Πού ειναι αυτη η ζωη, που λενε ότι ειναι τόσο ωραια;

Δεν είσαι η μόνη! Είναι τέτοια η περίοδος που υπάρχει μια μιζέρια (αν μου επιτρέπεις την λέξη) σε όλους μας. Και να σου πω την αλήθεια θεωρώ οτι το θέμα σου με εκφράζει πιο πολύ απ'όλα αυτή τη στιγμή. Αλλά να σε ρωτήσω και κατι άλλο: Πώς φαντάζεσαι την ζωή σου τώρα ετσι ώστε να νιώθεις ευτυχισμένη? όμως δεν εννοώ ειδυλλιακά εννοώ πραγματοποιήσημα πράγματα χωρίς όμως να λάβεις υπόψην σου καθόλου τους γονείς σου... Δηλαδή τι θεωρείς θα σε ολοκλήρωνε?
Επίσης βολεψάκηδες πάντα θα υπάρχουν αλλά για ρώτα μία τον εαυτό σου: Θα σου αρκούσε?
Έχω μία φίλη που απο το πρωί μέχρι το βράδυ ασχολείται με τον φίλο της (συνέχεια όμως, δεν έχει άλλο θέμα κουβέντας) και ενώ δεν κάνει τίποτε άλλο σχετικά με επαγγελματικά της (ούτε καν ψάχνει για δουλειά) της βρήκε ένας γνωστός της. Έτσι εύκολα!! Κ εγώ έχω βαρεθεί να στέλνω βιογραφικά. Άν και είναι καλή μου φίλη δεν μπορώ να σου πω ότι για μία στιγμή δεν χαλάστηκα! Αλλά από την άλλη το πιο σπουδαίο εφόδιο στη ζωή μου νομίζω είναι αυτό. Ότι έκανα το έκανα μόνη μου!! Και με κάνει να αισθάνομαι αυτοπεποίθηση!!
Αφού σου αρέσει αυτό που κάνεις άσε την άλλη να βολεύετε όπου θέλει με το ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ή ότι άλλο τη βολεύει!!
Και η ζωή ούτε τέλεια είναι και κυρίως δίκαιη! Αλλά δεν στο χρωστάει κιόλας!!
Αφού είσαι ανήσυχη μην φοβάσαι τίποτα. Και η απογοήτευση προσωρινή θα είναι πιστεύω! Άμα λέω βλακείες διόρθωσε με..

Και ναι τα έχουμε αισθανθεί και ενίοτε πιο έντονα.....

Δεν χρειάζεται να έχεις αποδείξεις για την πίστη , μην ζητάς στεγανά και σιγουριά, άσε να σε διαπεράσουν τα όλα και τη στιγμή που θα χαζεύεις την ζωή σου με την γνώση πως είσαι περαστική , ακόμα και μια μυρωδιά ενός ασήμαντου λουλουδιού, θα σου θυμίσει πόσο σπουδαίο είναι το δώρο της ζωής.Με χαμόγελο πάντα. Καλό δρόμο.

Quote:

---

Originally Posted by marylia

Δεν είσαι η μόνη! Είναι τέτοια η περίοδος που υπάρχει μια μιζέρια (αν μου επιτρέπεις την λέξη) σε όλους μας. Και να σου πω την αλήθεια θεωρώ οτι το θέμα σου με εκφράζει πιο πολύ απ'όλα αυτή τη στιγμή. Αλλά να σε ρωτήσω και κατι άλλο: Πώς φαντάζεσαι την ζωή σου τώρα ετσι ώστε να νιώθεις ευτυχισμένη? όμως δεν εννοώ ειδυλλιακά εννοώ πραγματοποιήσημα πράγματα χωρίς όμως να λάβεις υπόψην σου καθόλου τους γονείς σου... Δηλαδή τι θεωρείς θα σε ολοκλήρωνε?
Επίσης βολεψάκηδες πάντα θα υπάρχουν αλλά για ρώτα μία τον εαυτό σου: Θα σου αρκούσε?
Έχω μία φίλη που απο το πρωί μέχρι το βράδυ ασχολείται με τον φίλο της (συνέχεια όμως, δεν έχει άλλο θέμα κουβέντας) και ενώ δεν κάνει τίποτε άλλο σχετικά με επαγγελματικά της (ούτε καν ψάχνει για δουλειά) της βρήκε ένας γνωστός της. Έτσι εύκολα!! Κ εγώ έχω βαρεθεί να στέλνω βιογραφικά. Άν και είναι καλή μου φίλη δεν μπορώ να σου πω ότι για μία στιγμή δεν χαλάστηκα! Αλλά από την άλλη το πιο σπουδαίο εφόδιο στη ζωή μου νομίζω είναι αυτό. Ότι έκανα το έκανα μόνη μου!! Και με κάνει να αισθάνομαι αυτοπεποίθηση!!
Αφού σου αρέσει αυτό που κάνεις άσε την άλλη να βολεύετε όπου θέλει με το ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ή ότι άλλο τη βολεύει!!
Και η ζωή ούτε τέλεια είναι και κυρίως δίκαιη! Αλλά δεν στο χρωστάει κιόλας!!
Αφού είσαι ανήσυχη μην φοβάσαι τίποτα. Και η απογοήτευση προσωρινή θα είναι πιστεύω! Άμα λέω βλακείες διόρθωσε με..

---

Πολυ ομορφο το ποστ σου, ισως να με εκανε ηδη λιγο καλυτερα...μου λειπει πολυ η ουσια των πραγματων. Μου λειπει και αυτο με κανει φορες φορες πολυ στεναχωρη. Θα σου πω απλα. Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, ημουν ενα ανησυχο παιδι που συνεχως αναζητουσε την τεχνη. Ξεκινησα να παιζω στα πληκτρα του πατερα μου απο 3 ετων. Κι ενω δεν ημουν ανησυχη και εξωτερικα, δηλαδη αυτο που λενε ο σιφουνας του σπιτιου, ηθελα συνεχεια να ειμαι μπλεγμενη στην τεχνη. Απεναντι μας τοτε, εμενε ενας ρωσος πιανιστας. Σε καποια φαση, ηρθε σπιτι μας και ειπε στον πατερα μου " αυτο το παιδι πρεπει να ασχοληθει με τη μουσικη, ακου πως τραγουδαει και ειναι ακομη μωρο". Ολη μερα αυτη η ιστορια. Το καταλαβαινα κι εγω η ιδια οσο μεγαλωνα, οτι η κλιση μου ειναι οι τεχνες. Δεν τις ακολουθησα ομως σε επιπεδο ανωτερο, γιατι " το παιδι επρεπε να παει πανεπιστημιο". Και απο εκει νομιζω ξεκινησε ο κατηφορος. Θα μου πεις....γιατι δεν τα παρατας ολα τοτε; Δεν ειναι τοσο ευκολο πλεον. Ειδικα στην εποχη μας. Και ειδικα στη συγκεκριμενη περιπτωση, που εχουν γινει απιστευτες θυσιες για να σπουδαζω εγω τοσα χρονια, να εχω το σπιτι μου, κτλ κτλ. Καποιοι θα με πουν αχαριστη. Ισως να μην εχουν και αδικο.

Quote:

---

Originally Posted by Συνήθεια

Δεν χρειάζεται να έχεις αποδείξεις για την πίστη , μην ζητάς στεγανά και σιγουριά, άσε να σε διαπεράσουν τα όλα και τη στιγμή που θα χαζεύεις την ζωή σου με την γνώση πως είσαι περαστική , ακόμα και μια μυρωδιά ενός ασήμαντου λουλουδιού, θα σου θυμίσει πόσο σπουδαίο είναι το δώρο της ζωής.Με χαμόγελο πάντα. Καλό δρόμο.

---

Χρειαζομαι κατι για να συνεχισω να πιστευω. Εστω και κατι ελαχιστο..

howtodream, γιατί τόση μελαγχολία; Απ'τα posts σου δεν έχω συνάγει κάποιον
ιδιαίτερο λόγο για να σαι τόσο λυπημένη; Μου θυμίζεις βιρτζίνια γουλφ λίγο

Ισως γιατι απαισιοδοξος ειναι ενας πολυ καλα ενημερωμενος αισιοδοξος.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Ισως γιατι απαισιοδοξος ειναι ενας πολυ καλα ενημερωμενος αισιοδοξος.

---

Δηλαδή οι άλλοι δεν ξέρουν ότι πεθαίνουν παιδάκια στην Αφρική;

Εγώ λέω ότι απαισιόδοξος είναι απλά ένας αισιόδοξος με λιγότερη σεροτονίνη.
Το πως θα την βρει αυτή εξαρτάται απ'τον ίδιο, υπάρχουν πολλοί τρόποι:
αγάπη, φιλία, άσκηση, φάρμακα με αυτή τη σειρά προτίμησης.

Ακόμα και μια καλή ταινία μπορεί να σε κάνει να δεις τα πράγματα πιο αισιόδοξα.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Πολυ ομορφο το ποστ σου, ισως να με εκανε ηδη λιγο καλυτερα...μου λειπει πολυ η ουσια των πραγματων. Μου λειπει και αυτο με κανει φορες φορες πολυ στεναχωρη. Θα σου πω απλα. Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, ημουν ενα ανησυχο παιδι που συνεχως αναζητουσε την τεχνη. Ξεκινησα να παιζω στα πληκτρα του πατερα μου απο 3 ετων. Κι ενω δεν ημουν ανησυχη και εξωτερικα, δηλαδη αυτο που λενε ο σιφουνας του σπιτιου, ηθελα συνεχεια να ειμαι μπλεγμενη στην τεχνη. Απεναντι μας τοτε, εμενε ενας ρωσος πιανιστας. Σε καποια φαση, ηρθε σπιτι μας και ειπε στον πατερα μου " αυτο το παιδι πρεπει να ασχοληθει με τη μουσικη, ακου πως τραγουδαει και ειναι ακομη μωρο". Ολη μερα αυτη η ιστορια. Το καταλαβαινα κι εγω η ιδια οσο μεγαλωνα, οτι η κλιση μου ειναι οι τεχνες. Δεν τις ακολουθησα ομως σε επιπεδο ανωτερο, γιατι " το παιδι επρεπε να παει πανεπιστημιο". Και απο εκει νομιζω ξεκινησε ο κατηφορος. Θα μου πεις....γιατι δεν τα παρατας ολα τοτε; Δεν ειναι τοσο ευκολο πλεον. Ειδικα στην εποχη μας. Και ειδικα στη συγκεκριμενη περιπτωση, που εχουν γινει απιστευτες θυσιες για να σπουδαζω εγω τοσα χρονια, να εχω το σπιτι μου, κτλ κτλ. Καποιοι θα με πουν αχαριστη. Ισως να μην εχουν και αδικο.

---

Ναι αλλά από ότι κατάλαβα παίζεις πλήκτρα καλά (έχεις φτάσει σε ένα επίπεδο)! Η τέχνη δεν είναι μόνο για τον μότσαρντ και τον πικάσο! Είναι και για όλους τους υπόλοιπους! Εσύ όταν παίζεις περνάς καλά? Ξεχνιέσαι? Εκφράζεσαι? Τώρα άμα θες μόνο να παίζεις σε κονσέρτο στο μέγαρο ναι οκ έχεις δίκιο, δυσκολάκι!
Και ίσα ίσα αφού ασχολήθηκες με τον κόσμο των βιβλίων αυτό απο μόνο του λέει πολλά για σένα. Δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι κάνεις (με τι ασχολείσαι εννοώ) αλλά μου ακούγεται φουλ ικανοποιητικό. Γιατι για σκέψου μία, πόσοι μπορούν να το κάνουν? Και ακόμα περισσότερο πόσοι μπορούν να το κάνουν χωρίς να έχουν πιάσει γκόμενο τον καθηγητή του πανεπιστημίου, τον επιβλέποντα κτλ κτλ?
Και ακόμα και αν γεμίζεις άσχημες σκέψεις άμα κάνεις αυτά που σου λέει η/ο masterridley και το πάρεις και μία απόφαση εεεε θα φτιάξουν όλα και στο υπογράφω και άμα θές!!!!
Αλλά για να σε βοηθήσω και πρακτικά: Τι είναι αυτό που θες πολύ να κάνεις ή να ζήσεις και δεν το έχεις κάνει ακόμη?
Και τέλος ένα τραγουδάκι που εμένα με ανεβάζει τρελά!!!!!!!!!!!

https://www.youtube.com/watch?v=n3Pep4IcG4U

ΥΣ. Πρόσεξε το σημείο που λέει για το πιάνο!!!!!!!!:)

Σε ευχαριστω marylia, και μου αρεσει αυτο το κομματι :-)

Πλεον ουτε τα διαβασματα μου δε μπορω να σκεφτω, ουτε τιποτα. Σεντονι εχει πεσει...