Πως να φέρω την ηρεμία στη σχέση μας

Οντως Αλέξανδρε το edit έχει αυτόν ακριβώς τον λόγο ύπαρξης, όταν όμως μπει άλλο post ανάμεσα άστα βράστα, χα, χα, χα!

Συμφωνώ με το πνεύμα αυτών που γράφεις και την λογική σου. Υπάρχει και το ρητό που λέει ότι \"αυτά που κάνεις φωνάζουν πιό δυνατά από αυτά που λες\". Γεγονός είναι ότι έχει εμπλακεί πολύ μες τα μονοπάτια του δικού του εγωϊσμού και από την άλλη και η Kelly αισθάνεται τις δικές της τύψεις και ενοχές λες και δεν θα είχε βρεθεί κάτι άλλο όμως.. τι τα θες τι τα γυρεύεις. Καμμιά φορά κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται έτσι ώστε να ξεπερνιούνται. Τι να πω, μήπως δεν έχω περάσει τα ίδια και χειρότερα και ακόμα παραμένω; Εκτός από το δικό μου πείσμα και την δική μου απόφαση να παραμένω και να προσπαθώ δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μπορώ να του αποδώσω ευθύνες για αυτή μου την απόφαση. Οταν είμαστε εμείς έτοιμοι τότε προχωρούμε παρακάτω, διαφορετικά μένουμε και βολοδέρνουμε. Ενα κλικ είναι και μόνο στο δικό μας μυαλό είναι το πότε και το που θα γίνει, αν γίνει ποτέ. Ολοι έχουμε επιλογές στην ζωή μας από τις πιό απλές μέχρι τις πιό πολύπλοκες, μόνο που καμμιά φορά δυσκολευόμαστε να το καταλάβουμε και να το δούμε. Μάλλον κάποιος λόγος θα πρέπει να υπάρχει και για αυτό....

Gramle, όσο κι αν ακουστεί παράξενο πολλές φορές πάνω στην ένταση αυτών που νιώθουμε εκείνη την ώρα και το πάθος του διαφορετικού που βιώνουμε (ή νομίζουμε τελικά ότι βιώνουμε) λέμε πράγματα υπερβολικά που καταβάθος δεν τα εννοούμε. Οχι βέβαια ότι αυτό που σου λέω μειώνει την σημασία αυτού που έγραψε ούτε φυσικά και τον δικό σου πόνο όμως εκείνη την στιγμή του βγήκε αυτό και το έγραψε και έπειτα μπορεί και να το ξανασκέφτηκε αφού αποκαλύφθηκε και να είπε ουπς, τη μαλακία ήταν αυτή που είπα και που το είχα το μυαλό μου (αν και γενικότερα ξέρουμε που το είχε...). Τεσπα. Σε σύμβουλο γάμου σκέφτηκες ποτέ να πάτε; Ισως θα ήταν επικοδομητικότερο να ξεσπάσεις τις πικρίες και τον θυμό σου μπροστά σε κάποιο τρίτο που θα παίξει και τον ρόλο πυροσβέστη. Από το να ζεις συμβατικά πάντως... Τελικά τον εαυτό σου χαλάς έτσι. Τι λες;

Quote:

---

Originally posted by gramle
Εχει σημασια το τι εγραφες. Εγω για παραδειγμα, εμαθα οτι ο αντρας μου με κερατωσε με καποια που την ηξερα, ψιλοφιλη. Την πηρα τηλ και μετα απο πιεση την αναγκασα να μου στειλει ολα τα μυνηματα που της ειχε στειλει αυτος. Οταν διαβασα \"εισαι οτι πιο ωραιο μου εχει συμβει, εισαι η ζωη μου ολοκληρη\" κλπ. πως ειναι δυνατον να τον ξαναεμπιστευτω οταν χτυπιεται οτι ηταν ενα μονο πηδημα και δεν σημαινε τιποτα γι αυτον?

---

Ναι αλλά σε σένα γύρισε.

Όχι ότι \"δικαιολογείται\"... σε καμία περίπτωση.
Απλά μερικές φορές ο κόσμος παραμυθιάζεται (θέλει να παραμυθιαστεί)... και δεν ξέρει τι λέει, τι κάνει...

Φιλαράκι που ενυμφεύθει πριν από μερικά χρόνια. Είχαμε χαθεί για λίγο καιρό. Ξαναβρησκόμαστε μου συστήνει και τη γυναίκα του. Ο τρόπος που του μιλούσε ήταν απαράδεκτος... Απορριπτικός συνέχεια. Κι εκείνος \"παραιτημένος\". Αφού εγώ κι αισθάνθηκα άσχημα και όλο τον ανέβαζα στα μάτια της, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί ήταν φίλος μου. Με τα πολλά χανόμαστε για λίγο ξανά κι όταν ξαναβρεθήκαμε είχε γίνει ολόκληρη φάση... την είχε απατήσει, το είχε μάθει... η άλλη κοπελιά (η οποία τα είχε ρίξει και σε μένα) έκανε απλά τη φάση της (μαγκιά μου πήδηξα παντρεμένο)και τον παράτησε αφού πρώτα το είπε με τον τρόπο της στη γυναίκα του. Τώρα ο γάμος δεν σώζεται με τίποτα. Το φιλαράκι έχει αναπτερωθεί από την περιπέτεια του, το γεγονός ότι η γυναίκα του τον διεκδίκησε...
Και καθόμουνα και του έλεγα τι μαλακία έκανε. Ότι στην κοπελιά την άλλη (που έχει τρεις παράλληλα) της τα έδωσε όλα για να καλύψει την μαγκιά της ή δεν ξέρω τι κι εκείνος αντί να μείνει με τη γυναίκα του και να το παλέψει προτίμησε ένα παιδικό τρόπο να \"εκδικηθεί\". Κι όλα αυτά επειδή η άλλη του έδωσε λίγη σημασία. Τώρα βέβαια είναι πολύ αργά.

Θα κάτσω σε λιγάκι να διαβάσω τα μηνύματά σας με την ησυχία μου να δω τι έχετε γράψει..

Προς το παρόν, θα σας πω τι είχα γράψει στο μήνυμα και πάνω σε αυτό να σχολιάσετε αλλά και μάλλον να μου \'πετάξετε πέτρες\' (το βλέπω να με κατσαδιάζετε!)

Ελεγα στο παιδί, που δεν ήταν πρώην ακριβώς γιατί δεν είχαμε σχέση, μόνο πηδ*** ήταν αλλά με μια λέξη τον αναφέρω εδώ πρώην, του είπα λοιπόν ότι μου άρεσε όταν το κάναμε. Ετσι ακριβώς του το είπα και αυτό είδε και ο δικός μου στο μήνυμα. Μόνο αυτό έκανε καταστροφή. Δεν έγραψα τίποτα άλλο παρόμοιο στα μηνύματά μου.

Σε μενα γυρισε γιατι εχουμε ενα παιδι και αν χωρισουμε ξερει οτι θα το χασει γιατι θα φυγω απο αθηνα.
Απο ανασφαλεια γυρισε οχι απο αγαπη για μενα. και για οικονομικους λογους.
Τωρα για το αν το ειπε ετσι και το οτι μπορει να ηταν της στιγμης επιτρεψτε μου να αμφιβαλλω γιατι γενικα δεν ειναι τετοιο ατομο και ποτε μα ποτε δεν εχω ακουσει αυτα τα γλυκολογα απο το στομα του για μενα. Αρα ηταν 100% αληθινα. Απλα δεν ειχε τα α....α να παει να ζησει τον ερωτα του.

Α! δεν τον κεράτωσα και μετά έστειλα μήνυμα. Αυτός ήταν πριν από το τωρινό μου αγόρι. Μιλούσα για το τότε......

Οι αντρες κελυ μου εχουν φοβερο κολλημα με αυτο. Θελουν να ειναι οι καλυτεροι. Να σου προσφερουν αυτοι το καλυτερο. Και πιστευουν ο καθενας για τον εαυτο του οτι ειναι ο καλυτερος. Αρα δεν τον αδικω τον καλο σου. Πληγωθηκε γιατι νομιζει οτι οταν το κανετε σκεφτεσαι τον αλλον. Αν οχι τοτε σου λεει γιατι το εγραψε? Μπορει εσυ να το εγραψες ετσι αλλα γι\' αυτον σημαινει πολλα. Εχουνε φοβερο κολλημα σου λεω μ\' αυτο

Gramle έχεις το απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα της αμφιβολίας επειδή όμως στον γάμο μου παίχτηκε ακριβώς το ίδιο σκηνικό (μα είναι φοβερό τελικά το πόσο κοινά ανακαλύπτω με διάφορους ανθρώπους από αυτό το φόρουμ!) οφείλω να ομολογήσω πως ένιωσα πολύ όμορφα όταν τον αντιμετώπισα με αυτό και τα έβγαλα από μέσα μου. Το να παραμείνω σε ένα γάμο μόνο και μόνο για το παιδί (και άλλους λόγους) ήταν ένας συμβιβασμός που δεν δέχτηκα να κάνω γιατί γνώριζα πάρα πολύ καλά ότι μέσα μου δεν θα ήμουν ποτέ καλά και άρα δεν θα ήταν καλά και οι γύρω μου. Εσύ όμως πως νιώθεις με την επιλογή που έκανες; Σε κάλυψε και είσαι ήρεμη ή νιώθεις μέσα σου δυσφορία και ψάχνεσαι;

Ηρεμια? τι παει να πει αυτο? απλα ζω και ζω μονο για το παιδι ετσι. Σου ειπα φοβαμαι να χωρισω για το παιδι. Δεν θελω με τιποτα να πληγωθει. Τι θα του πω στην ερωτηση \"μαμα γιατι αφηνεις τον μπαμπα? γιατι με παιρνεις μακρυα του?\" οτι \"δεν ταιριαζουμε?\"
Και αν παθει κανενα ψυχολογικο? εχω πει οτι ειναι ενα φοβερα ευαισθητο παιδακι. Αν παθει καμια μελαγχολια τι θα κανω? πως θα το συγχωρησω στον εαυτο μου? Νιωθω τοσο εγκλωβισμενη, τοσο χαμενη. Απ\' την αλλη ομως θελω τοσο πολυ να ερωτευθω, να νιωσω ομορφα, να κανω κι αλλο παιδι με καποιον αλλον που θα αγαπω και θα με αγαπα.
Το ΣΚ περασα χαλια. Πηγα σε μια φιεστα που ειχε ο γιος μου απο τον αθλητισμο που τον στελνω και δεν μπορεσα να τον χαρω, κοιτουσα σαν χαμενη επειδη ειχα χαλαστει απο τον αντρα μου. Ωρες ωρες σκεφτομαι οτι θα ηθελα να πεθανει. Θα μου ηταν ολα τοσο πιο πολυ ευκολα. Δεν θα ηταν δικια μου αποφαση αλλα θα μου το εφερνε η μοιρα να το μεγαλωσω μονη μου. Τι σκεψεις κανω? Δεν ξερω. Φοβαμαι. Για μενα. Δεν εχω καμια ελπιδα για τιποτα

Xμμμμ, με αυτά που έγραφε.... Δεν ήταν απλά πήδημα ! Παιδιά, δεν είμαι ακόμα παντρεμένη και δε ξέρω τις καταστάσεις μέσα σε γάμο αν δεν τον ζω εγώ η ίδια αλλά πρέπει να είναι σίγουρα πιο σοβαρά τα πράγματα τότε και κάτι τέτοια δεν μπορούν να περάσουν έτσι !

Quote:

---

Originally posted by gramle
Εχει σημασια το τι εγραφες. Εγω για παραδειγμα, εμαθα οτι ο αντρας μου με κερατωσε με καποια που την ηξερα, ψιλοφιλη. Την πηρα τηλ και μετα απο πιεση την αναγκασα να μου στειλει ολα τα μυνηματα που της ειχε στειλει αυτος. Οταν διαβασα \"εισαι οτι πιο ωραιο μου εχει συμβει, εισαι η ζωη μου ολοκληρη\" κλπ. πως ειναι δυνατον να τον ξαναεμπιστευτω οταν χτυπιεται οτι ηταν ενα μονο πηδημα και δεν σημαινε τιποτα γι αυτον? Ε, με τιποτα. Γι\' αυτο και τωρα υπολειτουργουμε σαν ζευγαρι και ειμαστε μαζι μονο και μονο γιατι υπαρχει ενα παιδι.

---

Ολες αυτές οι σκέψεις όσο ακραίες και αν είναι σου γεννιούνται από την απελπισία και η απελπισία σου γεννάται γιατί έχεις μόνη σου με την επιλογή σου αποφασίσει να εγκλωβιστείς σε μία κατάσταση που δεν σου κάνει καλό και δεν σε βοηθάει να αναπτυχθείς ούτε ως άνθρωπος, ούτε ως γυναίκα, ούτε ως προσωπικότητα. Αναμφίβολα ένα διαζύγιο είναι μία τραυματική εμπειρία και από ότι έχω διαβάσει σε διάφορα post σου έχεις ήδη αρκετά θέματα να διαχειριστείς με τον γιό σου. Θα ήθελα όμως για μιά στιγμή να αναρωτηθείς το εξής: Πόσο καλό μπορεί να κάνει στον μικρό σου το να σας βλέπει να ζείτε μαζί με τον πατέρα του κάτω από την ίδια στέγη χωρίς καμμία ουσιαστική επαφή και χωρίς να ανταλλάσεται συναισθήματα, ο καθένας στην δική του πορεία, ξένοι κάτω από μία στέγη; Τι παραδείγματα του δίνεις μέσα από αυτό; Μήπως έτσι τον κάνεις να πιστέψει ότι αυτό είναι το φυσιολογικό μοτίβο σχέσης και μεγαλώνοντας θελήσει να το ακολουθήσει και εκείνος; Μήπως στην προσπάθειά σου να του κάνεις καλό του κάνεις αντιθέτως κακό; Το έχεις συζητήσει με κάποιον ειδικό; Με τον παιδοψυχολόγο του γιού σου; Μήπως ήρθε η ώρα να το κάνεις; Εγώ μέσα από τα γραπτά σου βλέπω τον εαυτό μου πριν από 4 χρόνια εγκλωβισμένο σε ένα τρόχο εξάσκησης για χάμστερ, να κάνω ατελείωτους κύκλους και να μην φτάνω πουθενά παρά μόνο στον πάτο και όλο και βαθύτερα. Το ότι είσαι μάνα είναι από τα πιό όμορφα και συνάμα πιό υπεύθυνα γεγονότα που είχες την τιμή να ζήσεις όμως δεν είσαι μόνο αυτό, είσαι και άνθρωπος και έχεις και εσύ θέλω και το δικαίωμα να τα ζήσεις. Σε λίγα χρόνια ο γιός σου θα ενηλικιωθεί και θα ανοίξει τα φτερά του και αν ποτέ του πεις ότι εσύ έζησες τόσα χρόνια στερώντας στον εαυτό σου τις ευκαιρίες που στερήσε για μιά καινούργια αρχή για το χατήρι του το πιθανότερο είναι να μην το εκτιμήσει όπως εσύ νομίζεις ότι θα κάνει. Μιά φορά εγώ δεν το έκανα όταν οι γονείς μου και ειδικά η μάνα μου δεν χώρισε τον πατέρα μου για το δικό μου δήθεν χατήρι. Βλέπεις δεν της το ζήτησα ποτέ εγώ προσωπικά, εκείνη έκανε αυτή την επιλογή και για τις δυό μας...

Αχ βρε Τασ, ποσο δικιο εχεις αλλα δεν ξερω πως να βρω το κουραγιο και την δυναμη. Δεν εχω κανενα να με στηριξει αν παρω τετοια αποφαση. Ολοι θα ειναι εναντιον μου. Μα ολοι. Κανενας δεν θα μου πει \"καλα εκανες\". Γιατι για ολους ειναι το καλο παιδι και εγω η παρορμητικη, που θα κοιταω την παρτυ μου, αυτη που αψηφα την ψυχικη υγεια του παιδιου της για την δικη της ευτυχια. Κανενας δεν θα σκεφτει ολα αυτα που μου λες. Και την εχω αναγκη αυτη την στηριξη αν χωρισω.

Συγνώμη εμείς μπρίκια κολλάμε; Καμμιά φορά να ξέρεις την υποστήριξη θα την βρεις από ανθρώπους άγνωστους που στην ουσία είναι φίλοι που δεν έχεις γνωρίσει ακόμα. Μην περιμένεις υποστήριξη σε κάτι τέτοιο, δεν θα υπάρξει, το ξέρω γιατί το έζησα όμως είμαι εδώ σήμερα και το βροντοφωνάζω: ΑΞΙΖΕ! Το μεγαλύτερο ταξίδι ξεκινάει με ένα βήμα, το ξεκίνημα είναι η αρχή του παντός, κοινοτυπίες που όλες όμως λένε το ίδιο πράγμα, βγες εκεί έξω και δείξε από τι είσαι φτιαγμένος. Θα εκπλαγείς ακόμα και εσύ η ίδια με το πόση δύναμη κρύβεις μέσα σου. Και τι αν εκείνος είναι το \"καλό\" παιδί; Δηλαδή εσύ δεν είσαι καλός άνθρωπος; Δεν έχεις αγαπηθεί στην ζωή σου; Δεν αγάπησες; Δεν έχεις δικαιώματα; Για ποιό λόγο ήρθες πιστεύεις στην γη, για να θυσιαστείς στον βωμό τάδε; Οχι, όχι και πάλι όχι. Αξίζεις γλυκειά μου. Καιρός να το δεις και μόνη σου.

Aν δεν άκουγες ποτέ τέτοια γλυκόλογα, τότε δυστυχώς η άλλη ήταν αυτή που τον ένοιαζε...Ηθελε να σώσει το γάμο του αλλά με αυτά που έλεγε στην άλλη, δεν τον έπαιρνε να σώσει τη γούνα του... Λυπάμαι που συμβαίνουν τέτοια στο γάμο..είναι πιο δύσκολη η κατάσταση γιατί περιλαμβάνονται παιδιά ίσως, μετά είναι και τι μοιράζεστε και δεν είναι τόσο εύκολα να χωρίσεις..άλλο το να έχεις μια σχέση που αν θες την λήγεις..στο γάμο το ψυχολογικό κόστος φαίνεται να είναι μεγαλύτερο φαίνεται...

Quote:

---

Originally posted by gramle
Σε μενα γυρισε γιατι εχουμε ενα παιδι και αν χωρισουμε ξερει οτι θα το χασει γιατι θα φυγω απο αθηνα.
Απο ανασφαλεια γυρισε οχι απο αγαπη για μενα. και για οικονομικους λογους.
Τωρα για το αν το ειπε ετσι και το οτι μπορει να ηταν της στιγμης επιτρεψτε μου να αμφιβαλλω γιατι γενικα δεν ειναι τετοιο ατομο και ποτε μα ποτε δεν εχω ακουσει αυτα τα γλυκολογα απο το στομα του για μενα. Αρα ηταν 100% αληθινα. Απλα δεν ειχε τα α....α να παει να ζησει τον ερωτα του.

---

Aγαπητή gramle,

η Tass στα λέει πάρα πολύ καλά και πιστεύω αυτό σου δίνει κουράγιο. Μοιράζεστε μια κοινή εμπειρία και ξέρει πολύ καλύτερα από μένα τι να σου πει σε αυτή την περίπτωση. Χαίρομαι που ο ένας βρίσκει τον άλλον εδώ στο φόρουμ και αλληλοσυμπαραστεκόμαστε. Είναι πολύτιμη βοήθεια η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών..