Πιστεύω στον Θεό αφενός και αφετέρου, παρατηρώ αυτά τα αισθήματα υψηλής ηθικής που χαρακτηρίζουν την ΙΨΔ. Και τώρα, που έχω μεγαλώσει ας πούμε, η μάνα μου μου λέει πως δεν είναι ωραίο να φύγω από το σπίτι, πως δεν είναι καλό αυτό, πως είναι τόσο ωραία εδώ και όλοι έχουν προβλήματα. Άραγε δεν ξέρω άλλους που έχουν έναν αλκοολικό γονέα που λέει πως μπορεί να το κόψει όποτε θέλει; Επίσης μια υπερπροστατευτική μαμά που κριτικάρει ό,τι και να κάνεις; Αυτά μου λέει και ενώ απαντώ όχι, δεν έχουν άλλοι όλα αυτά ή όσοι τα έχουν παρουσιάζουν ψυχικές διαταραχές, μέσα μου έχω πειστεί για όλο αυτό, πως αν φύγω θα είμαι πολύ κακός άνθρωπος... Πλέον έχω φτάσει στο σημείο να αισθάνομαι όχι πως θα είμαι κακός, αλλά πως δεν μπορώ να φύγω. Σαν να έχω αλυσοδεθεί μόνος μου και ενώ με εκνευρίζουν πολλές φορές που ουρλιάζουν μέσα στο σπίτι, δεν μπορώ να ανεχτώ το να λείπουν και από αυτό. Για αυτό μου φαίνεται πως εχω πάθει κάποιου τύπου εξάρτηση με την κατάθλιψη. Θέλω να σε ευχαριστήσω για τις σκέψεις που μοιράζεσαι μαζί μου, γιατί διευρύνεις τους ορίζοντες και τις σκέψεις μου. Παλιά μπορεί να θύμωνα, τώρα τα κοιτώ περισσότερο σαν εξωτερικός παρατηρητής, διότι ξέρω πως είναι αλήθεια και για αυτό θα με θύμωναν. Η ψυχολόγος μου είπε πως έχουν 99.9% σχέση με το πρόβλημα μας, και επειδή της είπα πως δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να τους κατηγορώ για αυτό, μου είπε πως δεν τους κατηγορούμε, ερευνώντας τις αιτίες. Είχε δίκιο. Εγώ ενοχοποιούσα τον εαυτό μου, μόνο με τη σκέψη. Να προσέξεις κι εσύ σε αυτό...