ΟΚ , mariposa , σευχαριστω για την αποψη σου , σεβαστη , και για αλλη μια φορα σευχαριστω που μου αφιερωσες λιγο απο τον χρονο σου , ειλικρινα . Αγγελος.
Printable View
ΟΚ , mariposa , σευχαριστω για την αποψη σου , σεβαστη , και για αλλη μια φορα σευχαριστω που μου αφιερωσες λιγο απο τον χρονο σου , ειλικρινα . Αγγελος.
θα ηθελα να ξυπναω νωρις τα πρωινα οταν χαραζει χωρις κανεναν ανθρωπο στη παραλια και το δρομο, να πηγαινω τη βολτα και το μπανιο μου. αλλα η δυναμη της συνηθειας δε μου επιτρεπει να ξυπνησω πριν τις 12. δε θα με πειραζε να ημουν και καπου πιο ερημα, με λιγοτερους ανθρωπους, γιατι κι αυτοι εδω αχρηστοι μου ειναι.
απλα να φυσαει και να ριξει μια μπορα
Ειρηνη,γυρω μου,ειρηνη μεσα μου .-
Γλυκέ μου Κύκνε,Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Βασικά δεν με αφορούν τα οικονομικά κανενός εδωμέσα. Κ πουθενά σε ό,τι έγραψα δεν υπονοώ ότι έχεις κάποια μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια. Επ' αυτού απευθύνθηκα αποκλειστικά στο Macgyver, επειδή το δήλωσε ο ίδιος, κ βασιζόμενη στα λεγόμενά του, ότι δηλ. έχει σε αυτόν θετική επίδραση να κρατάει το μυαλό του απασχολημένο, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να αξιοποιήσει τις παραπάνω ευκαιρίες που του εξασφαλίζουν οι πρόσθετοι χρονικοί κ χρηματικοί πόροι.
Σχετικά με εσένα, βρήκα ενθαρρυντικό το ότι έσπασες έστω κ με ένα μπάνιο τη μονοτονία της κατάθλιψης, κ συν Αθηνά κ χείρα κίνει βέβαια, ελπίζω πως οι ώρες ευχαρίστησης θα πολλαπλασιαστούν, από ώρες θα μετατραπούν σε μέρες. Αν το θέλεις θα γίνει!
Κύκνε....τσέκαρε λίγο αυτη τη διευθυνση και εγγράψου ώστε να έχεις συνεχείς ενημερώσεις.
http://www.kariera.gr
Κύκνε,όπως σου λέει και η mariposa7 και άλλα μέλη και ισχύει στο μέγιστο-εάν δεν κάνεις πράγματα στην καθημερινότητά σου,δεν υπάρχει περίπτωση να ανκάμψεις.....
Αν το σώμα σου και το πνεύμα σου δεν κουράζεται,δεν πρόκειται να ανακάμψεις από την κατάθλιψη...
Δεν φαίνεσαι να είσαι κουτή,γι αυτό δραστηριοποιήσου....τώρα!
Εχεις σκεφτεί μήπως δεν σου ταιριάζουν τα φάρμακα που παίρνεις;
Εχεις σκεφτεί μήπως δεν συνεργάζεσαι καλά με τον γιατρό που πηγαίνεις;
Κανε κάτι και ΑΛΛΑΞΕ προς το καλύτερο και άσε τους αυτοκτονικούς ιδεασμούς....δεν θα σε βοηθήσει πουθενά και ούτε γεννηθήκαμε για να αυτοκτονήσουμε.!
Κι εγώ το ελπίζω...ευχαριστώ mariposa!Quote:
Originally Posted by mariposa7
Ευχαριστώ Diana...θα την δω... :)Quote:
Originally Posted by Diana1982
Όσο για τα υπόλοιπα δεν ξέρω αλλά πρέπει να τα σκεφτώ υποθέτω σε κάποια στιγμή που θα είμαι λιγότερο κουρασμένη και με πιο καθαρό μυαλό...χθες δεν κοιμήθηκα καλά και ξύπνησα από τις 6 κι αυτό δεν βοηθάει το μυαλό μου...
Σε καταλαβαίνουμε κύκνε γι αυτό και είμαστε εδώ...μήπως δεν παίρνεις το σωστό φάρμακο;
Εγώ ήμουν πολύ αναστατωμένη πριν 2 χρόνια,αλλά παίρνοντας το σωστό φάρμακο,ακόμα και με μία πολύ μικρή δοσολογία...δεν φάνταζεσαι πόσο πολύ με βοήθησε,αποκλείεται να συνερχόμουν με κανέναν άλλο τρόπο.
Είχα δοκιμάσει παλαιότερα άλλα φάρμακα και δεν με επιασαν καθόλου,δίνοντας μου ο γιατρός άλλο φάρμακο,ακομα και με ελάχιστη ποσότητα δεν φαντάζεσαι πόσο βοηθήθηκα....
Υπάρχει για όλους πιστεύω κάποιο φάρμακο που μας ταιριάζει....εγώ θα σου έλεγα να το ξανασκεφτείς και να πεις στον γιατρό σου να στο αλλάξει ή να πας σε άλλο γιατρό.
Και ξαναλέω για να βοηθήσω,από εκεί που κάποτε κοιμόμουν πρωινές ώρες και έκανα άστατο ύπνο και ξύπναγα κουρασμένη και καταθλιπτική-με λίγο από το σωστό φάρμακο κοιμάμαι σαν πουλάκι και ξυπνάω πιο καλά από ποτέ!!!!
Επίσης το σπίτι σου διατίθεται για ξεκούραση και χαλάρωση;
είναι ήρεμο σπίτι;
Σκέψου τι είναι αυτά που σου φταίνε και άλλαξε τα με κάθε τρόπο.
Και δουλειά αν θες να βρεις πρέπει να αισθάνεσαι καλά-αλλιώς δεν θα μπορέσεις να αποδώσεις......
Τουλάχιστον υπάρχει κάποιος που με καταλαβαίνει...αυτό είναι μια ανακούφιση για μένα...Quote:
Originally Posted by Diana1982
Όσον αφορά τα φάρμακα, πριν τα πάρω ήμουν ακόμα χειρότερα οπότε δεν νομίζω πως είναι αυτό...Είναι κάποια γεγονότα που με πληγώνουν και δυστυχώς δεν μπορώ να τα αλλάξω, προσπάθησα πολύ αλλά δεν τα κατάφερα... :( Κι αυτά είναι που με ρίχνουν τόσο ψυχολογικά, δεν μπορώ να ζήσω ευτυχισμένη όσο είναι έτσι η κατάσταση...
Επίσης, τον τελευταίο καιρό χειροτέρεψε η διάθεση μου, δεν ήμουν τόσο χάλια πριν...δεν μπορώ να καταλάβω συγκεκριμένα από που ξεκίνησε όμως, τι ακριβώς το πυροδότησε αυτό...
Και για το σπίτι μου, δυστυχώς δεν είναι και τόσο ήρεμο...για να καταλάβεις από χθες που λείπουν οι γονείς μου τουλάχιστον νιώθω πιο ήρεμη...
Nαι είναι καιρός να ξεφύγεις από την ερωτική απογοήτευση και να πάρεις τα πάνω σου....
Αν δεν είσαι καλά δεν πρόκειται να νιώσεις ούτε τον έρωτα ούτε και την χαρά του.
Οι γονείς σου είναι ανεξάρτητο μέρος από σένα.....
Απλώς βάζεις όρια,δεν τους ενοχλείς αλλά και δεν θα σε ενοχλούν,αν κάποιος δεν καταλαβαίνει με τα λόγια υπάρχουν και οι φωνές...
Αγάπα τον εαυτό σου,άρχισε να τον εκτιμάς...και τότε θα έρθουν και οι απαντήσεις...με την στεναχώρια δεν θα γίνεις καλύτερα-όλη η ζωή σου είναι μπροστά-κοίταξε να την κάνεις παράδεισο
Στο χέρι σου είναι ο παράδεισος-στο χέρι σου και η κόλαση...
Βρες τρόπους να την κάνεις παράδεισο.
Έχεις δίκιο αλλά μου είναι πολύ δύσκολο γιατί ούτε καν μιλάμε πια...αν είχαμε έστω αυτή την επαφή δεν θα ήμουν τόσο άσχημα αλλά τώρα μου λείπει πάρα πολύ...πέρασα πολλά μ' αυτόν τον άνθρωπο για να καταλήξουμε να μη μιλάμε...Quote:
Originally Posted by Diana1982
Όσο για τους γονείς μου έχεις δίκιο, πάντως αυτές οι ώρες που πέρασα σχετικά μόνη μου έκαναν καλό...
Τώρα όσον αφορά τον εαυτό μου χτύπησες φλέβα...έχω ακούσει μερικά άσχημα πράγματα κι είναι φορές που γυρνάνε μέσα στο κεφάλι μου και με κάνουν να νιώθω ότι δεν αξίζω κι ότι είναι καλύτερα να πεθάνω...σοβαρά ρωτάω τώρα όσο κι αν ίσως φανεί χαζό, πώς μπορεί κάποιος να αγαπήσει τον εαυτό του; Γιατί εγώ δεν ξέρω και γιατί δεν τον αγαπάω αρκετά...
Άσχετο-σχετικό, κοιμήθηκα δυο ωρίτσες τώρα το μεσημέρι και σαν να χαλάρωσα κάπως...
Κυκνάκο-διάβασε το παρακάτω άρθρο και κάνε το ευαγγέλιο-αντίγραψε το κάπου και διάβαζέ το κάθε μέρα-σε ένα μήνα θα νιώθεις πολύ πολύ πολύ καλύτερα!
Πώς μπορούμε να αγαπήσουμε και να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας;
Συνειδητοποιώντας την πραγματικότητά μας! Η ψυχοθεραπεύτρια Νάνσυ Χριστοφόρου μάς δείχνει το δρόμο που οδηγεί στη γέννηση του αισθήματος αυτοεκτίμησης, μέσα από απλές ασκήσεις και μεθόδους.
1oΒήμα
Αποδεχτείτε ότι δεν είστε και δεν θα μπορέσετε ποτέ να είστε τέλειοι. Και παράλληλα κατανοήστε ότι για να σας αγαπήσουν και να σας εκτιμήσουν οι άλλοι δεν χρειάζεται να είστε τέλειοι. Άλλωστε, γύρω σας υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι;
2οΒήμα
Εντοπίστε τα συμπτώματα ή τις συμπεριφορές σας που οφείλονται στην έλλειψη αυτοεκτίμησης. Στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι εύκολο να το καταλάβουμε: Κοκκινίζουμε, παγώνουμε, ιδρώνουν τα χέρια μας, σφίγγεται το στομάχι μας, τραυλίζουμε, τα χάνουμε, κόβεται η αναπνοή μας, τρέμουν τα πόδια μας κ.λπ. κάθε φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα ή έναν άνθρωπο. Σε πολλές όμως περιπτώσεις η έλλειψη αυτοεκτίμησης κρύβεται καλά πίσω από συμπεριφορές που εμείς τις αποδίδουμε αλλού.
Παράδειγμα 1ο:
Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να δημιουργήσει μια σχέση ζωής και αλλάζει τον έναν ερωτικό σύντροφο μετά τον άλλο δεν είναι ένας «δήμιος» που εκτελεί εν ψυχρώ τους συντρόφους του εγκαταλείποντάς τους, αλλά θύμα της έλλειψης αυτοεκτίμησης. Τους «φεύγει» πριν τον «φύγουν» εκείνοι.
Παράδειγμα 2ο:
Ένας άνθρωπος που νιώθει συνεχώς την ανάγκη να προβάλλει τα διπλώματά του, να μιλάει για τους διάσημους φίλους του ή τα υλικά αγαθά που διαθέτει, με άλλα λόγια ένας άνθρωπος που δείχνει τέτοιο αίσθημα ανωτερότητας, ουσιαστικά δεν είναι παρά κάποιος με παντελή έλλειψη αυτοεκτίμησης. Είναι κάποιος που έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητά του και τον απασχολεί μόνο η εντύπωση που κάνει στους άλλους.
Παράδειγμα 3ο:
Τα άτομα με παραπανίσια κιλά που θέλουν, αλλά δεν καταφέρνουν να τα χάσουν είναι άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Στην πραγματικότητα τα παραπανίσια κιλά που πήραν και δεν χάνουν είναι αυτά που τους προστατεύουν από τους άλλους: προβάλλουν το πάχος τους και σχολιάζονται γι αυτό, έτσι υποσυνείδητα πιστεύουν ότι τα υπόλοιπα ελαττώματά τους περνάνε απαρατήρητα.
1ηΆσκηση
Το πρώτο καθοριστικό βήμα για την αναβάθμιση του αισθήματος αυτοεκτίμησης είναι η συνειδητοποίηση και η αποδοχή όλων εκείνων των καταστάσεων που μας προκαλούν φόβο και μας φρενάρουν. Επαναλαμβάνετε και συμπληρώνετε καθημερινά προφορικά και γραπτά τις εξής φράσεις επί μια εβδομάδα:
*Αν θέλω να είμαι πιο ευτυχισμένος θα πρέπει να…
*Αν αποδεχτώ τους φόβους μου, θα γίνω πιο..
*Το να είμαι υπεύθυνος για τον εαυτό μου σημαίνει…
Η άσκηση απαιτεί να απαντάμε αυθόρμητα σε αυτές τις ερωτήσεις, χωρίς να προσπαθούμε να θυμηθούμε ποια απάντηση δώσαμε την προηγούμενη ή την προ-προηγούμενη ημέρα. Η επανάληψη βοηθάει το υποσυνείδητό μας να αντιμετωπίσει οτιδήποτε του είναι δυσάρεστο και μέχρι σήμερα προσπαθούσε να αποφύγει.
2ηΆσκηση
Καταγράψτε αναλυτικά ό,τι σας φοβίζει, ό,τι ποθείτε και ως τώρα δεν μπορέσατε να πραγματοποιήσετε. Γράψτε: *Αποδέχομαι τον κίνδυνο της αποτυχίας.
*Εκφράζω τον αληθινό μου εαυτό.
*Λέω «όχι» χωρίς να γίνομαι επιθετικός.
*Κάνω αυτό που νομίζω σωστό, χωρίς να δικαιολογούμαι στον εαυτό μου και στους άλλους.
Επαναλαμβάνοντας αυτές τις φράσεις θα διαπιστώσετε ότι χωρίς να το καταλάβετε θα περάσετε από το «γνώρισε τον εαυτό σου» στο «αγάπησε τον εαυτό σου». Και τότε θα μπορέσετε να γίνετε πιο ανοιχτοί απέναντι στους άλλους.
Τα 6 κλειδιά της εμπιστοσύνης στον εαυτό μας:
1. Η συνειδητή ζωή
Ζω συνειδητά σημαίνει εστιάζω την προσοχή μου στο καθετί που συμβαίνει γύρω μου, στο καθετί που κάνω.
2. Η αποδοχή του εαυτού
Αποδέχομαι τον εαυτό μου σημαίνει ότι του επιτρέπω να σκέφτεται, να αισθάνεται και να λειτουργεί χωρίς να τον φρενάρω συνεχώς κατηγορώντας τον για τις σκέψεις, τα συναισθήματα ή τις πράξεις του, χωρίς να ντρέπομαι γι αυτά, χωρίς να τα αρνούμαι.
3. Η ευθύνη του εαυτού
Αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου σημαίνει ότι σταματάω να ρωτάω «ποιος ή τι φταίει» κάθε φορά που κάτι κακό μου συμβαίνει και θέτω στον εαυτό μου το ερώτημα: «τι πρέπει να κάνω τώρα;».
4. Η έκφραση του εαυτού
Εκφράζω τον εαυτό μου σημαίνει ότι είμαι «εγώ» και όχι αυτό που οι άλλοι θα ήθελαν να είμαι.
5. Η ταυτοποίηση των στόχων
Ξεκαθαρίζω τι θέλω και τι χρειάζεται να κάνω για να πετύχω.
6. Η προσωπική αξιοπρέπεια
Σέβομαι τις αρχές μου και τις εφαρμόζω, με οποιοδήποτε κόστος.
3Άσκηση
Κάθε φορά που νιώθετε άσχημα για κάτι διερευνήστε το ως εξής:
*Εντοπίστε με ακρίβεια τι σας προκάλεσε αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα, ποια σκέψη κρύβεται πίσω από αυτό. *Καταγράψτε τη ή πείτε τη σε κάποιον.
Εν συνεχεία υποβάλετε τη σκέψη αυτή στις εξής τέσσερις ερωτήσεις:
1. Είναι αλήθεια; Καταγράψτε όλες τις διαφορετικές απαντήσεις που σας έρχονται στο μυαλό με αφορμή τη συγκεκριμένη σκέψη.
2. Είμαι απόλυτα σίγουρος/η ότι είναι αλήθεια; Έχετε αποδείξεις γι αυτό που σκέφτεστε; Αν ναι, ποιες είναι αυτές; Τι είναι αυτό που σας επιτρέπει να είστε τόσο βέβαιος/η; Καταγράψτε τις απαντήσεις.
3. Πώς με κάνει να αισθάνομαι η σκέψη αυτή; Καταγράψτε λεπτομερώς τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές που σας «βγάζει» αυτή η σκέψη.
4. Πώς θα ένιωθα ή τι θα έκανα αν δεν υπήρχε αυτή η σκέψη;
Μέθοδος Διαχείρισης της “Εικόνας του εαυτού”
Η εικόνα μας, αυτή που εμείς έχουμε για τον εαυτό μας και αυτή που νομίζουμε ότι οι άλλοι έχουν για μας, παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας. Τολμήστε λοιπόν να κοιτάξετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και καταγράψτε όλα όσα σας αρέσουν σε αυτόν καθώς και εκείνα που δεν σας αρέσουν. Προσπαθήστε να μη σκέφτεστε τι αρέσει ή δεν αρέσει στους άλλους πάνω σας. Εντοπίζοντας τα συν και τα πλην της εικόνας σας και αναζητώντας τρόπους για να προβάλετε τα συν και να βελτιώσετε τα πλην, έχετε ήδη κάνει μεγάλα βήματα για να νιώσετε καλύτερα. Έχετε ασχοληθεί κατ αρχάς με τον εαυτό σας, πράγμα που σημαίνει ότι ενδιαφέρεστε γι αυτόν, ότι αρχίσατε να τον αγαπάτε. Δεν είναι κακό να ζητήσετε τη συμβουλή ανθρώπων της εμπιστοσύνης σας ή και ειδικών στυλίστες, φυσιογνωμιστές, διαιτολόγοι κ.ά. για το πώς θα μπορούσατε να βελτιώσετε την εικόνα σας.
Σεμιναρια , σεμιναρια , σεμιναρια , σκουπιδια . Αν δεν μπορεις να τα βρεις μονος σου ( δεν απευθυνομαι σε κανεναν ) δεν θα το κανει κανενα σεμιναριο , κ κανενας γιατρος για σενα . Βαζουμε την κεφασλα μας κατω , και σκεπτομαστε τι παει στραβα , πρεπει να μου το πει καποιος αλλος οτι κατι παει στραβα ?
Θα ηθελα να κοιμηθω καλα σημερα και αυριο που θα μαι alone!!
Για να δουμε!
θα ηθελα να φυγω μακρια απο την Ευρωπη, να εξαφανιστω. δε μπορω να φανταστω αλλιως το μελλον. και ειναι τοση η σιχαμαρα σε τουτη τη χωρα, που μου ερχεται εμετος στο στομα!
Καλησπέρα ΚΕΝΟ.....τί σ'εμποδίζει να κάνεις κάτι τέτοιο;Quote:
Originally Posted by KENO
Ελπίζω να μην θεωρείται προσωπικό δεδομένο αυτό που ρωτάω.....
και τα προσωπικα δεδομενα δεν εχω προβλημα να τα απαντησω σε πμ. :)
μιλωντας για εκτος Ευρωπης βλεπω πολλες δυσκολιες (που μπορει οι περισσοτερες να ειναι απλα στο μυαλο μου βεβαια). απο τα χαρτια, τη γλωσσα, το οτι θα ειναι ολα αγνωστα, δε ξερω αν θα φταναν τα λεφτα, αν θα εβρισκα και δουλεια εκει κλπ. αλλα κυριως το οτι ειμαι τελειως μονος χωρις γνωστους ή συγγενεις να με φιλοξενησουν και να με βοηθησουν (ακομα κι εδω που ειναι ελλαδισταν δυσκολα τα καταφερνω), αυτο με αποτρεπει συχνα απο πολλα πραματα. σκεψου να πηγαινα ετσι σε κανα Τοκιο πχ, δε θα μπορουσα ουτε να συνεννοηθω, ουτε να διαβασω τι λενε οι πινακιδες, και στο τελος ουτε να επιστρεψω.
αλλα τα ξεχναμε αυτα κι ελπιζουμε στη καλυτερη να καταφερουμε να μεταναστευσουμε για παντα καπου οπουδηποτε στην Ευρωπη. τυχεροι οι φοιτητες κι οσοι εχουν ανθρωπους στο εξωτερικο ή φευγουν παρεα. παρτο αποφαση κι εσυ και φυγε, οσο καθεσαι εδω μονο χειροτερα θα γινεσαι.
κι ενα ωραιο κειμενακι για τη ψυχολογια του μεταναστη:
Quote:
Η πλειοψηφία των ανθρώπων, Ελλήνων ή ξένων, που μεταναστεύουν περνούν μια σειρά από ψυχολογικές διεργασίες μέχρι να μπορέσουν να ενταχθούν στο νέο περιβάλλον.
Η μετακίνηση με σκοπό την εγκατάσταση –μόνιμη ή προσωρινή- σε άλλο κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Ο μετανάστης βιώνει πολλαπλές απώλειες φεύγοντας από τη χώρα καταγωγής του, ακόμα κι αν είναι απόλυτα σίγουρος ότι η απόφαση που έχει πάρει είναι η καλύτερη για τον ίδιο ή/και την οικογένειά του.
Μια πρώτη αντίδραση, ωστόσο, είναι η χαρά για το νέο περιβάλλον, για τις προοπτικές που ανοίγονται μπροστά του, για τα θετικά και τα καλά της κοινωνίας στην οποία αποφάσισε να μεταναστεύσει και η ανακούφιση για τα αρνητικά που άφησε πίσω του. Τον συνεπαίρνει το καινούριο και το διαφορετικό και αισθάνεται καλά με τον εαυτό του και την επιλογή. Η πολιτισμική του ταυτότητα όμως παραμένει ανέγγιχτη.
Σύντομα, όμως, η χαρά ενδέχεται να μετατραπεί σε άγχος, πανικό ή/και απελπισία, καθώς ο μετανάστης αρχίζει να συνειδητοποιεί τις αρνητικές πλευρές της χώρας στην οποία μετοίκησε. Εμφανίζονται πρακτικά προβλήματα που τον δυσκολεύουν, τον μπερδεύουν και τον αποδιοργανώνουν. Παρότι επώδυνο, το στάδιο αυτό είναι σημαντικό, μια και συντελεί στην απομυθοποίηση του νέου περιβάλλοντος, ώστε ο μετανάστης τελικά να αποκτήσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του πού βρίσκεται.
Ως αποτέλεσμα της παραπάνω συνειδητοποίησης, ο θυμός είναι μια αναμενόμενη αντίδραση. Το συναίσθημα αυτό μπορεί να κατευθύνεται προς τον ίδιο τον μετανάστη για την απόφαση του ή για την αδυναμία του να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ή προς την κοινωνία στην οποία ζει. Το ηθικό του καταρρακώνεται και η αυτοεκτίμησή του μειώνεται αισθητά. Φόβος και άγχος ότι δεν θα μπορέσει να τα καταφέρει είναι συχνές συναισθηματικές αντιδράσεις. Η μοναξιά είναι πιο έντονη σ’ αυτή τη φάση, αφού συνειδητοποιεί όσα έχει χάσει. Παρατηρεί διαφορές ανάμεσα στον ίδιο και στους ντόπιους και κάνει συγκρίσεις που του προκαλούν αρνητικά συναισθήματα και ένταση.
Σταδιακά, ο μετανάστης αναδιοργανώνεται. Ο θυμός του εξωτερικεύεται προς τους ντόπιους και μπορεί να φτάσει στο σημείο να απορρίψει την κοινωνία στην οποία ζει. Έχει μια πιο ξεκάθαρη άποψη του τόπου όπου διαμένει και των πολιτισμικών διαφορών και ομοιοτήτων. Αρχίζει να αλλάζει συμπεριφορά, ανάλογα και με το ποιους επιλέγει να συναναστραφεί περισσότερο: με τους ντόπιους, με άτομα από τον τόπο καταγωγής του, με όσους συμβάλλουν στην προσωπική του εξέλιξη ή με ουσιαστικά με κανέναν.
Ένας μετανάστης που συναναστρέφεται περισσότερο με ντόπιους μπορεί να υιοθετήσει τη νέα κουλτούρα και να αφομοιωθεί από το καινούριο περιβάλλον. Ενδέχεται να αισθάνεται και ενοχές για την επιλογή του αυτή. Παράλληλα, νιώθει περισσότερο αποδεκτός και ασφαλής. Χάνει, ωστόσο, την πολιτισμική του ταυτότητα.
Εκείνος που θα παραμείνει στον κύκλο των ομογενών του θα κρατήσει την πολιτισμική του ταυτότητα και κληρονομία, αλλά είναι πιθανόν να δυσκολευτεί να προσαρμοστεί στον νέο πολιτισμό και ίσως να μην το επιδιώξει.
Ο μετανάστης που θα αποφασίσει να συγχρωτιστεί με άτομα, τόσο από τον δικό του πολιτισμό, όσο και με ντόπιους με την προϋπόθεση ότι τον βοηθούν στην προσωπική του εξέλιξη, θα έχει και την καλύτερη προσαρμογή στη νέα κοινωνία. Διατηρεί κομμάτια της πολιτιστικής του ταυτότητας από την χώρα προέλευσής του και την εμπλουτίζει με καινούρια στοιχεία. Καταφέρνει να προσαρμοστεί, χωρίς να αφομοιωθεί.
Κάποιοι μετανάστες, βέβαια, δεν καταφέρνουν να προσαρμοστούν στη νέα τους ζωή και είτε επιστρέφουν είτε συνεχίζουν να ζουν περιθωριοποιημένοι και ξένοι στον τόπο διαμονής τους. Οι τελευταίοι αποφεύγουν να προσεγγίσουν τους ντόπιους γιατί τους περιφρονούν ή τους φοβούνται, αλλά και τους δικούς τους, γιατί τους θυμίζουν όσα έχασαν.
Οι περισσότεροι μετανάστες καταφέρνουν να εκτιμήσουν τα θετικά της νέας χώρας και να αποδεχτούν τα αρνητικά. Είναι σε θέση να απολαύσουν την καινούρια τους ζωή, νιώθοντας ικανοποίηση για την επιλογή τους. Έχουν βρει τρόπους να αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους και αισθάνονται πιο σίγουροι για τον εαυτό τους. Σταδιακά θα αρχίσουν να αισθάνονται μέρος του συνόλου, διατηρώντας βέβαια και τη διαφορετικότητά τους.
Οι ψυχολογικές αυτές διεργασίες δεν ακολουθούν απαραίτητα την παραπάνω σειρά, ούτε και όλοι οι μετανάστες βιώνουν όλα τα συναισθήματα που αναφέρθηκαν. Το αν και το σε ποιο βαθμό θα προσαρμοστεί ο κάθε μετανάστης, αλλά και η ένταση των συναισθημάτων και των διακυμάνσεών τους εξαρτάται, άλλωστε, από την ηλικία, το φύλο, την προσωπικότητα, τις εμπειρίες, την ωριμότητα, αλλά και το κοινωνικο-οικονομικό και μορφωτικό επίπεδο.
Οι διεργασίες αυτές είναι ενδεικτικές της ψυχολογίας ενός ατόμου που επιλέγει να αλλάξει τόπο διαμονής για μια καλύτερη ζωή.
ΠΗΓΗ: City Press
χαχαχα ωραία τα λες....Quote:
Originally Posted by KENO
Αρχικά βλέπω ότι το σκέφτεσαι σοβαρά να την κάνεις...
Δεύτερον είναι πολύ ενθαρρυντικό που διαβάζεις κάποια άρθρα που σχετίζονται με την μετανάστευση,όπως επίσης ήταν πολύ καλό και το άρθρο.
Παρατηρώ έναν εκνευρισμό και έναν θυμό σε σένα- που δεν έχω καταλάβει από που προέρχεται....σίγουρα όχι από τις γυναίκες-γιατί δεν αποτελεί κριτηριο μία ή δυο γυναίκες που γνώρισες και δεν σου φερθηκαν καλά...τώρα με την Ελλάδα,οκ δεν είναι ότι καλύτερο βρίσκεται σαν χώρα αλλά εσύ πώς σχετίζεσαι αρνητικά με την χώρα αυτή και τι επιδιώκεις στην άλλη χώρα που θα πας;
Πριν κάποιες μέρες σε ρώτησα την ηλικία σου,φυσικά όχι για να μας αποκαλύψεις προσωπικά δεδομένα αλλά για να καταλάβω μερικά πράγματα για σένα...:)
Δεν μου είπες την ηλικία σου γιατι τη θεωρησες προσωπικό δεδομένο(που φυσικά δεν ισχύει γτ είμαστε "άγνωστοι μεταξύ αγνώστων") αλλά σε κόβω γύρω τα 30 + όχι -
Κλείνοντας να σου πω ότι πραγματικά θα ήθελα να μείνω κάπου στο εξωτερικό για κάποιο καιρό σίγουρα,αλλά οπως και εσυ έτσι και εγώ δεν έχω οικονομική αυτονομία και κυρίως ψυχολογική ωριμότητα ακόμη-πάντως πραγματι θα μου αρεσε να έμενα έστω λίγο καιρό "έξω"
Σε ακούω......
θα παει στα μεγαλα σαλονια της αριστοκρατιας φυσικα που αλλου?Quote:
πώς σχετίζεσαι αρνητικά με την χώρα αυτή και τι επιδιώκεις στην άλλη χώρα που θα πας;
Χμ το συγκεκριμενο θελω να το σχολιασω λιγο .Quote:
Originally Posted by KENO
Εχω γνωρισει καποιους Ελληνες τριτης και εναν τεταρτης γενιας εδω. Μου εκανε τρομερη εντυπωση το γεγονος οτι λενε οτι ειναι Ελληνες , νιωθουν Ελληνες , μερικοι διατηρουν ελληνικη υπηκοοτητα , αλλα δεν εχουν καμμια επαφη με την Ελλαδα και την ελληνικη κουλτουρα , οπως την εζησα εγω τουλαχιστον .
H γλωσσα που μιλουν , τα εθιμα , το φαγητο , η θρησκοληψια τους θυμιζουν αλλες εποχες και οχι συγχρονη Ελλαδα , πραγμα που ειναι λογικο αν σκεφτουμε οτι οι πρωτοι μεταναστες πηγαν στην Γερμανια το 1950΄.
Κοινως δεν ειναι Ελληνες αλλα διατηρουν μια ψευδαισθηση "ελληνικοτητας" .
Απο την αλλη , νεας γενιας μεταναστες οπως εγω , αυτοι δηλαδη που ηρθαν εδω μετα την κριση κανουν πολλες φορες το εξης λαθος , αντι να προσαρμοστουν στην εδω κοινωνια περιμενουν οτι η κοινωνια θα προσαρμοστει στα δικα τους μετρα. Ειναι σαν εχουν πχ οι Πακιστανοι την απαιτηση να αφομοιωσει η Ελλαδα τα πακιστανικα δεδομενα , πραγμα αφυσικο και αδυνατον .
Σε οποιον θελει να μεταναστευσει εχω να δωσω μια συμβουλη . Να ξεχασει οτι ακουει και οτι διαβαζει για την ζωη σε αλλες χωρες. Συνηθως , αυτα που ακουγονται ειναι παραφουσκωμενα. Αλλος παραφουσκωνει τα θετικα , αλλος τα αρνητικα , αλλος βγαζει συμπερασματα μονο απο ενα ταξιδι .
Για αυτο λοιπον πρωτα καλο ψαξιμο και οργανωση , μετα μεταναστευση.
Θέλω να ευχαριστήσω το Θεό που έκανε ένα από τα όνειρα της ζωής μου πραγματικότητα. Ο τραπεζικός μου λογαριασμός που εχει 90 ευρώ σύντομα θα μηδενίσει!!!!!!!!!!! Τέτοιο ενθουσιασμο είχα να νιώσω από όταν ήμουν 5 ετών που μου πήρε μια θεία μου ένα παιχνίδι που ήθελα!!!!!! Εύχομαι να διατηρηθεί μηδενικός για όλη μου τη ζωή!!! Υγεια να έχουμε κ λεφτά μακριά από μένα!!! Ευχαριστώ!!
ναι ειμαι αποφασισμενος, γιατι δεν εχω τιποτα δικο μου εδω.Quote:
Originally Posted by Diana1982
και δε μενω μονο στα αρθρα, ψαχνω κι ανθρωπους που θελουν να μεταναστευσουν, μηπως βγει καμια ακρη για το χειμωνα. το τονιζω το μεταναστευσουν, οχι να πανε μια βολτουλα απλα.
με τη χωρα μας σχετιζομαι μονο αρνητικα, αφου αισθανομαι οτι με εχει καταστρεψει σαν ανθρωπο. πλεον ντρεπομαι κι ολας να λεω οτι μενω ακομα στο ελλαδισταν, εστω και για διακοπες. σαν να λες οτι βρισκεσαι στο Ιρακ ή τη Σομαλια, καπου τριτοκοσμικα μη ανθρωπινα. με πιανει αηδια και που ακουω ειδησεις. γενικοτερα δε βλεπω κανενα θετικο εδω. σε τοσο εντονο βαθμο που θα ελεγα εχω παθει καταθλιψη απο αυτο. ειναι και οι ελληνες επισης που εχουν γινει εγωιστες και κακοπροαιρετοι, κοιτανε να πατησουν τους αλλους μηπως ετσι νιωσουν λιγο καλυτερα, μεστην ηλιθιοτητα τους. ουτε να συννενοηθουν να αλλαξουν κυβερνηση δε μπορουν. ουτε να δουν τι τους συμφερει.
σε αλλη χωρα θα επιδιωκα να βρω μια δουλεια της πλακας για τα απαραιτητα, περισσοτερη ανεξαρτησια αλλα κι ανθρωπους λιγο πιο δεκτικους. αυτα που λειπουν απο εδω.
ηλικια, περιοχη, γνωριμιες, σχεσεις, αλλες λεπτομεριες κλπ ειναι πραγματα που ΔΕΝ αφορουν το φορουμ. στο παρελθον που ημουν πιο αυθορμητος κι ανοιγα θεματα κι εγραφα περισσοτερα, ειδα οτι κυκλοφορει πολυ αρρωστια και μπορεις ευκολα να μπλεξεις. αρκει μια λεξη κι ο καθενας νομιζει τα δικα του, πλαθει ολοκληρα σεναρια, κι αντε μετα να αποδειξεις οτι δεν εισαι ελεφαντας.
στη περιπτωση σου θα το παλευα περισσοτερο να φυγω. και δε θα κολλουσα τοσο στη ψυχολογικη ωριμοτητα, εκτος αν πρεπει να τα φροντισεις ολα μονη σου. καλο ειναι να ξεβολευομαστε, εκει εξω υπαρχει καλυτερη ζωη απ'οτι εχουμε μαθει. το ελλαδισταν ειναι σαν να βρισκεται σε μια φουσκα οπου και τα απλα, αυτονοητα κι ανθρωπινα ξεχνιουνται. κι οταν το βλεπουμε αυτο μετανιωνουμε για τα χρονια που χασαμε.
εχω δει κατι παρομοιο που λες και με ελληνοαμερικανους. νομιζαν πως με τον χριστιανισμο τους παραμενουν ελληνες. κι εκτος απο λιγα ελληνικα φαγητα και τη γλωσσα δεν υπαρχει καμια ελληνικη κουλτουρα. οτι κι αν ειναι αυτο που εχουμε τωρα εδω, θα εξαφανιστει σε λιγο.Quote:
Originally Posted by betelgeuse
δε θα σε εβαζα στην ιδια κατηγορια, νομιζω υπηρχε κι αλλος λογος που εμεινες εκει. εχω δει φοιτητρονια βλαχακια παντως να σνομπαρουν τους ξενους και να ψαχνουν αποκλειστικα και μονο συγχωριανους τους. θεωρουσαν τους ντοπιους κατι λιγοτερο αξιολογο που δεν αξιζει να προσπαθησουν να ταιριαξουν. και οι πακιστανοι αυτο κανουν, θελουν να εφαρμοσουν τη Σαρια παντου!
οσον αφορα την εξιδανικευση του εξωτερικου, ναι υπαρχει και το συνδρομο του Παρισιου.
Quote:
σε αλλη χωρα θα επιδιωκα να βρω μια δουλεια της πλακας για τα απαραιτητα, περισσοτερη ανεξαρτησια αλλα κι ανθρωπους λιγο πιο δεκτικους. αυτα που λειπουν απο εδω.
Τώρα για να πω την αλήθεια,αυτά τα θέματα δεν μου φαίνονται τόσο ουσιώδη,ώστε να σε κάνουν να αλλάξεις χώρα!
Ανθρώπους δεκτικούς και μη δεκτικούς θα βρεις παντού!
Δουλειά της πλάκας μπορείς να βρεις και εδώ.........
Να σου πω δεν παίρνεις κανα φιλαράκι σου να πάτε καμια βόρεια Ευρωπη για κανα 2 βδομάδδες να δεις πως ειναι κ μετα το ξαναβλέπεις;
Απλά πράγματα. Να ξυπνήσω ένα πρωί και να βγω έξω χωρίς ταχυκαρδία και ζαλάδες. Να δω έναν άνθρωπο και να μη θέλω να αλλάξω πεζοδρόμιο, αλλά να του μιλήσω. Να θέλω να κάνω κάτι και να μπορώ. Να νιώσω ελεύθερη. Και να ξυπνήσω την επόμενη μέρα και να είναι πάλι έτσι. Μέχρι να περάσουν χρόνια και να έχω ξεχάσει πια πως είναι να σε φυλακίζει το μυαλό σου.
Απλώς μην απογοητεύεσαι,ότι θα ξυπνήσεις κάποια μέρα και θα αισθάνεσαι τέλεια είναι σίγουρο,από αυτό το τριπάκι περάσανε πολλοί και βγήκαν....Quote:
Originally Posted by zerox
Μαζί με τον χρόνο θα τα καταφέρεις με λίγη υπομονη και προσωπική προσπάθεια....
Να περασει γρηγορα αυτη η εβδομαδα και αργα οι επομενες 2!!
Να μην ξημερώσει...
κύκνε ξεπέρασες και τον βασιλάκη καΐλα.με τέτοια φιλοσοφία που έχεις και δώρο να σου κάνουν την υγεία σου, παλι κλάμα κακομοιριά και μιζέρια θα είσαι ,πραγματικά δεν αντέχεσαι...Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Το πως θα ήμουν αν είχα την υγεία μου άσε να το ξέρω καλύτερα εγώ. Κι αν δεν μ' αντέχεις κάνε με ignore. Εγώ πάντως αυτό θα κάνω, να μου λείπουν κακοήθη άτομα σαν κι εσένα...Quote:
Originally Posted by paoki
ναι ενω εσυ εισαι καλυτερος/η νομιζεις καλυτερα να κρινεις τον εαυτο σου.Quote:
Originally Posted by paoki
χαχαχαχααχ ........ 50!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Μια μπουγατσα !!
μα αυτο ακριβως συμβαινει καθε φορα που εμφανιζονται κατι τετιοι ειναι θεμα χρονου να τα σπασουμεQuote:
να μου λείπουν κακοήθη άτομα
Απλά πατάς το μαγικό κουμπάκι και δεν ξανασχολείσαι...αρκετά προβλήματα έχουμε για να μας επιβαρύνουν την ψυχολογία οι αναίσθητοι...Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
καλά ρε δεν είχες τι άλλο να γράψεις για να φτάσεις το 50 μηνύματα κι έγραψες αυτό;;;; στο f/b δεν χρειάζονται 50 μηνύματα γιατί δεν πας να μαλακιστείς εκεί;;;Quote:
Originally Posted by paoki
εσύ τι πετάγεσαι ρε ρωσολαγνε ? άκου εκεί ονομα IVAN ....χαχααχχαχαχαQuote:
Originally Posted by IVAN
χαχαχαχα Μπαοκακι ξεφευγειςQuote:
Originally Posted by paoki
έχει πρόβλημα με την όπισθεν..... μπουγάτσα να στο λύσω;;Quote:
Originally Posted by paoki
τι χαχαχ ρε βλάκα..;;