Χαλάρωση μέσω ελέγχου της αναπνοής
(συνεχεια απο την σελιδα 4)
ο Grainger (1990) περιγράφει μια τεχνική ελέγχου της αναπνοής. Όταν το άτομο έχει άγχος, αναφέρει η Grainger, αναπνέει ρηχά και κρατάει την αναπνοή του. Για να το αντιμετωπίσει αυτό, πρέπει να εισπνέει αργά και βαθιά και να εκπνέει πλήρως, προσπαθώντας κατά την εκπνοή να λέει μέσα του τη λέξη \"χαλάρωσε, χαλάρωσε, χαλάρωσε\" ή \"σπίτι, σπίτι, σπίτι\". (Grainger, 1990).
Παρόμοια είναι και η τεχνική που αναφέρει ο Good (1995) στην οποία το άτομο εισπνέει αργά και βαθιά και στην εκπνοή νιώθει ότι αρχίζει να χαλαρώνει (παράγγελμα- \"η ένταση φεύγει από το σώμα σου\").Όταν το άτομο εισπνέει και εκπνέει πρέπει να λέει μέσα του \"ένα, δύο, τρία\" ή όταν εκπνέει πρέπει να συγκεντρωθεί σε μια λέξη (\"ειρήνη\", \"χαλάρωση\") η φράση (\"νιώθω χαλαρός\"), όχι όμως τη φράση- \"πρέπει να χαλαρώσω\" (Good, 1995).
Σε μια έρευνα των Clark και Hirschman (1980) εξήχθη το συμπέρασμα πως 8 άτομα που ακολούθησαν μια τεχνική έλέγχου της αναπνοής είχαν μεγαλύτερη μείωση του άγχους. Τα 8 αυτά άτομα εκπαιδεύτηκαν για 5 λεπτά να αναπνέουν αργά με την βοήθεια 2 λαμπτήρων. Τους είπαν να αρχίσουν να αρχίσουν κανονική και ομαλή εισπνοή στο άναμα της μιας λάμπας και να κάνουν εκπνοή όταν ανάψει η άλλη λάμπα (Clark and Hirsechman, 1980).
Ο έλεγχος της αναπνοής χρησιμοποιείται ως τεχνική αυτούσια ή σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους. Ο Mcillmurray και ο Holdcroft (1993) την χρησιμοποιούν σε μια ερευνά τους σε συνδυασμό με τροποποιημένη yoga θεραπεία. Από την άλλη μεριά είναι σημαντική η προοπτική τα άτομα να χρησιμοποιούν τις τεχνικές αυτές στην καθημερινή τους ζωή. (Shaki et al, 1991).
http://www.globalusers.com/aboutmedicine/gr.php?id=32#kefalaio23