O M.O. υπάρχει είτε τον αποδεχόμαστε είτε όχι. Δεν υπάρχει ποινή... φυλάκισης αν δεν τον δεχθούμε ;)Quote:
Originally posted by justme
Εχμ..... τι ακριβώς (με λεπτομέρειες όμως) πρέπει να έχει κάνει κάποιος - κάποια για να εμπίπτει σε αυτόν τον μέσο όρο??
Και είναι καλό να πέφτουν όλοι πάνω σε αυτόν το Μ.Ο??
Ακόμα θα ήθελα να ήξερα αν θα έπρεπε όλους όσους δεν πέφτουν σε αυτόν το Μ.Ο να τους κόβουμε λίγο το ένα αυτί έτσι για να ξεχωρίζουν?
Τέλος προτείνω όλους τους αποφυλακισμένους να τους πυροβολούμε κατά την έξοδό τους από την φυλακή καθώς αυτό που ήταν θα εξακολουθούν να \"είναι\"
Να το συνεχίσουμε μήπως και σε όποιοες άλλες κοινωνικές μειονότητες θεωρεί ο Μ.Ο μειονότητες???
Πάντως Αλέξανδρε σε ένα συμφωνούμε αΑν από την άλλη δεν είναι ζήλεια αυτό που νοιώθεις αλλά \"ηθική διαφοροποίηση\" (ή όπως αλλιώς θες πες το) τότε είναι σημαντικό και δεν πρέπει να το παραβλέψεις
Όντως πρέπει κάτι να κάνεις (με τον ευατό σου όμως εννοώ εγώ). Λίγο δούλεψέ το μέσα σου και δες ότι δεν είναι δυνατόν να κρίνεις κάποια που σου συμπερριφέρεται πολύ καλά στο παρών βασίζοντας την κρίση σου στο παρελθόν της
Πούμα, αυτό που σου είπα με το στυλό και το χαρτί το εννοώ ως έχει. Υλοποίησε με κάποιον τρόπο αυτό που σκέφτεσαι. Βγάλτο έξω από το μυαλό σου και δώσε του μορφή. Αλλο είναι να σκέφτομαι ότι \"θέλω να το ξεχάσω\" και άλλο να υλοποιώ αυτή μου την σκέψη
Οι φυλάκισμένοι συνήθως βγαίνουν χειρότεροι...!
Να προσθέσω ότι δεν είναι θέμα κόμπλεξ να δέχεσαι ή να μην δέχεσαι κάτι.
Για να είσαι στο Μ.Ο. δεν πρέπει να έχεις αλλάξει τους άντρες σαν τα πουκάμισα και να έχεις κάνει τρίο. Ακόμη περισσότερο μάλιστα όταν είσαι κάτω από 18.
Έτσι είναι.
Η περίπτωση σου χαρακτηρίζεται \"ακραία\".
Don\'t be so open that your brains spill out όπως λέει και μια... παροιμία!
\"Φασιστικός\" μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε \"επιβάλει\" την άποψη του ως τη μόνη σωστή και απαιτεί συμμόρφωση. Είτε έχει πάει με μία είτε με 200. Είτε με έναν είτε με διακόσιους. Είτε συντηρητικός είτε φιλελεύθερος. Είτε αγάμητη, είτε \"τσουλί\".
Από \'κει και πέρα καλό είναι να αναγνωρίζεις τι θεωρείς ότι σου πάει και τι όχι και ο μακαριστός να μην είσαι. Ακόμα κι αν μία που έχει πάει με 200 σου ουρλιάζει ότι είσαι κομπλεξικός. Κάτι συμβαίνει. Απλά.
Το μόνο στο οποίο εναντιώνομαι είναι η αντίληψη ότι ένας άντρας μπορεί να έχει πάει με 200 και μετά να κατασταλάξει σε μία κι αυτό να είναι θεμιτό, η κοπελιά να αισθάνεται και τιμημένη μάλιστα.
Ενώ αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνει δεχτό για μια κοπέλα.
Επειδή τα στεγανά των φύλων έχουν πέσει προ πολλού καιρός είναι να σταματήσουν κι αυτές οι προκαταλήψεις.
Από κει και πέρα όμως, η σεξουαλική ζωή δεν περιορίζεται μόνο σε τι θεωρείται ταμπού ή \"πουτανιά\" (αντρική/γυναικεία). Έχει επεκτάσεις και λέει πολλά για την ψυχολογία κάθε ατόμου.
Αποσυνδέοντας το επόμενο από το κύριο θέμα: ξέρεις που είναι η κατάληξη των περισσότερων ιερόδουλων; στο ψυχιατρείο. Ο άνθρωπος δεν \"αντέχει\" να σκορπίζεται, κι αν το κάνει πάει ενάντια στη φύση και την αξιοπρέπεια του και κάτι \"κακό\" κρύβει.
Επίσης είναι αποδεκτό ότι κάποιος με πολλές σχέσεις έχει επίκτιτη δυσκολία να \"κολλήσει\" με κάποιον και να δώσει. Αυτό προέρχεται από τον αριθμό των σχέσεων του. Όχι από μειονέκτημα του χαρακτήρα του που ενδεχομένως τον οδήγησε στις πολλές σχέσεις.
Τίποτα από αυτά δεν έχουν να κάνουν με Μ.Ο. ή με \"συντηρητισμό\" κι αν κάπου εφάπτονται, δεν ακυρώνονται.
