Σ'ευχαριστώ πολύ.Και εγώ το ίδιο.Είναι τόσο αθώα και σ'αγαπάνε τόσο πολύ είναι να μην τα λατρεύεις?
Printable View
Σ'ευχαριστώ πολύ.Και εγώ το ίδιο.Είναι τόσο αθώα και σ'αγαπάνε τόσο πολύ είναι να μην τα λατρεύεις?
Ουφ, προσπαθώ εδώ και πόση ώρα να ποστάρω και δεν μπορώ!Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Τι κάνετε κορίτσια; Χαίρομαι που γράψατε, απογοητεύτηκα το πρωί που ήταν ανενεργό το θέμα...
Όποια είναι εδώ ας μου μιλήσει, νιώθω πολλή ένταση τώρα...
Πολύ ωραίο το βιντεάκι cc, δείτε κι αυτό:
https://www.youtube.com/watch?v=lKJk...ature=youtu.be
Κυκνε είναι των ημερών φαίνεται κι εγώ το προσπαθώ οσο μπορω.
Είμαι εδώ κύκνε.Ωραίο βιντεάκι.Γιατί είσαι σε υπερένταση?
Με τι τρόπους cc; Μήπως είναι κάτι που δεν έχω σκεφτεί να κάνω;Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Γιατί από βδομάδα έχω κάποιες υποχρεώσεις οι οποίες με αγχώνουν γιατί απαιτούν να βγω έξω από το σπίτι που είναι κάτι που με τρομάζει και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω...Quote:
Originally Posted by Mary93
Μπα δε νομίζω να έχω ιδιαίτερες τεχνικές. Αυτό το ρήμα το "προσπαθω" ειδικά όταν η διάθεση είναι στα κάτω μου έρχεται ξανά και ξανά στο νου.
Σε καταλαβαίνω κύκνε.Και εγώ αγχώνομαι μ'αυτά.Μην το σκέφτεσαι.όταν 'ερθει η ώρα θα είσαι καλύτερα και θα περάσει
Εσύ τι νιώθεις; Θέλω να δω αν μοιάζουν καθόλου τα συναισθήματα μας...Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Εν τω μεταξύ έβλεπα τώρα μια σκηνή από σειρά στην οποία μια γυναίκα άφηνε αποχαιρετιστήρια γράμματα στην οικογένεια της και μου θύμισε λίγο το παρελθόν...
Θα προσπαθήσω να ξεχαστώ έστω για λίγο γιατί πρέπει να προετοιμαστώ γι' αυτά, δεν μπορώ να τ' αφήσω τελευταία στιγμή...αλλά μακάρι ν' ανακουφιστώ έστω για σήμερα...Quote:
Originally Posted by Mary93
Nαι χαλάρωσε λίγο συνήθως όλα μας φαίνονται πιο δύσκολα απ'ότι ειναι
Νιώθω λίγο από ολα. Αγανάκτηση, έλλειψη κίνητρου άρα και στόχου, λύπη που μετά γίνεται ανησυχία και δώσε πόνο άντε να το χιουμορισω λίγο γιατί φτάνει πιααααααααα. Εκεί που πέφτω και είμαι έτοιμη να πω τέρμα δε προσπαθω άλλο μετά λέω σύνελθε αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα. Οι μεταπτώσεις δηλαδή.
Οι μαύρες σκέψεις και τα αποχαιρετιστήρια περνάνε κατά νου στα πολυυυυυυ έντονα αλλά βγάζω γλώσσα και λέω - δεν έφτασα εδώ για. Να φύγω τώρα - [emoji35]
Κι εγώ περίπου τα ίδια νιώθω κυρίως την έλλειψη κινήτρου αλλά ταυτόχρονα και θλίψη και κούραση...Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Όσο για τις σκέψεις θανάτου αυτή τη στιγμή δεν μου περνάει από το μυαλό να επαναλάβω κάτι, η προσπάθεια μου περιορίζεται στο να ζήσω αλλά ακόμα κι έτσι βλέποντας αυτό θυμήθηκα τότε που άφησα εγώ αποχαιρετιστήριο γράμμα κι όλο τον πόνο και την αγωνία που ένιωθα τότε, ένιωθα ότι ήμουν αναγκασμένη να φύγω αλλά ένιωθα και πίκρα που έπρεπε να γίνει πριν την ώρα μου, με καταλαβαίνεις καθόλου;
Ναι. Επαναβιωνεις και συλλογιζεσαι τι συνέβη πως ένιωθες αλλά και πως το εξηγείς στο σήμερα. Πες στον θάνατο να πάει να "στολιστει" εμείς θα παλεύουμε με ότι δυνάμεις έχουμε και τι να γίνει; δεν είμαστε θηρία ανήμερα αλλά έχουμε φοβίες. Οκ. Συγχώρεσε τον εαυτό σου που δεν είχε καμιά μα καμία βοήθεια και ένιωσε τότε παλιά πώς η μόνη λύση είναι το τέλος. Δεν ξέρω αν σε βοηθώ αλλά θέλουμε δε θέλουμε πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα παλιά αλλά και τα νέα στοιχεία στη ζωή μας. Αλλιώς ένιωθες τότε αλλιώς τώρα. Μπορεί να μην άλλαξε η ζωή σου σε όλους τους τομείς αλλά δεν είσαι εσύ ίδια με τότε.
Με βοηθάς, ναι... :)Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Και μάλλον, λογικά, δεν είμαι ίδια με τότε αλλά όταν χάνω τα στηρίγματα μου (όπως π.χ. την εβδομαδιαία συνεδρία μου) έστω και για λίγο, εξακολουθώ να νιώθω ότι αποδυναμώνομαι...είναι φυσιολογικό αυτό; Γιατί δεν δυναμώνω; Γιατί δεν μπορώ να βασιστώ στον εαυτό μου;
Γιατί έχεις περάσει παρά πολλά μονη σου και δεν έλαβες βοήθεια νωρίτερα ! Έχω αρχίσει να αποζητω κι εγώ τις συνεδρίες... Δε βοηθάει το περιβάλλον δεν βοηθά η ανεργία δε βοηθούν οι προσωπικοί φόβοι και κάπως έτσι πέφτουμε... Αλλά δεν εγκαταλείπουμε!
Ίσως να έχεις δίκιο...αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ για την βοήθεια, έτσι δεν είναι;Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Αν κι υπάρχουν στιγμές που ακόμα νιώθω μόνη κι αυτό είναι δυσβάσταχτο...
Το δίκιο μου το έχασα αλλά δε θέλω να με πεθάνει. Φυσικά και δεν ειναι αργά όταν κάνουμε κάτι που μας βοηθά να ζήσουμε καλύτερα κυκνε.
Καλησπέρα, τι κάνετε;
Εγώ έχει μισή ώρα που ξύπνησα και στην πραγματικότητα δεν ήθελα να σηκωθώ αλλά το έκανα με το ζόρι επειδή είναι αργά...αλλά δεν ξύπνησα με καλό συναίσθημα αντικρύζοντας την πραγματικότητα, με τον ύπνο ξέφυγα...
Κάθομαι εδώ παρέα με τον Τζέρυ που λαγοκοιμάται...αλλά τώρα μόλις ήρθαν οι γονείς μου και κουβαλήσαν κι επισκέψεις, άλλη όρεξη δεν είχα... :mad:
Ο τζερυ ποιος ειναι; Παντως αυτο που λες κυκνε οτι δεν μπορεις να παρεις τα ποδια σου, το εχουν και οι υγιεις μερικες φορες! Ολοι βαριουνται που και που! Αληθεια αν επιτρεπεται τι διαγνωση εχεις; Γιατι νομιζα οτι εχεις διπολικη, αλλα δεν σε εχω δει ποτε εντονα χαρουμενη οσα χρονια ειμαι στο σαιτ!
Ο Τζέρυ είναι ο γάτος μου... ♥ Είναι μεγάλος σε ηλικία και φοβάμαι την μέρα που θα τον χάσω...είναι παρέα για μένα...Quote:
Originally Posted by always sad
Έχω κατάθλιψη με κάποια ψυχωτικά στοιχεία, εσύ; Συγγνώμη αν μου το έχεις ήδη αναφέρει αλλά κι εγώ ξεχνάω μερικές φορές... :o
Α να τον χαιρεσαι τον γατουλη, τα ζωα ειναι πιο καλα απο τους ανθρωπους!! Εγω ψυχωση εχω δεν πειραζει που δεν το θυμασαι
Σ' ευχαριστώ!!! ♥ Είναι καλούλης μόνο λίγο γκρινιάρης...Quote:
Originally Posted by always sad
Να σε ρωτήσω, συνήθως τι συμπτώματα έχεις αν δεν σε πειράζει να πεις; Γιατί εγώ που έχω λίγα με τρομάζουν όταν εμφανίζονται οπότε φαντάζομαι πως αν είναι συχνά θα είναι ακόμα πιο δύσκολο...
Παρακαλω! Τα συμπτωματα ειναι παραλογες ιδεες, δυσκολια στην συγκεντρωση, ανηδονια, καταθλιψη, μειωση της μνημης, περιεργος τροπος σκεψης μερικες φορες, οχι ολες γιατι με πιανουν λιγο τα φαρμακα, οπως και ως προς το οτι δεν ακουω φωνες. Να σου πω την αληθεια συνηθως κανουν παρτυ οι σκεψεις μεσα στο μυαλο μου, αλλα δεν μπορω να ξεχωρισω αν ειναι σκεψεις η φωνες, δεν ξερω πως ειναι να τις ακους και αν οντως τις ακουω. Το χειροτερο ειναι ο περιεργος τροπος σκεψης, τα αλλα κρυβονται. Αν εχω φωνες πχ δεν ειναι αναγκη να το λεω, αλλα ο τροπος σκεψης φαινεται απο τον τροπο που μιλας η γραφεις. Και γινομαι ρεζιλι :(
Αχ με φοβίζουν αυτά που λες sad γτ και εγώ έχω παράξενες σκέψεις βέβαια δεν έχω φωνέςQuote:
Originally Posted by always sad
Εγώ πάντως μια χαρά σε βλέπω να γράφεις εδώ...Quote:
Originally Posted by always sad
Παράλογες ιδέες έχω κι εγώ, συνήθως είναι μία βασικά ότι εκείνος θα έρθει εδώ και θα μου ξανακάνει κακό...κι όταν μου έρχεται αυτή η ιδέα πανικοβάλλομαι και συνήθως έρχεται βράδυ που είμαι και πιο ευάλωτη γιατί φοβάμαι το σκοτάδι και τότε υποφέρω πολύ...
Ωχ καταλαβα..αν ειναι απο ψυχωτικα στοιχεια δυσκολα αν οχι ακατορθωτα να το καταπολεμησεις...εχεις και ψυχαναγκασμο; Εγω ναι αν και λενε πως ψυχωση και ψυχαναγκασμος δεν πανε ποτε μαζι, ευκαιρια να ρωτησω το γιατρο μου οταν τον δω κατα ποσο ισχυει αυτο και αν μπορω να κανω κατι για τον ψυχαναγκασμο. Ξερω βοηθανε τα λαντοζ αλλα χειροτερευουν την ψυχωση. Εισαι πολυ ευαισθητη παντως οπως κι εγω..
Αν δεν εχεις φωνες τοτε μπορει να εχεις σαν την κυκνος καταθλιψη με ψυχωτικα στοιχεια η διπολικη αν περνας και φασεις μανιας, για να μην φαω μπαν δεν κανω διαγνωση, παραδειγματα λεω οχι κατι συγκεκριμενοQuote:
Originally Posted by Mary93
Απ'οτι μου είπε ο γιατρός και η ψυχολόγος μάλλον διπολική.
Ε για να στο 'παν! Να ξερεις οι ψυχολογοι κανονικα δεν κανουν διαγνωσεις, μονο οι ψυχιατροι.Quote:
Originally Posted by Mary93
Έχω κι απ' αυτό, όλα τα καλά μαζεμένα αλλά δεν το ανέφερα γιατί με τα φάρμακα είναι υπό έλεγχο ενώ το άλλο εμφανίζεται μερικές φορές παρά τα χάπια και πρέπει να πάρω έξτρα για να συνέλθω...τουλάχιστον ανακάλυψα έναν τρόπο να το ανακουφίζω έστω και φαρμακευτικά με τον τελευταίο μου ψυχίατρο...Παλιότερα το πίστευα τόσο έντονα ότι αυτός με απειλούσε ξανά που σταμάτησα να κοιμάμαι τις νύχτες για να είμαι σε επιφυλακή και να μην μπορεί να με βλάψει, έκλαιγα από το φόβο μου και τότε ξεκίνησα να κόβομαι...για να πεθάνω και να γλιτώσω...Quote:
Originally Posted by always sad
Ναι το ξέρω και εγώ δεν θα εμπιστευόμουν μόνο τη γνώμη της απλά είναι σε συνεννόηση μεταξύ τους οπότε είναι οκ.Quote:
Originally Posted by always sad
Πωπω τραγικες στιγμες..ευτυχως που σου περασε τωρα καπως..μην αγχωνεσαι και εχεις το φορουμ για να βρισκεις παντα καποια παρεα. Καλα κι εγω οπως σου ειπα εχω και καταθλιψη και ψυχωση και ψυχαναγκασμο αλλα δεν πτοουμαστε!! Δυνατα!! Με τα κιλα πως τα πας; Γιατι τα αντιψυχωτικα παχαινουν.
Α ενταξει αμα ειναι ετσι.Quote:
Originally Posted by Mary93
Πολύ καλά τα λες, πρέπει να το προσπαθούμε...Quote:
Originally Posted by always sad
Με τα κιλά χάλια, διπλή έχω γίνει αλλά αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι να είμαι καλά και να μην υποτροπιάζω, άσε που έτσι κι αλλιώς δεν το έχω και πολύ με τους έρωτες για να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η εμφάνιση μου...όμως δεν το έχω αποκλείσει να προσπαθήσω ν' αδυνατίσω απλά δεν είναι η πρώτη μου προτεραιότητα...
Εσύ;
Εμενα ειναι η πρωτη μου προτεραιοτητα αλλα εχω πολλη ορεξη!! Και ετσι επηρεαζομαι πολυ ψυχολογικα, πεφτω συνεχεια και μετα ξανατρωω απο τις τυψεις, ενας φαυλος κυκλος!!
Εγώ από όρεξη έχω κανονική, πάλι καλά...Quote:
Originally Posted by always sad
Δεν ξέρω αν θα σου αρέσει αλλά θέλω να βάλω αυτό το τραγουδάκι εδώ γιατί οι στίχοι του εκφράζουν την δύσκολη κατάσταση του παρελθόντος που σου ανέφερα πριν...
"Πόσες βροχές, πόσοι χειμώνες
τις νύχτες μου κάναν αιώνες
και μέναν οι σκέψεις μου μόνες,
ο φόβος να τις κυβερνά"...
https://www.youtube.com/watch?v=FvS0XCkkR3s
Ευτυχώς έχει περάσει η μεγάλη δυσκολία αλλά εντελώς ήσυχη θα είμαι όταν θα περάσει ανεπιστρεπτί...
Σου ευχομαι να περασει εντελως!! Δεν ειμαι φαν των ψαγμενων στιχων αλλα αμα αυτο σε εκφραζει καλα εκανες και το γραψες!
:) Σ' ευχαριστώ!Quote:
Originally Posted by always sad
Ναι, εμένα μ' αρέσει να κατανοώ τους στίχους όσο μπορώ...εσύ τι μουσική ακούς;
Τώρα είδα ότι είναι από Χατζηγιάννη, νόμιζα ότι ήταν κάτι πιο ψαγμένο. Γενικά ακούω όλα τα είδη, από τζαζ μέχρι λαικά, αλλά δεν προσέχω και πολύ τους στίχους, τα ακούω πιο πολύ για τη μελωδία.....Quote:
Originally Posted by Κύκνος