Οντως δεν το κανουν ολοι δεν δινουν διαγνωση! Ξερετε το γιατι η τελευταια γιατρος που πήγα μου είπε πως εχω βαρειά κατάθλιψη και δεν ηξερα πως η καταθλιψη μπορει να σου κανει και μανιοκατάθλιψη
Printable View
Οντως δεν το κανουν ολοι δεν δινουν διαγνωση! Ξερετε το γιατι η τελευταια γιατρος που πήγα μου είπε πως εχω βαρειά κατάθλιψη και δεν ηξερα πως η καταθλιψη μπορει να σου κανει και μανιοκατάθλιψη
Λογικά θα συνεχίσω με τον ψυχίατρο και χωρίς αγωγή προς το παρόν...
Έχω ένα χρόνο να δουλέψω, σταμάτησα τη δουλειά για να διαβάσω και να δώσω πανελλαδικές. Τώρα άσχολουμαι όταν μπορώ κυρίως με τη σχολή. Έψαξα να κάνω ιδιαίτερα σε κάποιον απόφοιτο (για να αξιοποιήσω και το πρώτο μου πτυχίο), αλλά δεν το έχω πολυτρέξει ακόμα. Είχα κάποια λεφτά στην άκρη, προς το παρόν με στηρίζει η μητέρα μου οικονομικά.
Ο ψυχίατρος, μου έχει πει πως θεωριτικά έχω μία προδίαθεση εκ γεννετής προς την κατάθλιψη, αλλά οι περιβαλοντικοί παράγοντες είναι που την πυροδοτούν. Δεν έχουμε σχετικό ιστορικό στην οικογένεια από όσο γνωρίζω. Επίσης, μου είπε ότι το θεωρεί απίθανο να εξελιχθεί σε κάτι άλλο, πέρα από κάποιο επεισόδιο βαριάς κατάθλιψης... όμως δεν ξέρω πόσο να εμπιστευτώ το μυαλό μου.
Επίσης, o ψυχίατρος, μου έγραψε sertaline generics, είναι ssri και μου να πάρω και κάποιο ηρεμιστικό αν μου δημιουργούν αναστάτωση, έχετε άποψη;
Κοιτα δεν εκανα οτι μου ειπαν μου εδιναν 2 εφεξορ των 75 και γω πηρα μονο το ενα το μετανιωνω τωρα παρα πολυ γι αυτο λεω και στην ερις οτι μπορει να χρειαστει λιγο φαρμακο μιας και σε μενα ειπαν βαρεια καταθλιψη επισης παιρνω την μερα και δυο ζαναξ των 0,25 ! Ελπιζω αν παρω και δευτερο εφεξορ να κοψω τα ζαναξ
Τα εφεξορ ειναι αντικαταθλιπτικα και με 0.5 ζαναξ ειναι απο τις χαμηλες δοσεις. Το ενα χωρις το αλλο συνηθως δεν το δινουν. Το πρωτο μειωνει απελπισια, αυτομοφη, ματαιοτητα το μεν δευτερο κανει τη δικη του δουλεια. Τελικα παιρνεις 2 εφεξ. πλεον; εχεις κλεισει ενα μηνα τουλαχιστον αγωγης ;
Ναι γιατι εκανα την βλακεια και το χα κοψει! Περασα μαυρες μερες στις 16 θα μου δωσει το δευτερο εφεξορ οπότε θα δούμε φοβαμαι να παρω και δευτερο αλλα τι να γινει
Οταν ξεκινησα την αγωγη για πρωτη φορα δεν μπηκα στη διαδικασια να διαβασω παρενεργειες γιατι γνωριζα πως με τοσο υψηλα ηδη επιπεδα αγχους κατα πασα πιθανοτητα θα αυθοποβαλομουν πως θα τα εχω ολα.
Τα ξεκινησα λοιπον και περα απο θετικες αλλαγες και τις αναμενομενες δυσαρεστες ( υπνηλια ξηροστομια ) συντομα επανηλθα στο προγραμμα που ειχα χωρις ιδιαιτερο προβλημα. Κατοπιν χρειαστηκε να αλλαξω αγωγη ειδα καποιες διαφορες απο ουσια σε ουσια και κατεληξα πως το καλυτερο ειναι πρωτιστως να βλεπουμε οι ιδιοι στον οργανισμο μας τί επιδραση εχουν και αμεση επικοινωνια με τον γιατρο.
Στο δυσκολο κομματι ειναι η διαχειριση του εαυτου, η αγωγη ανακουφιζει μεν αλλά δεν λυνει ο,τιδηποτε εχει βαθιες ριζες. Καθημερινη δουλεια με τον εαυτο να αποδεχθει οτι δεν μπορει να αλλαξει, επιπλεον σπρωξιμο στην αντιμετωπιση φοβων και τελειωμο δεν εχει...
Οταν ειναι αφορητα δυσκολο κλινικα - γνωριζω πως θα κανει τον κυκλο του και θα περασει. Οταν ψιλο μαζευεις τα κομματια σου ξεκινα μια νεα φαση οχι τυπου λουνα παρκ αλλά πιο λειτουργικη. Αναλογα με την βαρυτητα της καταθλιψης, διαταραχης διαθεσης κτλ πορευομαστε.
*Μπορει κανείς διπλα σου να μην αναγνωριζει τις μαχες σου αλλά μονον εσυ θα δεις την βελτιωση σου.
Πικρή η αληθεια αλλά και ο ψυχιατρος αυτη τη κατευθυνση μου δινει.
Καλή αρχή για τις 16 του μηνα :)
Με μια συνεχόμενη γκρίνια στο σπίτι και ενοχες που σου βαζουν πως να κανεις και συ όλη την δουλειά αυτη που χρειαζεται και φυσικα να σε περιοριζουν και κοινωνικα και οικονομικα.