Απιστια πως να προχωρησω μπροστα?

Quote:

---

Originally Posted by alfapark2001

Αγαπημενοι μου συνανθρωποι ειλικρινα δεν μπορειτε να φανταστειτε το τι ανθρωποι υπαρχουν. Εγω προσωπικα περα απο αρκετες σχεσεις μικρης διαρκειας δεν καταφερα να κανω κατι μακροχρονιο μεχρι στιγμης ο κυριος λογος ειναι οτι δεν εμπιστευομαι. Ειναι η λαικη παροιμια οποιος καει απο το χυλο φυσαει και το γιαουρτι. Για πειτε μου πως θα εμπιστευτω εγω οταν την ειχα μεσα στο σπιτι συζητουσαμε (μεναμε μαζι) και της ελεγα ειμαστε δυσκολα οικονομικα πρεπει να δουμε πως θα τα καταφερουμε και εκεινη πηγαινε ψωνιζε ρουχα για να βγει με τον επομενο "παρανμο" ερωτα της? Και μετα γυρνουσε και ελεγε εγω φταιω συγνωμη ασε με να γυρισω πισω.ΚΟΙΝΩΣ??? Μην πιστευετε αυτα που ακουτε! εγς σε αυτη τη σχεση εμαθα ενα πολυ συμαντικο πραγμα να ακουω το ενστικτο μου δεν εκανε λαθος ΠΟΤΕ!

---

Σωστο. Πως εμπιστευεσαι...ξερω γω. Δεν εμπιστευεσαι μαλλον. Με κουραζει και αυτο παρα πολυ αλλα δεν υπαρχει επιλογη. Εισαι μονιμα στη τσιτα και προσεχεις για να εχεις...εμενα ο πρωην που δεν θα επεκταθω τελοσπαντων στο ποσο σκατα τα εκανε και πως, τα εχω γραψει σε αλλο θεμα μου, μου ελεγε ο ιδιος "εγω δεν εμπιστεύομαι 100% ουτε τη μανα μου"...και ειχε δικιο ο *******. Ετσι παει. Ειναι καλο να εχεις ανθρωπους γυρω σου να μπορεις να βασιστεις αλλα ΠΑΝΤΑ πρεπει να κρατας και μια πισινη, μια καχυποψια, κατι για τη παρτη σου, ενα κομματι σου σημαντικο για εσενα κρυμεννο καλα για να ειναι ασφαλες και να μη μπορει κανεις να το βουτηξει στα σκατα οτι κι αν κανει.

Θα σου πω πολυ απλα οτι σε κάθε υποψία που μου δημιουργούσε σε ελαχιστο χρονικο διάστημα επιβεβαιωνόταν με τον χειρότερο τροπο. π.χ. πιστευα οτι βγαινει με τον τάδε? Ε το επόμενο βράδυ την έπιανα μαζί του. Πίστευα οτι τώρα π.χ. που μου κλαιγόταν οτι με κορόιδευε? Ε το βράδυ ο αλλος κοιμόταν σπίτι της. Προφανώς λοιπόν και είναι εξαιρετικά δύσκολο να εμπιστευτείς και οχι 100% που λές εσύ ασ ξεκινησουμε και απο το 20% ειναι μια αρχή. Εμένα μου λένε θα είμαι εκει και μέσα μου λέω ναι ναι ξερω οπως και η άλλη. Βεβαια δεν ειναι όλα τα δάχτυλα ιδια αλλα ειπαμε για την ελληνικη φραση ηδη. Μακάρι να βρεθούν άνθρωποι που να μας βγάλουν λάθος θα το ήθελα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!

Οσον αφορα που λες στην τσίτα? Ξέρεις τι είναι να ξυπνάς μέσα στη νυχτα απο το αγχος και τη στεναχωρια της κοροιδιας να παιρνεις το αυτοκινητο και να αλωνιζεις για να βρείς ειτε σε ποιο σπιτι κοιμάται ειτε ποιος κοιμαται στο σπιτι της? και παντα να επιβεβαιωνεται με το χειροτερο τροπο? Πως να ειναι μετα η ζωη σου? πως να λειτουργησεις επαγγελματικα αλλα και σε ολους τους τομεις σου? εισαι ενα ΡΑΚΟΣ

Για καποιο λογο ομως εθελοτυφλουμε πολλες φορες...εγω απο τοτε ειμαι απολυτα συμφωνη μαζι σου για το ενστικτο. Με το που σου μπηκε η ιδεα τελος...ειναι αληθεια. Κατι δε παει καλα, το πιστευω.
Οσο για την εμπιστοσυνη...κοσκινιζεις το παραμικρο και προσαρμοζεις αναλογα στα ποσοστα θα κολησουμε...εγω θελω να πω πως ποτε δεν πρεπει να ειναι απολυτη. Το 100% που θα επρεπε να δινω πχ στη μανα μου οχι δεν το δινω, θα παρει ενα 90-95...γιατι οι ανθρωποι ειναι αυτο...ανθρωποι. Για τους αλλους ας μη μιλησω καν.
Αυτο το "ναι ναι ξερω οπως και η αλλη" κι εγω το κανω...με τη διαφορα οτι ειναι "ναι ναι οπως και ο αλλος"...και αναρωτιεμαι.
Αν κατσω και συμπερανω πως ολοι οι αντρες ειναι αναξιοπιστοι μαλακες απο εναν, τοτε καποιος που θα βγαλει το συμπερασμα πως οι γυναικες ειναι αναξιοπιστες καριολες απο καποια εκει περα εχει δικιο και για εμενα; Και στο κατω κατω αυτη που ηξερε οτι ο πρωην μου ηταν αρραβωνιασμενος και χωνοταν τρεις μηνες πριν το γαμο στον οποιο θα ηταν καλεσμενη, γυναικα δεν ειναι; Αντιπροσωπευει εμενα; Να παει να γαμηθει βασικα ουδεμια σχεση εχω μαζι της(που μαλλον αυτο κανει χαχα)
Θελω να πω πως μαλλον φταιει που μπλεκουμε με λαθος ανθρωπους...μαλλον λεω εγω τωρα...ισως για καποιον λογο εναν αντρα που δεν θα με πληγωνε δεν θα του εδινα σημασια, κι εσυ μια κοπελα που θα ηταν σωστη απεναντι σου θα σου περνουσε απαρατηρητη...για καποιο λογο. Δεν ξερω γιατι...αν μου βρει κανεις ΓΙΑΤΙ κερδιζει το τζακποτ. Καλα οχι το τζακποτ αλλα θα του στειλω δωρακι ενα μπουκαλι λολ.

Η απαντηση ειναι παρα πολυ απλη και πολυ θα ηθελα να μου στειλεις το μπουκαλακι αλλα εχω κοψει το αλκοολ :-) διαλεγουμε ανθρωπους που ταιριαζουν με τα μελανα μας σημεια που ειχαμε απο παιδια. π.χ. εμενα ο πατερας μου μια ζωη με μειωνε με κοροιδευε επειδη ειχα πολλα κιλα μου ελεγε δε θα αδυνατισεις ποτε. Οταν τα εχασα τα κιλα μου ελεγε ε σιγα το δυσκολο να τα χασεις δεν εκανες και τιποτα και τωρα το παιζεις ωραιος κλπ κλπ. Οταν λοιπον εγω βρηκα μια γυναικα που μου ελεγε σιγα δεν εχεις τιποτα ωραιο πανω σου αυτο κουμπωσε ηταν κατι γνωριμο για εμενα το ηξερα . Και να σου φερω ενα παραδειγμα αν π.χ. εσενα ο πατερας σου σε εδερνε μια ζωη και εβρισκες εναν ανθρωπο να σε χτυπαει δε θα σου φαινοταν καθολου περιεργο ισα ισα γνωριμο και οικειο. Για σκεψο ομως να ειχες μεγαλωσει σε ενα περιβαλον που ο πατερας σου θα σου ελεγε απο μικρη ποτε δε θα αφησεις κανεναν να σε ακουμπησει. και να εβρισκες εμενα που θα τολμουσα να σηκωσω χερι θα με εστελνες με τη μια η οχι? Αρα αυτο που βρισκουμε ειναι αυτο που ξερουμε οτι ταιριαζει με το αθωο παιδικο μας παρελθον. και θελει ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσπαθεια να το αλλαξεις.

Ξερεις τι...; Το σκεφτηκα λιγο και για τη δικια μου περιπτωση και μαλλον στεκει...καποια πραγματα που μου ειπε ο πρωην μου στο τελος θα μπορουσαν κυριολεκτικα να ηταν λογια της μανας μου χαχαχαχα
Πωπω...ευστοχο. Μπραβο...για αυτο κι εγω ενιωσα την αναγκη να ειμαι μονη μετα ομως. Γιατι δεν ειναι ευκολο να επεξεργαστεις αυτα τα μηνυματα και να τα απορριψεις/αλλαξεις. Απλα το εκανα με λαθος τροπο. Μπηκα στη διαδικασια να ξεκινησω πολεμο στο παιδι μεσα μου. Ισως απλα πρεπει να το αφησω να μεγαλωσει :P Και να γιατρευτει φυσικα...
Για αυτο φωναζω συνεχεια στο φορουμ καθηστε μονοι σας μη τα κανετε ολα κωλο...ενστικτωδως το ηξερα πως η απαντηση ειναι μεσα μας αλλα τοσο συγκεκριμενα δεν μπορουσα να το εντοπισω.

Μα κοιτα γυρω σου ανθρωποι μετα το χωρισμο τους βρισκουν αμμεσως τον επομενο η την επομενη αντιστοιχα. Ποσο υγιες ειναι αυτο? Γινεται? ΠΟΤΕ. πρωτα τα βρισκεις με εσενα αποφασιζεις τι θελεις και μετα προχωρας . Να σου πω μια προσωπικη εμπειρια εκει καταλαβα τι παιζει. Πριν απο καποια χρονια ημουν σε ενα μπαρ με κοιτουσε μια κοπελα η οποια για τα δικα μου γουστα ηταν εξαιρετικη με ξανα κοιτουσε επιμονα κλπ. πηγα κρυφτηκα πισω απο ενα φιλο να δω αν θα με ψαξει βλεπω εψαχνε στο τελος μου κανει ενα νοημα Καληνυχτα με απορια γιατι δεν πηγα να της μιλησω. Στην επιστροφη ετρωγα τα μεσα μου να δω γιατι οντως δεν πηγα και καταλαβα πολυ απλα οτι απο μικρος ακουγα τον πατερα μου να λεει μη μιλας ενοχλεις. Για πες μου εσυ πως εγω μπορω να πιστεψω πως ΔΕΝ ενοχλω??? ΠΟΤΕ δεν ειπα την αποψη μου μην ενοχλησω ποτε δεν ορθωσα το αναστημα μου μην ενοχλησω κλπ κλπ. και τωρα στα 36 μου παλευω με οοοοολα αυτα ....

Σε καταλαβαινω...το θεμα ειναι εσυ πιστευεις τον πατερα σου; Θεωρεις πως ειχε δικιο; Ειτε τον εχεις στη ζωη σου ειτε οχι το αφηνεις να σε προσδιοριζει μου φαινεται...ξερεις κι εγω με επιανα παλια ωρες ωρες να σκεφτομαι σε ασχετες στιγμες της ζωης μου "αυτο θα το ενεκρινε η μανα μου"? Κι ας μην ηταν εκει...με ειχε κανει με το τροπο της να διψαω για μια αποδοχη που δεν θα ερχοταν ποτε.
Ωσπου το τελευταιο χρονο και βαααλε εχω παψει να το κανω...εγινα κομματια περσι, πραγματικα κομματια. Αποδομηθηκε ο κοσμος μου. Αλλα ξερεις τι, νομιζω ειμαι στο δρομο του να βρω τον ευατο μου και δεν θα αναρωτηθω για κανεναν τι νομιζει....ουτε τη μανα ουτε το πατερα μου ουτε το γκομενο ουτε τη φιλη. Μαθαινω ποια ειμαι και μαθαινω να με αγαπω περα της πλακας.
Και το αστειο ξερεις ποιο ειναι; Οσο πιο γερα αρχιζω και παταω στα ποδια μου ως προς το ποια ειμαι εγω οπως το αποφασιζω εγω, τοσο περισσοτερο αρχιζει να με σεβεται σιγα σιγα και η μανα μου. Μπορει ακομα να πεταξει τις χαζομαρες τις αλλα πλεον δεν με πληγωνουν και οταν το βλεπει μετα απο λιγο σχεδον θαυμαζει θα ελεγα. Θα εσκαγε πρωτου το παραδεχτει αλλα με παραδεχεται χαχα
Φυσικα και έχω στιγμες αμφιβολιας και ανασφαλειας και αδυναμιας και παραπατω λιγο...καλα μπορει και πολυ και τη σαβουρδα μου θα φαω. Αλλα προσπαθω να κρινω μονη μου πλεον τι στεκει και τι οχι. Δεν θα ρωτησω τους αλλους ποια ειμαι, δεν θα ζητησω να καθρευτιστω στους αλλους, ασχετα που θες δεν θες συμβαινει και αυτο. Και παλι μπορεις να το ελεγχεις αναλογα.

Και ναι ωραια η αναλυση με τον παιδικο μας εαυτο κλπ... Αλλα προσεξε μην αρχισεις να το χρησιμοποιεις σαν δικαιολογια για να επαναπαυεσαι και να μη τολμας οσα σε φοβιζουν.
Δηλαδη εφοσον το ξερεις δεν μπορει ο μεγαλος alfapark να πει στο μικρο "τι σκεφτεσαι ρε μαλακα να παρε ενα χτυπημα στη πλατη και λιγο προδερμ να μη κλαις" και να του δωσει μια σπρωξια στη σωστη κατευθυνση; Εσυ θα φροντισεις και θα κατευθυνεις το παιδι μεσα σου ποιος θα το κανει; Αν ειχες κυριολεκτικα ενα παιδι τωρα, εναν γιο, δεν θα προσπαθουσες να τον κατευθυνεις σωστα και στοργικα; Δεν υπαρχει το ενηλικο κομματι σου που μπορει να το κανει αυτο; Ε γιατι να μην το κανεις για τη παρτη σου, στο πηγαδι κατουρησες; Παρε τον μικρο alfapark και μαθε του πως πρεπει να ειναι. Θα ηθελες ο γιος σου να αισθανεται για τον εαυτο του οπως αισθανεσαι εσυ για εσενα; Θα μαντεψω οχι. Ε κατσε και πες στον εαυτο σου οτι θα του ελεγες.

παρα πολυ ωραια προσεγγιση του θεματος!!! εξαιρετικη. Εσυ απο τοτε που χωρισες εχεις κανει κατι σοβαρο κλπ?

Μπα οχι τι σοβαρο τρελος εισαι...εκανα δυο βλακειες πανω στη φουρια μου στην αρχη (οταν ειχα κηρυξει πολεμο στο παιδι που λεγαμε) και ειδα πως δεν μου παει και το αφησα. Το ειχα δει πολυ λαθος.
Εκτοτε απλα μου δινω χρονο...αν και στο διαστημα που μεσολαβει κατι περιεργα φρουτα τραβαω παλι ασχετα που το κοβω νωρις. Ισως επειδη ακομα δεν ολοκληρωθηκε η ιαση, φαινομαι ευκολος στοχος, δε ξερω τι σκατα...ειχε αρχισει να με νευριαζει και να με αποθαρρυνει και αυτο και ισως να διαστρεβλωνει το πως βλεπω τις σχεσεις...αλλα βλεπω εδω μεσα και την αλλη πλευρα του νομισματος καλη ωρα τωρα και λεω ξερω γω...Εν οιδα οτι ουδεν οιδα :)