κουράστηκα

Δώσε τα μαθήματα αλλά μην αναλωθείς σε κάτι που δεν σε γεμίζει.
Φάε και την ουρά του γαϊδάρου και αν δεν θέλεις να συνεχίσεις στο αντικείμενο βάλε το πτυχίο σε μια ωραία κορνίζα και κρέμασε το στο σαλόνι.
Κάνε κάτι που αγαπάς.

Αφού είναι μόνο 5 μαθήματα προσπάθησε να τα δώσεις.Θα είναι κρίμα για τόσα λίγα μαθήματα να μην το πάρεις.Ακόμα και να μην θελήσεις τελικά να ασχοληθείς με αυτό που σπουδάζεις τουλάχιστον θα ξέρεις ότι δεν πήγε χαμένος ο κόπος που έκανες μέχρι τώρα.

Ferro,
σε 12 χρόνια από τώρα ούτε που θα θυμάσαι ούτε που θα έχει αξία αν αυτά τα 5 μαθήματα τα πέρασες στην εξεταστική του καλοκαιριού ή του Σεπτέμβρη ή του χειμώνα.
Δες τις δυνάμεις σου και αναλόγως πράξε. Όλα τώρα, μισά τώρα μισά Σεπτέμβρη, ένα τώρα, κανένα..... όπως νομίζεις ότι μπορείς αλλά ότι και να κάνεις να το κάνεις με γνώμονα τον ευατό σου, με γνώμονα τι ικανοποιεί εσένα και όχι το τι θέλουν ή απαιτούν οι δικοί σου.

Edit: και όσο για το ότι ήσουν πάντα καλή μαθήτρια ενώ τώρα δεν μπορείς να ανταπεξέρθεις και αυτό σε στεναχωρεί ίσως αν σκεφτείς ότι ΕΣΥ δεν έχεις αλλάξει, είσαι ακόμα η ίδια που επιθυμεί και προσπαθεί να κάνει το καλίτερο δυνατό. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει και δεν μπορείς να το κάνεις όπως θα ήθελες. Όμως αυτό δεν μειώνει την δική σου αξία η οποία βρίσκεται στην προσπάθεια και θέλει διπλή προσπάθεια και να ξεπεράσεις τις τωρινές συνθήκες και να τα πας καλά με την σχολή σου.

σωστα τα λες justme

Quote:

---

Originally posted by justme
Δες τις δυνάμεις σου και αναλόγως πράξε. Όλα τώρα, μισά τώρα μισά Σεπτέμβρη, ένα τώρα, κανένα..... όπως νομίζεις ότι μπορείς αλλά ότι και να κάνεις να το κάνεις με γνώμονα τον ευατό σου, με γνώμονα τι ικανοποιεί εσένα και όχι το τι θέλουν ή απαιτούν οι δικοί σου.

---

ακριβως αυτο, συμφωνω απολυτα. Παντως βαλ το και λιγο πεισμα να την τελειωσεις τη σχολη (με τους δικους σου ρυθμους εννοειται). Μην το δεσεις και κομπο οτι θα παρεις το πτυχιο και δε θα το χρησιμοποιησεις ποτε. Το πτυχιο θα σου ειναι ενα τεραστιο εφοδιο. Ισως και να μην το χρησιμοποιησεις ποτε, αλλα σιγουρα θα ειναι ενα μαξιλαρι για σενα που θα μπορεις να το χρησιμοποιησεις αν και οποτε χρειαστεις. μονο και μονο μ αυτη τη σκεψη ειναι σημαντικο καποια στιγμη να τελειωσεις ΓΙΑ ΣΕΝΑ τη σχολη σου.

ferro,
Εγώ τα βλέπω από έξω...... εσύ τα ζείς.
Και είναι βαρύ το δισάκι που κουβαλάει ο καθένας όσο και αν φαίνεται ελαφρύ σε όλους τους άλλους. Αυτοί δεν το κουβαλάνε. Εχουν το δικό τους. Μόνο να προσπαθήσουν να σου εξηγήσουν ότι το ποτάμι δεν είναι τόσο βαθύ ώστε να πνιγείς από το βάρος που κουβαλάς μπορούν.

γεια σου... διάβαζα ολο το θεμα σου τωρα... κι στεκομαι στο θεμα της σχολη σου... γιατι αυτο φαινεται πως σε απασχολει κι αγχωνει αυτη τη στιγμη...
κι θελω λιγο κι να σου πω πως κι εγω ημουνα σε μια σχολη η οποια στην αρχη νομιζα πως μου αρεσε κι μετα συνειδητοποιησα οτι δεν μου αρεσε καθολου... κι ειχα κι ολη την ωρα το αισθημα της αποτυχιας παρολο που τα πηγαινα καλα.... 3 μαθηματα πριν το πτυχιο τα αφησα καλη μου... τα παρατησα... μην με ρωτησεις γιατι... μαλλον το οτι ειχα καταθλιψη κι δεν το γνωριζα.... κι ολη την ωρα την ανησυχια πως δεν θα καταφερω να παρω το πτυχιο μου... πως ισως στην τελικη κι να μην μου αξιζει....
κι το χειροτερο ειναι οτι ειπα κι σε ολους πως το πηρα το πτυχιο κι ετσι μπηκα σε ενα φαυλο κυκλο... αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια...
απλα βασικα θα ηθελα να σου πω πως τωρα που αρχισα να αντιμετωπιζω αυτο που μου συμβαινει επεστρεψα να παρω κι το πτυχιο μου... μπορει να μην το χρησιμοποιησω ποτε... αλλα θα το εχω!!!!
αλλα τοσο καιρο που το παρατησα ενιωθα πως τιποτα δεν εχω καταφερει στη ζωη μου... κι αυτο με εμποδιζε να κανω κι κατι αλλο... να προχωρησω παρακατω...
νομιζω πωςτο οφειλεις στον εαυτο σου να παρεις το πτυχιο... αν μη τι αλλο απλα για το κοπο που εκανες ολο αυτο το καιρο κι εφτασες εδω που εισαι...
κι αν πραγματα δεν ειναι κι τα καλυτερα αυτη τη στιγμη... δες το σαν μια καταιγιδα... που ξεσπασε.. κι θα περασει... κι ο ηλιος θα ξαναβγει... απλα σιγα σιγα κι χωρις να πιεζεσαι φροντισε οπως εσυ νιωθεις οτι ειναι καλυτερα για σενα να βγεις απο αυτη τη καταιγιδα με οσο λιγοτερες απωλειες...
σε φιλω

παιδια σημερα θα σας στεναχωρησω πολυ....
πηρα οριστικη αποφαση να αφησω τη σχολη μου...
οταν νοιωσω καλυτερα θα ψαξω για δουλεια...
καλυτερα να βρω μια δουλεια-εστω και του κολου-παρα να περναω το μαρτυριο της σχολης.
το ξερω πως σας στεναχωρω αλλα την αποφαση μου την πηρα.
μην προσπαθησετε να με μεταπεισετε σας παρακαλω.
απλα δεν αντεξα αλλο...
σας ευχαριστω ολους για το ενδιαφερον σας
να ειστε ολοι καλα:)

Φίλη ferro διάβασα την ιστορία σου εδώ και ήθελα να σου πω, μπράβο σου που πήρες αυτή την απόφαση. Σημασία δεν έχει αν είναι σωστή ή λάθος για τους άλλους, σημασία έχει τι σημαίνει για σένα. Είναι καλή ευκαιρία για σένα να ψάξεις τις κλίσεις σου, τις δεξιότητές σου. Μην την αφήσεις ανεκμετάλλευτη. Και μη φοβηθείς να δοκιμάσεις, στη σκέψη του να αποτύχεις.

Και δίνεις κουράγιο και σε άλλους με τη στάση σου, να ξέρεις!

ferro μου,
σημασια εχει να κανεις αυτα που νιωθεις κι αυτα που πιστευεις οτι θα σε πανε μπροστα... σαν ατομο... οτι κι να ειναι αυτα... εσυ μονο μπορεις να τα ξερεις...
ο,τι κι να λεμε εμεις οι απ\'εξω απο το χορο...
μπορει οι αποψη μου να ειναι διαφορετικη αλλα αυτο που προεχει ειναι να να παιρνεις εσυ τις αποφασεις...
τις δικες σου αποφασεις... στηριγμενη στα δικα σου θελω... κι να τις στηριζεις...
για αυτο μπραβο σου κι απο μενα που αποφασισες κατι που πιστευεις οτι θα ειναι το καλυτερο για σενα..
καλη συνεχεια καλη μου..

σας ευχαριστω πολυ παιδια:)

Αληθινή ιστορία. Συνέβη στο αμεσότατο φιλικό περιβάλλον μου:
Ο Χ ήταν ένας πολύ ευγενικός, καλόψυχος και καλλιεργημένος έφηβος.
Τελείωσε το γυμνάσιο της δεκαετίας του \'60 περίπου με 9,7 και μάλιστα το Βαρβάκειο.
Η μητέρα του ήθελε να δεί τον γιό της γιατρό!
Ο ίδιος ήταν περισσότερο της κλασσικής παιδείας αλλά πως να χαλάσει το χατήρι της μητέρας;
Μπαίνει στην ιατρική.
Ξεκινούν τα πρώτα συμπτώματα.
Τάσεις φυγής, απογοήτευση, απομόνωση.
Τελειώνει την ιατρική και έρχεται η ώρα της ειδικότητας.
Επιλέγει προφανώς μια ειδικότητα η οποία να τον φέρνει σε όσο το δυνατόν μικρότερη επαφή με τους ασθενείς.
Λογικό.
Δεν άντεχε ούτε τη θέα του αίματος ούτε της ασθένειας.
Η μητέρα όμως ήθελε να δεί τον γιο της γιατρό!
Τα επόμενα συμπτώματα ήταν έπαρση, γέλια χωρίς λόγο, αϋπία, κατάθλιψη και πολλά άλλα.
Η διάγνωση ήταν πολλές μορφές ψύχωσης και διαταραχή προσωπικότητας.
Δεν άφησε ποτέ την ομοφυλοφιλία του να εκφραστεί γι ανα μην πληγώσει την μητέρα.
Δεν άφησε ποτέ την ιατρική για να μην πληγώσει την μητέρα.
Ήθελε να τον δεί γιατρό και οικογενειάρχη.
Στα 36 του ο Χ εξαφανίστηκε.
Έτσι απλά.
18 χρόνια μετά κανείς δεν ξέρει τι απέγινε.
Παρά τα 12 χρόνια μου τότε, καταλάβα την απόγνωσή του.
Τώρα πια το μόνο που μπορεί κανείς να ευχηθεί είναι να κατάφερε να ζήσει τη ζωή που στο φινάλε του αναλογούσε.

ετσι γινεται αμα κοιταζεις να ικανοποιεις τους γυρω σου χωρις να υπολογιζεις τις δικες σου επιθυμιες, συσσωρευονται πραματα μεσα σου και καποια στιγμη θα σκασεις. κι εγω ευχομαι το παλληκαρι να βρηκε τη ζωη που του ταιριαζει.
Παντως εδω που τα λεμε η ιατρικη ειναι και για γερα νευρα και στομαχια επισης. Αμα δεν το θελεις και το κανεις δε νομιζω να βγει σε καλο.
πολλοι ομως γινονται γιατροι ή κανουν επαγγελματα χωρις να το θελουν, δε σημαινει οτι καταντουνε ολοι νευρωτικοι, αλλιως το 90% του πληθυσμου θα επρεπε να ειναι εντελως διαταραγμενοι. το παλληκαρι φαινεται ειχε πολλες εσωτερικες συγκρουσεις που δεν αντιμετωπιζε, γι αυτο και ειχε αυτο το αποτελεσμα, δεν ηταν δηλαδη μονο οτι εγινε γιατρος χωρις να το θελει, αλλα ειναι οτι ΟΛΑ οσα εκανε τα εκανε χωρις να τα θελει.

Μα δεν είναι το θέμα η ιατρική.
Το θέμα είναι όσα κάνουμε και όσα δεν κάνουμε επειδή \"πρέπει\" να γεμίσουμε τα κενά των άλλων.
Και πραγματικά έχει χαντακωθεί κόσμος απο την ιστορία αυτή.
Μπορεί να μην κατέληξαν όλοι νευρωτικοί ή ψυχωσικοί αλλά και πάλι δεν είναι ευχαριστημένοι απο τη ζωή τους.
Πόσες γυναίκες στο παρελθόν και δυστυχώς ακόμα και τώρα αναγκάζονται να παντρευτούν επειδή \"έτσι πρέπει\";
Όχι μόνο γυναίκες αλλά και άντρες.
Εν ολίγοις, έχουν καταστραφεί πολλών ανθρώπων οι ζωές επειδή έκαναν αυτά που πρόσταζε η οικογένεια ή η κοινωνία.

μα δεν ειπα εγω μονο για την ιατρικη.
απλα ειπα οτι η ιατρικη ειναι για γερα νευρα επειδη στους σπουδες κανεις ανατομια, βλεπεις το εσωτερικο του σωματος κι αλλα \'\'ωραια\'\' μαθηματα, οποτε λογω της φυσης της ειναι ακομα χειροτερο αν το διαλεξεις ως επαγγελμα χωρις να το θελεις.
Εννοειται βεβαια οτι οποιο επαγγελμα κι αν διαλεξεις αν δε σ αρεσει θα σου βγει σε κακο.

παντως δε σημαινει οτι οτι σου λεει η οικογενεια ειναι και παντα λαθος αμα εσυ δεν ενθουσιαζεσαι μ αυτα που σου λεει. πολλες φορες με βαση τη δικια τους εμπειρια οι γονεις μπορει να σε καθοδηγησουνε να κανεις πραματα που θα σου βγουν σε καλο. δε μιλαω για το ποιον θα παντρευτεις ή τη δουλεια θα κανεις, αυτα ειναι πραματα που μονο το ιδιο το ατομο πρεπει να αποφασιζει.
Εξαρταται κι απο το σε τι ηλικια εισαι. μεχρι να τελειωσεις το σχολειο ειναι φυσικο να τους εχεις-μεχρι ενα σημειο παντα-πανω απ το κεφαλι σου. Το θεωρω απαραδεκτο ομως απο τη στιγμη που ενηλικιωνεσαι να σου επιβαλουν πραματα.
Αλλα τωρα που το σκεφτομαι καλυτερα ολα ειναι σχετικα. Εχω περιπτωση φιλου ενος γνωστου που ηταν ψιλορεμαλι (ενηλικος), δεν ειχε σπουδαασει κατι και ειχε αλλα στο μυαλο του για το τι θα κανει στη ζωη του. Τελικα τον πιεσαν οι γονεις του να παει σε ενα τεχνικο λυκειο να μαθει μια ειδικοτητα παρ\'ολο που το κανε τελειως για αγγαρεια και δεν ηθελε με τιποτα, και τωρα χαρη στο χαρτι που πηρε απ το τεχνικο λυκειο εχει μια πολυ καλη δουλεια στην οποια εξελιχθηκε και τα χει καταφερει καλυτερα απο πολλους. Στην αρχη δεν το χρησιμοποιησε το χαρτι γιατι δοκιμασε να κανει αλλα πραματα που χε στο μυαλο του, ομως οταν περασαν τα χρονιαα εχοντας φαει τα μουτρα του στην αγορα εργασιας, και δεν ειχε πλεον το κουραγιο να μαθει καποια αλλη δουλεια ή να σπουδασει κατι, τοτε το χρησιμοποιησε το χαρτι που τον ειχαν πιεσει οι γονεις του να παρει, και χαρη σ αυτο ειναι τωρα οικογενειαρχης με σπιταρωνα και δουλεια στην οποια ειναι πολυ ευχαριστημενος. Και το ομολογει οτι αν δεν τον πιεζαν να παει στο τεχνικο λυκειο δε θα χει καταφερει τιποτα, και τωρα τους ευγνομονει τους γονεις του.