Originally Posted by Frini;37102[I
5]oktoberthird καλημέρα
Διάβασα το θέμα σου εχθές και κυριολεκτικά μου έκαψε το μυαλο.Διαπιστωνω για άλλη μια φορά ποσο ανησυχο και ανικανοποιητο είναι το ανθρώπινο πνεύμα.
Έχω αναρωτηθεί μυριάδες φορές αν θα μπορούσε να υπάρξει μια πιο ελεύθερη κοινωνία, υγιής όμως, που θα μας επέτρεπε να κινούμαστε στις σχέσεις σας όπως επιθυμούσαμε, χωρίς να μας πνίγουν τα πρέπει, χωρίς να πληγωνόμουμε τους ανθρώπους μας, δίχως στερεότυπα.
Η ανθρώπινη φύση είναι ελεύθερη στην βάση της, μπήκε ομως σε κάποια συγκεκριμένα σχήματα που την περιορίζουν, προφανως για την προστασία ή τον έλεγχο της κοινωνίας και της οικογένειας. Δεν έχει βρεθεί άλλο σχήμα να αντικαταστήσει το ήδη υπάρχον, ίσως γιατί δεν έχουμε εξελιχθεί αρκετά ώστε να μπορούμε να διαχειριστούμε τις επιλογές μας και την ελευθερία μας.
Επειδη όμως η κοινωνία είναι αυτή και εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε, θα σου μιλήσω με τα δεδομένα αυτά.
Νιώθω απόλυτα τις ανησυχίες σου. Στα σαράντα μου και εγώ όντας παντρεμένη με παιδιά και με ένα σύζυγο όπου είχαμε μια πολυ καλη κοινή πορεία και σχέση, ένιωθα ότι πνιγόμουν. Ένιωθα πιο όμορφη και ερωτεύσιμη από ποτε και από την άλλη ότι αυτό τελειωνε και κάπου μέσα μου ήθελα με κάποιους τρόπους να το κρατήσω γιατί ήξερα ότι δεν θα κρατούσε πολυ. Δεν ήταν τόσο συνειδητοποιημένο όπως σε σένα, δυστυχώς θα έλεγα, ίσως να μπορούσα να το αντιμετωπίσω καλύτερα .Στην φάση που νιώθεις έτσι , ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις , αφήνεις πόρτες ανοιχτές, και αν δεν είναι πόρτες , είναι παράθυρα, χαραμάδες, πάντως χωράει να μπει το οτιδήποτε.
Και φυσικά μπήκε σε μένα...και με συνεπήρε με ένα απίστευτο πάθος. Αυτό που ήθελα να βιώσω ξανα. Με πλημμύρισε ζωή. Ένιωθα υπέροχα, στον δικό μου κόσμο. Και πίστευα αφελώς πως μπορούσα να το κρατήσω έξω από την οικογένεια μου, σαν να ήταν ένα δικό μου ξεχωριστο κομμάτι ζωής που μόνο εγώ είχα πρόσβαση. Στην φάση αυτή πιστευα ότι δεν μπορώ να πληγώσω κανένα, ηταν ο δικός μου ονειρικός χώρος.
Θες να σου πω πως νιώθω μετά από 5 χρόνια, γιατί φυσικά δεν μπόρεσα να το κρατήσω στο επίπεδο αυτό..Κομμάτια..Γιατί πλήγωσα τον άνθρωπο μου, κατέστρεψα τις ζωές μας, τα πήρα όλα παραμάζωμα.
Και πρόσεχε, πολυ σημαντικό, ότι ο άνθρωπος που τάραξε τότε τη ζωη μου, είναι ακόμα δίπλα μου, να μου δίνει ακόμα το πάθος και την αγάπη του. Και είναι και αρκετά νεότερος μου, οπότε διαψεύδονται όλες οι θεωρίες ότι οι μικρότεροι μας θέλουν για κάποια συγκεκριμένα πράγματα και και..
Όμως καλή μου ο πόνος που έχω βιώσει και έχω δώσει δεν το άξιζε , για αυτό σου μιλάω για τις προσωπικές μου εμπειρίες. Δεν ξέρέις πόσες μα πόσες φορές έχω ευχηθεί να μπορούσα να πάω τον χρόνο πίσω και να τα άλλαζα όλα. Γιατί μπορεί να ένιωσα ξανά τον έρωτα το πάθος την επιθυμία και την τρελλή αγάπη όμως το κόστος ήταν τεραστιοοοο.
Και θα σου πω και κατι άλλο.
Εγώ τουλάχιστον είχα μεγάλο παιδί. Εσύ έχεις δυο μικρά παιδιά. Πιστεύεις ότι ο άντρας σου σε κρατάει για να νιώσεις ξανά μια ανέμελη φευγάτη ζωη?Τα παιδιά σου κυριως σε κρατάνε. Γιατί όταν γινόμαστε μητέρες , τα παιδιά μας είναι η προτεραιότητα μας και όλα γύρω απ' αυτά κινούνται. Φτιάξε μια εικόνα μεσα στο μυαλο σου , εγώ την έχω ζήσει και την έχω δει σε πολυ πολυ κοντινό μου προσωπο. Εσένα μόνη με τα παιδιά σου να μεγαλώνουν, να μπαίνουν στην εφηβεία με τα χίλια προβλήματα , να τα αντιμετωπίζεις όλα αυτά μόνη, με τον σύντροφό σου εκτος σπιτιου. Ουσιαστικα μόνη σου θα είσαι σ' αυτό, πιστεύεις ότι με δυο παιδιά θα μπορείς να ζήσεις την ζωή σου?
Και συν τοις άλλοις να εχεις να αντιμετωπίσεις και τα γιατί τους, επειδή τους στέρησες μια καλή οικογένεια.
Αν με τον άντρα σου είχατε μια κακή σχέση, αν η συμβιωση σας ήταν ανυποφορη, αν δεν ένιωθες αγάπη για αυτόν, δεν θα σου έλεγα όλα τα παραπάνω. Όμως επειδή δεν είναι έτσι , προφύλαξε τον εαυτο σου και τους δικους σου.
Μια ερωτική εμπειρία μπορεις πολυ εύκολα να την έχεις, ή φλερτ..σιγά το δύσκολο..Μπορεις να διασφαλίσεις ότι αυτό δεν θα φέρει τα πάνω κατω?..
Επειδή αισθάνομαι την δυναμή αυτού που νιώθεις, η συμβουλή μου μέσα από την καρδιά μου, προσπάθησε να διοχετεύσεις το πάθος σου κάπου αλλου.
Και μίλησε με τον άντρα σου..μιλησε του..πες του πως νιώθεις, βγάλε τα σώψυχα σου, μπορεί να σε εκπλήξει πολυ πιο ευχαριστα απ' ότι περιμένεις.
Και επειδή μπορεί καποιοι άλλοι που σου μιλησαν εδώ μεσα να μην έχουν την εμπειρία της χρόνιας συμβιωσης με παιδια και πιστεύεις ότι δεν καταλαβαίνουν, το ίδιο δεν ισχύει με μένα , πιστεύω να το καταλαβαίνεις, ναι μπορείς να ξανανιώσεις πράγματα με τον άντρα σου, μπορει η σχέση σας να αποκτήσει άλλη δυναμική επειδή έχει βάσεις, όπως είχε και η δική μου.
Προκάλεσε εναν μικρο σεισμό. Τετοιον που θα σας ταρακουνήσει αλλά δεν θα σας πλακώσει με τα συντρίμμια του.