Ζήσαμε πάντοτε αλλού
και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο.
Τάσος Λειβαδίτης
Printable View
Ζήσαμε πάντοτε αλλού
και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο.
Τάσος Λειβαδίτης
πολυ ωραιοι στιχοι σε εκφραζουν διαμαντι .
http://www.dedroidify.com/images/diamond.jpg
Ρις :) αγαπημένος πολύ ο Λειβαδίτης..
ρε συ, εντελώς space το διαμαντι αυτό, αν και είναι αλήθεια πως μου μοιάζει λίγο.. έτσι χαμένο στο διάστημα :)
Σου αφήνω Ανδρέα Εμπειρίκο και πολλές καλημέρες..
Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες
Όταν τ' ανοίγω βλέπω εμπρός μου
ό,τι κι αν τύχει
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου
ό,τι ποθώ!
Τι να σκέφτεται το νερό;
Ταξίδια,
χωρισμούς,
ανέμους,
φιλιά,
πνιγμένους.
Το μπλε της απουσίας.
Στέλλα Βλαχογιάννη
Με την πρωτη, για την πρωτη, ενα ακομα...
Το κρυμμένο γεφύρι
Ψηλά, καινούργια οικοδομήματα του κρύψαν το γεφύρι, του τό πήραν.
Απόμεινε.
με την κουβέρτα του στον ώμο, να τη στρώσει στο έρημο γήπεδο, την ώρα
που σβήνουν τα πολύχρωμα λαμπιόνια του καπνοπωλείου΄ να τη στρώσει,
να πλαγιάσει
έχοντας στο δεξί πλευρό του το μουγκό κυνηγημένο σκυλί, γιατί πρέπει
και πάλι
να θυμηθούμε τ' αγάλματα και περισσότερο το ακέφαλο εκείνο
με τα δυό χέρια του σταυρωμένα στο στήθος σα να προσεύχεται, ενώ
σφίγγει κρυφά κάτω απ' τις φούχτες του τις πέτρινες θηλές του και
πάνω του
γαλήνια καμπυλώνεται η αρχαία γέφυρα με δυό σειρές αναμμένα φανάρια.
Γιάννης Ρίτσος απο τον Προθάλαμο
Ο αγαπημένος ουρανός
τόσο αφελής
τόσο αγαθός
με το άπλετό του φως
μας ενοχλεί΄
δε συγχωρεί
να ερωτευτούμε τη ζωή,
με προθυμία.
Γιώργος Σαραντάρης
(έστω και με τη δεύτερη...)
http://consequenceofsound.net/wp-con.../12/memory.jpg
Κάνεις τα δάχτυλά μου
να βλέπουν:
ανοίγουν μάτια
και μπουμπουκιάζουν
σαν άνθος γιασεμί,
που ξεπερνάει τη σχισμή
και ρίχνει μια κλεφτή ματιά
πιο έξω από τον φράχτη.
Σωτήρης Παστάκας
Ζούμε θα πει αλητεύουμε στους αμέτρητους ίμερους
αλητεύουμε στα σώματα των απέραντων γυναικών
αλητεύουμε στη μιλιά μας
αλητεύουμε στην πείνα και στην ακάλεστη δίψα.
Νίκος Καρούζος
Τα φαινόμενα απατούν τόσο πολύ που αν ήταν ένας καθρέφτης στη σαχάρα θα νόμιζες ότι είχε τόνους νερό.
Εγώ.
Εσύ
γράφεις ωραίους στίχους. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο από πάνω μονόχορδο..
Εγώ.
515 χιλιόμετρα μακρυά. Γαμώτο.
Forget what we're told
Before we get too old
Show me a garden that's bursting into life
Εγώ στο δρόμο του θανάτου
Και συ στο δρόμο της ζωής
Που να σε βρω που να με βρεις
Βάλε με μέσα στην καρδιά σου
πέντε κουβέντες να μου πεις
Να με σώσεις μπορείς
Ακροβατώ σ' ένα σχοινί
που είναι έτοιμο να σπάσει
Και σε ζητώ μέσα σε δρόμους
δίχως τέλος δίχως στάση
Ακροβατώ σε μια ζωή
με αλκοόλ και παραισθήσεις
Και σε ζητώ με όσες μείναν
από τις πέντε μου αισθήσεις
Ακροβατώ και σε ζητώ
γιατί ακόμα σ' αγαπώ
Εγώ σχεδόν στο πάρα πέντε
Κι εσύ λουλούδι της αυγής
Που να σε βρω που να με βρεις
Βάλε με μέσα στην καρδιά σου
ΓΤΠ ο ερμηνευτης και το ολο του, απλα βρηκα οτι αξιζουν οι στιχοι και με εκφραζουν...
Don't got a lot of time
Don't give a damn
Don't tell me what to do
I am the man
If there's a god up there
Something above
God shine your light down here
Shine on the love
Love of the loveless
Don't have too many friends
Never felt at home
Always been my own man
Pretty much alone
I know how to get through
And when push comes to shove
I got something that you need
I got the love
Love of the loveless
All around you people walking
Empty hearts and voices talking
Looking for and finding
Nothing
Don't got a lot of time
Don't really care
Not selling anything
Buyer beware
If there's a god up there
Something above
God shine your light down here
Shine on the love
Love of the loveless
Don't got a lot of time
Don't give a damn
Don't tell me what to do
I am the man
Love of the loveless
το ακουγα σημερα και θυμηθηκα το ΚΕΝΟ. Στο αφιερωνω!
http://www.youtube.com/watch?v=HsmzDZKtCjQ
ευχαριστω! τοσο πολυ σας επηρεαζω εδω μεσα ? αν και οι στιχοι ειναι οντως εγω, δεν ειμαι σε ολα τα θεματα τοσο απολυτoς. απλα ειναι ορισμενα που ειναι "my way or κανενος αλλου way"!
Να σε νταντεψουμε λιγο μπας και χαλαρωσεις! Δε με επηρεασες σε τπτ, δε βλεπω που ειναι η επιρροη που ακουσα ενα τραγουδι και σε θυμηθηκα! Εγωκεντρικο πλασμα! Προσοχη θες γλωσσα λανθανουσα... :P
http://www.youtube.com/watch?v=_Ir6cZb6bnE
οσο μπορεις .......
Ο Καβαφης μ αυτο το ποιημα αποκαλυπτει την πεμπτουσια της ανθρωπινης υπαρξης ...ευχομαι και της δικης μου υπαρξης :)
Το πραγματικό θα νικάει πάντα.
Και το "σ' αγαπάω γι' αυτό που είσαι, όχι γι' αυτό που μπορείς να γίνεις" είναι ωραίο. Δεν θυμάμαι ποιά το έγραψε.
Miracles will happen as we trip
But we're never gonna survive unless
We get a little crazy
αχ ρε συ carrie, ναι, πες τα :)
. ;)
Ατέλειωτη φάρσα!
Η αθωότητά μου μπορεί να με κάνει να κλάψω.
Η ζωή είναι μια φάρσα από την οποία δεν ξεφεύγει κανείς.
Αρθούρος Ρεμπώ
Έχασα τη ζωή μου από ευγένεια.
Του ιδίου :)
I just held on and hoped you'd find
The nowhere else you'd find my kind
Κατιτί ή τίποτα.
Τόσα πολλά από εμάς.
Τόσα πολλά από εμάς.
Θα έχουμε μέχρι το πρωί
Κληρονομήσει τη γη.
Το πόδι μου είναι στην πόρτα.
Σύλβια Πλαθ
επειδή κλαίω ακόμη στα κρυφά
καταπιάνομαι ακόμη με όνειρα
καιρών τ' ουρανού σκοτεινών
τόσο που αν πας εκείνη τη στιγμή να μ' αγκαλιάσεις
πασαλείβεσαι άστρα
Ελυτης, Μαρια Νεφελη
στεκομαι ακινητη
στη μεση της ερημου
καθε μερα με προσπερνουν
χιλιαδες σωματα-απροσωπα
εγω στολισμενη
φοραω την καλυτερη μου εκφραση
και κοιταζω προσηλωμενη μηπως και σε πετυχω..
[...]
ντυμένη το χρώμα των πόθων μου
σαν τη σκέψη μου πηγαίνεις γυμνή,
μέσα στα μάτια σου βαδίζω όπως στο νερό,
οι τίγρεις πίνουνε στα μάτια σου νερό,
το κολιμπρί καίγεται σ’ αυτές τις φλόγες,
πάω στο μέτωπό σου όπως στο φεγγάρι,
όπως το σύννεφο στη σκέψη σου,
πάω ακολουθώντας την κοιλιά σου όπως στα όνειρά σου.
Οκτάβιο Παζ
Οι λογισμοί της ηδονής
είναι πουλιά
που νύχτα μέρα
διασχίζουν τον αέρα.
Ανδρέας Εμπειρίκος
Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες
Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξοτή ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.
χαλίλ γκιμπράν
άρκτε, υπέροχος ο Χαλίλ Γκιμπράν!
Από τους αγαπημένους της μητέρας μου, λίγο μετά την εφηβεία μου χάρισε τις όμορφες γραφές του..
Να μου χάριζαν
όλους τους θησαυρούς του κόσμου,
δε θα 'δινα σ' αντάλλαγμα το γέλιο της καρδιάς μου.
Μήτε θα 'θελα, σπρωγμένος απ' την αγωνία μου,
να χάσω τα δάκρυά μου για μιαν άγονη ηρεμία.
Κι ελπίζω, ολάκερη η ζωή μου πάνω στη γη αυτή, να 'ναι Δάκρυα και Γέλιο..
Empire of Dreams
On the first page of my dreambook
It’s always evening
In an occupied country.
Hour before the curfew.
A small provincial city.
The houses all dark.
The storefronts gutted.
I am on a street corner
Where I shouldn’t be.
Alone and coatless
I have gone out to look
For a black dog who answers to my whistle.
I have a kind of Halloween mask
Which I am afraid to put on.
CHARLES SIMIC
Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου.
Ανδρέας Εμπειρίκος
[QUOTE=crazy_diamond;229190]άρκτε, υπέροχος ο Χαλίλ Γκιμπράν!
Μήτε θα 'θελα, σπρωγμένος απ' την αγωνία μου,
να χάσω τα δάκρυά μου για μιαν άγονη ηρεμία.
[QUOTE]
Ουάου.
Light up light up
As if you had a choice
Δεν τραγουδούσα
- μίλαγα
δεν έκλαιγα
- κοιτούσα
ώσπου με χτύπησε δριμύς
αέρας της αγάπης
κι ολόκληρο με τίναξε
σαν δέντρο ανθισμένο.
Μιχάλης Γκανάς
πολυυυυ ωραιο το απο πανω ^^
----------------------------------------------
Goodbye's the saddest word i'll ever hear
Goodbye's the last time i will hold you near
Someday you'll say that word and i will cry
It'll break my heart to hear you say goodbye
Μα Εσύ ποιος είσαι; Ακούω τα βήματά σου
Στους ήχους των βημάτων μου Ποιος είσαι;
Ακούω το βάθος τής σιωπής σου ως ένα
Πηγάδι σκοτεινό ή ανάσα δέντρου
Ακούω την ύπαρξή σου σαν αγνώστου
Κι απόμακρου ουρανού το κατακρήμνισμα
Κι όμως το ξέρω, μ’ έχεις προσαρτήσει
Με κατοικείς, είμαι το σπίτι σου, έλα
Να ζεσταθείς, σου ανάβω την καρδιά μου
Δεν θέλω ανταμοιβή, δεν σου γυρεύω
Να μου φανερωθείς, σου ανοίγω κιόλας
Τη μυστική καταπακτή βαθιά μου
Να κρύψεις μέσα εκεί τα αινίγματά σου
Δεν σου ζητώ σημάδι παρουσίας
Δέχομαι τον πικρό καρπό τής λήθης
Τη μοναξιά – την ερημιά των κόσμων
Σωπαίνω μέσα σ’ όλες τις σιωπές σου
Θα ‘μαι το κάστρο σου ως στην έσχατη ώρα.
Ορέστης Αλεξάκης