Σε καταλαβαίνω, όσο πιο πολύ έχεις πιστέψει έναν άνθρωπο τόσο πιο δύσκολο είναι να δεχτείς μία τέτοια συμπεριφορά, την απότομη αλλαγή. Έχω περάσει κι εγώ αντίστοιχα τέτοια κατάσταση και μου ήταν πολύ επώδυνο για μήνες (με απογοήτευσε αυτός που ήταν ο άνθρωπός μου για μένα για 8 χρόνια). Μετά από 1μιση χρόνο έτυχε να συναντηθούμε και να του εκφράσω όλα αυτά που πέρασα, το πως ένιωσα, το ότι η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη. Μετά ηρέμησα μπορώ να πω, δεν υπήρχε πια αυτή η πληγή, τα ξέχασα κιόλας.
Μπορείς να το δεις και από άλλη οπτική γωνία ίσως. Είχες 3 έντονες εβδομάδες, ένιωσες όμορφα συναισθήματα, ένιωσες ωραία που εξέφρασες τις μύχιες σκέψεις σου, που αποκάλυψες όπως πιστεύεις τον πραγματικό σου εαυτό, σου πρόσφερε πράγματα όπως το να γνωρίσεις λίγο ακόμα καλύτερα τον εαυτό σου, πίστεψες σε κάποιον, δόθηκες. Ήταν μία εμπειρία στη ζωή σου με τα καλά και τα κακά της που θα τη θυμάσαι. Μη την ακυρώνεις λοιπόν, το πως κατέληξε δεν έχει τόσο σημασία, τα πράγματα αλλάζουν έτσι κι αλλιώς, δες πόσα σου πρόσφερε. Δεν καταλήγουν όλες οι εμπειρίες μας σε happy end, αλλά και πάλι είναι καλό που τις έχουμε. Όπως σου είπα ήδη τόσες φορές, το πως αντιλαμβάνεσαι μια κατάσταση, το πόσο θα σου στοιχίσει ή όχι, το τι θα αποκομίσεις από αυτή, το πως θα την κατατάξεις, επαφίεται στον τρόπο που η ίδια θα τη διαχειριστείς μέσα στο μυαλό σου. Διάλεξε τον τρόπο που είναι ο καλύτερος για σένα.
