οχι οχι joann δεν το πιστευω αυτο.εχεις δικιο
Printable View
οχι οχι joann δεν το πιστευω αυτο.εχεις δικιο
Το εναυσμα για να γραψω προσωπικα στο φορουμ ηταν η ψυχικη παθηση και η αναγκη για επικοινωνια. Τωρα πλεον γραφω γιατι μου αρεσει , γιατι μου αρεσει ο χωρος , γιατι μπορει να βοηθησω ισως καποιον αλλον και διαφορους αλλους λογους , αλλα οχι επειδη εχω ψυχικη παθηση.
Ουτε πιστευω οτι ειναι αξεπεραστες οι ψυχικες παθησεις , ακομα και η ψυχωση. Νομιζω οτι ειμαι αρκετα ευχαριστημενος, ευτυχισμενος και λειτουργικος, ωστε να λεω οτι ξεπερνιεται και αυτο.
..συμφωνώ :)Quote:
Originally Posted by Joann
Αυτό προσπαθούσα να εξηγήσω και στη συνήθεια.
Οι ψυχικές παθήσεις είναι σαν όλες τις ασθένειες. Κάποιοι ταλαιπωρούνται λιγότερο, κάποιοι περισσότερο.
Σημασία έχει να ξεπερνιούνται ή τουλάχιστον να βρίσκεται η ψυχική ισσοροπία ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα ζουν για πάντα κάτω απο φαρμακευτική αγωγή.
Δημήτρη, στο φόρουμ δεν γράφουν όπως ήδη σου είπαν, μόνο άτομα που παίρνουν φάρμακα.Quote:
Originally Posted by ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817
Ίσως εννοείς, ότι όλοι αντιμετωπίζουμε προβλήματα!... Συμφωνώ! Μόνο που κάποιοι θέλουμε κι οριστικές λύσεις
κι απ' ότι ξέρουμε φάρμακο, που να θεραπεύει αιτίες προβλημάτων και να δίνει οριστική λύση σ' αυτά μάλλον δεν υπάρχει!
Και ψυχίατρος, που είναι λειτουργός ή ψυχίατρος που είναι και ψυχοθεραπευτής, αυτό θα στο ξεκαθαρίσει.
Άρα δες αυτό, που ζεις καθημερινά κι αν δεν σ' αρέσει, κάνε ό,τι μπορείς για να το βελτιώσεις.
Μετά κι εδώ μέσα έχουμε δει, μέλη να καταθέτουν, πως μετά από χρόνια κατάφεραν να κόψουν και τα χαπάκια...
Για να το κατάφεραν λοιπόν αυτοί, άρα μπορούν κι άλλοι να βρουν την άκρη και να προχωρήσουν.
γεια σου συνηθεια ελπιζω να παρακολουθεις εστω και ακομη το φορουμ μας(και δικο σου).νομιζω οτι το τραγουδι που σε αφιερωνω θα απαντησει μεσα σου το θεμα που 'εθεσες':http://www.youtube.com/watch?v=KJuQiFTaYMY
οταν θα νοιωσεις οπως ενιοσα εγω...
το προβλημα μου οταν γινει κ δικο σου (τυχαιο? δν νομιζω!)Quote:
Originally Posted by ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817
Οταν θα εχεις μ ενα συννεφο δεσμο, κ ΜΟΝΟ ΣΥΜΜΑΧΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
καλυτερη επιλογη τραγουδιου δν θα μπορουσες να κανεις βρε μητσο.. απολυτως ομως..
1. προς "συνήθεια": νάξερες πόσο θάθελα κι εγώ το παιδί μου να ξυπνάει απλά για το σχολείο του κάθε μέρα... πόσο με πονάει κάθε φορά που του σερβίρω τα χάπια του... με πόση αγωνία περιμένω να δω αν θα ανταποκριθεί, χωρίς καν να ξέρω τι από τα δύο θα είναι το χειρότερο... αν ανταποκριθεί σημαίνει πως οι "ήχοι" που τον βασανίζουν είναι παραισθήσεις και άρα δεν έχει μόνο ένα (ασπεργκερ) αλλά περισσότερα προβλήματα (και ψύχωση π.χ.)... αν δεν ανταποκριθεί σημαίνει ότι θα πρέπει να ζήσει με τους "ήχους" του, τους αυτιστικούς, με τις ωτασπίδες και το άγχος... κι αν είναι και κάποια ψύχωση? θα επανέλθει με τα φάρμακα στην προηγούμενη κατάσταση? ποιά προηγούμενη κατάσταση? τον αυτισμό, ε?... άκου "συνήθεια" κανένας άνθρωπος δεν θυσιάζει μιά καλή ζωή επειδή είναι μόδα... για να πάρει χάπια σημαίνει ότι η ζωή του δεν είναι καλή... όσο για την "κατάθεση στους ψυχιάτρους" ρώτα κι εμένα που τρέχω με τα δικαιολογητικά μήπως πάρω τίποτα πίσω από το ταμείο μου και πως νιώθω κάθε φορά που με κοιτάει "κάπως" ο κάθε υπάλληλος βλέποντας τη διάγνωση στο χαρτί...Quote:
Originally Posted by Συνήθεια
2. προς τους συμμετέχοντες στην συζήτηση: συνεχίστε τον αγώνα σας, όπως κρίνει ο καθένας, είσαστε αγωνιστές και άξιοι θαυμασμού και εκτίμησης... παλεύετε με πολύ δύσκολα πράγματα που μόνο όποιος τα ζεί από κοντά μπορεί να τα νιώσει...