Printable View
Μου φαινεται πολυ καλη ιδεα αυτο γιατι περα απο εμενα θα υπαρχουν και πολλα ατομα που τους συμβαινει το ιδιο και θα μπορουν να βοηθηθουν και να δοκιμασουν κι αυτοι κατι αντιστοιχο.....γιατι να μας διωξουν απο το φορουμ?? Δεν θα κανουμε κατι κακο νομιζω:) Προς το παρον εφαρμοζω αυτο το παραδειγμα που ειπαμε δηλαδη νιωθω οτι εχω ενα φοβισμενο παιδι μεσα μου και με εχει βοηθησει αρκετα βεβαια δεν κρυβω οτι καποιες στιγμες δεν ξερω πως να του φερθω καλα αλλα το προσπαθω!!!
Ωραία, αυτή τη βδομάδα θα έχεις το παιδί και τις αναπνοές :) Την άλλη βδομάδα θα σου γράψω καινούρια πράγματα ))) σιγά σιγά θα μαζέψεις μια βαλίτσα από εργαλεία και θα μπορείς να βοηθάς τον εαυτό σου μόνη σου.
Η άσκηση με το παιδί δεν είναι κ τόσο απλή. Γιατί δεν πρέπει να καλλιεργήσεις μέσα σου ένα παιδί φοβισμένο κ κακόμοιρο το οποίο δεν ξέρεις τι να το κάνεις μετά. Η ιδέα είναι να φέρεσαι στον εαυτό σου σαν να φερόσουν σε ένα παιδί και όχι να ξεχωρίσεις εσένα κ ένα παιδί. Πρέπει να ξεκινήσεις με απλά πράγματα, όπως το να τρώω όταν πεινάω, να πίνω νερό όταν διψάω, δηλαδή ακούω τις ανάγκες μου και τις ικανοποιώ. Σου ήρθε η όρεξη για ένα γλυκό? Να υποσχεθείς στον εαυτό σου ότι θα το φας, μπορεί εκείνη την στιγμή να μην μπορείς αλλά να το κάνεις κάποια στιγμή αργότερα.
Σε θέλω συνειδητοποιημένη όλη την ώρα, απλά να έχεις τον νου σου σε σένα. Να ακούς το σώμα σου. Να δίνεις προτεραιότητα στις δικές σου ανάγκες, πχ. είσαι με τον αγαπητικό σου, και έχετε ετοιμαστεί να βγείτε έξω, στην πόρτα σε πιάνει κατούρημα, σου λέει το αγόρι "έλα μωρέ βιαζόμαστε, δεν μπορούσες να το σκεφτείς πιο νωρίς, τώρα θα κρατηθείς κι θα πας πιο μετά", όπως είσαι παγώνεις στην θέση που βρίσκεσαι και σκέφτεσαι "αν μου ζήταγε το παιδί μου να πάει τουαλέτα, θα του αρνιόμουνα?", όχι βέβαια, τα παρατάς όλα και πας τουαλέτα όπως είσαι, και ας φωνάζουν όλοι γύρο σου. Με αυτό το τρόπο δείχνεις τον εαυτό σου ότι τον σέβεσαι, κ σέβεσαι τις ανάγκες που έχει. Προσοχή! δεν σου λέω να γίνεις αντιδραστικό, που ότι κ να σου πει ο άλλος να κάνεις το αντίθετο, μόνο κ μόνο επειδή θα νομίζεις ότι έτσι θέλεις. Δεν χάνουμε την λογική μας, είπαμε το κλειδί είναι να φερόμαστε με αγάπη κ σεβασμό στον εαυτό μας όπως θα φερόμασταν στο παιδί μας, όχι να γίνουμε εμείς το παιδί.
Οι αναπνοές που σου είχα δώσει θα σε φέρουν πιο κοντά στο σώμα σου και τα συναισθήματά σου, ο εαυτός μας το σώμα έχει ως μέσω για να μας δείχνει τι θέλει, γιαυτό και είναι σημαντικό να μάθουμε να το ακούμε. Θα ακούσεις την καρδιά σου, την αναπνοή σου, θα χαλαρώσεις, θα αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου, χρόνο που θα είσαι εσύ κ συ! Προσπάθησε να χαλαρώνεις ολόκληρη εκείνη την στιγμή, κ ας σε πάρει ο ύπνος (υπάρχει κ τέτοια περίπτωση), παρατήρησε σε πια σημεία είσαι σφιγμένη, σε πια πονάς, σε πια είσαι χαλαρή. Μετά παρατήρησε το κεφάλι σου, τι σκέψεις σε περιτριγυρίζουν, πάρε αναπνοή κ χαλάρωσε, παρατήρησε τις σκέψεις σου, λες κ δεν είσαι εσύ που τις σκέφτεσαι, μετά εστίασε την προσοχή ξανά στην αναπνοή στο κέντρο του στήθους, παρατήρησε..άλλαξε τίποτα, προσπάθησε μέσα στην χαλάρωση να νοιώσεις πως αισθάνεσαι.... Η ιδέα είναι να παίζεις με την προσοχή σου και να χαλαρώνεις. Την μια να εστιάζεσαι στην αναπνοή κ στο κέντρο, την άλλη στο σώμα, την άλλη στο κεφάλι κ τις σκέψεις. Η όλη διαδικασία μπορεί να σου πάρει το πολύ 15 - 20 λεπτά, αν θες παραπάνω ώρα, είσαι ευπρόσδεκτη να κάτσεις έτσι όσο θέλεις! δεν υπάρχει όριο στον χρόνο.
Αυτά θα έχεις για αυτή την εβδομάδα :)
Ετσι οπως το ξεκινησα ξεχωρισα εμενα και ενα παιδι δηλαδη φανταζομουν οτι εχω μεσα μου φυλακισμενο ενα παιδι κι οτι πρεπει να του φερομαι καλα κι αυτο μεσα μου λειτουργουσε καλα οταν ομως αρχισα να σκεφτομαι αυτο που μου ειπες δηλαδη να μην με ξεχωρισω απλα να σκεφτομαι πως θα φερομουν σε ενα παιδι το αντιστοιχο να κανω και με τον εαυτο μου δεν ενιωσα καλα ενιωσα ασχημα και αρχισαν παλι τα ψυχοσωματικα μου γιατι?:( Πιστευω οτι τα βασικα τα κανω αν πεινασω θα φαω αν διψασω θα πιω νερο κτλ...Νιωθω οτι πολυ αξια δινω στον εαυτο μου κι αυτο δεν με ευχαριστει καθολου...Η ασκηση με τις αναπνοες θελει πολυ δουλεια την προσπαθησα και δεν καταφερα τιποτα ισως γιατι δεν ενιωθα πως ειμαι μονη και ειχα το μυαλο μην μπει κανενας θα το προσπαθησω παλι αυριο οταν θα ειμαι μονη...Μολις γυρισα απο εξω και ειμαι πεσμενη γιατι βγηκαμε με τον συντροφο κι ενω συνεχεια βγαινουμε μονοι σημερα ηρθε μια φιλη του που ειχαμε να την δουμε καιρο ε λοιπον μολις ηρθε αρχισα να νιωθω παλι τα ιδια αυτη την ηλιθια αισθηση που νιωθεις πριν σε πιασει η κριση προσπαθησα να το διαχειριστω και να μην με πονεσω εκανα λιγη υπομονη και μετα απο 45 περιπου εφιαλτικα λεπτα που προσπαθουσα να ξεφυγω με το μυαλο μου καπως συνηθησα και ηρεμησα ...τι κι αν ηθελα να της μιλησω να την ρωτησω διαφορα να συμμετεχω στην παρεα δεν μπορεσα... η κοπελα εφυγε μετα απο κανα μισαωρο...μηπως φταιει το οτι αποφευγω συνεχεια να πηγαινω σε καφετεριες και να συναναστρεφομαι με κοσμο περα απο τον συντροφο μου και απλα ξεσυνηθησα?Σε ενα παρκο ομως που τυχαινει να βγουμε και να μιλησουμε και με αλλους και να κατσουμε γενικα γιατι περναω καλα και νιωθω πιο ανετα και δεν με πειραζει η επαφη με κοσμο εκει αλλα σε κλειστους χωρους κατι με πιανει με τον κοσμο?Πφφφφ ελπιζω να μην σε μπερδεψα με τις βλακειες μου δεν θελω να χανεις αδικα τον χρονο σου γιατι καποιοι ισως τον χρειαζονται πολυ περισσοτερο απο εμενα ισως απλα θελω και τα παθαινω και μου αξιζει οτι γινεται γιατι εγω τα προκαλω ολα στον εαυτο μου....ελπιζω να μην σε κουρασα στα ειπα οπως τα νιωθω τωρα αυριο θα μιλαω αισιοδοξα εχω καταντησει γραφικη μια χαρα και ηρεμια μια λυπη και ανησυχια...
Πως θα περιεγραφες την σχεση σου με τον σύντροφό σου? Κ ποσο χρονων εισαι? (τα υπόλοιπα θα τα σχολιασω μετα)
Τωρα ειμαι αρκετα καλυτερα εχω ηρεμησει...λοιπον μενουμε μαζι,ειμαστε καλα ειδικα αυτη την περιοδο,αγαπιομαστε...και γενικα δεν ειμαστε παντα τελεια εχουμε και τα πανω μας και τα κατω μας στην σχεση αλλα οχι καποιο σοβαρο προβλημα...νοιαζομαστε γενικα ο ενας για τον αλλον και μας αρεσει που μενουμε μαζι εχουμε την ηρεμια μας εδω...ειμαι 24
Όσες συμπεριφορές έχουμε υιοθετήσει κάποια στιγμή στην ζωή μας τις έχουμε μάθει από κάποιον άλλον. Εσένα ποιός σου έχει μάθει να πονάς τον εαυτό σου, να τον μισείς και να νιώθεις ότι δεν αξίζεις ?
Δεν μπορω να πω οτι μου εμαθε καποιος κατι τετοιο...η μαμα μου ηταν πολυ υπερπροστατευτικη μαζι μου και μου εμαθε να φοβαμαι σχεδον τα παντα αλλα οχι να φερομαι ασχημα σε μενα καμια σχεση...δεν ξερω αν υπηρξε καποιος που υποσυνειδητα μου τα καλλιεργησε αυτα χωρις να το καταλαβω η αν ετσι γεννηθηκα τι να πω..
ετσι να γενηθηκες αποκλειεται ,απο καπου προηλθαν ολα αυτα και μαλλον στην προσχολικη σ ηλικια ,οταν ησουν μικρη....Quote:
Originally Posted by darkfighter
Ισως εχεις δικιο ομως δεν θα επρεπε να ξερω απο που?Quote:
Originally Posted by nick190813
Εμμ εκεί είναι το κλειδί το να μάθεις από που προήλθαν. Πολλές φορές δεν θυμόμαστε τίποτα, δηλαδή σχεδόν ποτέ δεν θυμόμαστε. Ο ψυχολόγος με την κουβέντα σε κατευθύνει να τα θυμηθείς και να αντιληφθείς την αιτία του προβλήματος. Κάτι που είναι ακατόρθωτο από το φόρουμ. Αλλά εσύ η ίδια ερχόμενη κοντά στον εαυτό σου, πχ με τους τρόπους που είπαμε, σιγά σιγά θα ανακαλύψεις και θα τα θυμηθείς όλα όσα χρειάζονται.
Λες "η μαμα μου ηταν πολυ υπερπροστατευτικη μαζι μου και μου εμαθε να φοβαμαι σχεδον τα παντα αλλα οχι να φερομαι ασχημα σε μενα καμια σχεση". Ούτε εσύ καταλαβαίνεις πόσο αντιφατικά είναι αυτά που λες. Άμα κοιτάξουμε πίσω απο τις λέξεις, θα δούμε ότι η μαμά σου σου έμαθε να φοβάσαι σχεδόν τα πάντα, δηλαδή να καταπιέσεις τις ορμές για εξερεύνηση, να καταπιέσης την χαρά σου, να μην εκδηλώνεσαι, να μην τρέχεις γιατί μπορεί να πέσεις, να μην αγκαλιάζεις /έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους γιατί μπορεί να κολλήσεις αρρώστια, χίλια δυο μπορεί να έχεις καταπιέσει μέσα σου, εγώ απλά παραδείγματα έφερα, για να καταλάβεις τι εννοώ. Και άμα πάρουμε όλο αυτό το τσουβάλι από καταπιέσεις που σου έμαθε η μαμά, αυτό δεν δηλώνει πως σου έχει μάθει να φέρεσαι άσχημα στον εαυτό σου?
Με ποιούς τρόπους σε πλήγωνε και σε πόναγε (συναισθηματικά) η μητέρα σου? Με πιο τρόπο θα μπορούσες να έχεις αντιγράψει την συμπεριφορά της μητέρας ?
Οι απαντήσεις είναι δύσκολες, πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς, μην απαντήσεις αμέσως.
Ναι εχεις δικιο σε αυτο αερικο οτι αυτο που ειπα ηταν αντιφατικο και στην ουσια παρολο που αυτη το εκανε πιστευοντας οτι με προστατευει εκανε το αντιθετο τελικα.Δεν ξερω αν θα δωσω απαντηση καθαρη στα ερωτηματα σου αλλα θα αναφερω καποια πραγματα...αυτα που με πληγωναν ηταν... οτι ηθελε να εχω μια ζωη διαφορετικη απο την δικη της να ειμαι δυναμικη και ανεξαρτητη να μην εχω αναγκη κανεναν ενω στην ουσια αυτη μου εδειχνε το ακριβως αντιθετο παραδειγμα θελω να πω οτι η μητερα αποτελει και καποιο προτυπο σωστα?Εγω εβλεπα μια μητερα δειλη να ανεχεται συνεχως τα νευρα του πατερα μου να μην υψωνει φωνη να φοβαται να μην την σεβεται ουτε ο αντρας ουτε καποιες φορες τα παιδια της να εχει φοβιες κτλ...Ο μπαμπας μου ειναι ενας ανθρωπος που δεν εκδηλωνει τα συναισθηματα του,πολυ νευρικος και σκληρος...δεν θυμαμαι ποτε να με πηρε μια αγκαλια η να μου ειπε μια γλυκια κουβεντα δεν μπορουσε γιατι δεν ειχε αναπτυξει σχεση με τα παιδια του δεν ηξερε να ειναι στοργικος δεν ηξερε να ειναι μπαμπας..προσπαθουσε με την δουλεια του μονο να μας προσφερει τα παντα να μην μας λειψει κατι ισως ετσι νομιζε οτι θα δειξει την αγαπη του...Απο την παιδικη ηλικια θυμαμαι φωνες και εντασεις πολυ ψυχολογικη βια....διαπιστωνω οτι εχω αντιγραψει την συμπεριφορα και των δυο σε πολλα σημεια αυτο το ξερω και δεν το κανω καν συνειδητα αλλα αυθορμητα βεβαια οταν κατσω να σκεφτω θα πω οτι αυτο το πηρα απο την μαμα αυτο απο τον μπαμπα αλλα δεν το κανω επιτηδες....τωρα ολα αυτα καποια σχεση θα εχουν με το προβλημα δεν το συζητω απλα δεν μπορω να την δω καθαρα...πχ να πω μου εμαθαν οτι δεν αξιζω γιατι μου ειπαν οτι ειμαι αχρηστη η οτι ειμαι ενα βαρος και καπως ετσι χανομαι λιγο...
Είπες τις λέξεις κλειδιά, φωνες - εντασεις - πολυ ψυχολογικη βια. Η ψυχολογική βία είναι ισότιμη με την σωματική βία. Κρίσεις πανικού παθαίνεις όταν αναβλήζουν τα καταπιεσμένα από μέσα σου και το μόνο εργαλείο που έχεις μάθει από τους γονείς σου είναι βία, στην δικιά σου περίπτωση σωματική βία/αυτοτραυματισμός.
Γενικά τα γράφεις όλα πολύ σωστά. Ναι η μητέρα κ ο πατέρας αποτελούν πρότυπο για τα παιδιά. Το παιδί δεν κάνει ότι του λένε οι γονείς του, αλλά κάνει ότι κάνουν οι γονείς του.
Σε ευχαριστω που ενω σου γραφω ολοκληρο κειμενο, χωρις να ξερω την ακριβη απαντηση απλα οτι καπου σχετιζεται ολο αυτο με το προβλημα, βρισκεις την απαντηση και βοηθας και μενα πολυ με αυτο :)