Βοήθεια...

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Άσε τους υπέυθυνους Κύκνε αν ήταν και για μένα έτσι τότε θα είχα αυτοκτονήσει αλλά κοιτάω μπροστά και μαθαίνω να είμαι δυνατή και να αγαπώ τον εαυτό μου και να μην κατηγορώ κανέναν ακόμα και αυτούς που μου έχουν κάνει κακό.. Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να επιρρεάζεται έτσι. Δεν ξέρω τι σου συναίβει γιατί δεν μας λες οποτε δεν μπορώ να σε καταλάβω. Αλλά θεωρώ αυτό που σου είπα. Παντα υπάρχει τρόπος να ξεπαρνάμε πράγματα. Και αν δεν μπορείς μονη σου τότε πήγαινε σε κάποιον ειδικό..

---

Δεν πάω πουθενά! Τους είδαμε και τους ειδικούς, ξαναλέω...δολοφόνοι ψυχών...χωρίς δεοντολογία, χωρίς αρχές, χωρίς τίποτα...μέχρι και προσωπικά δεδομένα εκθέτουν...για να έχουν ήσυχη τη συνείδηση τους και το κεφαλάκι τους...ναι, θα έπρεπε να πω για να καταλάβεις αλλά έλα που εγώ έχω ακόμα μια ηθική κι ας λένε οι ένοχοι ότι δεν έχω κι ότι έχουν αυτοί...ας γελάσω...είπε ο γαϊδαρος τον πετεινό κεφάλα...
Και όχι, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να το ξεπεράσω αυτό με το νοσοκομείο...κανένας...προσπ άθησα αλλά δεν μπόρεσα και με στοιχειώνει κάθε μέρα! Κι αυτός που το προκάλεσε αρνείται να βοηθήσει να το ξεπεράσω κι εγώ μόνη μου δεν μπορώ κι εσύ μου λες να πάω σε ειδικό σαν αυτούς που έχουν στα νοσοκομεία; Δεν πάω, δεν πάω, δεν πάω! Τους φοβάμαι! Δεν θα εμπιστευθώ ποτέ ξανά κανέναν τους!

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Δεν πάω πουθενά! Τους είδαμε και τους ειδικούς, ξαναλέω...δολοφόνοι ψυχών...χωρίς δεοντολογία, χωρίς αρχές, χωρίς τίποτα...μέχρι και προσωπικά δεδομένα εκθέτουν...για να έχουν ήσυχη τη συνείδηση τους και το κεφαλάκι τους...ναι, θα έπρεπε να πω για να καταλάβεις αλλά έλα που εγώ έχω ακόμα μια ηθική κι ας λένε οι ένοχοι ότι δεν έχω κι ότι έχουν αυτοί...ας γελάσω...είπε ο γαϊδαρος τον πετεινό κεφάλα...

---

Τι να σου πω βρε Κύκνε? Πραγματικά δεν ξέρω τι θες και τι περιμένεις..

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Τι να σου πω βρε Κύκνε? Πραγματικά δεν ξέρω τι θες και τι περιμένεις..

---

Δικαιοσύνη κι επανόρθωση αλλά που...αυτό περιμένω...όμως το θέμα δεν ξεκίνησε έτσι, ξεκίνησε για να μοιραστώ αυτό που έκανα και τον πόνο που με έκανε να νιώσω αλλά όπως κάθε συζήτηση έτσι κι αυτή εξελίσσεται...τώρα πια το μόνο που περιμένω είναι η ανάληψη ευθυνών για να ξεπεράσω αυτό που με έκανε να πάθω αυτή αλλά αρνείται να την αναλάβει...

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Το οτί έχεις ελπίδες είναι σημαντικό Κύκνε.. από εκεί και περα όμως χρειαζεται και η δική σου προσπάθεια. Το οτι τραυματίσες πάλι τον εαυτό σου δεν δείχνει τίποτα τέτοιο.. Λυπάμαι πολύ που το κάνεις αυτό στον εαυτό σου αντί να πεισμώσεις και να πας παρακάτω. Ότι και να έχει συμβει πάντα υπάρχει τρόπος να ξεπερνάς πράγματα αλλά μονο αν το θες εσύ πραγματικα. Σου εύχομαι να βρεις τον τρόπο..

---

Επίσης κι εγώ λυπάμαι που δεν μπορώ να πεισμώσω...αν μπορούσα θα ήταν καλύτερα για μένα...δεν μπορώ όμως, αντιθέτως καταρρακώθηκα... :(

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Και αν σταματησες πλέον να ελπιζεις τότε ούτε και τα μέλη του φόρουμ μπορούν να βοηθήσουν..

---

Και τί να κάνω τώρα δηλαδή, τί; Φρόντισε κάποια να βάλει το χεράκι της για να σταματήσω να ελπίζω...μου μιλούσε για ελπίδα και μέσα σε μια στιγμή μου την πήρε πίσω, εγώ τώρα πώς να την επανακτήσω; Κι άκουγα και πουλάκια να κελαηδάνε πριν και ένιωθα θλίψη γιατί τα είχα συνδέσει με την ελπίδα αλλά για μένα δεν έχει πια ούτε ελπίδα, ούτε πουλάκια, μόνο κουκουβάγιες και κοράκια που προμηνύουν το θάνατο...

Κύκνε καλησπέρα και πάλι, απ'ότι βλέπω τα παιδιά του φόρουμ σου προτείνουν ως λύση να δεις κάποιον ειδικό και μάλλον το λένε γιατί σε συμπονούν και νιώθουν το κανάλι που τραβάς αλλά
και επειδή κάποιοι από εμάς έχουμε δει σημαντική βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο ή κάποιο φάρμακο που μας προτείνανε ψυχίατροι. Και εγώ για τους ψυχίατρους να σου πω την αλήθεια δεν έχω την καλύτερη γνώμη, μου φαίνεται ότι πειραματίζονται με φάρμακα μέχρι να βρουν ποιο σου ταιριάζει καλύτερα. Ωστόσο με δύο ψυχολόγους που έκανα γνωσιακή είδα σημαντική βελτίωση χωρίς να νιώθω πειραματόζωο.

Ελπίζω να μη σε κουράζω με το να σου λέω και εγώ ότι καλό θα ήταν να μιλήσεις σε κάποιον που μπορεί πραγματικά να σε βοηθήσει.
Να σαι καλά!

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Και τί να κάνω τώρα δηλαδή, τί; Φρόντισε κάποια να βάλει το χεράκι της για να σταματήσω να ελπίζω...μου μιλούσε για ελπίδα και μέσα σε μια στιγμή μου την πήρε πίσω, εγώ τώρα πώς να την επανακτήσω; Κι άκουγα και πουλάκια να κελαηδάνε πριν και ένιωθα θλίψη γιατί τα είχα συνδέσει με την ελπίδα αλλά για μένα δεν έχει πια ούτε ελπίδα, ούτε πουλάκια, μόνο κουκουβάγιες και κοράκια που προμηνύουν το θάνατο...

---

Κύκνε μου θα σου επαναλάβω γι' άλλη μια φορά ότι τα περισσότερα απ' όσα λες, το ξέρεις κι εσύ ότι δεν ισχύουν!
κανείς δεν μπορεί π.χ. να μας πάρει την ελπίδα! Η ελπίδα είναι η μόνη κατάσταση που γεννιέται μέσα απ' τις στάχτες μας!
Το μεγαλύτερο λάθος που εξακολουθείς να κάνεις είναι ότι παραμένεις, κολλημένη σ' ένα παρελθόν που σε φυλακίζει και σε πονάει!
Βγες έξω απ' το σπίτι.., π.χ. ασχολήσου με τον εθελοντισμό, για να δεις ότι υπάρχουν και τα χειρότερα και δεν είσαι η μόνη, που υποφέρει!

Και εγώ με τη σειρά μου πιστεύω πως η απάντηση στο πρόβλημα σου είναι να αλλάξεις παραστάσεις και να δώσεις χώρο στη ζωή σου για νέες εμπειρίες.Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι αλλά η ζωή μας είναι μικρή για να την μαυρίζουμε και να την ποδοπατάμε. Είχα παλιά έναν γνωστό που έκανε απόπειρα με χάπια , πριν από λίγο καιρό τον είδα να χορεύει σε έναν γάμο και καταχάρηκα. Άλλαξε εντελώς. Μίλησαμε . Άλλος άνθρωπος. Η ζωή σίγουρα έχει δυσκολίες. Από τότε που ερχόμαστε στον κόσμο δίνουμε διαρκείς μάχες και ας μην τις θυμόμαστε όλες.Κάποιοι έχουν μάθει να παλεύουν από μωρά παιδιά. Μεγαλώνοντας γίνονται δυνατοί σαν βράχοι. Πλέον δεν τους αγγίζει τίποτα: κανένας ψυχολόγος ή γιατρός, καμία ηθική, κανένας φορουμίστας. Τους γράφουν όλους και προχωρούν χαράζοντας το δικό τους μονοπάτι, όπως εκείνοι γουστάρουν.Στην τελική αυτό που εισπράτουν είναι ικανοποίηση και ευτυχία.Μήπως αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που σε ανεβάζουν ψυχολογικά, τους άλλους απόρριψέ τους, διάλεξε έναν καλό ψυχολόγο, ψάξε, δεν σε ικανοποιεί ο ένας , πήγαινε σε άλλον, πήγαινε σε τρίτο, κάποια στιγμή θα βρείς αυτόν που θες, μη τα θες όλα εύκολα. Κανείς δεν θα σου υποδείξει λύσεις, απλά θα σε βοηθήσει να βρεις μόνη σου τις δικές σου λύσεις. Και τότε θα νιώσεις πραγματικά δυνατή και πραγματικά άξια.

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Κι επίσης, με μια δεύτερη ανάγνωση, θέλω να πω ότι η ανάμνηση και το "στοίχειωμα" αυτής της εμπειρίας είναι μη αναστρέψιμη...θέλω να κάνω ότι δεν συνέβη ποτέ, να την ξεχάσω σαν να ήταν απλά ένα κακό όνειρο, ένας εφιάλτης αλλά δεν μπορώ...και δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου που υπέγραψε το έντυπο εισαγωγής αλλά ούτε και το άτομο που με προέτρεψε να το κάνω κι εγώ έπεσα στην παγίδα του...

---

Κύκνε, η εμπειρία φυσικά και δεν ειναι αναστρέψιμη.Αλλα το "στοίχειωμα" είναι, πίστεψέ με.
Τα περισσότερα απο τα μέλη που σου έχουν γράψει, λένε πραγματα που βασίζονται σε δικά τους βιώματα, όπως καταλαβαίνω...
Για να μην επαναλάβω, συμφωνώ με όλα όσα σου έγραψαν Μαρκελα και Χριστίνα, και στα γενικά και στα ειδικά.
Αν καποια μηνυματα σου φάνηκαν σκληρά, ή ακόμα και επιθετικά, σε καταλαβαίνω.Γιατί και εμενα παλιοτερα έτσι μου φαίνονταν τετοια λόγια.
ΑΛΛΑ, πόσο ηλιθια ημουν που θυμωνα και δεν άκουγα, ποσο ηλιθια ημουνα στον δικό μου ******** κόσμο να αναμασάω τα ιδια και τα ίδια.
ΚΑΙ πόσο χαιρομαι τώρα που υπηρχαν καποτε δυο τρεις άνθρωποι και με κλώτσησαν, όχι για να με πονεσουν αλλά για πάω λίγο παρακάτω.
Και τελος, ποιος ειναι αυτος/ή ή αυτοι οι ********ι που ειναι υπεύθυνοι για τη δικη μου διάθεση/ψυχολογία/μιζερια/ευτυχια/δυστυχία;;;
Δικο μου το παιχνιδι, δικοι μου και οι κανόνες.

φιλικά, μια παθουσα.

Σουελ πολύ ομορφο το μνμ σου και τρομερά αληθινο και πραγματικο. Δυστυχως συμβαίνει με τον περισσότερο κόσμο έτσι και εγώ. Με κλώτσησαν για να ανοιξω τα μάτια μου και να δω.. Κάποιες φορές όμως ακόμα και αν προσπαθούμε να ακούσουμε δεν μπορούμε γιατί απλά δεν είμαστε έτοιμοι και χρειάζεται κάτι να συμβει ωστε να ταρακουνηθούμε...

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Σουελ πολύ ομορφο το μνμ σου και τρομερά αληθινο και πραγματικο. Δυστυχως συμβαίνει με τον περισσότερο κόσμο έτσι και εγώ. Με κλώτσησαν για να ανοιξω τα μάτια μου και να δω.. Κάποιες φορές όμως ακόμα και αν προσπαθούμε να ακούσουμε δεν μπορούμε γιατί απλά δεν είμαστε έτοιμοι και χρειάζεται κάτι να συμβει ωστε να ταρακουνηθούμε...

---

κι εγώ θα συμφωνήσω και με την Σουελ και με σένα Χριστίνα και θέλω να παραθέσω στον Κύκνο ένα κειμενάκι που το λατρεύω:

Με τίποτα λοιπόν σου ξαναλέω μην κάθεσαι μόνη σου και βγες απ' το σπίτι.
Βγάλε τον πόνο με συζήτηση ή ακόμα και μόνη με φωνές και κλάμα.
Μ' άλλα λόγια μην κρατάς τίποτα μέσα σου, γιατί ό,τι νιώθεις σ' αυτήν
την φάση είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αγκάλιασέ το.
Σίγουρα δεν θάχει διάρκεια ενώ θάχει κάτι να σε διδάξει!
Τώρα ήρθε η ώρα του "περνάω και μόνη μου καλά" π.χ. φίλοι, χόμπυ κ.λπ.
Περιποιήσου και φρόντισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ΕΣΕΝΑ!!!!!!
Τώρα είναι η ώρα των φίλων! Κάνε όσα πιο πολλά μπορείς με
τους δικούς σου ανθρώπους ή αν δεν υπάρχουν και μόνη σου.
Τις ώρες της αυτοκριτικής αναγνώρισε που έκανες το καλύτερο που μπορούσες,
και τα λάθη που έγιναν θάναι οι εμπειρίες σου!
Παρ' όλ' αυτά μην αμφισβητείς την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή σου.
Πιστέψε πως ότι συνέβη πάει πέρασε και τώρα είσαι έτοιμη να ανοίξεις
ξανά τα φτερά σου για το καλύτερο!(στο εύχομαι ολόψυχα!!!!!!!!!)
Ποτέ δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον! Μπορεί να είναι απρόβλεπτα υπέροχο!!
Μην τα βλέπεις λοιπόν όλα μαύρα. Σίγουρα είναι δύσκολο όλ' αυτό...
Να θυμάσαι όμως πάντα το υπέροχο ρητό που λέει : υπάρχουν άνθρωποι στην ζωή μας,
που έρχονται για κάποιο λόγο ή για κάποια εποχή ή για μια ζωή.
Αυτοί που έρχονται για κάποιο λόγο χάνονται γρήγορα, έτσι ξαφνικά όπως ήρθαν,
γιατί ο σκοπός τους ήταν να μας κάνουν να προχωρήσουμε.
Αυτοί που έρχονται για μια εποχή, μένουν για λίγο κοντά μας και μας βοηθούν
να εξελιχθούμε και να ωριμάσουμε….για να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε
και ν' αγκαλιάσουμε αυτόν τον έναν άνθρωπο που θα έρθει για μια ζωή
μόνο που μέχρι νάρθη, χρειάζεται να φροντίζουμε και ν' αγαπάμε εμάς!
Κατά έναν περίεργο τρόπο όλα γύρω μας συμβαίνουν για κάποιον λόγο.. Δεν νομίζεις?
Μην χάνεις μα με τίποτα το κουράγιό σου και να συνεχίζεις να ελπίζεις ακόμα
και για το ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟ! (Θάμαστε δίπλα σου για όσο το χρειαστείς!)

υ.γ. ευλογώ τους εχθρούς μου, γιατί με βοήθησαν να γίνω καλύτερος άνθρωπος!!

Κυκνε γεια σου...Οπως εγω και οι υπολοιποι που σου γραφουμε στο φορουμ σε νιωθουμε πραγματικα,σε καταλαβαινουμε ,και θελουμε να σου δωσουμε καποιες απαντησεις στα ερωτηματα σου.Βλεπω πως μεσα σου ειναι ολα μπερδεμενα,ανω κατω,δεν ξερεις τι κανεις,γιατι το κανεις και που θα καταληξει!Καλο ειναι να βαλεις μια ταξη μεσα σου.Αρχικα ανησυχω για τον πονο που νιωθεις στην κοιλια σου.Κατι εχεις περασει με τα νοσοκομια και δεν θες γιατρους με τιποτα.Και εγω εκανα απειρους αυτοτραματισμους στα χερια και στα ποδια για αυτο σε καταλαβαινω.Συνεχεια ματωνα το σωμα μου και δεν με ενοιαζε καν αν θα χτυπησω καμια φλεβα,δεν με ενοιαζε και αν πεθανω...θελω να ξερεις και να δεις αυτα που συμπερανα
1.Γεμισα το σωμα μου σημαδια
2.Με καθε αυτοτραυματισμο,η ψυχολογια εφτανε πιο κατω αντι να νιωθω καλυτερα(οπως νομιζα)
3.Γεμιζα με πονο
4.ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ???????----->λυση στα προβληματα-θλιψη-στεναχωρια δεν βρισκοταν!!
Ε οχι ρε γαμωτο ειπα,θελω να ζησω!!!
Πες στο εαυτο σου κυκνε μου....ΑΓΑΠΑ τον εαυτο σου,ξυπνα και κοιταξου στον καθρεφτη και πες στον εαυτο σου ΣΑΓΑΠΑΩ...στην πορεια θα καταλαβεις πως να τραυματιζεσαι μονο επιπτωσεις θα εχεις στο σωμα και στην ψυχη σου,γιατι η λυση για ολα αυτα τα προβληματα που εχουμε βρισκεται μεσα μας!!!

Μαρκελλα υπεροχο το κειμενο σου!!!

Κυκνε εχεις ατομα στην ζωη σου που να σε στηριζουν και να ειναι κοντα σου?Καλο ειναι να εχεις και να αρχισεις να κανεις πραγματα...Εχω αφησει πολλους μηνες-μερες-ωρες-δευτερολεπτα να καθομαι σε εναν καναπε ολη μερα και να σκεφτομαι τι μου συμβαινει....τωρα που ανοιγει ο καιρος κανε πραγματα.Πηγαινε για τρεξιμο,ασχολησου με εθελοντισμο,Ασχολησου με ενα μουσικο οργανο πχ κιθαρα.Βγες,το πρωι χαμογελα στην υπεροχη και φωτεινη μερα,κοιτα τον ηλιο,χαζεψε το ηλιοβασιλεμα....Ειναι δυσκολο αυτο,αλλα δεν θα βρεις ηρεμια και λυσεις με το να καθεσαι καπου θα σε κυνηγουν σκεψεις...Πολεμησε το!!!

Χαμογελα στον εαυτο σου...το αξιζεις .

Καλά Μαρκελάκι πραγματικά είναι σαν να το έχω γράψει εγώ... απίστευτο!