skata, καλησπέρα.
Διάβασα τα μηνύματά σου και βρήκα το θέμα σου πολύ ενδιαφέρον.
Αν και ηλικακά είμαι κοντά στην ηλικία της μητέρας σου,
πιστεύω ότι ενδεχομένως έχεις δίκιο σε πολλά απ' όσα λες.
Λόγω της δουλειάς μου περνώ πολλές ώρες με παιδιά και εφήβους
και η περίπτωση οι γονείς να έχουν παρκάρει τα παιδιά σε 2-3 καθηγητές
πετώντας τους λίγα - πολύ λίγα - ευρώ,
ενώ η προσωπική τους ενασχόληση με τα παιδιά είναι μηδενική,
δεν είναι σπάνια. Ισχύει.
Οπότε δεν είναι καθόλου απίθανο να έχεις παράπονα από γονείς
και ο θυμός σου να είναι βάσιμος και δικαιολογημένος.
Όμως, φιλικά θα ήθελα να σου πω,
ότι το σημαντικό είναι να έχεις ΕΣΥ εξέλιξη σαν προσωπικότητα
και να περνάς και όμορφα.
Δε θέλω να δώσω συμβουλές κι ούτε μπορώ,
όμως κατ' εμένα, διαχώρισε τη θέση σου από τη μητέρα σου
και ανεξαρτητοποιήσου. Πρώτα απ' όλα οικονομικά.
Δουλειά, σχολή κ.λπ. Μην εξαρτάσαι από τη μάνα σου
να ακούει τα προβλήματά σου ή να σε βγάλει έξω.
Δε γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά δημιούργησε σιγά σιγά
αληθινές φιλίες - χωρίς να εξαρτάσαι ούτε από αυτούς -
και ανεξαρτητοποιήσου οικονομικά βρίσκοντας δουλειά
και τελειώνοντας τη σχολή σου.
Τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται πολλή και διαρκής προσπάθεια.
Όμως είσαι διαφορετική οντότητα από τον οποιοδήποτε γονιό
κι ακόμα και σκληρή αν είναι η μάνα σου μαζί σου,
τη δύναμή σου θα τη δείξεις προσπερνώντας τη σκληρή ή αδιάφορη συμπεριφορά της
και καταφέρνοντας να σταθείς στα δικά σου πόδια. Χωρίς δεκανίκια.
Και μην επιτρέπεις να επηρεάζεσαι εύκολα από τους άλλους.
Οι άλλοι έχουν όση σημασία εμείς τους δίνουμε.
Κι όταν βρεις την όρεξη να κάνεις πράγματα,
θα βρεις και το κέφι σου και το χαμόγελό σου.
Φιλικά :-)