Παλεύω με τις κρίσεις πανικού 9 χρόνια.Δεν αντέχω άλλο...

Dinos με ανησύχησε αυτή η έρευνα που διάβασες αλλά ας κοιτάξουμε το τώρα και βλέπουμε για μετά.Εμένα κρίσεις πανικού με έχουν πιάσει ελάχιστες φορές σπίτι γιατί εκεί νιώθω ασφαλής.Την πιο μεγάλη την είχα πάθει μία φορά βλέποντας στην τηλεόραση αγώνα του Παναθηναικού.Παλιά με πιάναν έξω κρίσεις σχεδόν κάθε μέρα.Τα μέρη που με πιάνανε κρίσεις ήταν μέρη με πολύ κόσμο,κλειστά μέρη,μέρη όπου υπήρχε ύψος και μέρη με δυνατή μουσική ή θόρυβο.Επίσης με ενοχλούσε πολύ η ζέστη.Τώρα με πιάνουν κρίσεις πανικού περίπου μία φορά το μήνα αλλά σου θυμίζω εμένα το κύριο πρόβλημά μου είναι πλέον οι ημικρανίες που έχω κάθε μέρα.

Θα σου δώσω δύο συμβουλές που αν θες τις ακολουθείς.Πρώτον προσπάθησε να βρεις έναν καλό γιατρό να σε βοηθήσει στο πρόβλημά σου αν και ξέρω ότι είναι δύσκολο να βρεις και σε παραδέχομαι που έχεις το θάρρος να λες ότι δεν σε έχουν βοηθήσει και είσαι απογοητευμένος από αυτούς,δεν έχουν όλοι το ίδιο θάρρος να το κάνουν αυτό.Καλό είναι να έχεις τη βοήθεια ενός ειδικού και να μην προσπαθείς από μόνος σου όπως κάνεις τώρα.Ο ένας λόγος που φεύγω στο εξωτερικό είναι αυτός,ελπίζοντας εκεί να βρω κάποιον σωστό επαγγελματία γιατρό που θα μπορέσει να με βοηθήσει γιατί οι γιατροί εδώ πέρα είναι για τα μπάζα.Ο πρώτος και βασικός λόγος είναι να αλλάξω περιβάλλον ελπίζοντας εκεί να βρω κάτι καλύτερο από αυτό εδώ το σάπιο.

Η δεύτερη συμβουλή μου αφορά τις βόλτες.Σου προτείνω όταν νιώσεις καλύτερα να αρχίσεις να βγαίνεις σιγά-σιγά δίχως να πιέζεσαι όπως τώρα και κάθε φορά να κάθεσαι ολοένα και περισσότερο.Διαφωνώ με την αντίστοιχη συμβουλή των άλλων δύο μελών πάνω στο θέμα αυτό γιατί αν είναι να βγαίνεις μία βόλτα και μετά να γίνεσαι ζόμπι για μία βδομάδα τότε αυτό σε φθείρει περισσότερο αντί να σε βοηθάει.Υπάρχει και μία άλλη επιλογή βέβαια,εάν έχεις την πολυτέλεια(που εγώ δεν είχα)να έχεις κάποιο φίλο που να ξέρει το πρόβλημά σου και να νιώθεις ασφαλής μαζί του τότε μπορείς να βγαίνεις μαζί του και αν δεν αισθανθείς καλά να σε βοηθήσει αυτός να γυρίσεις σπίτι.

Από τις κρίσεις πανικού και την κατάθλιψη καθ\' αυτού δεν κινδυνεύει να πεθάνει κανείς αλλά ο κίνδυνος που υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η αυτοκτονία στην οποία πολλοί καταφεύγουν γιατί δεν μπορούν να ζήσουν άλλο αυτή τη δραματική κατάσταση.Και μην ξεχνάς επίσης Ελένη(Black Rose) ότι δεν έχουν όλοι τη δύναμη,το κουράγιο,το θάρρος και τα ψυχικά αποθέματα να αντέξουν αυτό το βασανιστήριο 9 ή 10 χρόνια.Δεν αρκεί λοιπόν η προσπάθειά του και η συμπαράσταση μερικών αγνώστων,πρέπει να βρει τον κατάλληλο τρόπο να αποθεραπευτεί και σε αυτό καθοριστικό ρόλο θα παίξει η εύρεση ενός καλού γιατρού.Το θέμα είναι να φύγει εξ ολοκλήρου η ασθένεια και όχι να αντιμετωπίζεται με ημίμετρα και να βασανίζεται καθημερινά για χρόνια ο ασθενής.

Για τα Seroxat Danay είχα μιλήσει εγώ πρώτος αν δεις και το τελευταίο μου μήνυμα.Για τα Ladose όμως συμφωνώ μαζί σου,μην ξεχνάς Panick ότι επειδή κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός αντιδρά διαφορετικά σε κάθε φάρμακο και σε αυτό παίζει ρόλο και η διαφορά φύλου λόγω της διαφοράς της ανατομίας.Τα έχω πάρει τα Ladose και σε μένα είχαν παρενέργειες...

Σε επόμενο μήνυμά μου θα σας μιλήσω αναλυτικά για το ρόλο της μητέρας μου και πόσο αρνητικά με έχει επηρεάσει...

Alex30 κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός και αντιδρά διαφορετικά σε κάθε φάρμακο που παίρνει.Σε μία περίπτωση που ξέρω τα Seroxat είχαν προκαλέσει διαταραχές στη λίμπιντο ενώ τα Ladose τα έπαιρνα για μεγάλο διάστημα και εμένα δεν μου είχαν προκαλέσει ανορεξία αλλά πολλές άλλες παρενέργειες.

Σε αυτό το μήνυμα θα γράψω για το ρόλο της μητέρας μου στη ζωή μου και κυρίως στην αρρώστειά μου.Όπως έχουμε ξαναπεί οι περισσότεροι ασθενείς που πλήττονται από τέτοιου είδους ασθένειες προέρχονται από προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον.Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό αφού αν είναι δυσάρεστο και βαρύ το περιβάλλον όπου ζεις και περνάς τις περισσότερες ώρες σου το μόνο επόμενο είναι να αρρωστήσεις.Θα σας αναλύσω λοιπόν την κατάσταση και τη συμπεριφορά της μητέρας μου να μου πείτε κι εσείς τη γνώμη σας.

Παλιά είχα πολύ καλές σχέσεις και με τους δύο γονείς μου.Μετά όμως αυτοί άλλαξαν,γίνανε άλλοι άνθρωποι,πρώτα ο πατέρας μου και μετά η μητέρα μου.Η μητέρα μου άλλαξε συμπεριφορά απ όταν ήμουν 17 και πήγαινα ακόμα σχολείο.Έγινε αφόρητη,ακραία,τελείως ενοχλητική,πολύ αδιάκριτη,ήθελε να επεμβαίνει στην προσωπική μου ζωή και το χειρότερο απ\' όλα δεν μπορούσαμε καν να επικοινωνήσουμε γιατί ήταν μονίμως στον κόσμο της.Έτσι η συμβίωση μαζί της έγινε αδύνατη αλλά δυστυχώς μόλις πέρσι κατάφερα να μετακομίσω σε άλλο σπίτι.Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν σε συνεχή σύγκρουση μαζί της,τσακωνόμασταν κάθε μέρα και δεν με άφησε ποτέ να ηρεμήσω ψυχικά για να ξεπεράσω αυτό που έχω κι ας είχε περάσει η ίδια ακριβώς την ίδια αρρώστεια για τεσσεράμισυ χρόνια παλιότερα.Αρκούταν στις προσευχές πιστεύοντας ότι έτσι θα περάσει και το \'χε ρίξει στη μοιρολατρεία και τη θρησκοληψία.Πιστεύει μάλιστα ότι αυτό που έχω είναι μια δοκιμασία σταλμένη από το Θεό για να δοκιμάσει την πίστη μου(!!!)προσπαθώντας έτσι να αποποιηθεί τις ευθύνες της που ποτέ δεν παραδέχτηκε.Δεν έδειξε ποτέ πραγματική κατανόηση γι αυτό που περνάω παρ\' ότι με έβλεπε να υποφέρω και είχε περάσει η ίδια από αυτό το μονοπάτι.Αντίθετα και πέρα από τη συνεχή γκρίνια της μου μετέδιδε όλη την αρνητική ενέργεια που έβγαζε λόγω του χαρακτήρα της αφού σαν άνθρωπος είναι κατήφης,μελαγχολική,μεμψίμ οιρη,αγχώδης,δειλή και απαισιόδοξη.Όλα τα στοιχεία που έχω σαν συμπτώματα της αρρώστειάς μου τα έχει αυτή σαν στοιχεία του χαρακτήρα της και πολλά από αυτά μου τα μεταδίδει από μικρό παιδί.

Αυτή την άποψη για τη μητέρα μου φυσικά δεν την έχω μόνο εγώ.Όταν είχε έρθει η κοπέλα μου να συζήσουμε σπίτι μου παλιά όπου ήταν κι αυτή την είχα προειδοποιήσει για όλα αυτά.Στην αρχή δεν με πίστεψε γιατί της φάνηκαν όλα αυτά υπερβολικά(όπως και σε κάποιους από σας ίσως)αλλά αφού πέρασε ένας μήνας δεν ήθελε ούτε καν να την βλέπει-γιατί μερικές φορές πρέπει να ζήσεις κάποιον για να καταλάβεις τι πραγματικά είναι άσχετα με αυτό που δείχνει προς τα έξω.Μου είπε λοιπόν προς έκπληξή μου ότι κρυφά από εμένα η μητέρα μου την έπαιρνε τηλέφωνο και προσπαθούσε να τη χρησιμοποιήσει για να με ελέγξει ακόμα και στις 6.30 το πρωί(!),ότι είχε ψάξει μία φορά που νόμιζε ότι κοιμόταν την τσάντα της(τέτοιες αδιακρισίες τις έκανε συνέχεια και μένα) και γενικώς της έλεγε πράγματα που την έριχναν ψυχολογικά.Όσοι την ξέρουν πραγματικά αυτή την άποψη έχουν.Εκτός όμως από την κοπέλα μου προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί και κάποιους γιατρούς μου και μάλιστα κάποιους είχε καταφέρει να τους πάρει με το μέρος της.Κάποιοι άλλοι φυσικά δεν έκαναν κάτι τέτοιο παρά τις προσπάθειές της και παραδέχτηκαν ότι η κατάστασή της είναι νοσηρή και της το είπαν.

Την επιπολαιότητά της φυσικά δεν την έχει δείξει μόνο στο ρόλο της σαν μητέρα αλλά και στην προσωπική της ζωή.Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα που με αφορά άλλωστε.Τον πατέρα μου τον γνώρισε από προξενιό και όταν πρωτοέγινε το \"κονέ\" αυτός ήταν στο εξωτερικό.Τα λέγανε μέσω γραμμάτων και τηλεφώνου για τρεις βδομάδες περίπου και μόλις ήρθε ο πατέρας μου στην Ελλάδα μέσα σε μία βδομάδα παντρεύτηκαν!!!!Μέσα σε μία βδομάδα δεν προλαβαίνεις να γνωρίσεις έναν άνθρωπο ούτε να κάνεις σοβαρή σχέση μαζί του πόσο μάλλον να τον παντρευτείς.Πιάστηκε τόσο κορόιδο που της έκρυψαν χρόνια από την ηλικία του και της είχαν πει ότι είναι 10 χρόνια μεγαλύτερός της ενώ στην πραγματικότητα είναι 18 χρόνια μεγαλύτερός της και συχνά τον περνάγαν για πατέρα της!Εννοείται από αυτή την απόφαση κατέστρεψαν τη ζωή τους(έχουν χωρίσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια)αλλά αυτός που την πληρώνει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το παιδί και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία από το να πληρώνεις τα λάθη άλλων.

Προσπάθησα με κάθε τρόπο να την κάνω να αλλάξει στάση και συμπεριφορά,έβαλα ακόμα κι άλλους να της μιλήσουν(γιατρούς,ιερείς,τ� �ν κοπέλα μου)όμως εξαιτίας της στενοκεφαλιάς της δεν άκουσε ποτέ.Έτσι παρέμεινε αυτή η κατάσταση για όλα αυτά τα χρόνια με αποτέλεσμα να παραμείνω κι εγώ άρρωστος.Όσο για τον πατέρα μου-για να μην τον αδικώ κι αυτόν-έχω να ακούσω τη φωνή του από το 1999,δεν έχει καν τηλεφωνήσει να δει τι κάνω κι ας ξέρει ότι είμαι άρρωστος.Δυστυχώς τέτοιους γονείς-διαμάντια έχω και το γεγονός ότι είναι γονείς δεν τους βάζει στο απυρόβλητο.


Περιμένω τις γνώμες σας και τις εμπειρίες άλλων ατόμων αν έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο.

Alex30 εξέφρασες την συνηθισμένη άποψη που περίμενα εδώ να ακούσω από τους περισσότερους ότι οι γονείς μπαίνουν στο απυρόβλητο,δεν έχουν κακές προθέσεις και τους δίνεις ελεφρυντικά.Τι να το κάνω εγώ που δεν είχαν κακές προθέσεις όταν αυτό που έκαναν είναι κάτι χειρότερο από αυτό που θα έκανε και ο εχθρός σου μέχρι και το να σε αρρωστήσουν?Ο καθένας κρίνεται εκ του αποτελέσματος και από τις πράξεις του.Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μία ερωτική ή φιλική σχέση αλλά με μία σχέση γονιού-παιδιού που είναι ιερή και για το λόγο αυτό ο γονιός οφείλει να είναι πιο υπεύθυνος απέναντι στο παιδί του.Κανονικά ο ρόλος του γονιού είναι να μαθαίνει στο παιδί του,να το προστατεύει,να του συμπαραστέκεται και να τον ενθαρρύνει στις δύσκολες στιγμές.Όταν όμως όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό αλλά το αντίθετο και φτάνει η κατάσταση στο σημείο ο γονιός να αρρωσταίνει το παιδί τότε δεν μπορείς να μην αντιδράσεις και μάλιστα με έντονο τρόπο.Εσύ έρχεσαι να προστατέψεις το γονιό λέγοντας ότι τον κρίνω εκ του ασφαλούς.Αυτό έχεις να πεις?Στο έχω ξαναπεί και σε άλλο τόπικ,δεν έχεις μαχητικό πνεύμα.Δέχεσαι τα πράγματα όπως είναι μόνο που με αυτό τον τρόπο δεν μπορούν να ρθουν οι αλλαγές.Είπες μάλιστα ότι αν είχες εσύ παιδί θα ήθελες αν κάνεις κάποιο λάθος να έρθει να στο πει αυτό με καλό-πάντα-τρόπο και μετά να διορθωθείς.Δεν σε νοιάζει πρώτα να μην το κάνεις το λάθος,αλλά ο τρόπος που θα έρθει να στο πει μη τυχόν και είναι εκδικητικός!Αν σκέφτεσαι με αυτό τον τρόπο από τώρα λυπάμαι αλλά δεν έχεις καμία διαφορά από τους γονείς μας και μία μέρα θα γίνεις σαν αυτούς.Εγώ αν μια μέρα με το καλό γίνω πατέρας θα κοιτάξω πρώτα να μην κάνω λάθη όσο γίνεται σαν γονιός και να μην βλάψω τα παιδιά μου και αν κάνω κάποιο λάθος δίχως να το καταλάβω και έρθει και μου το πει το παιδί μου σε αυστηρό ύφος θα το αποδεχτώ και θα έχει κάθε δίκιο να μου μιλήσει και με άσχημο τρόπο.Εγώ θα είμαι αυτός που θα πρέπει να δείξω υπευθυνότητα και ωριμότητα,όχι το παιδί μου.Οι καλοί τρόποι με μάραναν και η καθωσπρεποσύνη.Είναι γνωστό ότο η τωρινή γενιά γονέων είναι τελείως αποτυχημένη.Το θέμα είναι να σπάσουμε εμείς αυτή την αλυσίδα και να μην γίνουμε σαν αυτούς.Αν όμως σκεφτόμαστε με το δικό σου τρόπο,όχι μόνο δεν θα σπάσει αυτή η αλυσίδα,αλλά θα προστεθεί ένας ακόμη κρίκος...

Ξέρω ένα άτομο το οποίο είναι σε ηλικία για να κάνει παιδιά-πολύ μεγαλύτερη από τη δική μας-κι όμως έχει αποφασίσει να μην κάνει παδιά γιατί θεωρεί ότι δεν είναι αρκετά ώριμο και υπεύθυνο άτομο για να αναλάβει αυτό το ρόλο.Αν και θεωρώ ότι αδικεί κατάφορα τον ευατό του,αυτό δείχνει υπεύθυνη στάση και πόσο θα νοιαζόταν αν όντως έκανε παιδιά...Δυστυχώς τέτοια άτομα σπανίζουν και καταντάνε να γίνονται γονείς τα πιο ανεγκέφαλα και αψυχολόγητα άτομα όπως οι γονείς μου...

Όσον αφορά τώρα αυτό που είπες για τη μητέρα μου και την προσπάθεια προσέγγισης,σε πληροφορώ ότι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να της μιλήσω με καλό τρόπο για ό,τι συμβαίνει.Το αποτέλεσμα?Μηδέν από μηδέν μηδέν.Και οι άλλοι μέθοδοι όμως που δοκίμασα,οι πιο αυστηροί,πάλι δεν είχαν αποτέλεσμα γιατί απευθύνονταν σε ένα άτομο ξεροκέφαλο και ανώριμο.

Αυτό που έχω να πω κλείνοντας είναι ότι η σχέση γονιού-παιδιού σήμερα πρέπει να επαναξεταστεί γιατί ο θεσμός της οικογένειας περνάει μεγάλη κρίση και τα μόνα θύματα δεν είναι άλλα από τα παιδιά(μία έρευνα αν κάνει κανείς μέσα σε αυτό το φόρουμ θα παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι προέρχονται από προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον) και η χαλαρή και ήπια αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων δεν λύνει το πρόβλημα ούτε οδηγεί πουθενά.

Γεια σου Αlen,
ελπίζω να είσαι καλά. Αισθάνομαι,ότι έχεις πολύ θυμό μέσα σου,λογικό είναι με όσα έχεις περάσει. Είναι και αυτός ένα συναίσθημα,που πρέπει να εκφραστεί. Δεν πρέπει όμως να μας θολώνει το μυαλό.
Η οικογένεια είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στη διαμόρφωση ενός ανθρώπου. Πρέπει λοιπόν οι άνθρωποι να σκέφτονται πολύ σοβαρά,όταν αποφασίσουν να δημιουργήσουν δική τους. Η απόκτηση παιδιών είναι τεράστια ευθύνη,που δε σταματάει ποτέ και όσοι εχουν την επιθυμία αυτή,καλό είναι να σταθμίζουν όλους τους παράγοντες και να μην ενεργούν απερίσκεπτα.
Συνήθως τα παιδιά,ανεξάρτητα από την ηλικία τους,θέλουν οι γονείς τους να είναι οι τέλειοι,οι αλάνθαστοι,να βρίσκονται πάντα για αυτά,ανεξάρτητα,αν μπορούν ή όχι. Μέχρι ένα σημείο είναι λογικό και πρεπει να καλύπτονται οι ανάγκες των παιδιών,αλλά πολλες φορές ξεχνούν,ότι είναι άνθρωποι με αδυναμίες και έχουν τα δικά τους προβλήματα.
Εγώ,που τα λέω αυτά,έχω ζήσει άσχημες κατάστάσεις σε αυτό το θέμα,αλλά προσπαθώ να να κατάλαβαίνω και τη θέση των άλλων. Είναι μεγάλο προτέρημα αυτό,δε σημαίνει,ότι δικαιολογείς τις πράξεις τους,αν καταλάβεις,γιατι ενήργησαν με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Μαθαίνεις έτσι πολλά πράγματα για σένα αλλα και για τους άλλους και μπορείς να τους αντιμετωπίζεις και καλυτερα.
Οι γονείς σου έκαναν οικογένεια χωρίς να το θέλουν,ειδικά η μητέρα σου,έτσι όπως ήταν και η θέση της γυναίκας,δε θα έχει ζήσει τίποτε στη ζωη της και ίσως και αυτός να είναι ένας από τους λόγους,που αρρώστησε. Δεν είμαι γιατρος,με την εκπαιδευση έχω σχέση,αλλά το περιβάλλον επηρεάζει αρκετά. Ετσι με όλα αυτά τα δεδομένα μεγάλωσαν εσένα. Θα ήταν δύσκολο και για αυτούς και για σένα. Σίγουρα δεν ευθύνεσαι εσύ για όσα βρήκες και βίωσες,αλλά σκέψου,ότι και εκείνοι δεν ήταν ευτυχισμένοι. Φαντάζομαι η μητέρα σου δε ξέρει,πως να σου δείξει την αγάπη της και το κάνει με λάθος τρόπο. Ίσως πάλι και λογω του χωρισμού της να θέλει να της δίνεις σημασία και γι\' αυτό να μπλέκεται στη ζωή σου. Πολλές φορές στο όνομα της αγάπης γίνονται πολλά εγκληματα,θα μου πεις. Αλλά τωρα δεν είσαι ανήλικος,Έχεις φύγει από το σπίτι και παρά τα προβλήματα,που θα αντιμετωπίζεις,μπορείς σιγά σιγά να φτιάξεις τη ζωή σου,οπως θες και να μην αφήνεις κανέναν να την παραβιάζει.
Δε θα σου πω,προσπάθησε να αποκτήσεις καλές σχέσεις μαζί της,κανείς δε μπορεί να στο πει αυτό,απλά ότι και αν είναι οι γονεις μας,ειναι ένα κομματι μας,που μας ποναει,αν το ξεριζώσουμε,ενω αν το καταλάβουμε μπορεί να βρούμε γαλήνη και να προχωρήσουμε στη ζωή μας..
Σου εύχομαι,ότι και αν κάνεις,να βρεις τη γαλήνη!

Εγώ πιστεύω ότι καταρχήν θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι στο ότι οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους και θέλουν το καλύτερο γι\' αυτά. Και τα παιδιά με τη σειρά τους αγαπούν τους γονείς τους και νοιάζονται γι΄αυτούς. Αυτό είναι ο κανόνας και δεν θα αναφερθώ στις εξαιρέσεις. Η όποια κριτική γίνεται στους γονείς, σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τα συναισθήματα αγάπης, εκατέρωθεν.
Ωστόσο, εδώ έχει μεγάλη σημασία το αν και πως εκδηλώνεις την αγάπη σου στα παιδιά, εάν μπαίνει ο παράγοντας έλεγχος (προς δικό σου όφελος) στη μέση, αν μεταδίδεις στο παιδί την έννοια του σεβασμού και ιδίως της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε μάθει να σεβόμαστε αλλήλους και αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς και της αγωγής που πήραμε από την οικογένειά μας. Έχουμε μια τάση να μπλεκόμαστε ο ένας στα πόδια του άλλου, να τον καταπιέζουμε για να εξασφαλίσουμε είτε το \"καθαρό μας κούτελο\", είτε την ίδια την επιβίωσή μας (αυτό αφορά τις παλαιότερες γενιές κυρίως, ενώ σήμερα κυριαρχεί η αφιέρωση ελάχιστου χρόνου στο παιδί που εκλαμβάνεται ως αδιαφορία και εγκατάλειψη). Είμαστε τόσο εγωκεντρικοί και ατομιστές, ώστε κατά την κρίσιμη φάση της κοινωνικοποίησης, μεταδίδουμε αυτές μας τις \"αρετές\" και στα παιδιά. Και όλα αυτά τα ωραία συνθέτουν την εικόνα του νεοέλληνα σήμερα συνοδευόμενη από την παρακμή κάθε αξιακού συστήματος, τη χρηματολαγνεία και την επιδειξιομανία. Είναι να απορεί κανείς αν πράγματι έχουμε την παραμικρή σχέση με τους αρχαίους Έλληνες, όπου η ομορφιά και η αρμονία χαρακτήριζαν τις επιδόσεις του κάθε επαγγελματία. Αναρωτήθηκε κανείς γιατί αυτή η χώρα δεν έχει πια διανοούμενους, έστω και μέτριους;
Όλα αυτά τα λέω, γιατί υποστηρίζω ότι τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά κάθε λαού, είναι αποτέλεσμα της παιδείας και της αγωγής που ακολουθείται μέσα στην οικογένεια. Θα συμφωνήσω με τον Alen, στο γεγονός ότι ορισμένα παιδιά βιώνουν μακροχρόνια καταπίεση, ασφυκτικό έλεγχο σε κάθε τους βήμα και επιλογή και συνεχή απόρριψη των επιλογών τους. Αυτό τι σημαίνει αλήθεια; Στοργική συμπεριφορά προς το παιδί, σεβασμό και αποδοχή της επιλογής ή της ελεύθερης βούλησης; Τίποτα από όλα αυτά.
Απλά αυτή η γενιά των γονιών μας που αναφέρει ο Alen, μετέδωσε την καταπίεση που η ίδια βίωσε, θεωρώντας περήφανα ότι της ανήκει το \"ανατολικό\" προνόμιο να ελέγχει κτητικά και δια παντός τα παιδιά της. Εμείς από την πλευρά μας μεγαλώσαμε και ζούμε σε έναν κόσμο όπου όλα πια επιτρέπονται και αναπόφευκτα λοιπόν δημιουργήθηκε μια σύγκρουση κοσμοθεωριών, η οποία μεταφράζεται στο νέο άνθρωπο ως εσωτερική σύγκρουση μεταξύ του πρέπει και του θέλω.
Αυτό για το οποίο μπορώ νας σας διαβεβαιώσω, είναι ότι από την ψυχαναλυτική θεραπεία που ακολουθώ, διαπίστωσα μόνη μου ότι όλες οι φοβίες, τα άγχη και οι ανασφάλειες που έχω, σχετίζονται με τους γονείς μου. Για παράδειγμα, η έλλειψη αυτοπεποίθησης οφείλεται εν πολλοίς στον πατέρα μου, που μου έλεγε πάντοτε \"μην κυνηγάς μεγάλα πράγματα εσύ γιατί θα τα σκατώσεις\". Προεξοφλούσε πάντα την αποτυχία των ονείρων μου, ίσως επειδή στόχευε και αυτός σε μεγάλα πράγματα, τα οποία δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει. Δεν προδικάζεις όμως την αποτυχία του παιδιού σου. Παρά το γεγονός ότι προσπαθώ να υπερβώ τον εαυτό μου, ακούω πάντα μια φωνή μέσα μου να λέει ότι μπορεί να τα κάνω σαλάτα, ενώ το άγχος μου κορυφώνεται. Αυτή η συμπεριφορά μου είναι αποτέλεσμα \"μάθησης\" και με αυτόν τον τρόπο εξηγούνται όλες οι φοβίες.

Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι ποτέ δεν συνειδητοποίησα την πηγή της κάθε ανασφάλειας, τα θεωρούσα όλα έμφυτα χαρακτηριστικά μου, μέχρι που μου δόθηκε η ευκαιρία μέσω της θεραπείας να καταλάβω ότι ένα μεγάλο μέρος της συμπεριφοράς μας είναι αποτέλεσμα επίκτητων χαρακτηριστικών που διαμορφώθηκαν στο πλαίσιο της συμβίωσης των μελών της οικογένειας.
Alen να θυμάσαι ότι επειδή η μητέρα σου σε αμφισβητεί, δεν σημαίνει ότι το κάνουν και όλοι οι άλλοι γύρω σου. Έχεις κάθε δίκιο με το μέρος σου, η σκληρή συμπεριφορά επιφέρει και σκληρή αντίδραση και κριτική, ενίοτε δε και παθητικότητα.

Το προηγούμενο Σάββατο(10/12) πέρασα τη μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής μου.Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες είχα αρχίσει να παίρνω ασπιρίνες για να αντιμετωπίσω τις ημικρανίες που έχω.Είχα να πάρω ασπιρίνη πάνω από ένα χρόνο αφού η πρώην φαρμακοποιός μου(και μόνο αυτή κανένας από τους γιατρούς μου)με είχε προειδοποιήσει για τους κινδύνους που κρύβει η λήψη τους.Επειδή σε λίγες βδομάδες θα έφευγα στο εξωτερικό όπως ξέρετε είπα να πάρω λίγες ασπιρίνες μέχρι να φύγω για να αντιμετωπίσω το πρόβλημα των ημικρανιών όσο είμαι ακόμα εδώ.Είπα για τόσο λίγο διάστημα δεν θα έχω πρόβλημα αλλά τελικά την πάτησα.Ξύπνησα το Σάββατο το πρωί και ενώ δεν είχα ημικρανία ένιωσα την ανάγκη να κάνω εμετό.Έκανα εμετό και προς έκπληξή μου αυτό που έβγαλα ήταν γεμάτο αίμα!Πάγωσα στο θέαμα και φώναξα τη μητέρα μου και πήγαμε κατευθείαν στον Ευαγγελισμό.Εκεί μου είπαν ότο έπαθα γαστροραγία και ότι κινδύνευε η ζωή μου γι αυτό έπρεπε να μείνω στο νοσοκομείο.Έκανα άλλη μία φορά εμετό με το ίδιο περιεχόμενο και με πήγαν σε θάλαμο όπου έμεινα μία βδομάδα.Οι συνθήκες ήταν τρισάθλιες,τα ράντζα ήταν μέσα στους θαλάμους(το είδα και αυτό με τα μάτια μου),ενώ ο θάλαμος χωρούσε 6 άτομα στην αρχή ήμασταν 8 ασθενείς με τα ράντζα και τις περισσότερες μέρες 7 ασθενείς,οι γιατροί και οι νοσοκόμες αδιάφοροι και βιαστικοί,ευτυχώς ο γιατρός που με ανέλαβε ήταν πολύ καλός,μέσα στο θάλαμο ήταν κυρίως γέροι και γριές που φοβόντουσαν μήπως κρυώσουν και ήθελαν να έχουν συνεχώς το παράθυρο κλειστό με αποτέλεσμα να δημιουργείται μία αποπνικτική ατμόσφαιρα λόγω της έλειψης καθαρού αέρα και της μυρωδιάς και οι επισκέπτες των ασθενών δεν καταλάβαιναν ότι βρίσκονταν σε νοσοκομείο αλλά σε κανένα γήπεδο ή μέγαρο και μιλούσαν δυνατά με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ.Όσο για την κατάσταση που ήμουν όλες αυτές τις μέρες,σχεδόν συνέχεια ήμουν σε ακινησία(μόνο μία φορά πήγα μέχρι την τουαλέτα και λίγο προς το τέλος με άφηναν να καθίσω μόνο στη διπλανή καρέκλα),τις πρώτες μέρες δεν με άφηναν να πιω ούτε καν νερό που ήταν το μεγαλύτερο μαρτύριο ενώ τις τελευταίες μόνο μέρες με άφησαν να φάω λίγο φαγητό,κρέμα,πουρέ και φρυγανιές.Την πρώτη μέρα μου κάναν και μία μεσαιωνικού τύπου εξέταση,γαστροσκόπηση,που δεν δέχτηκα να μου την ξανακάνουν.Μέσα σε όλο αυτό το μαρτύριο είχα και τη μητέρα μου που όλο τον καιρό τα σκατώνει και ειδικά σε τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις τα χάνει τελείως και έκανε συνέχεια βλακείες σπάζοντάς μου τα νεύρα εκεί μέσα,μέχρι και μία αποκλειστική που ήταν δίπλα μου και κάποιες άλλες νοσοκόμες εκνεύρισε και της είπαν μερικά πράγματα χωρίς βέβαια να καταλάβει αυτή τίποτα.Δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες,ό,τι αποφάσεις έπρεπε να παρθούν εγώ τις έπαιρνα και της έλεγα τι να κάνει και έκανε και έλεγε συνέχεια βλακείες παρότι ήμουν σε τόσο δύσκολη φάση εκεί μέσα με αποτέλεσμα να με συγχίζει όσο ήμουν εκεί.Χθες μάλιστα εδώ στο σπίτι ξεπέρασε τον ευατό της και μου είπε ότι την γαστροραγία την έστειλε ο...θεός για να κατανοήσω καλύτερα το θάνατο και να ξανασκεφτώ τις σκέψεις αυτοκτονίας που έκανα το τελευταίο διάστημα.Εννείται ότι αντέδρασα ανάλογα απέναντί της γιατί η θρησκοληψία της έχει ξεπεράσει κάθε όριο υπερβολής.

Από την τελευταία Παρασκευή βγήκα και νιώθω καλύτερα αλλά αυτό το μαρτύριο με γονάτισε,πρώτη φορά στη ζωή μου έφτασα στο φυσικό θάνατο και ταλαιπωρήθηκα τόσο πολύ,πλέον από δω και μπρος ισχύει το ή τας ή επί τας.Θέλω να ευχαριστήσω και από εδώ μέσα τα δύο άτομα μέσα από αυτό το φόρουμ που μου συμπαραστάθηκαν όσο ήμουν εκεί μέσα,την Black Rose και τη Φωτεινή,με βοήθησαν πολύ όσο ήμουν εκεί μέσα και χρειαζόμουν τη στήριξή τους.Αυτό που θέλω να πω σε όλους είναι το εξής.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΑΣΠΙΡΙΝΕΣ!

Απορώ γιατί κανένας γιατρός δεν μου είπε τίποτα για τους κινδύνους που μπορεί να προκαλέσουν παρά μόνο η παλιά μου φαρμακοποιός.Αλλά από τέτοιους γιατρούς τι περιμένεις...

Στέλλα τους γονείς μου δεν τους ανάγκασε κανένας να παντρευτούνε.Ήταν δική τους απόφαση όπως δική τους απόφαση ήταν να κάνουν και παιδί.Δυστυχώς όμως δεν κάθισαν ποτέ να σκεφτούν αν είναι ικανοί για να αντεπεξέλθουν σε αυτό το ρόλο γιατί είναι οι πλέον ακατάλληλοι,ανίκανοι και ανώριμοι για κάτι τέτοιο.Η αγάπη δεν εκφράζεται με λόγια ούτε μένει μόνο στα συναισθήματα αλλά εκφράζεται με πράξεις.Όταν οι πράξεις κάποιου που σε \"αγαπάει\" είναι εγκληματικές τέτοιες που μόνο ένας εχθρός σου θα σε έβλαπτε κατ\' αυτό τον τρόπο αυτό τότε δεν λέγεται αγάπη.Η αγάπη δείχνεται έμπρακτα και δε μένει στα λόγια και κυρίως δε φτάνεις στο σημείο να αρρωστήσεις τον άλλο εφ\' όσον τον αγαπάς.Θα προτιμούσα να είχα κάποιους που να μην με αγαπάνε στα λόγια αλλά να μπορούν να μου προσφέρουν έστω κάποια πράγματα και κυρίως να μην με βλάπτουν κατ\' αυτό τον τρόπο.Και δεν χρειάζεται να φτάσουμε στο σημείο να γίνουμε και εμείς γονείς για να μπορέσουμε να τους κρίνουμε,είναι λάθος τρόπος σκέψης και τα γεγονότα και τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους.

Paramythi ο ελληνικός λαός είχε πάντα την καφρίλα μέσα του.Το ότι αναπτύχθηκε κάποια στιγμή στην αρχαιότητα έγινε με την επιρροή ξένων παραγόντων αλλά δεν είναι σκόπιμο να στο αναλύσω και να στο εξηγήσω αυτό εδώ πέρα.Αυτή η χώρα από αρχαίων χρόνων είχε την παράδοση να τρώει τα δικά της παιδιά,πράγμα που δεν το κάνει κανένας άλλος λαός.Εσύ έχεις ζήσει σε ξένη χώρα και ξέρεις πολύ καλά τι θα πει πολιτισμός.Η λέξη αυτή είναι άγνωστη σε αυτή τη χώρα όσο κι αν θέλουν να λένε και να πιστεύουν το αντίθετο αφού εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλά με έναν απολίτιστο αλλά με έναν τρεισβάβαρο ελληνικό λαό.Θα σου πω μόνο δύο \"πρωτιές\" αυτής της χώρας.Οι έλληνες είναι ο πιο θορυβώδης λαός της Ευρώπης και ο λαός με το χαμηλότερο IQ ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ(πριν μπουν τα νέα μέλη).Μην περιμένεις λοιπόν να βγάλει αυτή η χώρα διαννοούμενους.Το σύστημα άλλωστε εδώ είναι τέτοιο ώστε οι ικανότεροι και καλύτεροι να χαντακώνονται.Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όσοι έλληνες προόδευσαν είναι αυτοί που φύγαν στο εξωτερικό...

Alex30 αυτό που διακρίνω σε σένα είναι η φοβία μήπως όταν κάνεις παιδιά κάνεις κάποια λάθη και γυρίσουν να σου το πουν.Αυτό φαίνεται να σε αποσχολεί μόνο.Εάν συνεχίσεις να έχεις αυτό το σκεπτικό και τη νοοτροπία έχεις εκ των προτέρων αποτύχει στο ρόλο σου ως γονιός και δεν θα γίνεις καλύτερος από τους δικούς σου.Εγώ αν είναι να γίνω το ίδιο σαν τους δικούς μου γονείς καλύτερα να μην κάνω ποτέ παιδιά.Για να μεγαλώσεις ένα παιδί δεν αρκεί μόνο να τους φέρνεις φαγητό και να κάνεις μερικά ξενύχτια.Χρειάζονται πάρα πολλά άλλα πράγματα που δεν είναι ικανός να τους τα δώσει ο καθένας γι αυτό δεν είναι όλοι κατάλληλοι για να γίνουν καλοί και σωστοί γονείς.Ο τρόπος σκέψης σου είναι τελείως λανθασμένος...

Εννοείται ότι λόγω της τελευταίας εξέλιξης το ταξίδι μου στο εξωτερικό αναβλήθηκε αλλά μόλις νιώσω καλύτερα θα ξαναβάλω μπρος τις διαδικασίες για να φύγω το δυνατόν συντομότερο...

Helena αυτή ήταν η καλύτερη ευχή που μπορούσε να μου δώσει κανείς.Σ\' ευχαριστώ γι αυτό και ελπίζω να πραγματοποηθεί.Αυτή η ιστορία με το νοσοκομείο ανέβαλε το ταξίδι μου στο εξωτερικό για λίγο αλλά με την πρώτη ευκαιρία μόλις ξανανιώσω όπως πριν θα φύγω αμέσως.Νιώθω καλύτερα αλλά θέλω να ξανανιώσω δυνατός και να επανέλθω στους ρυθμούς που ήμουν πριν μπω εκεί για να μπορέσω να κάνω αυτό το ταξίδι.Πλέον αυτή η αλλαγή είναι τελευταία ελπίδα για να τελειώσω επιτέλους από αυτή την κωλοιστορία που μου έχει φάει τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου.Πρέπει να μπει ένα τέλος εδώ γιατί αρκετά κράτησε αυτή η ιστορία.

Alex30 κι εγώ χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω.Μου έλειψε κι εμένα αυτή η παρέα εδώ πέρα.Εδώ μέσα έχω βρει πραγματικούς φίλους με τους οποίους υπάρχει μοναδική συναίσθηση του προβλήματος και κατανόηση μεταξύ μας.Δεν κατάλαβα τι δεν θέλεις να σχολιάσω αλλά δεν πειράζει.Πάντως ξανασκέψου αυτά που σου είπα και για το δικό σου καλό και για το καλό των παιδιών σου μεθαύριο όταν θα έρθει η στιγμή να γίνεις γονιός.

Να είστε καλά

Καλά Χριστούγεννα Αλέξανδρε!

logiko enas anthrwpos na anhsyxei gia to an tha ginei kalos gonios.. kai otan tou symvei na mh to ksexasei :)
den kserw ti ennoei o alen alla pistevw pws einai swsto na skeftesai an boreis na prosfereis sta paidia sou.

alen na eisai geros& dynatos. prospathisa na stou steilw ena u2u mail alla mallon den ta katafera.
synoptika sou elega pws symfwnw pws yparxoun epagelmaties pou den kseroun na kanoun th douleia tous, alla thelw na pistevw pws yparxoun kai alloi pou boroun na milisoun&na se ebnefsoun na skefteis kapoia pragmata pou isws den eixes skeftei prin. oi pragmatikoi epagelmaties den xrhsimopoioun th xeiragwghsh.einai ekei gia se kanoun na skefteis pragmata pou diefkolinoun esena.esy tha prepei mesa apo tis synadiseis sas na katanoeis &na voithas ton eafto sou.kanenas allos ;)
a!kai oloi oi anthrwpoi pistevw, akoma &an den exoun kapoia farmakeftkh agwgh, einai evesthitoi &borei na exoun provlhmata.
oloi anthrwpoi eimaste&isws tha mas ekane poly kalo an koitousame &pio makria apo emas.

xronia souu polla &kala xristougenna!

Χρόνια Πολλά και σε σένα kokoraki και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος με υγεία και ευτυχία.

Alex30 όντως εδώ είναι η καλύτερη παρέα για όλους εμάς τους ομοιοπαθείς αφού μπορούμε να συζητάμε ελεύθερα τα προβλήματά μας χωρίς να μας κρίνει κανείς μακριά από οποιεσδήποτε προκαταλήψεις.

Ioannel όντως το U2U μήνυμά σου μου ήρθε κενό αλλά δεν πειράζει.Απορώ τι δεν κατάλαβες ότι εννοώ από αυτά που είπα για το ρόλο των γονιών.Με δυο λόγια είπα ότι το να γίνει κανείς γονιός είναι μία πολύ σοβαρή και ιερή υπόθεση και δεν έχουν όλοι την ωριμότητα και την υπευθυνότητα για να αντεπεξέλθουν σε αυτό το ρόλο.Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς σήμερα δεν έχουν αυτά τα γνωρίσματα γι αυτό ο θεσμός της οικογένειας περνάει τέτοια κρίση και η σημερινή γενιά γονιών είναι τόσο αποτυχημένη.

Όσο για το άλλο που είπες για τους γιατρούς,συμφωνώ ότι ένα σημαντικό κομμάτι της αποθεραπείας μας εξαρτάται από τη δική μας προσπάθεια αλλά ο ρόλος των γιατρών είναι καθοριστικός και όχι επικουρικός γι αυτό άλλωστε πάμε σε αυτούς τόσο συχνά και τους πληρώνουμε τόσο αδρά.Είναι γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών σε αυτή τη χώρα είναι διεφθαρμένοι και δεν ξέρουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.Μπορεί να υπάρχουν ελάχιστοι καλοί αλλά μην κοιτάς το δέντρο και χάνεις το δάσος.Μέχρι και σεξουαλική εκμετάλλευση ασθενών έχει καταγγελθεί γι αυτούς και πολλές άλλες ατασθαλίες με βάση πάντα το κέρδος και με την υγεία του ασθενή να μπαίνει πάντα σε δεύτερη μοίρα.Το θέμα είναι ότι δεν έχουν όλοι το θάρρος να βγουν και να τα πουν αυτά.

Χρόνια Πολλά σε όλους και Καλές Γιορτές!

Alen Γεια και Χρόνια Πολλά!!!!
Τις Καλύτερες Ευχές μου για το μέλλον σου!!!!Εύχομαι να πας στο εξωτερικό γιατί εκεί υπαρχει Ευγένεια, Πολιτισμός και οι άνθρωποι είναι μπροστά.

Ωστόσο μην ξεχνας εκει που θα πας να εχεις κάτι να δώσεις , και αυτό θα είναι ό,τι έχεις ζήσει όλα αυτά τα χρόνια εδώ και ο πολιτισμός με τον οποίο ανατράφηκες και μεγάλωσες.

Δεν είμαι εθνικιστής/στρια αλλά πιστεύω ότι οι Αρχαίοι Ελληνες τα έχουν πει όλα.
Ενας τρόπος να γνωρίσεις τον κόσμο είναι να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου.
Γνώρισε τον εαυτό σου.Αυτό από μόνο του είναι ένα πολύ μεγάλο ταξίδι.

i wish u the best

Οι άνθρωποι στο εξωτερικό δεν είναι πάλι ΠΑΝΤΟΝΤΕ καλοί! ΠΟΛΥ Κοινωνικά κράτη είναι η Σουηδία,η Γερμανία,Η Φιλανδίά! Αλλά υπάρχει τέτοια ψύχρα γενικότερα που σε κάνουν \"να μη νοιώθεις\" μέλος της κοινωνίας τους,πόσο μάλλον αν είσαι Έλληνας!
Αλλά ναι,είναι πιο πολιτισμένοι,πιο εξευγενισμένοι... Δίνουν πολύ καλύτερους μισθούς αλλά οι ρυθμοί είναι αγχωρικοί! Να είσαι προοδευτικός και δεκτικός σε κάποια πράγματα γιατί μπορεί να μην είμαι σαν και εμάς,άξεστοι και αχάριστοι αλλά έχουν και άλλα κοινωνικά προβλήματα που πρέπει ούτως ή άλλως να αποδεχτείς να να προχωρήσεις!
Alen,σου εύχομαι να βρεις αυτό που θες και να ξεκινήσεις μια καινούρια ζωή! Ελπίζω να έλαβες το mail μου αν και περιμένω ακόμα απάντηση...Αλλά εμένα με νοιάζει να είσαι εσύ καλά και να μας λες τα νέα σου!

Αυτό είναι το 100ό μήνυμα στο τόπικ μου που ξεκίνησε τέλη Μαίου και έφτασε τα 100 μηνύματα με χιλιάδες προβολές σήμερα τέλος του χρόνου και οφείλω να ευχαριστήσω όσους μου συμπαραστάθηκαν μέχρι τώρα από εδώ σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που διανύω.Ελπίζω αυτή να τελειώσει με το ταξίδι που σκοπεύω να κάνω και μαζί να λήξει και αυτό το τόπικ.

coma σίγουρα εκεί που θα πάω δεν θα ξεχάσω να μιλήσω για τον ελληνικό \"πολιτισμό\" και το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσα.Θα λέω σε όλους για την καφρίλα,τον ξεπεσμό,την παράνοια και την γελοιότητα του ελληνικού λαού.Θα είμαι η ζωντανή \"διαφήμιση\" αυτής της χώρας η οποία δεν μου πρόσφερε απολύτως τίποτα και με έβλαψε με κάθε τρόπο.Πριν από τρεις μέρες πήγα επίσκεψη σε δύο φίλες μου(μητέρα και κόρη).Κάποια στιγμή το 13χρονο κορίτσι γυρνάει και μου λέει(χωρίς να έχει τύχει ποτέ να της πω τις απόψεις μου)ότι θέλει να φύγει από την Ελλάδα και να πάει λύκειο στην Αμερική γιατί η Ελλάδα είναι η χειρότερη χώρα και ότι όλη η γκαντεμιά σε αυτή τη χώρα έχει μαζευτεί.Έμεινα άναυδος όταν το άκουσα,δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο από ένα 13χρονο κορίτσι,εγώ στα 13 μου δεν είχα αυτές τις απόψεις και είχα χάψει το παραμύθι που μας λέγαν στα σχολεία ότι η Ελλάδα είναι μία περήφανη χώρα με πολλές αρετές στα πλαίσια βέβαια της εθνικιστικής προπαγάνδας που γίνεται μέσα στο σχολείο.Από τα 20 μου σιχάθηκα αυτή τη χώρα και με έκανε να ντρέπομαι γι αυτήν και να με κάνει να νιώθω αηδία σε κάθε τι ελληνικό.Εννοείται ότι παρότρυνα αυτή την κοπέλα να κυνηγήσει αυτό το σκοπό της για να μη χαντακωθεί εδώ πέρα.Μου είπε μάλιστα ότι κατά μία έννοια τα χει βάλει με τους γονείς της γιατί δεν παρέμειναν στην Αμερική όπου ζούσαν για χρόνια και γύρισαν στην Ελλάδα και μεγάλωσε εδώ.Το άλλο φοβερό είναι ότι οι γονείς της είναι χωρισμένοι και απορούσα γι αυτό γιατί τους έβλεπα αγαπημένους όσες φορές τους είχα δει μαζί αλλά δεν ρώτησα το λόγο για να μην γίνω αδιάκριτος ώσπου μου είπε το λόγο η ίδια η μητέρα.Είχαν παντρευτεί όσο ήταν στην Αμερική όπου ζούσαν για χρόνια και κάποια στιγμή λόγω οικογενειακών προβλημάτων του άντρα της χρειάστηκε να γυρίσουν στην Ελλάδα και να μείνουν εδώ.Αυτή η αλλαγή περιβάλλοντος επηρέασε τόσο αρνητικά τον άντρα της που έγινε άλλος άνθρωπος παρουσίασε ανυπόφορη συμπεριφορά και έτσι οδηγήθηκαν στο διαζύγιο.Με άλλα λόγια η ελληνική πραγματικότητα κατέστρεψε τον γάμο τους.Η ίδια η γυναίκα μού είπε ότι ξέρει ότι αν είχαν μείνει στην Αμερική δεν θα είχε διαλυθεί ο γάμος τους και αυτό θα ήταν καλύτερο και για την κόρη τους.Είναι φοβερό πώς η ελληνική κοινωνία σε αλλοτροιώνει,καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων αλλά πως να μη γίνεται αυτό όταν τα πάντα εδώ είναι ισοπεδωμένα.

Όλα αυτά τα λέω για να δείξω πόσο αρνητικά με έχει επηρεάσει το περιβάλλον εδώ πέρα,είναι δεδομένο ότι ο κοινωνικός περίγυρος επηρεάζει άμεσα τη ψυχολογία ενός ανθρώπου και η κρίση στο θεσμό της οικογένειας που με έχει επηρεάσει περισσότερο απ\' όλα είναι παράγωγο αυτής της κοινωνίας.Το θέμα είναι να ψάχνουμε τις αιτίες που μας έφτασαν σε αυτή την άρρωστη κατάσταση για να μπορέσουμε να την καταπολεμήσουμε και να βρούμε λύση στο πρόβλημά μας.Όλα αυτά βέβαια δεν ισχύουν μόνο για μένα αλλά σχεδόν για όλους το θέμα είναι ότι πολλοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τα καταλάβουν.

Όσο για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό,το είπα και στο προηγούμενο μήνυμά μου,η πρόοδος του οφείλεται σε \"εξωτερικές\" επιδράσεις και επιρροές που δεν γίνεται να εξηγήσω εδώ,ένας τέτοιος κοπρολαός δεν θα μπορούσε ποτέ να δημιουργήσει πολιτισμό.Αυτό φαίνεται από την σημερινή του κατάσταση που δεν είναι απλά και μόνο η παρακμή του αλλά η φυσική του εξέλιξη.Το θεωρώ ανόητο κάποιος να το ρίχνει στην αρχαιολατρεία για να βρει κάποια χαμένη αίγλη ώστε να ξεφύγει και να ξεχάσει την κατάντια του ίδιου λαού στη σύγχρονη εποχή.Η αρχαία Αίγυπτος για παράδειγμα ανέπτυξε κι αυτή έναν σπουδαίο πολιτισμό προγενέστερο και ανώτερο από τον ελληνικό τον οποίο και επηρέασε στη διαμόρφωσή του όμως και αυτός ο πολιτισμός αναπτύχθηκε από \"εξωτερικές\" επιδράσεις και δεν έχω ακούσει κανέναν Αιγύπτιο σήμερα να προβάλει τον αρχαίο πολιτισμό του σαν ένδειξη ανωτερότητάς του.

kokoraki όντως δεν υπάρχει καμία χώρα που να μην έχει προβλήματα και μειονεκτήματα,πουθενά δεν υπάρχει παράδεισος,σε κάθε χώρα υπάρχει ρατσισμός,εκμετάλλευση,φτώ χεια,φθόνος.Το θέμα είναι ότι οι αναλογία αυτών των φαινομένων διαφέρει από χώρα σε χώρα πράγμα που εξαρτάται από το επίπεδο των ανθρώπων γι αυτό υπάρχουν ανώτεροι και πιο ξιπασμένοι λαοί.Εκεί που θα πάω δεν θα πάω σαν έλληνας γιατί δεν νιώθω έτσι,οπότε δεν θα μου φερθούν και σαν να μαι τέτοιος.Δεν ξέρω τι θα βρω εκεί που θα πάω αλλά ευελπιστώ να βρω αυτό που θέλω για να βοηθηθώ στο πρόβλημά μου και να απαλλαγώ οριστικά από αυτό.

Τις τελευταίες μέρες νιώθω καλύτερα,ξαναβρίσκω τους ρυθμούς στους οποίους ήμουν πριν μπω στο νοσοκομείο αλλά οι ημικρανίες παραμένουν.

Καλή Χρονιά σε όλους και εύχομαι το νέο έτος να μας βρει όλους υγιείς απαλλαγμένους από το πρόβλημά μας.

Alen,επίσης σημαντικό είναι στο εξωτερικό να βρεις φίλους(είτε ομογενείς που δεν έχουν καμία σχέση με τους Έλληνες αν και νοιώθουν πάρα πολύ,μη τους παρεξηγείς,έχουν στερηθεί την Ελλάδα η οποία τους \"έδιωξε\" είτε ξένους) και να προσπαθήσεις να κάνεις οικογένεια που έχεις στερηθεί... Αφού το έχεις αποφασίσει να φύγεις το γρηγορότερο δυνατό!!! Φαντάζομαι θα έχεις πολλά σχέδια και όνειρα όπως όλοι μας... Και μη μας ξεχάσεις;)

kokoraki σου θυμίζω ότι στην Ολλανδία πάω τώρα με ένα μοναδικό σκοπό,να γίνω καλά,δεν παώ για να μείνω μόνιμα.Αργότερα βέβαια αν πετύχω αυτό τον σκοπό μου θα μετακομίσω μόνιμα εκεί ή γενικά σε άλλη χώρα,δεν πρόκειται να μείνω εγώ στην Ψωροκώσταινα.

Στις 4/1 πήγα στην πρεσβεία της Ολλανδίας για να πάρω πληροφορίες και να δω τι χρειάζεται για να πάω εκεί.Η Ολλανδέζα υπάλληλος που δούλευε εκεί ήταν τόσο εξυπηρετική και μας βοήθησε πάρα πολύ,μείναμε περίπου 45 λεπτά εκεί.Ακόμα και αν δυσκολευόταν να μας βρει κάτι άνοιγε βιβλία,έπαιρνε τηλέφωνα και έκανε τα πάντα για να μας διευκολύνει.Σε μία ελληνική δημόσια-κι όχι μόνο-υπηρεσία ξέρετε ότι θα κοιτούσαν να μας διώξουν αμέσως ακόμα και αν μπορούσαν να μας βοηθήσουν.Μου έκανε τέτοια εξαιρετική εντύπωση που έμεινα από αυτή τη συμπεριφορά και μόνο,δεν είναι κάτι που συναντάς συχνά εδώ άλλωστε.Φάνηκε μόνο από αυτό ότι είναι ανώτερη φυλή.

Χτες έκανα τις πρώτες μου επαφές και επικοινωνίες με την Ολλανδία μέσω τηλεφώνου.Δυστυχώς θέλει πολύ ψάξιμο και τρέξιμο πρώτα για να βρω γιατρό και μετά πού θα μείνω.Ήξερα βέβαια ότι δεν θα είναι τόσο απλά τα πράγματα και το βασικότερο πρόβλημα σε αυτή την υπόθεση είναι η γραφειοκρατεία.

Δεν με έφταναν όμως όλα τα προβλήματα που έχω σε αυτό το θέμα έχω και τη μητέρα μου που συνεχίζει να μου κάνει τη ζωή αφόρητη και να με δυσκολεύει ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες και κρίσιμες στιγμές.Χτες το πρωί αφού έκανα τις πρώτες μου επαφές τσακωθήκαμε από το τηλέφωνο και μου έκανε τα νεύρα κουρέλια με αποτέλεσμα να μην μπορώ να συνεχίσω το ψάξιμο και να μην μπορώ να κάνω κάποιες δουλειές που χρειάζονται για να πάω εκεί όπως να πάω να βγάλω φωτογραφίες για το διαβατήριό μου και τη νέα ταυτότητα που πρέπει να βγάλω.Έτσι χάνω πολύτιμο χρόνο και καθυστερείται η διαδικασία για να φύγω μόνο και μόνο επειδή η μητέρα μου συνεχίζει ακόμα και σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές να κάνει τα καφριλίκια της.Δεν έβαλε μυαλό ούτε από τη μεταφορά μου στο νοσοκομείο όπου μία γιατρός της είπε να μην με ενοχλεί γιατί πρέπει να μένω ήρεμος και για το πρόβλημα του στομαχιού μου αλλά και κάποιες άλλες νοσοκόμες και αποκλείστικές της μίλησαν αλλά τόσο ξεμωραμένη που είναι αυτή η γυναίκα από το ένα αυτί της μπήκαν από το άλλο της βγήκαν και συνεχίζει ακόμα και τώρα να κάνει τα ίδια.Από χτες που τσακώθηκα μαζί της μέχρι σήμερα νιώθω σαν να είμαι σε νάρκωση,τόσο πειράχτηκαν τα νεύρα μου,κοιμάμαι πολλές ώρες και βέβαια δεν μπόρεσα να συνεχίσω τις διαδικασίες για την μετοίκισή μου στο εξωτερικό.Δεν φτάνει που έχασα χρόνο από την περιπέτειά μου στο νοσοκομείο,τώρα έχω τη μητέρα μου να βάζει εμπόδια με το δικό της τρόπο σε αυτό το στόχο που έχω βάλει.Ουδέποτε αυτή η γυναίκα σε αυτά τα εννιάμισυ χρόνια που τραβιέμαι κατάλαβε την κρισιμότητα και σοβαρότητα της αρρώστειάς μου και πάντα φερόταν με τέτοιο τρόπο ώστε να παραμείνω σε αυτή την κατάσταση παρ\' ότι πολλοί εκτός από μένα της έχουν πει να αλλάξει συμπεριφορά για να μπορέσω να γίνω καλά.Αναθεματίζω την ώρα που με γέννησε και έγινε μάνα μου,ήταν η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή μου.Ορκίζομαι μια μέρα αν γίνω καλά να την κλείσω μόνιμα σε ψυχιατρείο εκεί που ανήκει.Την σιχαίνομαι τόσο πολύ ντρέπομαι που αυτό το ρεμάλι έμελε να είναι μητέρα μου.

Ελπίζω τις επόμενες ημέρες να νιώσω καλύτερα για να μπορέσω να πάω στο εξωτερικό όπου θα είμαι και μακριά από αυτήν και να μπορέσω επιτέλους να απαλλαγώ από αυτή την αρρώστεια που με βασανίζει τόσα χρόνια...