Originally Posted by
psy me
Δεν ξέρω τι να πρωτο-γράψω, γιατί διάβασα όλα τα ποστ. Νομίζω πως οι τεχνικές θέλουν και...τεχνική για να τις ακολουθήσεις. Δηλαδή ουσιαστικά πρέπει να εκπαιδευτείς για να εκπαιδευτείς. Είναι τελείως χαζό να παριστάνει κανείς κάτι που δεν είναι, γιατί πρώτον, φαίνεται και έπειτα, που θα οδηγήσει; Καλύτερο είναι κανείς να κάνει πράγματα για τον εαυτό του που ούτως ή άλλως τα θέλει και κάπου εκεί..θα χτυπήσει και η πόρτα, αρκεί να το καταλάβεις. Εγώ υστερόχρονα βέβαια, κατάλαβα ότι υπήρχαν επιτυχίες σε περίοδο που ήμουν απορροφημένος στη...μιζέρια μου και τη δυστυχία. Φυσικά ,δεν κατάλαβα τίποτα τότε.
προσωπικά δεν ξέρω καν αν θέλω να έχω κάτι. Υπάρχουν περιπτώσεις που λέω "γιατί, τι νόημα έχει;" .Και για διάφορους λόγους-που δεν θα γράψω σε αυτό το πόστ για να μην είναι μεγάλο- αισθάνομαι μια αποστροφή για τις κοινωνικές σχέσεις. Δεν μπορώ να κρίνω για τις προσωπικές, όμως και αυτές τις έχω απομυθοποιήσει. Σκέφτομαι,δηλαδή, ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από χρονικά καθυστερημένη υποκρισία.Εμένα μου αρέσει το μοντέλο ζωής του Κώστα 62, ακόμα και αν ισχύει το εύστοχο σχόλιο που γράφτηκε. γιατί ακόμα και έτσι, καλύτερα μια ψευδεπίγραφη ηρεμία από καθόλου ηρεμία ή από ηρεμία που επίσης είναι ψεύτικη.Απλά ,αγαπητέ Κώστα, μιας και αναφέρθηκα στην περίπτωση, νομίζω είναι σημαντικό να θωρακίσεις την πηγή της ηρεμίας σου γιατί σε ενδεχόμενη αναμπουμπούλα μπορεί να απογοητευτείς και να αισθανθείς-παροδικά, πιστεύω- ότι κορόϊδευες τον εαυτό σου.