Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

Βοήθεια στο μέρος που είμαι δεν εχω!Εχω φοβία μεχρι και στο περίπτερο να πάω για να μην πεθάνω!Το καλυτερο ο άντρας μου γουστάρει κατα βάθος που είμαι έτσι κι όλοι μου λένε οτι ζηλεύει,Παρίσι μεχρι και κρυφή κάμερα στο Σπιτι μου έβαλε για να δει λεει γιατι ήμουνα απο μακρη!Ενταξει αν νομίζει οτι ήμουν απομακρη γιατι δεν με ρώταγε λέω εγω τωρα με το φτωχό μου μυαλο.Αλλα μωρά τον συγχωρεσα αντί να τα κανω ολα Πουτ....Και να μην στεναχώρησω τους γονείς μου τους παλιοσυντηρητικους!ειμαι μόλις 28 και νομίζω οτι η ζωη μου καταστρεφεται!Δεν ζω το καταλαβαινετε;δεν μπορω να πάω ούτε για καφε το Σπιτι εχει γινει κρυσφυγετο!ναι γουσταρει ο άντρας μου όμως γιατι σου λεει την εχω Σπιτι και δεν κουνιέται και δεν εχω παρέα να κουνηθεί αφού εδω ειναι όλοι χωριάτες κολλημενοι που να πάω;Βολευτηκα στο καλύβι μου!Δεν αντέχω θέλω να τα αλλάξω ολα ολα τα παντα γιατι τρελαινομαι

Ήμουνα ενα κορίτσι με όρεξη κέφι πριν έξι χρονια νομίζω τελικα οτι ο άντρας που αγαπώ τι σκατα αγαπώ,με εχει κανει έτσι και βέβαια υπάρχουν βαθύτερες απο την παιδική ηλικία και τα συναφή προβλήματα αλλα δεν μου ταιριάζει αυτή η ζωη και υπό μένω υπομενω μεχρι ποτε;;;μεχρι να σκάσω να παθω έμφραγμα εγκεφαλικό;τι στο διάολο εχω;πως θα αντέξω αύριο σε μια συνέντευξη για την δουλειά μου.δεν θέλω να πάω στη δουλειά!δεν μου αρέσει η Πούτ....η δουλειά που όλοι κατα ανάγκη δουλεύουμε για τα χαράτσια για το γαλα του παιδιού και όχι γιατι γουσταρουμε.αν σταματήσω τη δουλειά πως ο δικός μου ο χαζος άντρας θα μεγαλώσει το δεύτερο παιδι που μου χει πράξει να κάνουμε και μου κρατάει και μούτρα!οχι ρε φίλε!ειμαι εγω τρελή;

Κοίτα... καλό είναι που τα λές, λέγε και ξεμπούκωνε... Μέσα στα λόγια σου βγάινουν αλήθειες αν το χεις πάρει χαμπάρι...Στα πρώτα πόστ σου έγραφες αχ εχω αυτό κ αυτό τι να κάνω αλλά τον άντρα μου τον αγαπώ, θαρρείς κ αν είχες υποψία οτι δεν τον αγαπούσες τελικά θα σε έκρινε κανείς απο εδώ μέσα. Αγαπητή μου, ολα σου τα άγχη προφανώς προέρχονται απο κάπου...η κύρια αιτία είναι η κακή σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό. Και λέω εγώ τώρα, βρε μήπως δεν είσαι αληθινή με τον εαυτό σου? βρε μήπως τελικά αυτό που νιώθεις για τον άντρα σου δεν είναι πλέον αγάπη αλλά ενα αίσθημα σιγουριάς? Μην τρελάινεσαι...και ουτε θέλω να σου ανάψω φυτίλια στα καλά καθούμενα, απλά αυτό εγώ που ξέρω κ μου το τονίζει κ ο ψυχαναλυτής μου είναι οτι χωρίς να σπάσεις μερικά αυγά ομελέτα δεν έχει. Κοίτα και πές του 2 3 πράγματα του άντρα σου με ύφος επιτακτικό γιατί δεν είσαι καλά, κ αν δεν το παίρνει χαμπαρί , άλλος @@ρας κ αυτός...καιρός να το πάρει!!! Χώνεψε το, εδώ δεν θέλει μουρμουρίσματα κ πολλά λόγια, θέλει 2 κουβέντες καθαρές κ ξάστερες. Πές του συνοπτικά, ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΜΕ, ΠΟΝΑΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ, ΜΕ ΑΓΑΠΑς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ? ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΜΑΙ ΤΟ ΝΙΩΘΩ, ΘΕΛΩ ΣΤΗΡΙΞΗ Κ ΟΧΙ ΘΕΩΡΙΑ. Να κόψει τις μλκίες με τις ζήλειες κ αν τολμήσει πάλι να κάνει κάτι παρόμοιο με κάμερα, πές του οτι θα την κοπανήσεις κ δεν θα σε ξαναδεί..Πάτα πόδι ρε παιδί μου πώς το λένε!!! Κοίτα μην δυαλίσεις το σπίτι σου στα καλά καθούμενα αλλά κοίτα να το ταρακουνήσεις λίγο και ας πέσουν μερικοί σοβάδες... Ρε συ mantis μερικά πράγματα γίνονται κ για καλό...πού ξέρεις... όσο για την δουλειά, χέστο αυτό κ κάνε το γαργάρα, shit happens κ δεν είναι στο χέρι σου, το πολύ πολύ μίλα ξανά στην διευθύντρια. Το παιδί σου θα στρώσει κ αυτό σιγά σιγά. Δές τι γίνεται με τα άτομα που μπορούν να σε στηρίξουν κ που με αυτούς μοιραζεσαι τις ευθύνες κ τις υποχρεώσεις σου σαν ενήλικας, δηλαδή τον άντρα σου. Κάνε του μια ειλικρινή κ σταράτη κουβέντα. Με προσωρινές λύσεις υπεκφυγές, κ παροπίδες τα ίδια προβλήματα θα έχεις κ τα υπόλοιπα χρόνια του έγγαμου σου βίου με ή και οχι δεύτερο παιδί. Η απόφαση είναι δική σου

υ.γ.--->τους γονείς άστους, αυτοί είναι υπάιτιοι για πολλά μας άνχη απο τις προσδοκίες τους. όταν θα παίρνεις αποφάσεις θα τις παίρνεις με γνώμονα τον εαυτό σου, τον άντρα σου κ το παιδί σου. Οι γονείς είναι κ θα είναι σε πολλά συντηριτικοί όταν πρόκειται ειδικά για τα παιδιά τους. Ε δεν θα σκάσεις κιολας για αυτούς, άσε που στην τελική κ σε στραβοτιμονιά να βρεθείς κ σκατά να τα κάνεις ολα σύμφωνα με αυτούς, αυτοί πάλι θα σε δεχθούν άσχετα με τα τωρινά κυρήγματα τους. Είναι στην φύση τους...

Είμαι σκληρή ε? δεν γίνεται αλλιώς...μόνο έτσι ταρακουνιόμαστε πολλές φορές δυστυχώς...

Soutsi πραγματικά μου μιλάς σαν την Αδερφη μου που μιλούσα πριν στο τηλέφωνο μαζί της κλαιγοντας και με στηρίζει παρά πολυ,γιατι το εχει ζήσει παρά πολυ καλα όλο αυτό.Καλα κανεις και μου τα λες για να ξύπνησω και χειρότερα πες μου.Νιωθω όλη την ωρα υπεύθυνη του εαυτού μου νιώθω οτι τον ζόριζω.Πριν απο μισή ωρα πιάνω τον άντρα μου που παρακαλαει την κόρη μου να παει μαζί του βόλτα και το παιδι εχει πάθει κόλλημα όπως είπα μαζί μου και δεν με απο χωρίζεται και τσαντιστηκε ο σύζυγος και γυρνάει με ύφος και μου λεει να πως το κανες το παιδι σαν τα μούτρα σου.Ωπα ρε του λέω οτι ειναι ετσι ειναι που ειναι συνέχεια μαζι μου γιατι λείπει αυτός πολλές ώρες λόγω δουλειάς και αν βλέπει την Μαμα που ζαλιζεται. Που είμαι καπωςαυτο λογικό και μέγα λάθος να να υιοθετεί κάποιες καταστάσεις όπως δεν θέλω να πάω βόλτα θέλω να κάτσω Σπιτι και τέτοια τις βλακείες που λέω εγω τις οποίες λόγο οτι ειναι πέντε χρόνων τις εχω κόψει εδω και δυο χρονια γιατι τα παιδια ειναι πανέξυπνα και σφουγγαρια.Ο άντρας μου δεν δέχεται οτι εγω προφανώς και εχω ψύχοσωματικα αλλα όχι τι θα πας σε ψυχολόγο;Γιατι είσαι τρελή;Μιλάμε για τριάντα δυο χρόνων άνθρωπο θα μου πεις τι ρόλο παίζει η ηλικία αν ο άλλος ειναι κολλημένοι.απο την άλλη εγω η κότα δεν πάω μονη μου ειναι σαν να εχω πάθει εξάρτηση απο τον άντρα μου σαν οτι πει ειναι σωστό ενώ γνωρίζω πως δεν ειναι ετσι.Σαφως και του έκανα και γω το κήρυγμα οτι πόσο πισω εχεις μείνει και είσαι κολλημένο μυαλό και τέτοια φοβάμαι πως όλο αυτό θα το χρησιμοποιήσει εναντίον μου δηλαδή α!εχεις ψυχολογικά α!εισαι επικυνδυνη μάνα!μου το χε πει περισι!Σηγουρα οι γονείς μου είχαν θέματα σαν γονείς ο μεθυστακας πατέρας ο κατάπιε δικός που βέβαια αγαπάει τα παιδια του αλλα έκανε αυτό που γουστάρει και ποτε ποτε μα ποτε δεν συζητάμε και πέτυχα λαχείο άντρα που ποτε ποτε δεν συζητάει οταν του μιλάω για τα θέματα μου τα ψυχολογίκα γιατι δεν τον νοιαζουν,Μονο αυτά που θελουμε ακούμε για την ΔΕΗ ΟΤΕ και τέτοια και το παιδι ναι ειναι καλός πατέρας στο σύζυγος το χάνει!Εχω καταντήσει ενοχικη οτι γίνεται παίρνω τις ευθυνες!Ο εαυτός μου το υποσυνείδητο το Εγω μου κάνουν εκρήξεις!Μου Φωνάζουν απο Χιλιόμετρα ξύπνα ΡΕ μου λένε.και τι κανω τα αποδέχομαι και κάθομαι!απο περισι που γράφω στο φόρουμ δεν εχω αλλάξει και κατι αλλα κατι πρεπει να γινει.Ο ψυχολόγος ειναι μια αρχή παίρνω τηλ να κλείσω ραντεβού κι ολο αναβάλλεται το ραντεβού μην μου πούνε κατι σοβαρό ψυχασθενεια οτι εχω!Εκει το χανω το παιχνίδι!Ειμαι σκέτο φόβιτσιαρα και δεν ξερω τι άλλο (συγνώμη γράφω απο το κινητό και κανει διορθώσεις μονο του οτι δεν καταλαβαίνεις πες μου)τωρα εχω τρέλα νευρα!Με μένα τα εχω βάλει!Αναρωτιεμαι γιατι εμαι ετσι φταίνε οι γονείς μου;φταίω εγω;φταίνε οι επιλογές μου;Αλλα το σημαντικό ειναι να το ξεπεράσω δεν αντέχω άλλες κρισεις πανικου και αγχος και θλίψη και οτι άλλο δεν μπορω να στηρίχτηκε στα πόδια μου!Παλι καλα που γράφω και κάποιος με ακούει εκτός απο τον άντρα μου που φοράει ωτοασπιδες....

Και αύριο αχ!Αυριο που εχω πάθει απο τωρα πανικό να πάω στην κιλό συνέντευξη να πω τις μαλακιες της δουλειάς. Και δεν θέλω δεν εχω την δύναμη να το κανω!εχω πολλα πολλα μα παρά πολλα έσωψυχικα θέματα που το τελευταίο ειναι η δουλειά!Δεν θέλω να ξυπ ησω και να ειναι ολα ίδια!Βαρεθηκα θέλω να ειμαι ήρεμη!Δεν θέλω να κανω τα ίδια λάθη.Αυτο που ειμαι σίγουρα κάποιοι βοήθησαν να ειμαι ετσι ευαίσθητη με το παραμικρό ευάλωτη και εχεις δίκιο οι γονείς έχουν την μεγαλύτερη βαρύτητα σε ολο αυτό.

Ειμαι σε έναν φαύλο κύκλο τα λέω τωρα και ξέσπαω και;τι θα αλλάξει;πρεπει να πάω ψυχολόγο παλιότερα μου στείλε κάποιος τα στοιχεία κάποιου καλού ψυχολόγου αλλα δεν το βρίσκω.Αν κάποιος μπορει ας μου στείλει σε προσωπικό μήνυμα κάποιον που γνωρίζει και θα με βοηθήσει.Ευχαριστω εκ των προτέρων.

Εντάξει θα μου πείτε και τι μας τα λες τωρα εμάς και δεν τα μείνεις μονη σου αλλα αυτή τη στιγμή νιώθω μια οργή προς το προσωπο του άντρα μου που κάθεται χαλαρούς στον καναπέ μετά απο ολο αυτό και βλέπει τηλεόραση και δεν τον νοιάζει και καθόλου πως νιώθω εγω και μου την δίνει που δεν μιλαει δεν συζητάει δεν αντέχω μου προκαλεί και αυτός πίεση και έλα ντε ποιος θα με κατηγορήσει που νιώθω ετσι αυτή τη στιγμή του μιλάς και σε γραφει.Θα πάω πανω του και θα του πω σηκω θα κάτσεις να με ακούσεις πρεπει να βρεθεί μια λύση!Τελικα δεν ξερω και γω αν αγαπάω αυτήν την εικόνα του,πολλές φορές βγάζει μια κακιά για τους δικούς μου ανθρώπους προς την οικογενεια μου,Θα σας αναφέρω μερικά παλιά σκηνικά που έχουν συμβεί αλλα τρανταχτά για εμένα πέρα απο την κάμερα που συνέβη και το δικαιολόγησε οτι το έκανε για να δει τι είχα γιατι ήμουνα απομακρη και τον ρώτησα τότε γιατι τι νομίζεις οτι σε απαιτούσα και μου απάντησε οτι δεν το απέκλεισε λες και γω που ήμουνα δουλειά Σπιτι είχα χρόνο για τέτοια αλλα ας μην το αναλύσω πιο πολυ.Και γιατι ρε άνθρωπε δεν με ρωταγες ευθέως του είπα,Αλλο περιστατικό πριν μάθω οτι ειμαι εγκυος μου είχε ζητήσει να παντρευτουμε και όπως έλεγε η μάνα του είχαμε αργήσει 22 ετών εγω.Τοτε είχαμε τσακωθει πολυ άσχημα εγω είχα παράλληλα τη σχολή και του εξήγησα οτι αν δεν τελειώσω που θα τελείωναν σύντομα ας μην βιαζόμαστε 28 ετών αυτός.Οχι γιατι να περιμένουμε και τέτοια.Μαθαινω για την εγκυμοσυνη και το προχωρήσαμε τα βρήκαμε!το παιδι μου το ωραιότερο δώρο απο τον Θεό.Αυτος γενικά εχει το προφίλ του κλασικού πατέρα καλοπέραση με φαΐ με το παιδι παντα με συγγενείς με τυπικά απλά πράγματα.εγω παντα πιο ρομαντική όνειροπολλα γουτζου γιυτζου,αυτός οχι και πολλα πολλα.Φιλι σε δημόσιο χώρο ποτε ποτε μονο σε διακοπές οι δυο μας αραιά και που.Στην εγκυμοσυνη μου ο Σπαστικος που δεν σε αγγίζει για να μην τραυματιστεί το μωρο.Οταν ήρθε το μωρο δεν είχε και πολυ συμμετοχή μονη μου να κανω μπάνιο το νεογέννητο μονη μου να το χω αγκαλια με κόκκινους ξενύχτια αυτός δουλειά υπνο και ψώνια.Οχι συμμετοχή αφού θυμάμαι με ασαραντιστο το μωρο να εχει κολικους και να μην ξυπνάει να πάρει στο μωρο φάρμακα για τον πόνο.Αλλη μια φορά οταν είχα μια αποβολη πήγα στους δικούς μου με το παιδι και εκατσα δυο μερες για να ξεκουραστούν.Τρελαθηκε και γιατι δεν ήρθες αμέσως στο Σπιτι και έκατσες εκεί και κατι κουλα εγω αναυδη λέω δεν ειναι δυνατόν να συμβαινει.Μεχρι παρατήρηση και για τα έξοδα του Σουπερ μου χει κανει οτι χαλαρά λεφτά σε σαμπουαν και μαλλακτικες μαλλιων περιττά έξοδα για μια γυναίκα με πολυ και μακρύ μαλλι.Αμ το άλλο που εχει άποψη για το χρωμα στους τοιχους στο Σπιτι για τις κουρτίνες εντάξει καλο να λεει τη γνώμη του αλλα οχι και να την επιβάλλει οπως επιθυμεί.Εγω βλέπω και τους δικούς μου που τον κοιτάνε με μισό ματι και καλα εντάξει ώρες ώρες ειναι υπερβολικός αλλα όλοι με τον καλο λόγο καλο παιδι δουλεύει σκληρά και κανει δύσκολη δουλειά.Ενταξει όλοι καλα παιδια ειναι απο την στιγμή που δεν έχουνε πράξει φόνο μονο που εγω ειμαι καλύτερη που ανέχομαι και το χειρότερο ανέχομαι πιέσεις και δεν μιλάω κανω τουμπεκι και τελικα σκέφτομαι μήπως δεν ταιριαζουμε και ολο αυτό έρχεται απο τη σχέση μου με τον άντρα μου;

Αυτοψυχαναλυση κανω αλλα τουλάχιστον τα μοιράζονται!σορρυ παιδια σας κούρασα.

Quote:

---

α!εχεις ψυχολογικά α!εισαι επικυνδυνη μάνα!μου το χε πει περισι!

---

Axxx, Χριστέ μου τι ακούω... μπα δεν είμαι εγώ για σπίτι, θα τον διαολόστελνα σε μηδέν χρόνο. Και τα τροχόσπιτα καλά είναι

όσο για αυτά που περιγράφεις καλά είναι στο επίπεδο που όπως προείπα ξεμπουκώνεις. Αλλά ξέρεις τι ρε συ mantis τι άλλο θέλεις δηλαδή για να καταλάβεις οτι π΄ρεπει να αλλάξεις την ζωή σου δραστικά? Ψάχνεις σημάδια? Θέλεις να κατέβει άγγελος Κυρίου κ να σου πεί τι να κάνεις? ΡΕ ΞΥΠΝΑ

Πάρε τον κ@λο σου κ σήκω να βρείς εναν καλό ψυχολόγο/ψυχίατρο/ψυχαναλυτή, αν έχει 2 ιδιότητες μαζί ακόμη καλύτερα, κ άσε τα κομπλεξικά του τύπου μήοως είμαι τρελή κ όοοοολες αυτές τις μλκίες που εδώ μέσα ΤΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙ ΟΛΟΙ! Ρε συ τι νομίζεις οτι εσυ αν μας δεις ολους εμάς έξω θα καταλάβεις τπτ, ή θα μας πάρεις για τρελοικομέια? Χαμπάρι δεν θα πάρεις στο λέω εγώ! Το αντίθετο μάλιστα, απο τις ενοχές μας είμαστε σε γενικές γραμμές πολύ προσεκτικοί για την συμπεριφορά μας. Εσύ δηλαδή ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ να δείς την αλήθεια γιατί είναι πίκρα κ δεν σε βολέυει συννεχίζεις αυτό το μαρτύριο. Ε τι να σε κάνω βρε αγάπη μου, αυτό είναι μαζοχισμός! Σε παρακαλώ ξεκόλλα πριν χαραμίσεις ολότελα ολα σου τα χρόνια...

Βάλε αν θές κ την αδερφή σου να διαβάσει ολο αυτό κ να δείς τι θα σου πεί. Εμείς εδώ συμφέρον δεν έχουμε, κ ο,τι κ αν σου είπα οσο σκληρό κ αν ακούγεται το λέω απο αγάπη, οχι γιατί σε ήξερα κ απο χθές, αλλά σε πολλά σημεία είναι σαν να βλέπουμε τον εαυτό μας. ΡΕ ΣΥ ΚΡΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ?

Η μόνη σου σκέψη θα ναι απο εδώ κ στο εξής να βρείς εναν καλό θεραπευτή,κ οταν τον βρείς βάλε τον να μιλήσει κ στον άντρα σου μπάς κ σουρώσει οταν ενας τρίτος ειδικευμένος άνθρωπος του πει πως έχουν τα πράγματα.

Μην περιμένεις ευχολόγια κ μελιστάλαχτα λόγια, αν θέλεις το καλό σου, πρέπει να το κάνεις με το δύσκολο τρόπο. Βρε δές το σαν μια δοκιμασία στην ζωή σου, σαν ενα ακόμη απο αυτά που επιφυλάσει η ζωή κ που πρέπει να το αντιμετωπίσεις, άσχετα αν δενείναι σαν την πιο κοινή ιστορ'ια που κατά καιρούς ακούς στις συζητήσεις για το τι συμβάινει γύρω μας. ΝΑΙ, ΣΚΑΤΑ ΣΥΜΒΑΊΝΟΥΝ, οχι δεν είναι πλαστελίνη, ΣΚΑΤΑ είναι ρε συ mantis, άσχετα αν εσύ δεν θέλεις να δείς το πρόβλημα ως έχει γιατί κατά βάθος δεν σε βολεύει.

Με αγάπη
Soutsi

mantis καπου γραφεις "" Βαρεθηκα θέλω να ειμαι ήρεμη! ΄"" ...μεγαλη κουβεντα παραπολυ μεγαλη κουβεντα.... Μου κανε κλικ οταν την διαβασα , δεν ξερεις ποσες φορες το εχω μονολογισει στον εαυτο μου... "βαρεθηκα κουραστηκα θελω να ειμαι ηρεμος..." Τι να σου γραψω δεν ξερω εχεις τον δικο σου γολγοθα οπως κι ο καθενας εδω περα. Γνωμη μου ξεκινα ψυχολογο εστω και χωρις να το γνωριζει ο αντρας σου και οι γυρω σου. Κανε κατι για να ισορροπισεις τον εαυτο σου , Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ" μονο μη το αφηνεις , σταματα το καπως γιατι οσο παει και θα χειροτερευει. Δεν ξερω ποσο και αν μπορεις αλλα ενας ψυχολογος θα σε βοηθησει πιστευω να βρεις τον δρομο μεσα απο τα αδιεξοδα σου

αντιμετωπισα και εγω το ιδιο προβλημα μαλον εχεις ευαισθητα νευρα.εγω το ξεπερασα πληρως οταν βρηκα το ταιρι μου το ιδιο θα σου συνηστουσα και σε εσενα...

Τουλάχιστον κάποιος με καταλαβαίνει.Σημερα το πρωί έκανα την άρρωστη και δεν πήγα για δουλειά.Μιλησα με την κολλητό μου και μου ειπε ακριβώς τα ίδια,παρε τη ζωη στα χέρια σου εσύ γράφεις την ιστορία σου η οποία δεν ειναι καθόλου σαν εμένα αφού πριν λιγο μου ανέφερε οτι θα αλλάξει και χώρα οπως ειναι εδω τα πράγματα.Και την χάρηκα την ζεψα για την αποφασιστικότητα της σε αντίθεση με μένα τη δειλη που δεν παει ούτε μεχρι το περίπτερο.Παντα μου άρεσαν οι αλλαγές στη ζωη μου μιζέριαζα με την ρουτίνα αλλα και μεσα σε αυτήν την ρουτίνα δεν βρίσκω χαρές ειναι ελάχιστες.

Πριν κανά δίωρο έπιασα τον άντρα μου και του είπα αναλυτικά πως εχει το πράγμα.Του εξήγησα οτι ολο αυτό που τραβάω με τις κρισεις τις οποίες δεν πολυ καταλαβαίνει γιατι δεν τις εχει περάσει,τα παντα τα παντα πόσο με ενοχλεί ακόμα και στάση του σωματος του οταν του μιλάω και στέκεται χαλαρος πόσο μα πόσο πολυ με ενοχλεί που δείχνει οτι δεν τον αγγίζει,Βέβαια ωμά σταθερά και με επιτακτικό ύφος του είπα οτι θέλω να ειναι δίπλα μου κι οχι απέναντι μου σε όλη την προσπάθεια με τον ψυχολόγο γιατι αν θέλει να ειμαι μαζι του πρεπει και να με στηρίζει σε κατι τόσο μα τόσο σημαντικό για μένα!!Μιλαω για την ζωη μου!!!του είπα στην οποία ειναι μέρος της και το αποδέχτηκε ως εχει.Συμφωνησαμε να με πηγαίνει αυτός για αρχή και αν χρειαστεί να μιλήσει και αυτος.Του είπα ακόμη και για τις παιδικές μου αναμνήσεις το πόσο καθοριστικό ρόλο έχουν παίξει σε ολο αυτό οπως αν εγω δεν ειμαι καλα αυτό θα εχει αντίκτυπο στη σχέση μου με το παιδι στη σχέση μου μαζι του και σε όλες μου τις κοινωνικές συναναστροφες.Εκανα το πρόβλημα μου πρόβλημα του κατάφερα να εχω την κατανόηση και την απαίτησα να την εχω,Δεν ξερω αν ειμαι υπερβολική αλλα αυτή ειναι η αλήθεια.Του είπα ωμά οτι περιστατικά πριν 4 και 5 χρονια μαζι του που με εχουν επηρεάσει και οτι δεν τα εχω ξεχάσει και έμεινε κόκαλο ούτε που θύμοταν τα συγκεκριμένα και για να μην μακρυγορω ήδη νιώθω πολυ καλυτερα μιλάω και δεν εχω κόλλημα να μιλήσω σε όλους για το πρόβλημα μου,Στην αρχή βέβαια δεν έδειξε και πολυ θετικός αφου μου ειπε οτι θέλει πολλα λεφτά για ψυχολόγο γενικά οτι όλοι θέλουν χρήμα και του εξήγησα θα πληρώσω όσο όσο κι όσο για την ψυχική μου.Και σας ρωτώ ποσά λεφτά ειναι η επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο και πόσο συχνά πρεπει να πηγαινει κάποιος;

Και κατι ακόμα τι προτείνετε,ψυχολο η ψυχίατρο;Ψυχαναλυση με ποιον κανεις;Καθε ποτε;Σου δίνουν φάρμακα;να βρω κάποιον στην περιοχή μου η να πάρω κάποιον που να ειναι σε κάποια απόσταση για να μην διαρρεύσει κατι μιας και μένω σε μια σχετικά κλειστή κοινωνία.Απο Αθήνα κοντά στα βόρεια προάστια γνωρίζετε κάποιον καλο;Τι τιμή παίρνουν;Υπάρχουν και με την ασφάλεια η να μην γυρευω;

Οταν λέω διαρρεύσει εννοώ για την δουλειά μου,και οταν λέω θα το πω σε όλους εννοώ συγγενείς φίλους δικούς μου πολυ δικούς μου ανθρώπους.