Originally Posted by
akrogialies_deilina
Καλησπέρα σε όλους. Είμαι καινούρια εδώ.
Υπάρχει περίπτωση να έχω κάποιες απόψεις από προσωπικές εμπειρίες για το τί συμβαίνει σε μια διακοπή χαπιών που όμως παρακολουθείται και γίνεται με συνεργασία ψυχίατρου;
Υπάρχει στ αλήθεια γιατρός που το υποστηρίζει αυτό;
Προσωπικά, μετά από κάποια απόπειρα να κόψω απότομα την φαρμακευτική αγωγή που έπαιρνα μόνη μου κατέληξα στο να νοσηλευτώ.
Αποτελούν τελικά τα χάπια αναγκαίο κακό που θα μας ακολουθεί σε όλη μας την ζωή ή μήπως πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ο κόσμος όλος έχει φρικάρει και κουβαλάει μια δόση τρέλας, και μέσα σε αυτόν τον χαμό προσπαθούμε εμείς να συνυπάρξουμε αρμονικά έχοντας επίγνωση μιας πάθησης που όλοι λίγο πολύ την έχουν αλλά λίγοι πληρώνουν το τίμημα της γνώσης της;
Δεν ξέρω.... μερικές φορές θέλω απλά να ζήσω όπως πρώτα... χωρίς χάπια. αυτό.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας
