PE λύκε απλά κατάλαβε κάτι,η γυναίκα σου ΣE χειραγωγεί,ασκεί πάνω σου εξουσία,το μόνο που EXEIΣ NA KANEIΣ EINAI AΠΛA NA γίνεις AYTH.KANE OTI ΣOY KANEI,κόντρα AYTH; κόντρα KAI EΣY.αρνητική κριτική AYTH; TO IΔIO KAI EΣY ETΣI ΘA XAΣEI THν αίσθηση ελέγχου ΠANΩ ΣOY
predator, πρόσεξε τι είχα διαβάσει πριν λίγο καιρό για το πώς αντιμετωπίζει κάνεις έναν άνθρωπο με παρόμοια συμπεριφορά:
Τέσσερις θέσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ένα τέτοιο άτομο αλλά και που θα προστατεύσουν κάποιον που το συναναστρέφεται.
1. Απενοχοποίηση. Το σημαντικότερο είναι να εντοπίσεις ότι το πρόβλημα είναι ο ίδιος και δεν ευθύνεσαι εσύ για τη συμπεριφορά του.
2. Οριοθέτηση. Αυτό σημαίνει να μην παραβλέπεις τις δικές σου ανάγκες και επιθυμίες και να μην επιτρέπεις και στον ίδιο να σου τις παραβιάζει.
3. Καθρέφτισμα της συμπεριφοράς του. Προσπάθησε να απαντάς και να πράττεις όπως κάνει αυτός. Χρησιμοποίησε τα λόγια και τις πράξεις του δηλαδή, για παράδειγμα, φεύγει από το σπίτι, φύγε και συ, άσκησέ του κριτική, αν σε μειώνει κάνε και σ' αυτόν το ίδιο, κ.α. Όταν έρχεται αντιμέτωπος με το καθρέφτισμα της συμπεριφοράς του, υποχωρεί.
4. Η απειλή της εγκατάλειψης. Όταν έρχεται με κάποιον κοντά συναισθηματικά, ο μεγαλύτερός του φόβος είναι η εγκατάλειψη. Αυτό προέρχεται από τα παιδικά του βιώματα μέσα στην οικογένεια. Η εγκατάλειψη λοιπόν ή η απειλή πως θα τον εγκαταλείψουν, του δημιουργεί τόσο μεγάλο φόβο που μπορεί να αλλάξει αυτόματα συμπεριφορά.
Όπως βλέπεις, το 3 είναι ακριβώς αυτό που λες κι εσύ!
Ωραία τα διάβασες αυτά και είναι ακριβώς η συμπεριφορά που πρέπει να κάνεις αν δε μπορείς να αποφύγεις το πρόσωπο πχ αν είναι συνεργάτης, το αφεντικό ή συγγενής πρώτου βαθμού. Αν όμως είναι σχέση κάπου μαζί με αυτά λέει και την έκφραση RUN AWAY και NC no contact οπότε υπάρχει κ αυτός ο δρόμος να ξέρεις ;-)Quote:
Originally Posted by Wolfcry
anonymous_1, predator, υπάρχει και το εξής σημαντικό στοιχείο... εγώ δεν μπορώ να συμπεριφέρομαι με τον ίδιο τρόπο. Πρώτον, διότι δεν είναι του χαρακτήρα μου αυτό και δεύτερον, γιατί μετά θα αισθάνομαι άσχημα και θα έχω τύψεις. Θα μου πεις όταν ο άλλος κάνει τα ίδια είναι καλά? Δεν είναι αλλά δεν μπορώ να μπαίνω κι εγώ σε τέτοιες διαδικασίες. Δεν μπορώ π.χ. να της μιλήσω άσχημα μπροστά σε κόσμο.
Τώρα είμαστε σε μία φάση που ψιλοβγαίνουμε και ο καθένας μετά πάει στο σπίτι του. Εκείνη ελπίζει να γυρίσω, εγώ ακόμα δεν έχω αποφασίσει οριστικά. Εχτές πήγαμε για μπάνιο και όταν φτάσαμε, έγινε το εξής... είναι λίγο για γέλια αλλά οκ!
Μέσα από την τσάντα μου βγήκε μία... κατσαρίδα! Μάλλον είχε μπει όταν ήμουν στη δουλειά μου γιατί εμφανίζονται κατά καιρούς κατσαρίδες στο γραφείο παρά τις απολυμάνσεις που κάνουν. Τη βλέπει, βγάζει μια κραυγή και διώχνω την κατσαρίδα. Της λέω θα είχα αφήσει ανοιχτή τη τσάντα όταν ήμουν στη δουλειά. Τέλος πάντων, έκανε διάφορα σχόλια για αρκετή ώρα αλλά δε θυμάμαι να είπε κάτι προσβλητικό (ίσως είναι και η ανοσία που λέγαμε σε προηγούμενα μηνύματα ότι παθαίνει κανείς μετά από καιρό). Οπότε κάποια στιγμή μία κυρία πού ήταν δίπλα γυρνάει και της λέει ευγενικά 'Εντάξει, έγινε ό,τι έγινε, δεν υπάρχει λόγος να το συζητάς ακόμα και να τον προσβάλλεις.'. Μου έκανε εντύπωση η εικόνα που δόθηκε σε έναν τρίτο και ενώ τα σχόλια της συντρόφου μου δεν είχαν καμία σχέση με άλλες περιπτώσεις όπου πραγματικά αισθανόμουν ότι με προσέβαλε.
Διαβαζω αυτο το θεμα, και εγω ειχα την ιδια περιπτωση! Βεβαια ηταν παλια μου σχεση πριν 13 χρονια που ξαναβρεθηκαμε, και ενω ξεκινησε ομορφα και ωραια οσο περναγε ο καιρος μεταλλαχτηκε! Βεβαια απο την αρχη αν της ελεγα οτι εχει παρει καποια κιλα παραπανω μετα ο κακος χαμος! Με εξυδανυκευε και οτι ειμαι ο ερωτας της ζωης της αλλα μετα μου ζηταγε τα απιστευτα. Σε οτιδιποτε της πηγαινα κοντρα μου ελεγε πως δεν την αγαπαω, και γενικα ηθελε να κανω τα κεφια της και αν ελεγα οχι, μουρμουρα και οτι δεν την αγαπαω και μετα με συγκρινε και με αλλους και με εκανε να νοιωθω χαλια και ανικανος και αναξιος και κοτα και προβληματικος με πολλα στοιχεια καταθλιψης. Ειχαμε χωρισει καμμια 30αρια φορες μεσα σε 1.5 χρονο μεχρι που βρηκα μια αλλη και χωρισα τελειωτικα, δυσκολο ομως πολυ!!!! Γιατι καθομουν μαζι της? Γιατι με καμμια αλλη δεν περασα τοσο ωραια, γιατι με εκανε να νοιωθω ωραια λεγοντας μου πως με αγαπαει και οτι ειμαι ο αντρας της ζως της. Απο το ζενιθ στο ναδιρ και ξανα παλι, ενας ατελειωτος φαυλος κυκλος μεχρι που τον εσπασα και επιτελους καθαρισε καπως το μυαλο μου
Στη δική μου περίπτωση δε θα έλεγα ότι μεταλλάχθηκε. Από τότε που τη γνώρισα στον κοινό μας εργασιακό χώρο, έβγαζε ένα δυναμισμό που έκανε εντύπωση σε πολλούς (είτε θετικά είτε αρνητικά). Οπότε δε θα έλεγα ότι στην πορεία μεταλλάχθηκε. Απλά είδα πώς ενεργεί και συμπεριφέρεται και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής. Δε μου έχει πει, πάντως, ποτέ ότι δεν την αγαπάω αλλά ούτε με συγκρίνει με άλλους. Γενικότερα είναι κάποια πράγματα σε εκείνη που μου αρέσουν αρκετά και τα εκτιμώ και τα θαυμάζω. Αλλά οι τρόποι της είναι μεγάλο αγκάθι μερικές φορές. Και φοβάμαι ότι δύσκολα θα αλλάξει αυτό. Παρόλο που έχουμε κάνει συζητήσεις στο παρελθόν γι' αυτό και έκανε προσπάθεια για ένα διάστημα να αλλάξει, τελευταία βλέπω πάλι επανέρχεται. Και όχι μόνο αυτό αλλά πλέον δηλώνει αποφασιστικά πως οτιδήποτε (ή οποιοσδήποτε) την ενοχλεί, θα το δείχνει άμεσα γιατί ούτε μπορεί να το κρατάει μέσα της αλλά ούτε και να υποκρίνεται.
Το περίεργο είναι ότι όταν (που το κάνει συχνά) φέρεται απότομα σε εμένα και είμαστε μόνοι, παρόλο που με ενοχλεί μερικές φορές, δε θα δώσω (ίσως κακώς) αρκετή σημασία. Σίγουρα κάποιες φορές θα δείξω τη δυσαρέσκειά μου, θα της πως κι εγώ κάτι αλλά μέχρι εκεί. Με ενοχλεί, όμως, πάρα πολύ όταν αυτό γίνεται με άλλο κόσμο. Νιώθω πολύ πιο έντονα ότι εκθέτει και εμένα που είμαι μαζί της ή ότι με προσβάλει. Και πιστέψτε με, εξακολουθεί ακόμα να γίνεται συχνά. Είναι σαν να αδυνατεί να συμβιώσει με τον υπόλοιπο κόσμο. Σίγουρα πολλοί από εμάς έχουμε τις ιδιοτροπίες μας αλλά οφείλουμε, όσο μπορούμε, να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Μπορώ να σας πω αρκετά παραδείγματα που έχουν συμβεί πάλι τους τελευταίες μήνες. Από δουλειές σε τράπεζες που έχουμε πάει μέχρι και για μπάνιο ή βόλτες με τα πόδια. Δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Και της κάνει εντύπωση που εγώ προσπερνάω κάποια πράγματα αντί να διεκδικώ ή να τσακώνομαι με τον κόσμο. Μήπως δίνω κι εγώ σημασία στο τι θα πει ο κόσμος? Μπορεί να είμαι κι εγώ λίγο υπερβολικός σε αυτό. Τι να πω... δεδομένο, όμως, είναι ότι πολλές φορές όταν βγαίνουμε από το σπίτι, έχω ένα μικρό άγχος μη συμβεί τίποτα.
Άλλωστε όταν άνοιξα το θέμα, ανέφερα τη ναρκισσιστική διαταραχή διότι όταν βγαίνουμε, αισθάνομαι πως είμαστε "εμείς" και ο υπόλοιπος κόσμος. Και αυτό που θέλουμε "εμείς" θα το κάνουμε και ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα. Και αν δεν προσαρμόζεται, πρέπει να το διεκδικήσουμε με νύχια και με δόντια. Αυτό αισθάνομαι.
αυτό να το σκεφτείς καλά, γιατί απ ότι δείχνουν τα πράγματα, μάλλον άρχισες να συνηθίζεις την "κακοποίηση" σου και να σου φαίνεται φυσιολογική.Quote:
Originally Posted by Wolfcry
τόσο καιρό που μας γράφεις για το θέμα, έχεις εξηγήσει πολύ αναλυτικά τι κάνει και πως φέρεται η δικιά σου, δεν μας έχεις εξηγήσει όμως τον λόγο που τα ανέχεσαι όλα αυτά.. στον εαυτό σου το εξήγησες?
είπες ακόμα στο πιο πρόσφατο μήνυμα οτι αν και σε ενοχλεί η συμπεριφορά της προς εσένα, κυρίως σε ενοχλεί όταν τα κάνει μπροστά σε κόσμο. δλδ η γνώμη των τρίτων σε νοιάζει πιο πολύ απο αυτό που ζείς εσύ μέσα στην σχέση σου?
Remedy,
αυτό περί συνήθειας το έχω σκεφτεί κι εγώ. Ισχύει και δεν είναι καλό σημάδι. Όχι μόνο "κακοποίησης" σε μένα αλλά γενικότερα. Π.χ. εξακολουθούν να τσακώνονται μαμά και κόρη. Μπορεί η κόρη να έχει μειώσει την ένταση στις φωνές της και να δείχνει ότι τσακώνεται πιο... "ψύχραιμα" αλλά για μένα η ουσία είναι η ίδια. Εξακολουθούν και τσακώνονται. Για εκείνη είναι μια βελτίωση (ή προσπάθεια για βελτίωση). Αλλά για να μην ξεφεύγω από το θέμας της "κακοποίησης" και της "ανοσίας" σε αυτή, αυτό γίνεται σχεδόν κάθε φορά που βρίσκονται μαζί και απλά το παραβλέπω σαν να είναι κάτι φυσιολογικό και συνηθισμένο. Επίσης, δεν ξέρω τι γίνεται όταν δεν είμαι εγώ μπροστά.
Η ερώτησή σου σχετικά με το γιατί τα ανέχομαι, ακόμα με προβληματίζει. Δε σου κρύβω, όμως, ότι όταν καμιά φορά στο δρόμο ή σε ένα μαγαζί, βλέπω μια κοπέλα που είναι ευγενική, με κάνει να σκέφτομαι ότι έτσι θέλω την κοπέλα δίπλα μου. Και ότι και πριν από αυτή τη μακροχρόνια σχέση, έτσι την είχα στο μυαλό μου τη σύντροφο που θα πάρω. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον που είμαστε τα δύο άκρα. Π.χ. εγώ θεωρώ ότι μερικές φορές δε διεκδικώ πράγματα όσο θα έπρεπε. Εκείνη πάλι θεωρώ πως διεκδικεί πολύ παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Σαν να μην υπάρχει μία μέση κατάσταση και για τους δύο.
Δε θα έλεγα ότι με ενδιαφέρει περισσότερο η γνώμη τρίτων. Απλά η αντίδρασή μου είναι πιο έντονη. Όταν είμαστε μόνοι, μπορεί να αδιαφορήσω, να το προσπεράσω, να το αγνοήσω, μπορεί να της πω κάποια κουβέντα. Εξαρτάται πώς θα μου βγει εκείνη τη στιγμή. Αλλά σε περιπτώσεις μπροστά σε κόσμο, αντιδρώ περισσότερο. Εκνευρίζομαι πιο εύκολα. Αν μου πει κάτι, αισθάνομαι πιο έντονα ότι με προσβάλει ή ότι δε με σέβεται. Και έτσι απαντάω πιο εύκολα. Δεν έχω καταλήξει, όμως, κάπου γιατί γίνεται αυτό.
Ρε wolfcry, διάβασα όλο το θέμα σου πολύ γρήγορα και μου φαίνεται ότι δεν
μπορείς να τη σώσεις αυτή τη σχέση. Δηλαδή εννοώ ότι αφού σε χαλάει,
ή ετοιμάσου να ζήσεις έτσι για την υπόλοιπη ζωή σου ή κάντηνε τώρα που
είσαι νεός και ωραίος.
Ειδικά αυτό το περιστατικό στην παραλία με την κατσαρίδα μου δείχνει ότι
δεν είσαι εσύ ο "ευαίσθητος" αλλά αυτή το παραχέζει. Αμ δε το άλλο με το αμάξι
και τη μάνα της; Τιναυτά; Τέτοια κάνει και ο πατέρας μου αλλά αυτός είναι
60 χρονών άνθρωπος και με μια ζωή χωρίς απολαύσεις. Τι να πω;
Καλημέρα. Είμαι καινούρια στο forum αλλά με κέντρισε η ιστορια σου. Χωρίς να είμαι ειδική κ χωρίς απαραιτητα να έχω δίκιο η γνώμη μου είναι η εξής: να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις. και πρώτα απ'όλα να καταλάβεισ τι ειναι αυτό που 8έλεις. Αν δν αντέχεις αλλο (γιατι 5 χρόνια σ μια τετοια κατασταση ειναι ψυχοφ8όρα εσύ θ ξέρεις καλυτερα) τότε απλά φύγε. δε χρειάζεται να μαλώσεις, εξήγησε ήρεμα τι θέλεις και πώς νιώθεις, να συμπαρασταθεισ αλλα μν λυγίσεις μονο κ μονο απο ενοχές. Όταν μια σχέση τελειώνει, δν σημαινει πωσ καποιος αξίζει λιγότερο, εξήγησε τσ το αυτο. σιγουρα μετα 8 ειναι δυσκολα. αλλα ισως σου χρειαζεται να βρεις τν εαυτό σου γτ κατω από όλη αυτή τν κριτική καπου χάνεσαι. τ ξέρω αυτο. Μια εναλλακτική 8 ήταν ν κάνετε ενα διαλειμμα αλλα νομιζω πωσ ήδη το έκανες αυτο. ίσως αν συμφωνούσε κ αυτη ν λειτουργούσε καλυτερα αλλα δεν πιστευω να συμφωνούσε. Παρ'όλα αυτα αν έχεις αντοχέσ κ εχεις ακομα συναισθηματα για τν κοπέλα, μπορείς να τ παλεψεις μ διαφορουσ τροπους αν δν τσ εχεις επιχειρησει ακομα. αλλα αυτο μονο αν τ θεσ διαφορετικα θ σ φθειρει απιστευτα ηδη σ φθειρει ακομα κ αν τ θεσ πιστευω. Πρώτα απ'ολα, βάλε όρια! κ οταν λεω ορια δεν εννοω απαγορευσεις πιεση κτλ. εννοω πωσ ναι μεν ν σεβεσαι το τι θελει αλλα να σέβεσαι κ το τι θελεις εσυ. ειναι πλ σημαντικο, δυστυχωσ τ ξεχναμε πολλες φορες. αν δει πωσ σεβεσαι τν εαυτο σου, τοτε 8 σ σεβαστει κ αυτη. δεν είναι εγωιστικο, είναι απόλυτα υγιές! ακησομα όταν σ ενοχλει κατι, πεσ τησ το ηρεμα εκεινη τη στιγμη χωρις γκρινια. διαφορετικα τ κρατασ μεσα σου κ μαζεύονται κ μετα ειναι χειροτερα συν οτι ετσι είναι σαν ν τσ δίνεις τη συγκαταθεση σου με αποτέλεσμα ν συνεχιζει αυτη τ συμπεριφορα ή να γίνεται ακόμα και χειρότερη, καθώς νομίζει πως έχει ακομα περιθώρια κ σ εχει φτασει στα ορια σ. ομως προφανωσ δν ειναι ετσι. τα ορια ειναι πλ σημαντικα σε μια σχεση. ετσι ναι μεν ειστε μαζι αλλα ταυτόχρονα διατηρει ο καθενασ σασ τν προσωπική του ταυτότητα :) οι διαφορές σασ πρεπει να σασ ενώνουν, όχι να σασ χωρίζουν. Όσον αφορά τη συμπεριφορα τσ αν ειναι ετσι οπωσ τ λεσ εχεις δικιο πωσ ειναι ακραία σε κάποιες περιπτώσεις. δεν υπάρχει θεμα αν ειναι ναρκισσος ή κ*λοχαρακτηρασ. (σορρυ για τν εκφραση απλα τ ειδα πιο πανω). υπάρχουν ψυχολογικα αίτια σε καθε μασ συμπεριφορα, καλη κ κακή. προφανώς και η κοπέλα σου βίωσε ή και βίωνε καποια πράγματα στο σπίτι της ή ετσι εμαθε ν εκφραζεται καθςσ οι γονεις τσ μαλωναν συνεχεια κ τν εβαζαν στη μεση. αν της ελειπαν τα σωστα πρότυπα ειναι λογικό ν μπερδευτει κ να έχει ανασφάλεια για τν εαυτό της, την οποία προσπαθει ν κρύψει μ τν απότομη συμπεριφορα,την επιθετικότητα και τν μείωση των αλλων 'η με το να μειώνει εσένα, έτσι ώστε να νιώθει καλυτερα μ τν εαυτό της. ίσωσ ακομα και ν σ ανταγωνίζεται που έχεις καλύτερες σχέσεισ μ τσ δικούσ σου. Καταλαβαίνω πωσ εσύ δεν φταισ να τ πληρώνεις όλα αυτα, όμωσ η κοπέλα εχει αναγκη απο αγαπη κ φροντιδα. προφανώς είναι μαζι σου γιατι νιώθει ασφαλεια μαζί σου, νιώθει πωσ τν αγαπασ. αν τν θέλεις, μην την απορριπτεις, καντην ν κτλβει πως ειναι σημαντικη για σενα. πεσ τησ τι σε πληγώνει και εξήγησε τησ γιατι. ίσωσ να μν κτλβνει πωσ η ανασφάλεια σ μεγαλωνει μ τν τροπο που σ φερεται κ πιστεψε με συμβαινει. το ν τσ φερθεισ οπωσ αυτη ειναι ριψοκινδυνο γιατι η κριτικη θ την ενοχλησει κ θ νιωσει κ αλλη απορριψη. ίσωσ να σ νευριαζω αλλα αν θεσ ν την βοηθησεις κ ν κανεισ τη σχεση σασ ν δουλεψει, πρεπει ν κτλβεισ γτ γινονται ολα αυτα κ τι αισθανεται πραγματικα. διαβασε ψυχολογια αν χρειαστει. η ακομα καλυτερα πατε μαζι σ ψυχοθεραπευτη να σασ βοηθησει δν ειναι ντροπη ισα ισα ο κα8ενασ μασ θ επρεπε ν πηγαινει :) και παλι ομωσ μην αφησεισ τον εαυτο σου, δν θ εχει νοημα στη σχεση ν είναι μονο ο ενασ καλα, ειτε εισαι εσυ αυτοσ είτε αυτή. μιλα τησ (ηρεμα παντα) για τσ προσβολες και τσ κριτικες που σου κανει, πωσ σ κανουν ολα αυτα να νιώθεισ. πρεπει ν ξερει για ν κτλβει.
Προφανώς στο σπιτι της δεν ενιωθε ασφαλεια (δν εννοω σωματικη απαραιτητα, αλλα τν ασφαλεια του ν ειναι αυτη που ειναι) κ αποδοχη. ισωσ γι'αυτο ν ειναι μαζι σου, επειδη τν κανεισ ν νιωθει ασφαλησ ανετα κ πωσ την αγαπασ. μην τησ τ στερησεισ αυτο κ δινε το σ καθε ευκαιρια. Βαλε τ ορια σου αλλα ταυτοχρονα καντην ν μην νιωθει πωσ κινδυνευει, εξηγησε πωσ σ πληγωνουν καποια πραγματα κ γιατι, δν τ κτλβνει ισωσ κ πιστεψε με συμβαινει. ειπεσ πωσ εχει θεματα μ τ μητερα της. αυτο λγκ κ τσ εριξε τν αυτοπεποι8ηση αλλα ισωσ ν ευθυνεται στο οτι δν εχει πολλεσ φιλεσ. συγκρινει τν εαυτο της με τις αλλεσ γυναικεσ κ νιωθει μειονεκτικα κ κατωτερη, οχι ανετα, επειδη δν νιωθει ασφαλης ουτε μ την μητερα τησ. πρεπει ν μαθει ν αγαπαει τον εαυτο τησ γι'αυτο που ειναι κ ν μν τν συγκρινει συνεχεια. ν ασχοληθει μ τν εαυτο τησ. οταν ανακτησει τν αυτοπεποιθηση τσ, σταδιακα η αναγκη για επιθετικοτητα, προσβολεσ κ μειωση των αλλων θ φυγει. αν βίωσε εγκαταληψη στο σπιτι τησ προφανωσ, ενιωσε πωσ δεν εχει αξια αφου καποιοσ δεν την ηθελε αρκετα για ν μεινει μαζι τησ, η ανασφαλεια μεγαλωνει κ τρ τρεμει κ τν ιδεα μονο τησ εγκαταληψης καθωσ δε θελει ν βιωσει τ ιδια συναισθηματα. ακομα μην την κανεισ να νιωθει πωσ κανει τ παντα λαθοσ κ πς δν ειναι αρκετα καλη για σενα. κυριωσ οταν ωαζεισ τ ορια σ. μην τησ λεσ ψεματα , ετσι πεφτει κ η δικη σ αυτοπεποιθηση. μην κανεισ κρυφα τπτ, αντιμετωπισε το! ετσι θ βαλεισ ορια σιγα σιγα. αν σ κριτικαρει συνεχεια πεσ τησ "λυπαμαι που σ στεναχωρει 'η δν σ αρεσει πχ η μπλουζα μ, ομωσ ειναι δικη μ επιλογη κ αυτη θελω ν αγορασω/φορεσω, αυτοσ ειμαι αυτο μ αρεσει." κτλ θεσ ν πασ γυμναστηριο?? θεσ ν καεισ?? καψου αλλα πεστο! δεν εχει δικαιωμα ν σ πει τι θ κανεισ που θ πασ πωσ θ κανεισ κατι κτλ. επισης δεσ μηπωσ υπαρχει καποιος αλλος λογοσ που δεν θελει ν πηγαινεισ στο γυμναστηριο πχ πωσ εκει υπαρχουν πολλα ωραια γυμνασμενα κοριτσια κ νιωθει ανασφαλεια. ποτε δεν ξερεις. ο,τι σ ενοχλει ν τ λεσ οπςσδηποτε εκεινη τ στιγμη ηρεμα παντα κ χωρις γκρινια. διαφορετικα τ κρατασ μεσα σ κ μαζευονται κ αυτο κανει απλα χειροτερα τ πραγματα. Πέρα απο αυτα ομωσ, πιστευω πωσ πρεπει ν ασχοληθεισ κ εσυ ο ιδιοσ μ τν εαυτο σου. Αρχισε απο τ πιο απλο κ πανε στο πιο περιπλοκο. σκεψου λιγο, γιατι ανεχτηκεσ τοσο καιρο αυτη τ συμπεριφορα?? αντε στην αρχη δν τ κτλβεσ, μετα ομωσ?? ειναι πλ πι8ανο ν εχεισ καποια βιωματα κ εσυ απο τ σπιτι σ (οπωσ ολοι μασ) κ ισωσ καποια παρομοια (οχι ιδια απαραιτητα) συμπεριφορα ν σ εκανε ν τ θεωρεισ φυσιολογικη τν συμπεριφορα τησ κοπελασ σ ακομα κ αν ηταν βλαβερη για σενα. παρατηρησα πωσ δινεισ μεγαλη σημασια στην εικονα κ στσ αλλουσ. δεν χρειαζεται ν ντρεπεσαι γι'αυτο απλα αν ειναι σ πλ μεγαλο βα8μο, δυσκολευεισ απιστευτα τ ζωη σ...οταν σκεφτεσαι συνεχεια τ τι θελει ο αλλοσ κ τ τι θ σκεφτει κ ν αποφευγεισ παση θυσια ν σ κριτικαρει, δειχνει καποια ανασφαλεια κ απο μερουσ σ κα8ωσ βαζεισ τισ δικες σου αναγκεσ κ τ θελω πιο χαμηλα απο των αλλων. ισωσ ν πιστευεισ πωσ αν οι αλλοι σκεφτουν ή πουν κατι ασχημο για σενα, αυτοματωσ ν σκεφτεισ πωσ δν αξιζεισ κ ν πεσει η αυτοπεποιθηση σ. αυτο μ τ χρονια αν δν τ κτλβεισ, αυξανεται απιστευτα...καταρχασ δν σημαινει πωσ δεν αξιζεισ ο,τι κ αν πουν οι αλλοι για σενα. ποτε δε θ μπορουμε ν αρεσουμε σ ολουσ κ πιστεψε με αν καποιοσ 8ελει ν πει κατι κακο, θ ωρει ακομα κ αν εισαι αψογος. ισωσ κ αυτοσ ν ειναι ενασ απο τσ λογουσ που ανεχτηκεσ ολη αυτη τν συμπεριφορα τησ κοπελασ σ. τ 8εμα ειναι πωσ τ κτλβεσ. αν τ κτλβε κ αυτη τ τοτε ειστε σ καλο δρομο γτ οι περισσοτεροι φορανε παρωπιδεσ κ δν ακουνε απλα πιστευουν πωσ μονο ο δικοσ τσ τροποσ ειναι σωστοσ. τ σωστο κ τ λαθοσ εινα πλ διαφορετικο για τν καθε ανθρωπο ομωσ. ο καθενασ εχει τν τροπο τ κ αυτο ειναι καλο. συμφωνω πωσ δν ειναι ωραιο ν φερεται ετσι μπροστα σ κοσμο οπωσ κ οταν ειστε οι δυο σασ, ομωσ αν νιωθει καλα μ αυτην τοτε η συμπεριφορα τσ λγκ θ βελτιωθει. Σκεψου τι βιωματα εχεισ κ πωσ επεδρασαν πανω σου μεσα απο τ σπιτι κ την οικογενεια σ, τ σχολειο κ τσ παρεεσ κτλ κ τ ιδιο κανε κ μ τν κοπελια σ. αναλυσε τα ολα! πρατηρησε τν εαυτο σ τσ αντιδρασεισ σ τι συναισθηματα σ προκαλει τ καθε τι, ετσι θ μπορεσεισ ν διαχειριστεισ πραγματα που δν σ αρεσουν κ τ ιδιο θ μπορουσε ν κανει κ η κοπελα σ. αγαπηστε τον εαυτο σασ! ειστε ανασφαλεισ? ειστε νευρικοι? αγχωδεισ? καταθλιπτικοι? ζηλιαριδεσ? επικριτικοι? πιεστικοι? δεν πειραζει ! ο,τι ειναι αυτο που σασ προβληματιζει πανω σασ, βρειτε το αναλυστε το αγαπηστε το κ διαχειριστειτε τ! δν κανετε εγκλημα. μονο αν καταλαβετε την αιτια που τ προκαλει ολα θ μπορεσετε ν λυσετε τ θεματα σασ, αγαπηστε τσ εαυτουσ σασ κ ετσι ισωσ αγαπησετε κ τ σχεση σασ κ δν την πληγωνετε αλλο :) (επισησ μπορει τ βιωματα σασ ν μν τ εχετε κτλβει, πχ μια προστατευτικη οικογενεια που πιεζει κ υπερβαλλει, μπορει ν δημιουργησει ανασφαλη παιδια κ ισωσ γεματα μ τυψεισ) 8ελω μονο ν σ ρωτησω κατι..η κοπελα σου σ εκανε κ ελεγχο, σ πιεζε, ελεγχε κ εκρινε μ ποια ατομα θ μιλασ η θ λεσ ακομα κ γεια, ηθελε ν τ μαθαινει ολα κ ν τ ελεγχει ολα μα ολα (οχι μονο σ σενα κ στσ παρεεσ τησ κ στν κοινωνικο τσ περιγυρο), ζηλευε?? εμπιστευεται δυσκολα/ευκολα?? ελπιζω να μν σ κουρασα κ ν βοηθησα καπωσ.....:)
Δεν έχεις άδικο σε αυτά που γράφεις, Φαίδρα, τα λες πολύ σωστά.
Γενικότερα, πάντως, από πέρυσι πηγαίναμε αρκετά καλά, ήδη είχαμε ξεκινήσει σχέδια γάμου ενώ κάναμε μια κουβέντα και σχετικά με τους αρραβώνες μας. Βέβαια κάποια θεματάκια που είχα γράψει παλιότερα εξακολουθούσαν να υπάρχουν αλλά άλλαξα κι εγώ τρόπο αντιμετώπισης και ήμασταν καλύτερα. Και πάνω που όλα πήγαιναν καλά, συνέβη κάτι αυτές τις μέρες που πλήγωσε τόσο πολύ τη μητέρα μου (και κατ' επέκταση και εμένα) που μου είπε κλαίγοντας ότι αν την καλέσουμε (το τόνισε αυτό το "αν") στο γάμο, θα έρθει μόνο στην εκκλησία, σαν μία ξένη. Στο τραπέζι δεν πρόκειται να έρθει. Δεν μπορώ να μπω αυτή τη στιγμή σε λεπτομέρειες αλλά θα σας γράψω αν το θέλετε. Για μένα αυτό που έχει σημασία στην παρούσα φάση είναι ότι πρώτη φορά φτάνουν τη μητέρα μου σε αυτό το σημείο (τουλάχιστον δεν ξέρω άλλες περιπτώσεις) και να κάθεται να κλαίει. Πλέον αισθάνομαι ιδιαίτερα εγκλωβισμένος, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα που λένε. Δεν ξέρω τι να κάνω, δεν έχω κουράγιο να ακούσω κανέναν, δεν μπορώ να είμαι είμαι ανάμεσα σε κανέναν. Αισθάνομαι ότι η πλευρά που πρέπει να υποστηρίξω είναι της οικογένειάς μου. Δε μου είναι τόσο εύκολο, όμως, με τα συναισθήματα που με διακατέχουν. Σκέφτομαι να πάω να μείνω πάλι μόνος, κάπου που ίσως δεν το γνωρίζει κανείς, λίγο να ηρεμήσω και να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά, να δω κι εγώ τι θέλω επιτέλους. Όσο έχω επαφές, τόσο αισθάνομαι ότι επηρεάζομαι περισσότερο και μένω πίσω.
Δεν διάβασα όλα τα ποστς, αλλά πάνω κάτω έχω να πω τα εξής. Προφανώς η κοπέλα σου έχει θέμα με τη διαχείριση των νεύρων της, και προφανώς πρέπει να μάθει να τα διαχειρίζεται, για τον εαυτό της πρώτον και κύριον,και κατόπιν για τη σχέση σας. Δυστυχώς, στις περιπτώσεις ασυμφωνίας χαρακτήρων τα πράγματα είναι δύσκολα, γιατί δεν υπάρχει ουσιαστική αντικειμενικότητα στο ποιος φταίει και ποιος όχι. Από τη δική μου εμπειρία, επειδή κι εγώ σαν άνθρωπος είχα πάρα πολλά νεύρα, γιατί έζησα δυστυχώς σε ένα περιβάλλον με ακραίους τσακωμούς-και παραδόξως έμαθα να είμαι "ασφαλής" μέσα σε τέτοια πλαίσια-, έφτασα σε σημείο να χωρίζω ανθρώπους επειδή παραήταν ήρεμοι και συγκροτημένοι, και έπληττα. Βέβαια, ποτέ δεν ήμουν αγενής και τόσο εκρηκτική όπως η κοπέλα σου, αλλά ίσως σε ένα βαθμό καταλαβαίνω την οπτική της.
Τώρα όσον αφορά το τελευταίο περιστατικό-αν θες μας λες τι έγινε- θα έλεγα πως δεν πρέπει να χωρίζεσαι σε στρατόπεδα.Λυπάμαι που θα στο πω, αλλά δεν πρέπει να ανακατεύονται οι οικογένειες στη σχέση σου, γιατί πάντα τα θέλω και οι αξιώσεις δε θα συμπίπτουν και εσύ θα είσαι στη μέση. Εμένα αυτό μου δίδαξε η ζωή, αν δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, μακρυά κι αγαπημένοι, για καλό όλων.
Ναι, γενικότερα έχει σημαντικό θέμα με τη διαχείριση των νεύρων της. Πιο εύκολα ηρεμεί όταν είμαστε μόνο οι δυο μας αλλά εν γένει μου δίνει πολλές φορές την εντύπωση ότι αδυνατεί να συνυπάρξει με τους περισσότερους ανθρώπους. Ίσως ακούγεται υπερβολικό αλλά δυστυχώς αυτό βλέπω σε πολλές περιπτώσεις. Η σύντροφός μου γενικώς έχει καλές προθέσεις, εκεί που το χάνει το παιχνίδι είναι στον τρόπο της. Τη θεωρώ πάρα πολύ δυναμική και πολύ έξυπνη και εύστροφη. Αν μπορούσε να διαχειριστεί τα νεύρα της, θεωρώ ότι θα πετύχαινε πάρα πολλά πράγματα σε πολλούς τομείς.
Όσον αφορά το συμβάν, είχαμε συζητήσει να κάνουμε κάποια στιγμή τους αρραβώνες μας. Οι γονείς μου πήγαν ήδη και παρήγγειλαν κοσμήματα για δωράκι. Εγώ της το είπα και μου είπε ότι δε θέλει τα συγκεκριμένα αλλά να διαλέξει κάτι άλλο. Οπότε το είπα κι εγώ στους γονείς τηλεφωνικά. Το Σάββατο είχαν έρθει σπίτι επίσκεψη και κάποια στιγμή αρχίσαμε να συζητάμε το θέμα. Έδειχνε στη μητέρα μου σε κάποιες σελίδες στο διαδίκτυο τι δώρο ήθελε. Μιλάμε για κοσμήματα που έφταναν σε τιμή ακόμα και τα 1200 ευρώ. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό... μόλις η μητέρα μου είπε λεπτομέρειες για τα δωράκια που είχε πάρει (π.χ. ότι ήταν συνδυασμός από χρυσό και λευκόχρυσο ή ότι το ένα είναι κόσμημα για το λαιμό), η σύντροφός μου έβγαλε μία πολύ απότομη άρνηση του στυλ 'ααα με τίποτα, δεν πρόκειται να τα φορέσω ποτέ, δεν τα θέλω' κλπ.
Επίσης, παρόλο που είμαστε χρόνια μαζί, οι γονείς μας δεν έχουν γνωριστεί. Κάποια στιγμή ρώτησε η μητέρα μου αν θα περάσει από το σπίτι και η μαμά της κοπέλας μου. Και με αυτό τον τρόπο να κάνουν μία πρώτη γνωριμία. Η κοπέλα μου είπε ότι δεν μπορεί να γίνει έτσι απλά και θα πρέπει πρώτα η μητέρα μου να πάει να πάρει το δώρο και να γνωριστούν επίσημα στους αρραβώνες μας.
Εγώ καθόμουν σε μια μεριά και είχα μείνει λίγο έκπληκτος με όλα αυτά. Αναρωτιόμουν γιατί τέτοια απαίτηση από τους γονείς μου... από την άλλη κλασικά κάτι τέτοιες στιγμές δεν είμαι σίγουρος αν έχω δίκιο σε αυτό που βλέπω ή νιώθω και σκέφτομαι αν είμαι υπερβολικός. Η βραδιά έδειχνε να κυλάει ομαλά, εμένα όμως με είχε χαλάσει όλο αυτό. Αποτέλεσμα ήταν να σηκωθώ νωρίς το πρωί από τις σκέψεις. Κάποια στιγμή βγήκα έξω και πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου να βολιδοσκοπήσω την κατάσταση. Δεν είχα σκοπό να αναφέρω κάτι και μάλλον ούτε η ίδια για να μη με στεναχωρήσει αλλά δεν άντεξε. Ξεκίνησε λέγοντας ότι η φιλοξενία ήταν πολύ καλή, το φαγητό επίσης πολύ καλό και γενικώς οι ετοιμασίες. Ωστόσο αισθάνθηκε εντελώς ακυρωμένη από την κοπέλα μου σχετικά με την κίνησή της να πάει να πάρει δώρο. Επίσης, με αυτά που ζητούσε η κοπέλα μου, αισθάνθηκε πολύ άσχημα. Μου έλεγε 'έχει αναρωτηθεί ποτέ το πώς είμαστε οικονομικά? γιατί μου τα ζητάει όλα αυτά και με κάνει σαν να φαίνομαι η κακιά που δεν προσφέρει τίποτα? Γνωρίζει τι ξενύχτια έχω ρίξει για να σας μεγαλώσω (εννοεί και τον αδερφό μου μαζί)? Και γιατί να πρέπει να πάω να αγοράσω διαμαντένια σκουλαρίκια για να γνωρίσω τη μαμά της? Δεν μπορεί να με δει σαν άνθρωπο? Θα με κρίνει από τα σκουλαρίκια?'. Και ενώ ήταν μέσα σε κόσμο, έβαλε τα κλάματα. Στα τόσα χρόνια πρώτη φορά το κάνει αυτό. Και επίσης είπε αυτό για το γάμο που ανέφερα πιο πάνω.
Το θεμα τρεχει εδώ και 2 χρόνια.+ 5 χρονια που τα ειχατε οταν ξεκινησε το θεμα= 7 χρόνια σχεση, ενώ θέλεις να χωρίσεις απο τα 5 χρόνια και τώρα ξαφνικά παντρευεστε κιόλας!!!!
Η σχέση που περιγράφεις είναι κλασσικη σχεση θυτη - θυματος. Το θύμα είσαι εσύ και εδώ και 2 χρόνια παλευεις να ξεφυγεις αλλα δεν....
Ο θυτης μπλεκει παντα ενα ιστό οπως η αραχνη και παγιδευει το θυμα του. Εισαι ΘΥΜΑ τελεια και παυλα. Αν δεν ζητησεις γρηγορα βοηθεια απο ψυχολογο για τον εαυτό σου, δεν θα ξεφύγεις ποτέ απο τον θυτη σου.
Και ναι η κοπέλα πιστευω οτι εχει ναρκισιστική διαταραχή ΧΟΝΤΡΗ. Οι θυτες εχουν ή ναρκισσιστική διαταραχή ή borderline προσωπικότητα. Εσύ πάλι έχεις πολύ μεγάλο προβλημα αυτοεκτιμησης και δέχεσαι τον απόλυτο εξευτελισμό σου απο την κοπέλα, με αντάλλαγμα ψιχουλα καλής συμπεριφοράς.
'Ημουν το απόλυτο ΘΥΜΑ για όλη μου σχεδόν τη ζωή. Σε συμβουλευω να ζητησεις βοηθεια για τον εαυτό σου επειγόντως και αυτήν αστην να κουρευεται. Αν εχετε ήδη παντρευτεί κλέισε θέση στο δαφνι και ετοιμάσου να καταστρεψεις τις ψυχες των αθωων παιδιων που θα κανετε.
ΥΓ1: όπως θα σου πει και ο ψυχολογος αν πας, η κοπέλα ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ, γιατί πολύ απλά οι θυτες δεν μπορουν καν να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Δεν εχουν καμια απολύτως ενσυναισθηση για τους αλλους. Όλοι είναι προέκταση του εαυτου τους, ρομποτάκια για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους και φυσικά δεν νιώθουν ποτέ μα ποτέ τύψεις, γιατί όλα τα κανουν βάση σχεδιου.
Ξεκόλα, απο το τι προβλημα εχει αυτή και σώσε τον ευατό σου!!!
ΥΓ2: Αν σε χασει, ο μονος λογος για τον οποιο θα στεναχωρηθεί είναι γιατι θα χασει το ρομποτάκι που εξυπηρετεί τις ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ανάγκες της, χωρις να εχει καθόλου αναγκες το ιδιο και που να τρέχει να βρεί άλλο!!. Όλοι οι θυτες που γνωρίζω (και δυστυχώς είναι πολλοι) δεν νίώθουν ποτέ αγαπη, και δεν αφήνουν το θυμα τους, αν πρωτα δεν βρουν αλλο καλύτερο. Το πρόβλημα δεν ειναι τα νευρα της , αλλά ο τροπος που σκεφτεται, όλες οι φωνές και τα νευρα είναι ψυχρά υπολογισμένες με στόχο την διαλυση της αυτοεκτιμησης του θυματος. Διαβασε λίγο για τους θυτες στο ιντερνετ και θα φρίξεις!!!!
Και να θυμασαι οτι η επιστημονική ομομασία για τις φωνες, είναι λεκτική βία και για τα περιστατικά εξευτελισμου σου, που περιγράφεις ειναι συναισθηματική βία. Εισαι θυμα βίας λεκτικής και συναισθηματικής. Σκοπευεις να περάσεις σαν θυμα όλη την υπόλοιπη ζωή σου?