με εμποδιζουν απο μια φυσιολογικη ζωη και οι γιατροι με κοροιδευουν. Δεν υπαρχει για εμενα ιατρικη επιστημη. Απο τα 18 εχω προβλημα στις αρθρωσεις, στις 8 μεγαλες πκυ προκληθηκαν απο φαρμακο που μου εγραψε γιατρος. Στις παρενεργειες αναφερεται καθαρα: μπορει να προκαλεσει οστεοαρθριτιδα. Εχω δει αμετρητους ορθοπεδικους. Ολοι αρνουνται οτι το φαρμακο αυτο μπορει να προκαλεσει αυτη την παρενεργεια. Τοτε γιατι το γραφει το φυλλο οδηγιων ρωταω; Αυτα αναφερονται εκει γιατι αποδειχθηκε σε ερευνες οτι συνεβησαν. Δεν γραφει ο, τι θελει η φαρμακευτικη εταιρεια δυσφημωντας μαλιστα το προιον της. Ποναω τοσα χρονια και ενας δε βρεθηκε να μου γραψει μια μαγνητικη. Με βγαζουν τρελο για να συγκαλυψουν το συναδελφο τους - θα χει πεθανει μετα απο τοσα χρονια! Γραψε τη μαγνητικη πρωτα και μετα πες με οπως θες. Συνεχεια το ιδιο πραγμα, ουτε μια ασθενεια δε μου εχουν θεραπευσει ποτε. Τα σκεφτομαι και νευριαζω. Σωθηκε η υπομονη μου, πως το λενε; Καλυτερα να μην ειχα παει καθολου στη γιατρο. Ειμαι διαρκως βραχνιασμενος, δεν καλυτερευει και δεν υπαρχει θεραπεια ή δε θελουν να με θεραπευσουν. Ε δε μπορω να το παραβλεψω. Εκνευριζομαι. Διαρκως νιωθω ενοχληση στο λαιμο, λεω πεντε λεξεις και χειροτερευει. Ειναι φοβερα εκνευριστικο, τι να κανουμε;
Εν τω μεταξυ χαθηκε κι ενας σκληρος δισκος με μπακαπ, δε μπορω να καταλαβω, τον κλεψανε, τον πεταξε η μανα μου... Εψαχνα πεντε ωρες και δεν τον βρηκα. Ολα στραβα πηγαινουν.
Σκέφτομαι..Γιατί η Κυριακή λέγεται μέρα ξεκούρασης αφού πρέπει να γ.....αι στις δουλειές του σπιτιού????
Σε ένα γκρεμό είναι έτοιμοι να πέσουν δύο άνθρωποι.. Τον ένα τον αγαπάς.. Ο άλλος σαγαπαει.. Πρέπει να σώσεις το ένα από τους δύο. Ποιον θα διάλεγες;
Οποίος μπορεί ας πει την γνώμη του. Ευχαριστώ
Ειναι αποφαση της στιγμης , για μενα .....
Μπλακυ η αλλη ατακα που μου ειχες πει δουλεψε. :) Εχεις παλι καμια καλη; Της υποσχεθηκα να της δειξω κατι φωτο με χαρταετους που εχω βγαλει - κλασικα χαθηκαν οι περισσοτερες, χαλασε η καρτα της καμερας, εκλαπη ή χαθηκε ο παλιος σκληρος κλπ, αλλα βρηκα μερικες και θελω καπως να ριξω την προταση να παμε μαζι να πεταξουμε.
Επισης θελω να της δειξω κανα βιντεακι κωμικο στο γιουτουμπ απο Ελληνες αλλα μου φαινονται ολα πολυ ακραια ή οχι τοσο αστεια.
θα σασ πω τι παιζει με μενα κι οποιοσ λιποθυμησει λιποθυμησε οταν γενηθηκα ειχα ταχυτητα επεξεργασιασ στο μυαλο δηλαδη ειχα μυαλο γονεισ δημοσιοι υπαλληλοι και ο πατερασ μου λογω οτι συναντουσα συνεχεια αντιδρασεισ με εβαλε να δουλεψω στα χωραφια δηλαδη κι αλλα λεφτα ετσι παντα ειχα λεφτα τα παιδακια στην αλανα θεωρησαν καλο να καλεσουν τη μαφια μιασ που περνανε τα δικα τουσ να με τραβηξει ενα μανικι να μου παρει την ψυχη βρεθηκε μια εξυπνη καναμε παιδια εγω συνεχισα να δουλευω αλλα μου πηραν την οικογενεια το πραγμα χειροτερευε προσωπικη περιουσια 500 χιλιαρικα ε τοτε εγινε το καλο πεθαναν οι γονεισ μου και τωρα μενω με τα παιδια μου που ειναι πλουσια εγω ειμαι φτωχοσ και μου τα πηραν ολα και την ψυχη αυτα παιζουν με μενα κι οποιοσ λιποθυμησει λιποθυμησε αυτα
μαλακα τσιπρα το φαγεσ αμασητο χαλβα
Κάποτε είχα μιλήσει με μια γυναίκα που τότε την θεωρούσα μεγάλη (σε σχέση με εμένα)..Δηλαδή εγώ ήμουν 20 χρονών και αυτή 60κατι..Είχε έρθει η κουβέντα έτσι..Δηλαδή αυτόν που μ'αγαπαει ή αυτόν που αγαπάω...Μου είχε πει "αυτόν που σ'αγαπαει, γιατί θα είσαι εσύ καλά..αν διαλέξεις αυτόν που αγαπάς θα είναι καλά αυτός "
Εγώ φυσικά διάλεξα αυτόν που αγαπούσα..Και τώρα το ίδιο θα έκανα..
Σκέφτομαι.. Ποιο είναι τελικά το πιο εγωιστικό? Να επιλέξει κάποιος αυτήν που αγαπά και δεν θέλει να παθει κακό ή να επιλέξει αυτην που τον αγαπά για να έχει κάποιαν να τον νοιάζεται κτλ..
Μήπως θα διάλεγε κάποιος αυτή που αγαπά γιατί θεωρεί ότι δεν του αξίζει να τον αγαπούν;;
Το ιδανικοτερο για μένα είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.. Είναι δύσκολο να νιώθεις τα ίδια την ίδια χρονική περίοδο με τον άλλον.. Και ακόμη πιο δύσκολο να το παραδεχτείς και να το αποδεχτείς..
Κι εγώ θα διάλεγα αυτή που αγαπάω.
.
Ωραια εκανα undelete τα αρχεια.