Όταν θα θάβουν το πτώμα σου μετά τον θάνατο σου και θα σε τρωνε τα σκουλικια τι θα τα κάνεις τα λεφτά??
Printable View
Όταν θα θάβουν το πτώμα σου μετά τον θάνατο σου και θα σε τρωνε τα σκουλικια τι θα τα κάνεις τα λεφτά??
πως μπορεις να λες συνεχεια τις ιδιες φρασεις δε βαρεθηκες ακομα
Oταν δεν ζείς τη ζωή χρειάζεσαι πάντα κάθε φορά ενα νόημα η ίδια η ζωή είναι μια συνέχεια που υπάρχεις για να βιώνεις για την εξέλιξη του είδους ...αν είμαι ξεκομένος απο το μέσα μου και δεν αισθανομαι εχω αντικαταστήσει το παρόν με το παρελθον και και γιαυτό χρειάζομαι πάντα ενα ΝΟΗΜΑ ΕΝΑ ΣΤΟΧΟ ετσι δεν είναι τυχαίο που για πολλους το νόημα της ζωής είναι μια άλλη ζωη μετά το θάνατο τους....
Εγώ λέω απλά την γνώμη μου και τα όλα συμπερασματα που έχω βγάλει μέχρις στιγμής για την έννοια της ζωής...Για άλλους η ζωή είναι απόλαυση(ή έστω έτσι θέλουν να μας περνάνε στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο), για άλλους η ζωή είναι βαρετή, για άλλους η ζωή είναι να κυνηγάνε όλη την ώρα το χρήμα(όπως και έχουμε γίνει σήμερα) και για άλλους απλά η ζωή είναι σκατά.....Σε ενοχλεί ΚΑΙ αυτή μου η προσωπική γνώμη??
δε ξερω αν το καταλαβες ακομα αλλα υπαρχουν μονο δυο τροποι για να γραφεις ολα αυτα κ οι αλλοι να το αποδεχτουν
ο πρωτος τροπος ειναι να ειναι απλα φιλοι σου
ο δευτερος τροπος ειναι να γραψεις ενα θεατρικο εργο ενα μυθιστορημα η ενα ποιημα η ενα τραγουδι που θα βγαινει μια ομορφια μεσα απο αυτο ακομα κ αν βγαζει θλιψη η τεχνη ειναι το σεντονι που ομορφαινει τα παντα ακομα κ τα ασχημα
σε αντιθετη περιπτωση θα σε ακουνε κ θα βαζουν οτοασπιδες αν εσυ εχεις ορεξη για κασανδρες οι αλλοι μπορει να μην εχουν ετσι στο ασχετο να τα πετας ολα αυτα.
ένα είναι το νοημα της ζωης... το φαι!!! και μονο αν το χασεις το εκτιμάς όλα τα αλλα είναι ναχαμε να λεγαμε... φαι λοιπον φαι φαι φαι
Aφού επιμένεις τόσο πολύ άρ'πα το τραγούδι...
Γεννήθηκα σε αυτόν τον κόσμο εντελώς κατά τύχη
χωρίς να το θέλω χωρίς να το επιζητώ
με χίλιες δυό σκοτούρες να μου ανεβαίνουν ως την ράχη
απεγνωσμένα λύση στα προβληματα μου να αναζητώ
την κάθε μου μάταιη ανάσα ξανά και ξανά να μισώ
να θέλω να απαλλαγώ απ'της ζωής το σιχαμερό "πουκάμισό"
να θέλω να κοιμηθώ αιώνια μα να μην μπορώ
δεν υπάρχει πιά σκέψη που να με κρατάει δυνατό
μα να μην μπορώω...
Ζούμε σε ένα κόσμο βουτηγμένο στα σκατά
στην ανθρώπινη ζωή να ξέρεις είμαι εντελώς κατά
δεν υπάρχουν ιερά ούτε και Θείο
μόνη μας επιλογή να πιούμε παραθείο
η σύγχρονη ζωή έχει γίνει εντελώς μπουρδέλο
αν ή δυστυχία ήταν κιλά θα ήμουν σαν τον Βενιζέλο
μα έχε χάρη που δεν αντέχω καθόλου το ξηράφι
αλλιώς θα είχα βάψει κόκκινα τα από κάτω μου εδάφη
δεν υπάρχει και σε αφθονία λίγο υδροκυάνιο
όταν η χαρά σήμερα έχει γίνει σαν ένα δάνειο
sorry guys αλλά δεν την βλέπω την ευτυχία
ούτε στα λεφτά ούτε στα ταξίδια μήδε στα πτυχία
απ'τις ταινιες μαθαμε να βλεπουμε το ποτηρι μισογεμάτο
μα να ξέρεις τίποτα στην ζωή δεν είναι τζαμάτο
το'πε άλλωστε και ο ποιητής ο Καρυωτάκης
από την στέρηση χαράς έχουμε γίνει σαν πρεζάκης
το ποτήρι πιά έχει σχεδόν αδιάσει
το καταλαβαίνει όποιος τούτες τις γραμμές κάτσει και διαβάσει....
^Και εγώ συμφωνώ! Και την εφάρμοσα στο έπακρο...