Printable View
Ήθελα να σταθώ κυρίως σε αυτό που είπες οτί "είναι πολύ πιθανό να μην καταλάβει τίποτα"...Quote:
Originally Posted by vlack_swan
Και όσο για το να ξαναφτιάξει την ζωή της διακριτικά απλά δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε μια μητέρα που θέλει να συζήσει με τον άντρα τον οποίο είναι ερωτευμένη. Εγώ ποτέ δεν το πήρα αρνητικά και ούτε μου είχε κάνει κακό ποτέ στην σχέση μου με την μητέρα μου. Ίσως να κάνει κακό σε μικρότερες ηλικίες...
Όχι βέβαια! Θα μπορούσε να είναι πιο διακριτική όταν βρίσκονται και οι 3 μαζί στον ίδιο χώρο εννοούσα. Να μην έδειχνε πως είναι τόσο συνεπαρμένη απο αυτή τη σχέση. Ε κ λίγη αυτοσυγκράτηση που και που δεν βλάπτει. Θα μπορούσε να δείχνει με τη συμπεριφορά της πως << οκ έχω μια σχέση, με κάνει ευτυχισμένη αλλα η προτεραιότητά μου είσαι εσύ>>.Quote:
Originally Posted by axl100
Επειδή όμως παρερμηνεύονται αυτά που λέω, σταματάω εδώ. Ο σκοπός μου άλλωστε δεν είναι να δημιουργήσω αρνητικά συναισθήματα, απλώς τη γνώμη μου είπα.
Ωραία, εσύ δεν το πήρες αλλα αυτό δεν είναι ο κανόνας. Άλλοι το παίρνουν στραβά! Μπράβο σου πάντως.Quote:
Originally Posted by Christina82
Βρε δεν είπα οτί είναι ο κανόνας. Αλλά ακριβώς αυτό ήθελα να πω σε σένα οτί δεν είναι κανόνας αυτό που είπες (επειδή κάπως έτσι μου φάνηκε)Quote:
Originally Posted by vlack_swan
Συζήτηση κάνουμε βρε, δεν δημιουργείς τίποτα αρνητικό!Quote:
Originally Posted by vlack_swan
νομιζω εσυ το χεις ζησει ακριβως οπως το περιγραφω και με καταλαβαινεισ οσο δεν παει, απ'οτι φαινεται.Quote:
Originally Posted by vlack_swan
Χαιροσουν γιατι μαλλον η δικη σου μητερα εβρισκε την ισορροπια. Κοιτα λοιπον την κατασταση εδω. Ημουν σε πολυ καλη κατασταση τελευταια και δεν αντιδρουσα καθολου αποτομα. Εφυγα για Σαββατοκυριακο και τωρα που γυρισα, ηταν στην κουζινα και μαγειρευε. καθισα λιγο εκει, ειπαμε τα τυπικα "τι κανεις" και μετα ΤΙΠΟΤΑ! ομως τιποτα!!! ουτε πως περασα, τι εκανα.... δεν ηταν καθολου ετσι. γιατι τωρα?? δεν ειπα να κανουμε καμια συζητηση ωρων ρε γαμωτο. ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΕΣ, ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΗΘΕΛΑ! και ειχα σχεδιασει να της πω τοσα πολλα γυρνωντας... τελοσπαντων, φευγοντας απο την κουζινα και αφου παρεμεινε σιωπηλη, της λεω πολυ ηρεμα "ενταξει ρε μαμα, μη με ρωτας τοσα πολλα!!" και μου λεει "ε, τι κανατε?" "ασ'το....."Quote:
Originally Posted by Christina82
Γεια σου Δανάη! Δεν θα σου πω αν κάνει καλά ή όχι η μαμά σου που συμπεριφέρεται έτσι, γιατί δεν μπορώ να ξέρω γιατί το κάνει. Κάποιος λόγος θα υπάρχει γι' αυτή την αλλαγή που για την ώρα μόνο η ίδια τον ξέρει. Το θέμα είναι ότι εσύ νοιώθεις σαν να σε πετάει έξω από τη φωλιά, έτσι δεν είναι; Θα μπορούσες όμως να το δεις το πράγμα και από την θετική του πλευρά: είσαι ελεύθερη να δοκιμάσεις τα φτερά σου και να πετάξεις! Ξέρεις τι σημαντικό που είναι να μην έχεις πίσω σου μια μάνα δυστυχισμένη και γαντζωμένη πάνω σου; Να μην σε τραβάει προς τα πίσω κάθε φορά που εσύ θες να προχωρήσεις; Να μη λούζεσαι το σύνηθες τροπάριο των διαζευγμένων "θυσιάστηκα για τα παιδιά μου και γι' αυτό δεν ξανάφτιαξα τη ζωή μου"; Για μένα, μια καταθλιπτική και χειριστική μάνα που παίζει το ρόλο του μάρτυρα και περιμένει ανταπόδοση από τα παιδιά της είναι ό,τι χειρότερο. Η δικιά σου η μάνα προχώρησε και ξανάφτιαξε τη ζωή της (κάτι απόλυτα φυσιολογικό), οπότε τουλάχιστον δεν κρέμεται από πάνω σου - μεγάαααλη υπόθεση!!! Τα υπόλοιπα πιστεύω θα τα βρείτε στην πορεία. Είναι σχετικά πρόσφατες οι αλλαγές, οπότε μάλλον χρειάζεται χρόνος για να βρείτε τις ισορροπίες σας στην καινούρια κατάσταση. Ίσως να βοηθούσε αν προσπαθούσες κι εσύ να δεις τη ζωή σου από δω και πέρα χωρίς να δίνεις στη μαμά σου πρωταγωνιστικό ρόλο...
Ευτυχως, ποτε δεν κρεμομουν απο τη μητερα μου και ποτε εκεινη απο μενα. δεν κατεφευγα ποτε σε εκεινη για τη λυση των προβληματων μου τρεχοντας! ειχαμε καλη σχεση αλλα δεν κρεμομουν απο πανω της. Οποτε, δεν της εδινα και πρωταγωνιστικο ρολο. Απο 'κει και περα, βεβαια, με ηρεμουσε το γεγονος οτι ηξερα πως οταν γυρισω στο σπιτι για διακοπες, θα εχω το ενδιαφερον της και θα μοιραζομαστε πραγματα και αποψεις που ολο το χρονο δεν ειχαμε την ευκαιρια να μοιραστουμε. Απο αυτη τη σκοπια, οντως με πειραξε παρα πολυ το οτι γυρισα και δεν βρικα αυτο που περιμενα, ή αλλιως αυτο που ειχα δεδομενο. Παρ'ολα αυτα, ειμαι ανθρωπος που στεκεται πολυ στα ποδια του και προτιμα να ειναι μονος του απο το να αναλωνεται με προσωπα που δεν του ειναι αρκετα. Βεβαιως αυτο δεν ισχυει για τη μητερα μου, γιατι ρε...ειναι μητερα μου. Ομως, η φαση στην οποια βρισκομαι τελευταια ειναι ειναι οτι κανεις δε μου κανει, οτι βαριεμαι τους παντες και κανεις δε μου λειπει οπου και αν βρισκομαι πανω στη γη εκτος απο ενα ατομο που εχουμε δεθει παρα πολυ.Η καρδια μου ειναι αδεια απο εντονα συναισθηματα. (αυτος ειναι ο λογος που στο πρωτο μου μηνυμα εγραψα πως νιωθω διαλυμενη μεσα μου) Γνωριζοντας οτι και η μητερα μου περνουσε κατα καιρους τετοιες καταστασεις, πιστεψα οτι μια κουβεντα μαζι της θα βοηθουσε. Δεν υπηρξε ευκαιρια οταν τη ζητησα, δεν υπαρχει θεληση απο μενα πλεον να τη ζητησω.Quote:
Originally Posted by Roxanne
Απλά εγώ νομίζω ότι είναι φάση και θα περάσει.
Δώσε λίγο χρόνο στην μητέρα σου να χαλαρώσει και σε σένα να δεχτείς την νέα κατάσταση. Δεν κάνουν κακό και οι αγκαλιές προς την μανούλα...
Η αγάπη που έχει για σένα ποτέ δεν θα μειωθεί, απλά όπως είπα περνάει φάση, άνθρωπος είναι κι αυτή, έχει και δικαίωμα στα λάθη, όπως όλοι μας.