Printable View
Μπράβο βρε elis! Πολύ σωστά μιλάς!Quote:
Originally Posted by elis
Το έβγαλε ο άλλος το πόρισμα! ότι η Ρέα κλαίγεται γιατί είναι βολεμένη. Οι ανθρωποι δεν αρρωσταινουν ψυχολογικά επειδή είναι φτωχοί ή πλούσιοι φίλε μου! Αν δεν γνωρίζεις τι σημαίνει ψυχική νόσος, να μην μιλάς καλύτερα. Τέλος στο φασισμό της εύκολης αποψούλας. Δε μιλάμε στο αμφιθέατρο κανενός πανεπιστημιου πίνοντας μπάφο για πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε και δεν τρέχει μία. Για την ψυχή ενός ανθρώπου μιλάμε. Έλεος επιτέλους!
Κορίτσια, εμένα η μανα μου πάντως, όταν με κακοποιούσε ο πατέρας μου, πάντα έκανε πως δε συνέβει κάτι, μου την έλεγε ότι και καλά τον προκαλώ και όταν το σώμα και το πνεύμα μου γινοταν ένας χυλός στο κρεβάτι απο τυψεις φοβο κλάματα, λυπη για τον εαυτό μου, ερχόταν με αγκ΄λαλιαζε και μου έλεγε "θα στρώσεις, μην στεναχωριέσαι, όλα καλά θα πάνε"
Ε στο διαολο τέτοια παρηγοριά!!! Ποτέ δε νοιάζονται πόσο πονάμε, οι βασανιστές μας! Πήγε εκει και αντί να επει παράτα τα όλα και ας τρέχει η βρωμα απο τους τοίχους (που σιγουρα δεν τρέχει) πάμε έξω να κανουμε κατι που θελει η ΡΕΑ που πονάει και πουτ δεν της αξιζει να πονάει. Πήγε εκεί και της υπενθύμισε την κατά την μάνα της αποτυχία. Ε όχι!
Η ρεα θα ήταν αποτυχημένη αν γινόταν η μαριονέτα που ήθελαν οι βασανιστές της. Ειναι σε αυτή την κατάσταση όχι γιατί ειναι αποτυχημένη, αλλά γιατί αντιστέκεται ενστικτωδώς στον ευνουσιχμό του εγώ της. Παρηγοριά δεν είναι τα συγκαταβατικά χτυπηματα στην πλάτυ! είναι η αποδοχή και η προτροπή στην ελευθερία!
Ps. Ρεα εχω δίδυμα στην κοιλιά μου και αυτή την στιγμή σίγουρα θα παίζουν σφαλιάρες με τα νεύρα που τους προξενώ. Με φουντωσες :P
πριν τα χαπια ηταν ο μπαφος..δεν ειχα πάρει καν χαμπάρι οτι ειχα παραιτηθει!.. βλέπω τα χαλια μου για πρωτη φορα αλλα ηταν πάντα εδω γυρω..και το ηξερα οτι υπήρχαν...δεν ξερω καν αν βγαζει νοημα αυτο που λέω. εκανα πολλα χρονια ψυχαναλυση απο τα 18 μεχρι τα 26 ... τωρα ειμαι 35 .Quote:
Originally Posted by Gallowdance
ακομα παλευεις με το αγχος σου κοριτσακι μου?
Ναι, πάντα αλλά τελευταία περισσότερο και αυτό μου προκαλεί επιπρόσθετο άγχος!Quote:
Originally Posted by rea
Ρεα ειμαι εξω απο αυτο το χωρο. Ισως επειδη ειμαι δειλη να ζητησω βοηθεια δεν ξερω. Δεν ξερω γιατι επεσες,ξερω ομως οτι δεν γινεται να γινεις καλα σε μια μερα και αν δεν πιεσεις εσυ η ιδια τον εαυτο σου. Σιγα σιγα. Σηκω λιγο. Παιξε με το σκυλακι σου που καθεται ολη μερα μονος. Βγαλε το εξω μια βολτα. Πηγαινε σουπερ μαρκετ παρε δυο πραγματανα εχεις να φας. Κανενα τοστ. Και μετα ισως νιωσεις πιο δυνατη ωστε να ψαξεις να βρεις καμια δουλεια. Μικρα βηματακια καθε μερα. Φτιαξε μια λιστα. Καικαθε δυο τρεις μερες προσθεσε και απο κατι καινουριο να κανεις.
Quote:
Originally Posted by kutchunie
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΕΚΡΑΓΩ!!! που ειναι ολη αυτη η δυναμη σε εμενα? γιατι και ποτε επαψα να σκεφτομαι ετσι????? ΓΑΜΩΤΟ!!!!!
μιλα μου κουτς..εχω χασει την μπαλα
υ.γ. χωρις να ταραζεις τα δυδημακια !!!.. (γελαω οσο σκεφτομαι οτι καποτε αμφισβητησες τον εαυτο σου για τον ρολο της μητερας..ελπιζω πλεον να καταλαβες τις κορυφες που εχεις κατακτησει )
υ.γ. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΔΥΜΑΑΑΑΑ!!!
Ασε ρέα και πέρασα μεγάλο ζόρι στις γιορτές. Κόλλησα ενα βακτηριδιο και ήμουν μαύρο χάλι. Αλλά ευτυχώς όλα καλά. Επαθα ενα τρελό ψυχοκούκου μην τα χάσω αλλά ευτυχώς όλα καλά τελικά. Ευχαριστώ για την ευχή.
Στο θέμα μας τώρα. Το τραγούδι δεν είναι τυχαίο. Αν θελεις ακουσε το. Σε άλλους μπορεί να θυμίζει "αχρηστους" γκόμενους/γκόμενες. Εμένα μου θυμίζει την κατάθλιψη και τις λούμπες.
Πραγματικά, αν λείπαμε ποτέ απο τους "δικούς μας" "ανθρώπους" θα νομίζανε πως πήγαμε για τσιγάρα . Και αν επιλέξουμε να φύγουμε είναι επειδη βαρεθήκαμε τα "ξεφτιλισμένα τους παιχνίδια" (βλ. ότι η παρηγοριά της μάνας σου ήταν το καθαρό σπίτι και όχι ο ψυχικός σου πόνος που αν και το ξέρει, δεν το παραδέχεται ότι ήταν ο γεννήτοράς του) και την "επιστροφή των σκυλιων) (βλ. καταθλιπτικά επεισόδια).
Δεν πιστεύω πως κανένα χάπι θα σε κάνει καλά απο μόνο του. Να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρέπει. Λες σε προηγούμενο μηνυμα του ποστ πως συζητούσατε για τον χαρακτήρα σου. Για τον χαρακτήρα της μαμάς σου μιλήσατε ποτέ; Ειλικρινά, για να έχει βγάλει ένα τοσο έξυπνο παιδί, δεν πρέπει να είναι χαζή. Επομένως, γιατί δεν αποδέχεται το κακό που σου κάνει η συμπεριφορά της; γιατί δεν αλλάζει; δε θα την κάνει η αποδοχή αποτυχημένων παιδαγωγικών πρακτικών κακή μάνα, ότι ήταν να κανει το έκανε όταν ήσουν πιτσιρίκη. Τώρα όμως γιατί δεν μιλάτε για τον δικό της χαρακτήρα και συμπεριφορά;;; Οπως και να έχει είσαι δημιούργημά της. Αν είσαι μια φορα "αποτυχημένη" όπως πιστεύει αυτή είναι 15. Το έχει σκεφτεί ποτέ;
Επιπλέον, όταν αποφάσισε να σου προσφέρει κινητά και ακίνητα, σε ρώτησε ποτέ; Εσύ που βρισκόσουν μεσα σε όλες τις αποφάσεις που σε αφορούσαν; ακομα και τώρα τι πενθείς; για πιο πραγμα έχεις αποφασίσει να πενθήσεις; για το ότι είσαι, κατα την άποψη της μαμας σου, "αποτυχημένη" ή για το ότι δεν κάνεις αυτό που θέλεις;
Να σου πω πότε έπαψες να σκέφτεσαι έτσι; όταν σε έπεισαν πως δεν είσαι αρκετά καλή, όταν σε έμαθαν πως για να είσαι "καλή" πρέπει να μάθεις να μην βιώνεις τον πόνο όταν σε τιμωρούν και ότι ο μόνος τρόπος να το πετύχεις αυτό τελικά είναι να θάψεις την ίδια την Ρεα ως ύπαρξη, όσο πιο βαθιά γίνεται. Γιατί δεν έχει σημασία τι θελεις εσύ για σένα αλλά η μαμά ή ο μπαμπάς σου. Λειτουργεις όπως αυτοί. Συνεχίζεις να κακοποιείς τον εαυτό σου, με τυψεις και θλίψη στην παρούσα φάση, συνεχίζοντας με πολύ καλό τροπο το δικό τους έργο Ρέα. Αν ρωτούσες την μάνα σου τι θα έκανε με την "αποτυχημένη" σου ζωή θα έλεγε "θα τιμωρησω την Ρέα για να μάθει το σωστό και θα στεναχωρηθω για το "αγαπημένο μου παιδι". Ε αυτό κάνεις τώρα. Κάνεις την μαμά σου. Συνεχίζεις τον βασανισμό που σου επέβαλλε επειδη δεν είσαι "αρκετα καλή". Και το κάνεις για όλους τους λάθος λόγους. Περιμένεις μια "πληρωμη" για τον πόνο που δεν είναι άλλη απο την αποδοχή. Ε δεν θα έρθει ποτέ αυτή η πληρωμή Ρέα. Ακόμα και με 1000 επεισόδια δεν θα ερθει. Η μάνα σου και πλανητάρχης να γινόσουν, πάντα θα ήταν αυστηρή για να σου δώσει κίνητρο όπως λες πιο πάνω. Και αυτό είναι παθολογία, όχι δική σου, δική της.Quote:
Originally Posted by rea
Η ρέα που είναι όμως; Η ρέα θεωρεί τον εαυτό της αποτυχημένο; και αν ναι τι θα έκανε η Ρέα ή πως θα ήθελε να χειριστεί την αποτυχία της; Με τιμωρία και θλίψη ή με δράση;
Παρακολουθησα την συζητηση σας. Δεν ξερω αν η Ρεα εχει καλη σχεση με την μητερα της και το πως μεγαλωσε. Αλλα γιατι να φταιει η μητερα; επειδη κανει δουλειες; μεγαλη γυναικα ειναι μπορει να τα εχασε. Και εγω τα χανω με τετοιες καταστασεις. Και εγω μπορει να εκανα δουλειες αντι να συζητησω για κατι που υπαρχει απροθυμια προς συζητηση. Γιατι δεν αρχισες ρεα την συζητηση; γιατι δεν ησουν εσυ εκεινη που επρεπε να πεις ασε μανα τις δουλειες παμε μια βολτα; δεν ειναι ο καθε ανθρωπος στο μυαλο σου για να ξερει τι σκεφτεσαι. Ουτε το τι ειναι το καλυτερο για σενα. Kutchunie ακουσα την ιστορια σου κ πραγματικα λυπαμαι αλλα οι γονεις τερατα ειναι μετρημενοι στα δαχτυλα. Επειδη δεν σε υπολογισανε και δεν τους υπολογιζεις και καλα τους κανεις δεν σημαινεο οτι εχουν ολοι αχρηστους γονεις.. η ρεα ειναι 35 οχι 12. Πιστευω πως πρεπει να παλεψει για να σηκωθει και οχι να περιμενει να την σηκωσουν
...αν με ρωτησε?...Quote:
Originally Posted by kutchunie
τελειωσα το λυκειο στα 17..και ηξερα ακριβως τι ηθελα να κανω 1. να γινω ψυχολογος και 2. να φυγω οσο πιο μακρυα απο αυτο το σπιτι και απο αυτην την κοινωνια γινετε. τους ζητησα να με βοηθησουν να πάω να σπουδασω εξω στην αγγλια..ουτε λογος!..ηθελαν να μου ανοιξουν μαγαζι ..ξυλο - κλαματα - παρακαλια..ουτε λογος να ξοδέψουν τα λεφτα τους για σπουδες για εμενα..αν ημουν παιδι που "αγαπουσα" τα γραμματα δεν θα ημουν η χειροτερη μαθητρια του σχολειου. Ημουν η χειροτερη μαθητρια του σχολειου βεβαια γιατι πήγαινα πάντα αδιαβαστη και με καρουμπαλα στο κεφαλι και με καμια απολυτως διαθεση να ανεχτω μαλακιες απο κανεναν καθηγητη..σε μια κοινωνια οπου οι κραυγες των παιδιων ήταν συνηθες περιστατικα και κανενας δεν εκανε ποτε τιποτα για αυτο.
επιασα δουλεια σε ενα εργοστασιο μαζι με την μαμα μιας φιλης την κυρα ρουλα και αρχισα ταχυρυθμα γαλλικα ..γιατι η κολητη μου μου ειπε οτι υπάρχει ενα προγραμμα στην γαλλια που βοηθουν τους φοιτητες να σπουδασουν εκει αρκει να ξερουν την γλωσσα. το πρωι στου διαολου τη μανα σεενα εργοστασιο και καπακι, μεστην βρωμα στην αθηνας για ταχυρυθμα ξυπνουσα στις 5 το πρωι και γυρνουσα σπίτι μου στις 10 το βραδυ και δεν με ενοιαζε...πετουσα.. στις 4.30 το πρωι η μανα μου μου εκανε μασαζ για να ξανακοιμηθω αλλα δεν καταλαβαινα τιποτα "γιατι κοριτσακι μου δεν θες..θα εισαι εσυ το αφεντικο θα εχεις την δικη σου τσεπη μπλα μπλα μπλα".. χαμπαρι εγω ..το ονειρο δεν κρατησε ουτε μηνα ..το αφεντικο μας ειπε οτι θα μας εδινε τα μισα αποσα εδινε στην προηγουμενη και η κυρα-ρουλα μου ειπε πως αν αρνιομασταν μαζι δεν θα χε αλλη επιλογη και θα δεχοταν να μας πληρωσει κανονικα. του ειπα οχι και με εδιωξε. του ειπε ναι και εμεινε. πριν πιασω αλλη δουλεια πήγα στην γαλλικη πρεσβεια...κανενα προγραμμα δεν υπήρχε που να στηριζει τους φοιτητες στο ξεκινημα... θυμαμαι ακομα πως εφυγα απο εκεινη τη ν πρεσβεια.
μου βρηκαν μαγαζι και θελω δεν θελω θα πάω γιατι δεν θα ταιζουν κηφηνες ...την ημερα των γεννεθλιων μου εκανα εναρξη με το σκεπτικο οτι απο εκει θα επαιρνα τα χρηματα για να σπουδασω...δεν εγινα ποτε αφεντικο..το μαγαζι το ειχε και εχει ο πατερας μου τα λεφτα δεν μαζευτηκαν ποτε...εβγαλα ενα ιδιωτικο ιεκ διοικηση επιχηρησεων ..για να μπορω να βρω μια δουλεια ..με ενα ολοκληρο μαγαζι στο ονομα μου για βιογραφικο ...ο καθενας θα προτιμουσε ενα λιγοτερο "προνομιουχο" παιδι.
δουλεψα σε εποχιακες δουλειες ..σε νησι, σε κρουαζιεροπλοιο.σε δουλειες που δεν ηθελε κανενας αλλος
πήγα στην αγγλια σε μια κολητη που αποδειχτηκε σαδιστρια και ψυχοπαθης, να βρω μια δουλεια εκει και να ζω μαζι της μεχρι να ορθοποδησω και να κυνηγησω το "ονειρο"..τα λεφτα μου αντεξαν ενα μηνα..και δουλεια δεν ειχα βρει και η συγκατοικηση ηταν κολαση και φυσικα δεν υπήρχαν αλλοι ποροι για να μεινω εκει ...
γυρισα με την ουρα στα σκελια...μετα απο ενα μηνα ..αφου φυσικα τους ειχα αποχεραιτησει ολους για "παντα"
το αμαξι μου το πηρε μετα απο 10 χρονια πιεσης..ειχε διαλυθει και το σκουτερακι μου..και ολα μου τα χρηματα τα ξοδευα σε ταξι... σοβαρα τωρα..10 ολοκληρα χρονια με ζαλισε να μου παρει αμαξι
το σπιτι ηταν φυγε απο το σπιτι δεν σε αντεχω αλλο..καθημερινα ... κανονικα και ψυχραιμα...ρεα δεν γινετε να ζεις αλλο σε αυτο το σπιτι.
και αφου πηρα το σπιτι αποφασισα να σπουδασω στα 29 μου κατι συναρπαστικο κατι διαφορετικο..σχολη δραμματικης τεχνης, να γινω ηθοποιος
και το γουσταρα πολυ ..βεβαια 3000 τον χρονο, επρεπε να κοψω την ψυχολογο μου.περασα αμεσως εισαγωγικες εκαν 2 χρονιες και στο τελος της 2ης μου επιτεθηκε ενας αλητης συμμαθητης ..και εγινε συμβουλιο για να μας διωξουν γιατι ημουν και εγω υπευθυνη λεει επειδη οταν μου χωθηκε στην μουρη και μου ειπε "βουλωστο γιατι αλλιως "..δε το βουλωσα εμεινα εκει και τον προκαλεσα λεει γιατι τον ρωτησα "γιατι τι θα μου κανεις" ..μια βδομαδα πριν ειχα κηδεψει τον πιο αγαπημενο μου μπαρμπα. τελικα δεν με εδιωξαν αλλα απαιτησαν δημοσια συγνωμη..και εγω απαιτησα αυτος να φυγει.
ειπα την δημοσια συγνωμη για να παιξω ολα οσα εκανα προβες ολον αυτον τον καιρο ..και μετα δεν ξαναπάτησα..ουτε εκει ουτε πουθενα ...μετα ηρθε ο μπαφος και μετα τα χαπια και τωρα εδω ..ετσι...
καθε φορα που παλευα με την μοιρα μου ηταν σαν να παλευα με ενα τρενο
στην 1η ψυχολογο πήγαινα 8 χρονια και οταν της ζητησα να ερθει να με δει σε μια παρουσιαση στην σχολη αρνηθηκε γιατι η περιοχη που ηταν η σχολη ηταν "επικυνδηνη"
τον 2ο ψυχιατρο τον διαλεξα στην τυχη εοπυυ 5 λεπτα διαγνωση και οπως αποδειχτηκε μου εγραφε τα πιο επικυνδυνα κοκτεηλ χαπιων ...που δινουν στις πιο σοβαρες περιπτωσεις ρεμερον και ζολοφτ ΜΑΖΙ και ρεμερον και εφεξορ ΜΑΖΙ
στον 3ο ψυχιατρο πήγα πριν 3 μηνες 2 φορες και καμια δεν με κοιταξε καν ..μου αλλαξε τα χαπια τα οποια ειπε οτι υπηρχε κινδυνος ΜΑΝΙΑΣ και μου εδωσε χαπια που χορηγουν στους σχιζοφρενεις γιατι ειχα παρει 20 κιλα με τα ρεμερον. αν με κοιταζε εστω και για ενα λεπτο θα πήγαινα να κανω μια συνεδρεια μαζι του ..αλλα εκεινος εκει χωμενος στο πισι του να βρει φαρμακα που να ταιριαζουν στις μιζες του.
πριν 4 μηνες τα εκοψα ολα ..γιατρους και χαπια
δεν ψαχνω πια για δουλεια ..και εδω που τα λεμε δεν εψαχνα καιρο τωρα. μολις κοιταζω αγγελιες με πιανει δυσπνοια και εχω τασεις λιποθυμιας.
η τελευται δουλεια ήταν πρινφυγω απο το πατρικο μου.. κρατησε μια μερα... μια μερα κολασης ... ειχα πει στο αφεντικο οτι δεν ηξερα κομπιουτερ ..αλλα δεν ηξερε ουτε και εκεινος ..και οι δουλειες του εμεναν πισω οσο εγω προσπαθουσα να βρω μια ακρη και μου εβαλε τις φωνες ..με πληρωσε 50 ευρω..οταν καταλαβε οτι το παραξυλωσε και εγω πηγα κατευθειαν στην ψυχολογο μου..σαν βιασμενη..με ξαπλωσε και μου ειπε να φανταστω οτι ειμαι ψαρι και οτι κοιμαμαι στον βυθο της θαλασσας...και κοιμηθηκα στην συνεδρια ..δεν με ξυπνησε ουτε οταν η ωρα μας ειχε τελειωσει...οταν ξυπνισα ειχα πια ηρεμησει. αλλα δεν ξαναεψαξα σοβαρα για δουλεια.. εστελνα απλα βιογραφικα και κανενας δεν με πηρε τηλεφωνο για συνεντευξη...και γιατι να με παρει δηλαδη, θα προτιμησουν εναν ανθρωπο που ΔΕΙΧΝΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ και εγω δεν εχω απολυτως κανενα ενδιαφερον για τ ι π ο τ α!!
Αλικάκι, η Ρέα έχει δηλώσει πως έχει κακοποιηθεί. Επιπλέον, μετά από 8 χρόνια ψυχανάλυση και μερικά ακόμα στα χάπια, και να μην ήξερε, όφειλε να μάθει πως να χειριστεί το παιδί της. Τι να το κάνει η άλλη το καθάρισμα;; ψυχολογική στήριξη ήθελε! Γονιός δεν είναι αυτός που σπέρνει μόνο αγαπητό αλικάκι. Επιπλέον, δεν σου κάνει εντύπωση, πως μετά απο 8 χρόνια έχει ακόμα πισωγυρίσματα; Ας κάτσει λοιπόν, σαν καλή μάνα να της υπενθυμίζει αποτυχίες. Μπράβο βρε! να γίνει σύστημα αυτό! Και αυτό το μεγάλη γυναίκα είναι και τα έχασε, είναι πολύ ατράνταχτο επιχείρημα! Αν πάθαινε καρδιακή προσβολή ας πέθαινε κιόλας η αλλη επειδη η μανα τα έχασε!!!Quote:
Originally Posted by Alikaki14
Και ναι, η μάνα είναι αυτή που πρέπει να πει παμε έξω παιδί μου. Ο άνθρωπος που βρίσκεται σε καταθλιπτικό επεισόδιο, δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα. Ούτε τον νοιάζει πως θα γίνει καλά ή πως θα νοιώσει καλά και τι να κάνει γι αυτό. Μονο σκέψεις αποτυχίας και μαυρίλας έχει. Στήριξη χρειάζεται.
Επιπλέον, επειδή την έχω ζήσει την κακοποίηση στο πετσί μου, και είμαι καταθλιπτική, ΝΑΙ θελεις να το αποδεχτείς ή όχι, η συνειδητοποίηση των λαθών των γονιών μας είναι αυτά που μας βγάζουν απο την κατάθλιψη. Και όχι μονο η συνειδητοποίηση, αλλά και η αποδοχή απο το μέρος τους πολλές φορές. Με τους δικούς μου δε συνέβει ποτέ.
Επιπλέον, οι περισσότεροι γονεις λες δεν είναι τέρατα. Είναι. Αν δεν ήταν δεν θα υπήρχαν τόσα κακοποιημένα παιδια που αργότερα γίνονται ενηλικες με ψυχολογικά προβλήματα. Τέρας δεν είναι μονο αυτος που βιάζει ή χτυπά, αλλά όποιος ασκεί βία στο παιδί του είτε σωματική είτε πνευματική, που τις περισσότερες φορές γινεται για "το καλό του παιδιού".
Και φυσικά η Ρεα και η κάθε Ρέα θα γίνει καλά ΜΟΝΟ με προσωπική προσπάθεια, αλλά το να καταρρίψει μέσα της τον τίτλο του αποτυχημένου παιδιού, δεν έχει απλώς να κάνει με συμβουλές του τύπου βρες δουλειά πήγαινε για ψώνια κανε λίστα. Ο άνθρωπος σε καταθλιπτικό επεισόδιο είναι πλήρως μη λειτουργικός τις περισσότερες φορές. Το να πιέσει άλλη μια φορά τα συναισθήματά της, το μόνο που θα καταφέρει είναι να δημιουργήσει νέες απωθήσεις και να προσθέσει κι άλλο βάρος στο φορτίο που κουβαλάει. Και να συ πω πως ακριβώς; δε θα μπορέσει όντας σε επεισόδιο να αντεπεξέλθει σε καμιά δουλειά, θα επιβεβαιωθεί ότι είναι άχρηστη όπως την έμαθαν να πιστεύει και φτου κι από την αρχή.
Αν έχεις παιδί με σχετικά προβλήματα αλικάκι, συμβουλέψου ψυχολόγο για τον χειρισμό της κατάστασης. Θα το βοηθήσεις πάρα πολύ όντας υποστηρικτική με τον σωστό τρόπο. Η ψυχική νόσος δεν είναι απλά μια φάση και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και απο το ιδιο το άτομο, αλλά και απο το περιβάλλον του.
τα τερατα ηταν παρομοια.. για μενα ηταν αθλος που ζητησα βοηθεια, ποσο μαλλον να ζητησω να βγουμε και ολα τα αλλα που λες.τα τελευταια 2 χρονια εχω βγει 2-3 φορες για καφε... ναι η ηλικια ειναι πολυ σοβαρο θεμα...δεν ξερω κανεναν ανθρωπο να αλλαζει λιγο πριν τα σαραντα..και φοβαμαι πολυ.... παρα πολυ...ξερω πως ποτε δεν ειναι αργα κτλ κτλ ....αλλα ...Quote:
Originally Posted by Alikaki14
ττο μυαλο μου γυριζει σε φαντασματα... εχω τοση αναγκη να τα βγαλω απο μεσα μου...
Είσαι σε κατάθλιψη ρε Ρέα, τι ενδιαφέρον να έχεις;; Αν ήταν ντουλάπα με ρούχα οι απωθήσεις σου, θα είχε ξέχυλα συρτάρια και μεντεσέδες έτοιμους να σπάσουν. Ακόμα κι αν σε έπαιρναν για δουλειά, είμαι σίγουρη πως θα γινόταν αυτό που απάντησα στο Αλικάκι. Μα 8 χρόνια ψυχανάλυση και τίποτα; μόνο να σου τα παίρνει η άλλη;Quote:
Originally Posted by rea
Πιστεύω πως θα νοιώσεις καλύτερα μόνο αν αρχίσεις να σε υπολογίζεις. Πιστεύω ακόμα, πως είναι λιγάκι καταναγκαστικό το όλο σκηνικό. Πάντα θα αποτυγχάνεις γιατί λειτουργείς όπως οι δικοί σου. Δλδ, ελεγαν όχι για σπουδές, υπήρξαν εμπόδια στο να σπουδάσεις, είμαι σίγουρη πως και να μην υπήρχαν θα τα έβρισκες, κάπως έτσι λειτουργει το πράγμα. Μετά με το μαγαζί το ανοιξαν στο όνομά σου. Γενικότερα, νομίζω πως αυτός ο καταναγκασμός, η επανάλυψη της επιτυχίας, είναι η βαθιά σου πίστη σε αυτούς, ότι είσαι αυτή, ότι πρέπει να σε μαλώνουν, ότι αξίζεις που σε μαλώνουν κτλ. Δεν εχει γινει στα 17 σου αυτό. Απο πολύ πιο πριν δημιουργήθηκε. Αυτή η επανάληψη έχει ρίζα αποφάσεις που πήρες για το πως θα αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου. Θα είσαι το θύμα των καταστάσεων. Πιστεύω πως η ψυχολογία του θύματος είναι αυτη που επιτρέπει στους άλλους να μας "βασανίζουν". Εκεί είναι το δικό σου φταίξιμο για την κατάσταση. Και συγγνώμη που θα το πω αλλά η ψυχοκούκου σου ήταν για τα μπάζα γιατί μετα απο 8 χρόνια, δεν σε πίεσε στις σωστες κατευθύνσεις.
Εμένα η ιστορία μου είναι πολύ πιο χαρντκορ μέχρι τα 17-18. Μετά ήμουν πιο τυχερή.
Ρε Ρέα, αφου είσαι μέσα και αν θέλεις ακόμα να σπουδάσεις, γιατί δεν αρχίζεις διάβασμα για πανελλήνιες; και θα ξεχαστεις και δεν είναι τίποτα τρελό. Εγώ διαβάζω για πανελλήνιες απο το καλοκαίρι, γιατί ήμουν περίεργα όταν έκοψα τα χάπια και ήθελα και να βγάλω και κάποια σχολή που μου αρέσει, οπότε το έκανα. Βέβαια δεν νομίζω να προλαβαίνεις για φέτος αλλά τεσπα. Πάντως το να ασχοληθείς μόνη κι χωρις φροντιστήριο και με το ιντερνετ διαθέσιμο, δεν νομίζω να αποτύχεις για κανένα λόγο. Μάλιστα είναι ευκαιρία να αποδείξεις σε εσενα πως είσαι άξια. Και επιπλέον να διερευνήσεις γιατι βαζεις εμπόδια σε σένα. Γιατί είμαι σιγουρη όι το κόλλημα που έχεις θα σε ωθήσει στο να βάλεις εμπόδια σε σένα αν ασχοληθείς με κάτι που αγαπάς, οτιδήποτε κι αν είναι