Πρώτο μπούλο τρώει το Είμαι τρελή αλλά επανέρχεται.................γιατί μπορεί εντελώς τρελή να μην είμαι αλλά μαλάκα το Σπήλμπεργκ που κουβαλάω δεν λέει να επανέλθει...ειδικά όταν τρώω απόρριψη...........Οπότε ναι αν όχι τρελή σίγουρα όχι και η πιο νορμάλ........Γιατρέ είμαι τρελήηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη ηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη ηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη ηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη ηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη ηηη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Μιλάμε ψυχαναγκάζομαι στην απόρριψη και την βγάζω με σενάριο...............Οπότε εγώ θα έλεγα τον πρώτο μπούλο να πάρει η απόρριψη...Αν είναι να Σπιλμπεργκζουμε καλύτερα να μην απορριπτόμαστε....Δεν την μπορώ την απόρριψη.............Quote:
Originally posted by interappted
μπουλο τρωει πρωτα το αχ τι επαθα αχ γιατι να ειμαι εγω ετσι?αχ ειμαι τρελλη
δευτερο μπουλο τρωει το αχ ενα ροζ συννεφακι
διοτι παταμε στα ποδια μας γερα βλεπουμε το συννεφο τωρα αν ειναι γκρι ροζ πορτοκαλι η μαυρο το οριζει η ζωη εμενα πχ ειναι καταμαυρα
φανταζεσαι να ημουν καμια που τα βλεπε ροζ τι θα παθαινα?????τα βλεπα γκριζα κ τωρα το μαυρο ηταν κοντινη αποχρωση αν τα βλεπα φουξ θα ειχα παθει τυφλωση τωρα
Το ροζ συννεφάκι αν τρώει μπούλο;;;;;;;;;;;;;;;;;Βασικά αυτό μου ρίχνει...Γιατί είμαι πολύ ρομαντικοκάτι.....αλλά δεν με θέλει.............Παλιά έβλεπα ιστορίες με πρίγκιπες......Πλέον προτιμώ τα θρίλερ αν αυτό λέει κάτι(Κάθε φορά που πάω να ερωτευτώ υποφέρω τόσο πολύ...Εκεί είναι που τρελαίνομαι...και τα σκοτώνω όλα....Είναι σαν να θέλω να σκοτώσω αυτό το κομμάτι του εαυτού μου....Να το κάψω όπως έλεγε και η Ιωάννα...να ξορκίσω το κακό αλλά μάλλον το καλό θέλουμε να ξορκίσουμε...Δεν το ανεχόμαστε.Το σκοτώνουμε..Έτσι προτιμώ να βλέπω ταινίες πολεμικές θρίλερ εκδικητικές..Θυμάμαι την Φρίντα Κάλο που παρακάλεσε στο τέλος να την κάψουνε-μπορεί να ήταν και οριακή)....................Λέμε να μην διαβάσουμε τον Δήμιο του Έρωτα....γιατί εμείς τον σκοτώνουμε...αλλά δεν λένε ποτέ πως αυτός μας σκότωσε πριν γεννηθούμε.............Τα σύννεφα στην κατάθλιψή μου ήταν ακριβώς κατάμαυρα κι ας ήταν άσπρα............Οπότε ναι δεν με θέλει το σύννεφο..............το ροζ...Με σκοτώνει....Όλα είναι μαύρα-μιλάμε τώρα θα μιλήσει η διαστροφή μου-από τον καπνό που βγάζουν τα σώματα αυτών που καίγονται και κόκκινα από το αίμα που ξεχύνετε στην γη........Μιλάμε οκ αυτά που γράφω με κάνουν να καταλαβάινω πόσο μη καλά είμαι...Και επανέρχομαι στο τι και να διώχνουμε το τρελή αφού επανέρχεται............................ ...με αυτές τις σκέψεις..Καλύτερα να το θυμάσαι που και που για να βάζεις λίγη λογική και να λες Λέω μαλακίες.............Παλιά το αγαπημένο μου χρώμα ήταν το πράσινο...Το χρώμα της ελπίδας......Ότι και αν ζωγράφιζα έβαζα πράσινο.....Το ροζ ποτέ δεν με χαροποιούσε.............χαχα...απ ό μικρή φαινόμουν.......άλλο παλιό μου αγαπημένο χρώμα το μωβ και οι αποχρώσεις του....όπως και το κόκκινο το πορφυρό....................................
Πάντως Ιωάννα δεν θα καταλάβω ποτέ γιατί η μαμά μου δεν με αγαπούσε ενώ εγώ την αγαπούσα τόσο...Της έφτιαχνα σχεδιάκια και καρτούλες για την γιορτή της με καρδούλες και άλλα τέτοια...Και αυτή ήταν τόσο σκληρή................τόσο πεζή και αρομαντική...Τόσο λογική.......Δεν ταιριάξαμε ποτέ.........πάντα ότι και αν έκανα για αυτή ήταν σπαστικό και λάθος...Της θύμιζα την πεθερά της που δεν χώνευε............και είχαμε το ίδιο όνομα...........
