-
Χρειαζομαστε περισσοτερη γνωση για το πως λειτουργει ο εγκεφαλος...η αιτια ειναι σημαντικη για την αντιμετωπιση πχ αλλαγη περιβαλλοντος? ή ψυχοθεραπεια? ή φαρμακα γιατι δεν γινεται τιποτα με αυτα και ειναι σωματικο το αιτιο?
Αν δεν γνωριζεις την αιτια ειναι σαν να προσπαθεις στα τυφλα να θεραπευσεις...κατι που ισχυει μεχρι σημερα.
Δεν ειναι βεβαια τραγικα γιατι και χωρις να ξερουμε τις αιτιες ή τουλαχιστον τις υποθετουμε στο περιπου υπαρχουν αποτελεσματα οπως με την φαρμακοθεραπεια μιλωντας απο προσωπικη πειρα.
-
Γιατί δεν ξέρουμε τις αιτίες; η έλλειψη κάποιων νευροδιαβιβαστών δεν είναι αιτία; Αυτήν την έλλειψη δεν μπορεί να τη δημιουργήσει π.χ. το πένθος; Το πένθος μπορεί να αντιμετωπιστεί όταν προκαλεί βαρια κατάθλιψη, με φάρμακα. Αλλά και με υποστήριξη να αντιμετωπιστεί από το περιβάλλον, εγκεφαλικές αλλαγές θα φέρει. Μάλλον τα φάρμακα έχουν πιο θεαματικό αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ η ψυχοθεραπεία μπορεί να αργήσει να δείξει αποτέλσμα.Ή ακόμη και τη θεωρία του Freud να δεις, ασυνείδητο, συνειδητό κ.λ.π. εξηγείται κατά κάποιο τρόπο με λειτουργίες του εγκεφάλου με αυτές που γίνονται αυτόματα από πιο πρωτόγονες δομές και με αυτές που γίνονται συνειδητά από τον φλοιό του εγκεφάλου. Νομίζω όλα είναι ενιαία. Τώρα, αν εννοείς κι αλλες προόδους στην νευρολογία που θα βοηθήσουν ακριβώς να βρούμε που οφείλεται αυτή η έλλειψη νευροδιαβιβάστών, οκ. Πάντως , θεωρώ ότι λείπει αυτό το ενοποιητικό στοιχείο που θα μας κάνει να αντιμετωπίζουμε τις ψυχικές ασθένεις με ποιο αποτελεσματικό τρόπο.
-
Ετσι τους βλέπω εγώ τους κήπους.
Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία.
Βυθίζει κάποια μυγδαλιά τον ανθοχαμόγελό της
στου βάλτου το θολό νερό. Και η θύμηση τής νιότης
παλεύει τόσο θλιβερά την άρρωστη ακακία...
Εξύπνησε μια κρύα πνοή μες στη σπασμένη σέρα,
όπου τα ρόδα είναι νεκρά και κάσα η κάθε γάστρα.
Το κυπαρίσσι, ατελείωτο σα βάσανο, προς τ\' άστρα
σηκώνει τη μαυρίλα του διψώντας τον αέρα.
Και πάνε, πένθιμη πομπή λες, της δεντροστοιχίας
οι πιπεριές και σέρνονται τα πράσινα μαλλιά τους.
Οι δύο λατάνιες ύψωσαν μες στην απελπισία τους
τα χέρια. Κι είναι ο κήπος μας κήπος μελαγχολίας.
[Άνοιξη, του Καρυωτάκη]
Κατάθλιψη είναι μια χρόνια ασθένεια σαν όλες τις άλλες. Μέσα στην άγνοιά τους πολλοί πιστεύουν ότι κατάθλιψη είναι απλώς μια «ψυχολογική» αρρώστια αδύνατων ανθρώπων. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι μόνο ένα αδύνατο άτομο μπορεί να είναι καταθλιπτικό. Ότι δεν μπορείς κατά κάποιο τρόπο να νικήσεις τις άσχημες σκέψεις σου. Αυτό όσοι είναι καταθλιπτικοί γνωρίζουν όμως ότι δεν είναι αλήθεια. Πολλοί επιστήμονες εδώ και καιρό έχουνε σταματήσει να αποκαλούνε τις «ψυχολογικές» ασθένειες ή διαταραχές ως mental disorders (αγγλιστί) αλλά brain disorders, διαταραχές του εγκεφάλου. Ναι, η κατάθλιψη είναι μια ακόμη διαταραχή του εγκεφάλου, όπως η νόσος Αλτζχάϊμερ. Ο εγκέφαλος του καταθλιπτικού διαφέρει ως προς τη σύνθεση από αυτός ενός υγιή ατόμου. Η κατάσταση όμως (ευτυχώς) είναι αναστρέψιμη!
