Απόρριψη στο γάμο και ζήλεια

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Αρχικά έχεις αγχωθεί αρκετά με την κατάσταση.
Οσο πιο ψύχραιμα αντιμετωπίσειςτα πράγματα τόσο καλύτερη εξέλιξη θα έχουν.

---

Όταν ξαφνικά σου τραβάει κάποιος το χαλί κάτω από τα πόδια είναι λογικό να αγχώνεσαι. Το ζητούμενο είναι να βρω είτε τρόπο να μην πέσω είτε να χτυπήσω όσο γίνεται λιγότερο.
Έχεις δίκιο, το άγχος ποτέ δεν είναι καλός σύμβουλος..Είμαι γενικά αγχώδης, τώρα δε πολύ περισσότερο..

Quote:

---

Το γεγονός ότι παρουσίασε ένα αυτοάνοσο νόσημα δείχνεί ότι η κοπέλα βρισκόταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση πριν το εκδηλώσει.
Μήπως να ξεκινήσετε από εκεί;
Γιατί πιεζόταν;

...

Το γεγονός ότι έκανες λάθη,δε σημαίνει ότι δεν μπορείς ν επανορθώσεις εκτός και αν είναι πολύ σημαντικά και η γυναίκα σου εχει πληγωθεί ανεπανορθωτα!

---

Είναι όλα στα προηγούμενα ποστ μου. Έχουμε εντοπίσει τους λόγους, Έχω κάνει τις αλλαγές και αυτό με έχει βοηθήσει και μένα. Το θέμα είναι πλέον να αντιμετωπίσει η γυναίκα μου το αποτέλεσμα όλων αυτών. Αν καταφέρει να το διαχειριστεί συναισθηματικά θα είμαστε σε καλό δρόμο, αλλιώς δε νομίζω πως θα υπάρχει μέλλον..

Quote:

---

Originally Posted by cookerman

Τα νεότερα είναι πολλά....
Εδώ και λίγο καιρό επισκεπτόμαστε μια ψυχολόγο και συστημική ψυχοθεραπεύτρια με την οποία ακολουθούμε ατομική συμβουλευτική (ξεχωριστά ο καθένας συνεδρίες) και ψυχοθεραπεία, και θεραπεία ζεύγους (μια φορά το μήνα κοινή συνεδρία).
Είχα κάνει μια ατομική συνεδρία και μια κοινή όταν ανακάλυψα πως τελικά η ζήλεια μου είχε βάση αφού τελικά υπηρχε τρίτο πρόσωπο με το οποίο είχε συνευρεθει 3 φορές. Το πρόσωπο αυτό σύμφωνα με την ίδια την προσέγγισε λίγες ημέρες αφού είχε το ξέσπασμα της προς τα εμένα.Τον γνώριζε εδώ και λίγους μήνες αλλά ήρθαν σε ερωτική επαφή μόλις λίγες ημέρες αφού μου είχε φανερώσει πως έχουμε πρόβλημα. Δικαιολόγησε την πράξη της στο ότι θεωρούσε πως πλέον ήμασταν τελειωμένοι ως γάμος και "υπέκυψε"..

Πριν της αποκαλύψω πως γνωρίζω, μου είπε πως βλέποντας την αντίδραση μου σε όλα αυτά που μου είχε πει, τον τρόπο που άλλαξα και της έδειξα αυτό που δεν έβλεπε τόσα χρόνια (το πόσο πολύ την αγαπάω) είχε σκοπό να το αποκαλύψει στη ψυχολόγο μας για να τη βοηθήσει να καταλάβει κάποια πράγματα για τη συμπεριφορά και τις πράξεις της για να φύγει από αυτή τη παράνομη σχέση και να δουλέψει για το γάμο μας. Όμως την πρόλαβα, και για μένα αυτό μπορεί απλά να είναι λόγια..
Χρειάστηκε να γίνω Μακγκάϊβερ και να χρησιμοποιήσω τεχνολογία για να βρω τις απαντήσεις μου γιατί όταν τη ρωτούσα πάντα το απέφευγε με γέλιο, κάτι το οποίο για μένα προσέθετε στην ενοχή της. Όταν κάποιον τον κατηγορούν χωρίς να φταίει δε γελάει αλλά αντιδρά, φωνάζει.. Ο τρόπος που τα ανακάλυψα σίγουρα δε βοηθησε ούτε εμένα που γνώριζα πότε μου έλεγε ψέματα, που βρισκόταν ενώ έλεγε πως είναι αλλού, ξέρω μέχρι και το σπίτι και το άτομο, άκουσα και έφτιαξα εικόνες στο μυαλό μου και αυτό με στοιχειώνει.. Αλλά δε βοήθησε ούτε και την ίδια η οποία αισθάνθηκε την παραβατικότητα μου στη ζωή της , το ότι μπορεί ανα πάσα στιγμή να είμαι ο BigBrother της όπου πάει και σε ότι κάνει, κάτι που φθείρει πάρα πολύ την εμπιστοσύνη πάνω στην οποία θα πρέπει να χτίσουμε, αν θέλουμε να χτίσουμε κάτι...

Όταν της είπα και τής απέδειξα πως τα ξέρω όλα, υπήρξε φοβερή ένταση στο σπίτι, βγήκα εκτός εαυτού, και της ζήτησα να φύγει από το σπίτι μόλις ξημερώσει. Το ίδιο ομως βράδυ μας βρήκε στο κρεβάτι να κάνουμε σεξ 3 φορές. Ήμουν χαμένος, ζαλισμένος, ήξερα πως μάλλον αυτό που έκανα ήταν λάθος, μου το ζήτησε αλλά το ήθελα, ίσως τυφλωμένος από τον πόθο μου που μπερδευοταν με το θυμό μου.Σκεφτόμουν πως το έκανε για εξιλέωση, για να με ρίξει.. Την μεθεπόμενη ημέρα παραδέχτηκε πως ενώ ένιωθε ότι έκανε, το έκανε και για να με ηρεμήσει αφού ήμουν σε έξαλλη κατάσταση. Μπορω να πω πως ήμουν σε μια απόλυτη σύγχυση,χτύπησα τον εαυτό μου, δεν ήξερα τί έκανα..Ηξερα πως πατούσε πάνω στον πόθο μου για αυτή, ήξερα πως ήταν περισσότερο λάθος από ότι σωστό αλλά το ήθελα..
Είπα πολλά, άσχημους χαρακτηρισμούς εναντίον της, δεν πίστευα ποτέ στον εαυτό μου, πως ενώ με πρόδωσε δεν θα την έδιωχνα, πάντα έλεγα πως η απιστία ήταν το μόνο ασυγχώρητο.
Μετά προτίμησα να ρίξω τους τόνους και να δώσω λίγο χρόνο στο μυαλό μου να δει τί έχει συμβεί πιο καθαρά, κυρίως για χάρη των παιδιών, να αναλογιστω Ίσως και τις ευθύνες μου σε όλο αυτό.Ναι, μέσα στον πόνο μου έψαχνα για ελαφρυντικά.Για ποιον τα έψαχνα δεν ξέρω τελικά...
Η γυναίκα μου διέκοψε τη σχέση της με το τρίτο πρόσωπο και ενημέρωσε για όλα την ψυχολόγο μας και ξεκίνησε και αυτή τις ατομικές συνεδρίες, όπως ανέφερα στην αρχή με σκοπό να βρει επιτέλους τί της συμβαίνει. Πλέον δηλώνει αηδιασμενη με την πράξη της αυτή, αλλά για μένα αυτή η χαρακιά στην ψυχή, την καρδιά και το μυαλό μου έχει γίνει...

Μετά από πολύ σκέψη αρκετών ημερών όμως και με σφίξιμο στην καρδιά αποφάσισα να δουλέψω στο να αφήσω πίσω την εξωσυζυγική σχέση (αν μπορέσω τελικά) και να δώσω μια τελευταία ευκαιρία στη σχέση μας μέσα από τη θεραπεία ή τουλάχιστον να ξεκαθαριστεί τί ζητάει ο ένας από τον άλλο πια ώστε να αποφασίσω το επόμενο βήμα μου. Είναι φυσικό πλέον να έχει κλονιστεί και η εμπιστοσύνη μου πάνω στην οποία θα εχτιζα την επομένη ημέρα. Δοκίμασα διάφορα πράγματα να τη συγκινησω, δείπνο οι δύο μας, δώρο στη γιορτή της με λουλούδια, μηνύματα αγάπης και τρυφερότητας στο κινητό της, πράγματα που θα ευχαριστούσαν μια γυναίκα και θα την έκαναν να αισθανθεί ποθητή.Είχα κανονίσει και μια εκδρομή 3ημερη για τους δύο μας την οποία προφανώς ακυρωσα, και με τη σύμφωνη γνώμη της ψυχολόγου.
Το μόνο που άλλαξε ήταν μια πιο ήρεμη στάση της απέναντι μου, χωρίς εντάσεις.. "... Στεναχωριέται (λέει) να βλέπει να δίνω το 200% αυτού που μπορώ και η ίδια να μη μπορεί να ανταποκριθεί.."
Ζήτησα και αποφασίσαμε πως αν θέλουμε να καταλήξουμε κάπου επιτέλους, θα πρέπει να λέμε με ειλικρίνεια τ πάντα πια, όσο και αν πονέσει ο ένας τον άλλο. Μεταξύ μας δεν ξέρω αν νιώθω πλέον τον πόνο, ο κόμπος στην κοιλιά και ο πόνος στο στήθος με τις ταχυκαρδίες είναι μόνιμο καθημερινό 24ωρο φαινόμενο..

Πλεον έχουμε στο σπίτι μια πιο "ευγενική" συμπεριφορά ο ένας στον άλλο κυρίως για τα παιδιά αλλά και γιατί δε μπορούσαμε να λειτουργήσουμε καθόλου. Αφιερώνουμε μια ώρα την ημέρα να παίζουμε μαζί με τους για να τα ηρεμήσουμε λίγο από την ένταση, όμως η μεγάλη έχει νιώσει ότι κάτι δεν πάει καλά..

Στην τελευταία κουβέντα που κάναμε χθες, όταν για πολλοστή φορά ζήτησα να μου εντοπίσει τον πυρήνα του προβλήματος και τί είναι τελικά αυτό που της λείπει ή την μπερδεύει, μου απάντησε πως της λείπει ο πόθος πια, αυτό που σε ελκύει μαγικά σε κάποιον..Δεν είναι ούτε η εμφάνιση μου το πρόβλημα (θεωρεί μάλιστα πως όσο μεγαλώνω γίνομαι και καλύτερος), ούτε η (τωρινή) συμπεριφορά μου, το σεξ ως πράξη και αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό, αλλά το θέμα της είναι "...η έλλειψη του πόθου από τη μεριά της στη σχέση μας. Και είναι κάτι που η ίδια δε βλέπει να αλλάζει μέσα της. Είναι ή η ρημάδα έλλειψη διακοπτη on/off. Τόσα χρόνια είχε σχεδόν παγιώσει το κενό ανάμεσα μας μέσα της και τώρα που είδε πραγματικά το τί αισθάνομαι για αυτή έχει τύψεις για ότι έκανε και για το ότι ενώ με αγαπάει πάρα πολύ δεν αισθάνεται αυτό που αισθάνομαι και εγώ ερωτικά. Θέλει να είμαι εγώ καλά, τα παιδιά καλά αλλά φοβάται πως αν μείνει στο γάμο μας μπορεί να γυρίσει αργότερα πάλι στα ίδια ψυχολογικά.Και τότε ίσως θα βρεθεί πάλι κάποιος άλλος που θα της ανάψει αυτή τη φλόγα που αυτή τη στιγμή δεν έχει μαζί μου.." Αυτά είναι δικά της λόγια..

Η ψυχολόγος λέει πως για όλα είναι νωρίς, θα πρέπει να εχω/εχουμε υπομονή.
Όταν ρώτησα τη γυναίκα μου αν θέλει να χωρίσουμε μήπως έτσι της εκμαιεύσω μια απόφαση που απλά δε μπορεί να ξεστομίσει το αρνήθηκε γιατι "σε αγαπάω πολύ" αλλα "δε μπορεί να μου κάνει κι άλλο κακό και σε μένα και στα παιδιά" και "δε θέλω να πάρω μια τέτοια απόφαση, δε μπορώ".. Προφανώς στην παρούσα φάση δε μπορώ ούτε εγώ, και της το εξήγησα. Είμαστε γατζωμενοι ο ένας στον άλλο.
Σκέφτομαι πως φοβάται να κάνει το βήμα λόγω των παιδιών, των οικονομικών δυσκολιών αλλά και γιατί δεν είναι σίγουρη για το αν τελικά είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση της έλλειψης πόθου. Εγώ της έδωσα χρόνο να το δουλέψει με την ψυχολόγο αλλά της έδωσα να καταλάβει πως οποία απόφαση παρθεί είναι οριστική. Αν δεν είναι, εγώ δε θα μπορέσω να προχωρήσω στη ζωή μου έχοντας το μυαλό μου εκεί..

Επιπλέον χθες συμφωνήσαμε πως αφού απολαμβάνουμε το σεξ μαζί να λειτουργήσουμε ως fuck-buddies. Έχω ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου πως είναι απλά σωματικό, δε θα πρέπει να σημαίνει κάτι παραπάνω για μένα εκτός αν η ίδια μου έλεγε κάτι διαφορετικό. Και για αυτή είναι καθαρά σωματικό. Σκέφτομαι πως ίσως αυτό το σεξουαλικό παιχνίδι θα επαναφέρει τον χαμένο πόθο..ή θα τα μπερδέψει ακόμα χειρότερα. Ίσως οι περισσότεροι (ίσως και η ψυχολόγος μου) θα μου πείτε πως όντως είναι λάθος, όμως τη θέλω..



Ρίχνω πολλές ευθύνες στον εαυτό μου που ήμουν αυτός που ήμουν και με τρώνε οι τύψεις μου καθημερινά. Σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι όλα.. Έκανα χοντρές μλκς, το τίμημα όμως είναι για μένα πολύ βαρύ, ακόμα δε μπορώ να το αντέξω, δεν πιστεύω πως μου/μας αξίζει. Δε μπορώ να σκεφτώ πως δε θα ξαπλωσουμε ξανά μαζί μετά από μια απόφαση χωρισμού, τα παιδικά δωμάτια θα αδειάσουν και μαζί θα φύγει και η ζωντάνια από το σπίτι.
Σωματικά δεν είμαι σε καλή κατάσταση, έχω χάσει σχεδόν 10 κιλά, δε μπορώ να φάω πλέον φυσιολογική ποσότητα, ξεκίνησα το κάπνισμα πάλι μετά από 5 χρόνια (το ειχα κόψει γιατί μου το είχε ζητήσει, την ενοχλούσε η μυρωδιά) έχω μόνιμο πονοκέφαλο, σφιγμένο στομάχι, δουλεύω μηχανικά και οχι αποδοτικά στο γραφείο, έχω ένα μήνα να ακούσω μουσική που άκουγα κάθε μέρα, και διάθεση ασανσέρ κυρίως στα πλημμυρισμένα μου υπόγεια..

Ολα αυτά είναι μια περίληψη, ξέρω πως πολλοί θα με έχετε ήδη χαρακτηρίσει τουλάχιστον θύμα (για να μην πω τα χειρότερα), που διαλέγει τον δύσκολο (αδιέξοδο;; ) δρόμο..

---

θυμασαι που στα ελεγα? ........και δεν με ακουγες?

λοιπον τι να την κανεις ρε φιλε?δλδ ελεος λιγο εγωισμο δεν εχεις? σε εκανε κερατα και θες να την κρατησεις?
εχεις να φας κερατα ουυυυυυυυ...προσεξε μην στην γ*****ν και οι γειτονες και γινεις και ρομπα ξεκουμπωτη
και μην μ πεις για τα παιδια ....αυτα ειναι παραμυθια.....θες επειδη εισαι ενας αδυναμος ανθρωπος.........

αμα μ το ειχε κανει εμενα κα[ποια κοπελα θα την πεταγα απο τον πρωτο..εστω με καποιο τροπο θα την ξεφτιλιζα.....

συγνωμη φιλε αλλα εισαι μαλακοπιτουρας γι αυτο της τον εριχνε ο αλλος....
δλδ τωρα φιλας γυναικα που ρουφαγε να μην πω απο αλλον?...

δεν μπορω πραγματικα με εξοργισε το κειμενο σου.....ειναι δυνατον να την συγχωρεσεις?

πωπω δεν μπορω θα πηδηχτω απο το παραθυρο :p

Δεν παρακολουθουσα το θεμα σου ειναι η αληθεια αλλα μετα απο το ποστ που παρεθεσε ο νικ και ειδα στο activity stream εχω μεινει αφωνη...
Αφωνη. Ρε συ...δεν ξερω ποσο το εχεις επεξεργαστει αλλα να ξερεις...δεν θα εισαι ευτυχισμενος ποτε ξανα με τη γυναικα σου μετα απο οσα εγιναν. Δεν προκειται να σε σεβαστει ποτε ξανα...και οσο προσπαθεις να της δειξεις οτι την αγαπάς μετα απο ο,τι εγινε τοσο θα πεφτεις στα ματια της. Το εχω παθει η ιδια. Και να ειναι μαζι σου μετα ο ανθρωπος που σε προδωσε θα αισθανεσαι δεσμιος στα κεφια του και δεν θα εισαι ποτε ξανα ο ευατος σου...γιατι θα ψαχνεις τα δικα σου λαθη και θα αναλυεις/λογοκρινεις καθε τι που κανεις/σκεφτεσαι και ο αλλος θα κανει/λεει οτι του καυλωσει.
Ποσο δικαιο/ισορροπημενο ειναι αυτο; Εμ εκανε τη μαλακια του/της εμ θα δουλεψεις εσυ για να διορθωσεις τη ζημια;
Να παει να γαμηθει η συμβουλος αμα σου λεει για τα δικα σου λαθη. Αυτα καλο ειναι να τα ξερεις για να τα εφαρμοσεις παρακατω σε αλλο προσωπο, οχι σε καποιον που εμ σε κερατωσε εμ "ειχε και τους λογους" του και δικαιολογειται. Το κερατο που συγχωρειται ειναι επιβολη δυναμης πανω σε αυτον που συγχωρει.
Δεν θα λαβεις αγαπη ξανα απο αυτη τη γυναικα. Ασε τι λεει, νιωθεις αγαπη εσυ; Αρχιδια με τη καππαρη. Αλλο η λυπηση/νοσταλγια/συνηθεια που μπορει να τη μαλακωσουν και αλλο αυτο.
Δε ξερω τι σου λεει η ψυχολογος/συμβουλος αλλα δεν φταις για αυτο. Αμα φταις σε κατι εν μερει ελαχιστα ειναι που ισως κατι ελειπε/δεν ησασταν ευτυχισμενοι, δεν φταις που ΕΠΕΛΕΞΕ η γυναικα σου να φερθει οπως φερθηκε. Μπορουσε να το ειχε παρατηρησει πολυ νωριτερα αν κατι της ελειπε βασικα απο τη σχεση σας.
Προσπαθησε το αμα το θελεις αλλα πιστευω αδικα παρατεινεις μια επιπονη διαδικασια για τον εαυτο σου... Δεν μπορει να σας βγει σε καλο.
Οσο για τα παιδια...οπως λες καταλαβαινει ηδη κατι η μεγαλη. Πιστευεις δε θα τα καταλαβαινουν/διαισθανονται ολα τα σκατα μεταξυ σας μεγαλωνοντας;
Θα τολμησω να πω πως ισως το μακρια και αγαπημενοι ειναι πιο υγιες παραδειγμα για αυτα. Το να νιωθεις τη δυσαρεσκεια και τη πικρα και τον αρνητισμο και τη προδοσια μεταξυ των γονιων σου καθε μερα στο σπιτι σας ισως τραυματιζει χειροτερα τα παιδια απο δτο ηρεμους χωρισμενους γονεις.
Απο εκει και περα δες το...οπως νομιζεις εσυ. Μακαρι να εχω αδικο αν αυτο θελεις.
Την αλλη μου τη προσωπικη σκεψη θα τη κρατηθω και δε θα στη πω, δε θα σε βοηθουσε σε κατι....αυτα απο εμενα...

Απο την αρχη φαινοταν οτι κατι βρομαγε....
Ηταν ξεκαθαρο οτι ειχε ληξει μεσα της την σχεση και τον γαμο σας.
Δυστυχώς θα συμφωνησω με τους προηγούμενους.
Στην ουσια δεν "παλευει" για σένα, αλλα για τα παιδια και τη βολη της αφου αναφερεις οτι υπαρχει και οικονομικη δυσκολια αν χωρισετε για εκεινη. Ισως και για το φαίνεσθαι ακομα.
Πως θα μπορεις να ζησεις με καποιον που μενει γι'αυτους τους λόγους μαζί σου;
Ποσο θα πληγωνεις ετσι τον εαυτο σου;
Πρεπει να υπαρχουν σοβαροι δικοι σου εσωτερικοι λογοι που εισαι τοσο ανεκτικος σε ολο αυτο....
Και δεν μιλαω μονο για το κερατο, αλλα κυριως για το οτι αδειασε απο συναισθήματα για σενα.

Είναι ο φόβος ότι την χάνεις. Όλα αυτά που κάνεις δεν είναι γιατί την αγαπάς, αλλά για να μη τη χάσεις. Ποιαν αγαπάς; Αγάπη είναι αυτό;

Α τώρα που σε χάνω κάνω αυτά που πρέπει (όχι αυτά που θέλω, αλλιώς θα τα έκανα και πριν) για να μη φύγεις.

Συνεχίζεις την πίεση, έπειτα από την "ανακάλυψή" σου ότι είχε παράλληλη σχέση. Και περιμένεις έτσι να επανέλθουν τα πράγματα όπως πριν; Το μόνο που καταφέρνεις νομίζω πλέον είναι να την κάνεις ποιο υποψιασμένη για σένα και να λειτουργήσει ποιο προσεκτικά στο μέλλον με τον εκάστοτε εραστή.

Ρίχνεις διαρκώς ευθύνες στον εαυτό σου, αλλά οι ενέργειές σου νομίζω πως δείχνουν ότι δεν είσαι διατεθειμένος να την δεις σαν άνθρωπο και όχι σαν κτήμα σου. Αυτή πλέον είναι αλλού. Αποκλείεται να τη βλέπεις σαν fuck buddy, απλά εκτονώνεις το θυμό σου. Ότι κι αν μπορούσε να γίνει, δε θα γινόταν υπό τις παρούσες συνθήκες και με τέτοιες συμπεριφορές (της φέρνω λουλούδια κλπ). Ίσως αν την ξεπερνούσες και έκανες μία σχέση στο μέλλον κι εσύ, τότε να σε έβλεπε με άλλο μάτι.

Φυσικά και είναι ο φόβος της συνήθειας. Όλα μια συνήθεια είναι. Στην προκειμένη περίπτωση ο φόβος πιθανής απώλειας μιας καλής συνήθειας.

Πάψε να ρίχνεις ευθύνες στον εαυτό σου. Δεν έχει κανένα νόημα. Έτσι ήθελες, έτσι έπραξες και είχες αυτή την κατάληξη. Κοίταξε να μάθεις από όλο αυτό, με τη βοήθεια και της ψυχολόγου, ούτως ώστε να ξεπεράσεις σιγά σιγά την απώλεια και να προχωρήσεις ποιο έτοιμος και με περισσότερη γνώση για το μέλλον.

Αυτο που ειπε για το χρονο ο-η ειδικος με αφορμη το γεγονος πιστευω πως ειναι και το πιο σημαντικο. Θα καταλαβεις ο ιδιος εαν μπορεις να το ξεπερασεις και να δημιουργησετε κατι μαζι απο την αρχη ή οχι.
Εχεις επιγνωση του οτι εκανες καποιες λανθασμενες κινησεις, βλεπεις τις προσπαθειες σου αλλά βλεπεις οτι εχει και τιμημα στην υγεια σου. Καλη δυναμη σου ευχομαι και σιγουρα να βγεις πιο δυνατος απο ολη αυτη τη φουρτουνα.
Η ταμπελα δε λυνει αμεσα το προβλημα ή το βασανο. Θα δεις εν καιρω πιστευω οτι μονο εσυ θα αποφασισεις ποια ζωη θελεις να ζησεις. Οποια αποφαση και αν παρεις δεν εισαι υποχρεωμενος να απολογεισαι για αυτη. Εσυ γνωριζεις τι νιωθεις.

Φίλε εγώ θα σε υποστηρίξω η αγάπη είναι πράξη αδυναμίας αν αγαπάς όντως οπότε άσε το ότι θα βρεις άλλη ο γάμος είναι άλλο πράγμα δεν είναι σχέση καλή σου επιτυχία σε ότι κανεισ

Κι εγώ αγαπάω αλλά δεν αγαπούν όλοι οπωσ νομίζεις ίσως

Για την ακρίβεια όσοι δε πατάνε στα πόδια τους η αγάπη τους είναι μουφα κ μάντεψε δεν πατάνε στα πόδια τους οι περισσότεροι κάτω των πενήντα
Φιλικά στα λέω μη παρεξηγηθεισ εσύ θα καταλάβεις τι ισχύει κ τι όχι

Θα διαφωνήσω με τους προηγούμενους...
Προσωπικά έχω την αίσθηση οτι πολύ δύσκολα θα συγχωρούσα κι ότι ακόμα πιο δύσκολα θα μπορούσα να εμπιστευτώ ξανά και να δοθώ μετά από ένα τέτοιο συμβάν. Όμως... δεν είμαι στη θέση σου. Μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Επίσης γνωρίζω ανθρώπους που μπορούν να το κάνουν και συνέχισαν την σχέση τους ακόμα και μετά από κάτι τέτοιο.
Δεν σε θεωρώ ούτε μαλ@κοπίτουρα, ούτε τίποτα τέτοιο που θες ακόμα να το παλέψεις. Νομίζω οτι ο καθένας μέσα του ξέρει μέχρι που μπορεί να φτάσει και τι αντέχει.
Θεωρώ οτι ο χρόνος θα σε οδηγήσει στην λύση, θα φανεί αν η επιμονή σου αυτή είναι από αγάπη ή από φόβο να μην την χάσεις κι εφόσον δουλεύεις με τον εαυτό σου και την ψυχολόγο σου, θα την βρεις την άκρη.
Η μόνη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω είναι να ακούσεις την καρδιά σου και να κάνεις ότι ο βαθύτερος εαυτός σου, σου φωνάζει. Κλείσε τα αυτιά σου σε όλους μας λοιπόν και άκου τον εαυτό σου, μακριά από φόβους αλλά και απο κοινωνικά στερεότυπα και εγωισμούς. Αυτός ξέρει τι είναι καλύτερο για σένα.
Καλή δύναμη

Ψηλε μην ακούς κανένα κάνε ότι θέλεις ότι και να κανεισ εσύ θα το υποστείς δηλαδή εννοώ ότι πάντα κάποιος θα σ λέει κάτι οπότε μην ακούς κανένα

Quote:

---

Originally Posted by cookerman

Χρειάστηκε να γίνω Μακγκάϊβερ και να χρησιμοποιήσω τεχνολογία για να βρω τις απαντήσεις μου γιατί όταν τη ρωτούσα πάντα το απέφευγε με γέλιο, κάτι το οποίο για μένα προσέθετε στην ενοχή της. Όταν κάποιον τον κατηγορούν χωρίς να φταίει δε γελάει αλλά αντιδρά, φωνάζει.. Ο τρόπος που τα ανακάλυψα σίγουρα δε βοηθησε ούτε εμένα που γνώριζα πότε μου έλεγε ψέματα, που βρισκόταν ενώ έλεγε πως είναι αλλού, ξέρω μέχρι και το σπίτι και το άτομο, άκουσα και έφτιαξα εικόνες στο μυαλό μου και αυτό με στοιχειώνει.. Αλλά δε βοήθησε ούτε και την ίδια η οποία αισθάνθηκε την παραβατικότητα μου στη ζωή της , το ότι μπορεί ανα πάσα στιγμή να είμαι ο BigBrother της όπου πάει και σε ότι κάνει, κάτι που φθείρει πάρα πολύ την εμπιστοσύνη πάνω στην οποία θα πρέπει να χτίσουμε, αν θέλουμε να χτίσουμε κάτι...

---

Δεν πρόλαβα να διαβάσω κανένα επόμενό σου μήνυμα μετά από αυτό.
Μου φαίνεσαι ένας άνθρωπος με καλή επαφή με τα συναισθήματά του, ευαίσθητος ώστε να καταλαβαίνει τις αντιδράσεις του και τις αντιδράσεις των άλλων, ευαίσθητος στο να μπορεί να καταλαβαίνει τι είναι σωστό και τι λάθος και να μην παραπλανάται σε μεγάλο βαθμό από τα λεγόμενα του κόσμου, ευαίσθητος στο να μην χρειάζεται να ακούει τις αλήθειες των άλλων αλλά να ανακαλύπτει τις αλήθειες από μόνος του.
Και αυτά να τα διατηρήσεις, τώρα που υπάρχει η "κρίση", να παραμείνεις ευαίσθητος για να μην τα χάσεις.

Θέλω μόνο να σου πω δύο σκέψεις μου, η μία στο θέμα ψυχολόγος και η άλλη στο θέμα έρωτας.

Δεν πιστεύω ότι η ψυχολόγος που πηγαίνεις είναι περισσότερο ικανή από εσένα στο να καταλαβαίνει τις αλήθειες. Λίγοι άνρθρωποι έχουν τέτοια αντίληψη όσο εσύ. Γι' αυτό, πράκληση, πρόσεξε μην παρασυρθείς από κάποια "αλήθεια" που είναι προφανής αλλά δεν είναι αλήθεια. Ξέρεις, αν όσοι είναι ψυχολόγοι είχαν κάπως μεγαλύτερη δυνατότητα να είναι πιο ευτυχισμένοι οι ίδιοι, θα είχαμε πάει όλοι να γίνουμε ψυχολόγοι. Με αυτό το σκεπτικό δεν περιμένω κάποιος ψυχολόγος να διαφέρει από το μέσο όρο των ανθρώπων στην κοινωνία.
Να είσαι πολύ προσεκτικός σε αυτό, γιατί οι περισσότεροι την έχουμε πατήσει από αυτούς που υποτίθεται γνωρίζουν, από αυτούς που τη γνώμη τους την δεχόμαστε χωρίς μεγάλη αμφισβήτιση.
Επίσης να πω ότι το 99% των ψυχολόγων έχει διδαχθεί έναν σχεδόν απαράβατο κανόνα: Απαγορεύεται να αναλάβουν δύο άτομα συγγενικά ή με οποιαδήποτε σχέση μεταξύ τους (φιλική, σύντροφοι, κλπ). Αυτό ίσως να μην το γνωρίζεις, στο λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι προσεκτικός. Για ρίξε μια ματιά για αυτό τον κανόνα στο ίντερνετ για να καταλάβεις την καθολικότητά του. Και αν χρειαστεί για "ρίξε" μια ερώτηση στην ψυχολόγο για αυτόν τον κανόνα να δεις πώς θα συμπεριφερθεί.
Βέβαια, προσωπικά έχω δει αρκετές περιπτώσεις παραβίασης αυτού του κανόνα, τις περισσότερες φορές χάρη των χρημάτων. Αν και προσωπικά θεωρώ αυτόν τον κανόνα ανόητο, όμως το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να πιστεύει έναν κανόνα (όταν τον βολεύει ή όταν δεν τον νοιάζει), και μετά να τον αλλάζει, δείχνει χαρακτήρα που δεν είναι πολύ υπεύθυνος. Ο υπεύθυνος χαρακτήρας, τα σκέφτεται πριν προκύψει η ανάγκη. Δεν δέχεται κανόνες χωρίς πρώτα να τους σκεφτεί, έτσι μόνο γιατί «λέγονται».

Για το δεύτερο θέμα θα στείλω ένα δεύτερο μήνυμα.

Quote:

---

Originally Posted by cookerman

Χρειάστηκε να γίνω Μακγκάϊβερ και να χρησιμοποιήσω τεχνολογία για να βρω τις απαντήσεις μου γιατί όταν τη ρωτούσα πάντα το απέφευγε με γέλιο, κάτι το οποίο για μένα προσέθετε στην ενοχή της. Όταν κάποιον τον κατηγορούν χωρίς να φταίει δε γελάει αλλά αντιδρά, φωνάζει.. Ο τρόπος που τα ανακάλυψα σίγουρα δε βοηθησε ούτε εμένα που γνώριζα πότε μου έλεγε ψέματα, που βρισκόταν ενώ έλεγε πως είναι αλλού, ξέρω μέχρι και το σπίτι και το άτομο, άκουσα και έφτιαξα εικόνες στο μυαλό μου και αυτό με στοιχειώνει.. Αλλά δε βοήθησε ούτε και την ίδια η οποία αισθάνθηκε την παραβατικότητα μου στη ζωή της , το ότι μπορεί ανα πάσα στιγμή να είμαι ο BigBrother της όπου πάει και σε ότι κάνει, κάτι που φθείρει πάρα πολύ την εμπιστοσύνη πάνω στην οποία θα πρέπει να χτίσουμε, αν θέλουμε να χτίσουμε κάτι...

---

Για τον έρωτα.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το θέμα της σεξουαλικής μονιμότητας, αποκλειστικότητας είναι πρωταρχικό. Στην ουσία οι περισσότεροι του δίνουμε αυτή την έννοια γιατί μας βολεύει. Είναι η "σημαία" στις περισσότερες σχέσεις. Όμως αν κάποιος θέλει να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, θα διαπιστώσει, ότι ναι μεν μας πονάει να πάει με άλλον/η, αλλά στην πραγματικότητα η καλή επικοινωνία δεν πιάνει τίποτα μπροστά στην ύπαρξη των ερωτικών συνευρέσεων.
Για μένα η ερωτική συνέυρεση είναι δευτερεύον θέμα. Το πρώτο και απόλυτα κυριώτερο είναι η καλή επικοινωνία. Να μιλάς σε ένα φιλαράκι -και το αντίστροφο-, να μπορείς να πεις τα πάντα, και λέγοντας τα πάντα να μην υπάρχει συνεχόμενη αντιδικία, και κυρίως τα δύο άτομα να σκέφτονται και να προσαρμόζουν τις αντιλήψεις τους σε μία κοινής αποδοχής, -τη σωστή κάθε φορά-. Να έχουμε μια παρεούλα, ώστε να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι -άσχετα με την ερωτική πράξη- και να αισθανόμαστε όμορφα. Να αισθάνεστε όμορφα μαζί. Απλά να αισθάνεστε όμορφα με το να είσαστε παρέα.
Η ανάγκη που έχουμε για έρωτα, μας κάνει κτητικούς και αυτό χαλάει τις σχέσεις. Κάπου διάβασα: "Βλέπετε την ομορφιά και έρχεται η αγάπη. Και τότε θέλετε να γίνει κτήμα σας, και τότε η αγάπη έχει φύγει από το παράθυρο".
Σου προτείνω, να ξεχάσεις κάθε τι που έχει σχέση με την ερωτική πράξη. Σε όλα τα επίπεδα.
Παραθέτω ένα κείμενο που κατά κάποιο τρόπο αναφέρεται σε αυτό.

Τι είναι αγάπη; Είναι η αγάπη ευχαρίστηση; Είναι η αγάπη επιθυμία; Είναι η αγάπη προσκόλληση, εξάρτηση, κατοχή του ατόμου που αγαπάτε και εξουσιάζετε;

Είναι το να λέτε «αυτό είναι δικό μου και όχι δικό σου, η ιδιοκτησία μου, τα σεξουαλικά μου δικαιώματα», όπου συμπεριλαμβάνονται η ζήλεια, το μίσος, ο θυμός και η βία; Και πάλι, η αγάπη έχει χωριστεί σε ιερή και ανόσια σαν μέρος του θρησκευτικού προσδιορισμού. Είναι όλα αυτά αγάπη; Μπορείτε ν’ αγαπάτε και να είσαστε φιλόδοξος; Μπορείτε ν’ αγαπάτε τον άντρα σας, μπορεί αυτός να πει πως σας αγαπά όταν είναι φιλόδοξος; Μπορεί να υπάρχει αγάπη όταν υπάρχει ανταγωνισμός και η ώθηση για επιτυχία;

Το να τ’ απαρνηθούμε όλα αυτά, όχι μόνο διανοητικά ή λεκτικά, αλλά το να τα σβήσει κανείς τελείως απ’ το Είναι του, το να μην δοκιμάσει ποτέ τη ζήλεια, το φθόνο, το συναγωνισμό ή τη φιλοδοξία -το να τ’ απαρνηθούμε όλα αυτά, βέβαια αυτό είναι αγάπη. Αυτοί οι δυο τρόποι δράσης δεν μπορούν ποτέ να πάνε μαζί.

Ο άντρας που ζηλεύει, ή η γυναίκα που είναι εξουσιαστική, δεν ξέρουν τι σημαίνει αγάπη -μπορεί να μιλούν γι’ αυτή, μπορεί να κοιμούνται μαζί, να κατέχουν ο ένας τον άλλον, να εξαρτάται ο ένας απ’ τον άλλον για άνεση, ασφάλεια, ή απ’ το φόβο της μοναξιάς, αλλά βέβαια όλα αυτά δεν είναι αγάπη.

Αν οι άνθρωποι που λένε πως αγαπούν τα παιδιά τους το εννοούσαν, θα υπήρχε πόλεμος; Και θα υπήρχε διαχωρισμός εθνικοτήτων, θα υπήρχαν αυτοί οι χωρισμοί; Αυτό που ονομάζουμε αγάπη είναι μαρτύριο, απελπισία, ένα αίσθημα ενοχής. Αυτή η αγάπη ταυτίζεται γενικά με τη σεξουαλική ευχαρίστηση. Δεν είμαστε πουριτανοί ή σεμνότυφοι, δεν λέμε πως δεν πρέπει να υπάρχει ευχαρίστηση.

Όταν κοιτάζετε ένα σύννεφο ή τον ουρανό ή ένα όμορφο πρόσωπο, υπάρχει απόλαυση. Όταν κοιτάζετε ένα λουλούδι υπάρχει η ομορφιά του -δεν αρνιόμαστε την ομορφιά. Η ομορφιά δεν είναι η ευχαρίστηση της σκέψης, αλλά είναι η σκέψη που δίνει ευχαρίστηση στην ομορφιά.

Με τον ίδιο τρόπο, όταν αγαπάμε και υπάρχει σεξ, η σκέψη του δίνει ευχαρίστηση, η εικόνα της εμπειρίας που δοκιμάστηκε και η επανάληψή της αύριο. Σ’ αυτήν την επανάληψη υπάρχει ευχαρίστηση που δεν είναι ομορφιά. Η ομορφιά, η τρυφερότητα και όλο το νόημα της αγάπης δεν εξαιρούν το σεξ. Αλλά τώρα που τα πάντα επιτρέπονται, ο κόσμος φαίνεται ν’ ανακάλυψε ξαφνικά το σεξ κι έχει γίνει ασυνήθιστα σημαντικό.

Πιθανόν αυτή είναι η μόνη φυγή που έχει ο άνθρωπος τώρα, η μόνη ελευθερία. Οπουδήποτε αλλού του κάνουν κουμάντο, τον κακομεταχειρίζονται, τον βιάζουν διανοητικά, συναισθηματικά, με κάθε τρόπο είναι σκλάβος, συντετριμμένος, και η μόνη φορά που μπορεί να είναι ελεύθερος είναι στη σεξουαλική εμπειρία. Σ’ αυτή την ελευθερία συναντά μια ορισμένη χαρά και θέλει την επανάληψη αυτής της χαράς.

Βλέποντάς τα όλα αυτά, πού είναι η αγάπη; Μόνο ένας νους και μια καρδιά που είναι γεμάτη αγάπη μπορούν να δουν όλη την κίνηση της ζωής. Τότε οτιδήποτε και να κάνει, ένας άνθρωπος που κατέχει μια τέτοια αγάπη είναι ηθικός, καλός, και αυτό που κάνει είναι όμορφο. Και τότε παρουσιάζεται σ’ όλα αυτά η τάξη -γνωρίζοντας πως η ζωή μας είναι τόσο μπερδεμένη, τόσο ακατάστατη.

Πηγή: Κρισναμούρτι, «Το πέταγμα του αετού», εκδόσεις Καστανιώτη.

Quote:

---

Originally Posted by John11

Δεν πρόλαβα να διαβάσω κανένα επόμενό σου μήνυμα μετά από αυτό.
Μου φαίνεσαι ένας άνθρωπος με καλή επαφή με τα συναισθήματά του, ευαίσθητος ώστε να καταλαβαίνει τις αντιδράσεις του και τις αντιδράσεις των άλλων, ευαίσθητος στο να μπορεί να καταλαβαίνει τι είναι σωστό και τι λάθος και να μην παραπλανάται σε μεγάλο βαθμό από τα λεγόμενα του κόσμου, ευαίσθητος στο να μην χρειάζεται να ακούει τις αλήθειες των άλλων αλλά να ανακαλύπτει τις αλήθειες από μόνος του.
Και αυτά να τα διατηρήσεις, τώρα που υπάρχει η "κρίση", να παραμείνεις ευαίσθητος για να μην τα χάσεις.

Θέλω μόνο να σου πω δύο σκέψεις μου, η μία στο θέμα ψυχολόγος και η άλλη στο θέμα έρωτας.

Δεν πιστεύω ότι η ψυχολόγος που πηγαίνεις είναι περισσότερο ικανή από εσένα στο να καταλαβαίνει τις αλήθειες. Λίγοι άνρθρωποι έχουν τέτοια αντίληψη όσο εσύ. Γι' αυτό, πράκληση, πρόσεξε μην παρασυρθείς από κάποια "αλήθεια" που είναι προφανής αλλά δεν είναι αλήθεια. Ξέρεις, αν όσοι είναι ψυχολόγοι είχαν κάπως μεγαλύτερη δυνατότητα να είναι πιο ευτυχισμένοι οι ίδιοι, θα είχαμε πάει όλοι να γίνουμε ψυχολόγοι. Με αυτό το σκεπτικό δεν περιμένω κάποιος ψυχολόγος να διαφέρει από το μέσο όρο των ανθρώπων στην κοινωνία.
Να είσαι πολύ προσεκτικός σε αυτό, γιατί οι περισσότεροι την έχουμε πατήσει από αυτούς που υποτίθεται γνωρίζουν, από αυτούς που τη γνώμη τους την δεχόμαστε χωρίς μεγάλη αμφισβήτιση.
Επίσης να πω ότι το 99% των ψυχολόγων έχει διδαχθεί έναν σχεδόν απαράβατο κανόνα: Απαγορεύεται να αναλάβουν δύο άτομα συγγενικά ή με οποιαδήποτε σχέση μεταξύ τους (φιλική, σύντροφοι, κλπ). Αυτό ίσως να μην το γνωρίζεις, στο λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι προσεκτικός. Για ρίξε μια ματιά για αυτό τον κανόνα στο ίντερνετ για να καταλάβεις την καθολικότητά του. Και αν χρειαστεί για "ρίξε" μια ερώτηση στην ψυχολόγο για αυτόν τον κανόνα να δεις πώς θα συμπεριφερθεί.
Βέβαια, προσωπικά έχω δει αρκετές περιπτώσεις παραβίασης αυτού του κανόνα, τις περισσότερες φορές χάρη των χρημάτων. Αν και προσωπικά θεωρώ αυτόν τον κανόνα ανόητο, όμως το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να πιστεύει έναν κανόνα (όταν τον βολεύει ή όταν δεν τον νοιάζει), και μετά να τον αλλάζει, δείχνει χαρακτήρα που δεν είναι πολύ υπεύθυνος. Ο υπεύθυνος χαρακτήρας, τα σκέφτεται πριν προκύψει η ανάγκη. Δεν δέχεται κανόνες χωρίς πρώτα να τους σκεφτεί, έτσι μόνο γιατί «λέγονται».

Για το δεύτερο θέμα θα στείλω ένα δεύτερο μήνυμα.

---

Αυτά είναι καθαρά προσωπικές απόψεις του γράφοντος. Έστω και ένας υπερσύνδεσμος προς έγκυρη και αξιόπιστη ιστοσελίδα που να φανερώνει τα παραπάνω, θα ήταν αρκετή, αλλά δε νομίζω να υπάρχει.

Δουλειά του ψυχολόγου δεν είναι να "φανερώνει τις αλήθειες". Επίσης δεν υπάρχει κανόνας σχετικά με συγγενικά πρόσωπα που απευθύνονται σε ψυχολόγο, αρκεί να μην έχουν συγγενική ή άλλη φιλική σχέση με τον ψυχολόγο, όπου και πάλι δεν υπάρχει απαγόρευση αλλά προτροπή προς αποφυγή.

http://blogs.auth.gr/eftyniko/?p=23 (δείτε: V. Σχέση προς τους πελάτες, 5.)

Υστερόγραφον: ο θεματοθέτης είναι ο cookerman, εγώ είμαι ο σχολιαστής SB_ (προς αποφυγήν επανάληψης της σύγχυσης).

Για αρχή, όλα αυτά που μου λέτε (εκτός από κάποια πιο εξειδικευμένα που σχετίζονται με το επάγγελμα του ψυχολόγου) έχουν περάσει από το μυαλό μου με διαφορετική βαρύτητα το κάθε ένα.
Δεν τρέφω κάμια παραίσθηση πως όλα θα γίνουν όμορφα και ωραία ξαφνικά, με λουλούδια και ουράνια τοξα να τρέχουμε στα λιβάδια.. Είναι πάρα πολλά αυτά που πρέπει να επεξεργαστώ πρώτα μέσα μου και μετά τη σχέση που θέλω να έχω με αυτό τον άνθρωπο. Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζομαι ηρεμία, χρειάζομαι το χρόνο να δώ τα πράγματα όπως πραγματικά είναι μπροστά μου και να δώ τί μπορώ να κάνω ή όχι χωρίς να προσπεράσω τα όρια της προσωπικότητάς μου, να νιώσω τί μπορώ να ξεπεράσω ή όχι, τί μπορώ να συγχωρήσω ή όχι.. Πάντα έλεγα πως η πίεση και ο θυμός είναι κακοί σύμβουλοι και αποδείχτηκε για μένα άκομα μια φορά. Ναι, η άποψη του φίλου nick190813 ήταν στην πρώτη της ανάγνωση για μένα έντονα ενοχλητική, ίσως και χυδαία, γιατί μου έφερε πίσω αμέσως τα συναισθήματα οργής εκείνης της ώρας...Παρ'όλα αυτά τη δέχομαι αυτούσια αφού δεν παύει να είναι μία μία φυσιολογική αντίδραση την οποία μάλιστα λεκτικά την εξέφρασα* την ώρα που της αποκάλυπτα πως τα ήξερα όλα. Και ναι, ενδόμυχα πιθανόν να μην τη βλέπω μόνο σαρκικά ως fuck buddy αλλά ταυτόχρονα και με θυμό-εκδίκηση. Καμιά φορά θα πρέπει να γινόμαστε και δέκτες του "ενοχλητικού" για να βλέπουμε όλες τις πτυχές ενός προβλήματος. Άλλωστε εδώ δεν είμαι για να μου χαϊδέψει τα αυτιά κανένας. Δε θα πρέπει όμως και να λειτουργούμε παρορμητικά γιατί εκεί οι πιθανότητες να μεγαλώσουμε το λάθος είναι μεγαλύτερες.

Μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει να σκεφτώ και να συμπεριφερθώ όπως πρέπει σε δυο ψυχούλες που έχω την ευθύνη και τη θέληση να τις μεγαλώσω με τον καλύτερο τρόπο, ακόμα και στις υπάρχουσες σημερινές άσχημες συνθήκες. Για να το κάνω αυτό όμως, έχω συνειδητοποιήσει πως το βασικότερο όλων είναι να είμαι εγώ καλά γιατί αλλιώς μόνο κακό θα μπορέσω να προξενήσω σε αυτούς που αγαπάω. Οπότε θεωρώ πως πλέον έχω περάσει από την περίοδο του σοκ, στην περίοδο της βαθύτερης αναζήτησης μου, στο πώς πραγματικά θα πρέπει να είμαι και να αισθάνομαι πρώτα εγώ και μετά οι υπόλοιποι, ώστε να συνεχίσω αντίστοιχα και τη ζωή μου από δω και πέρα.Δίνω στον εαυτό μου το χώρο και το χρόνο που χρειάζεται για να δώ πού στέκομαι συναισθηματικά μέσα σε όλη αυτή τη σκόνη και πως θα είμαι όταν αυτή θα κάτσει.

Παράλληλα με αυτό προσπαθώ να αντιμετωπίσω το θέμα της απιστίας στα μάτια και όχι κάτω από το χαλί. Κάποιοι με παρεξηγήσατε, είπα πως αυτό είναι κάτι το οποίο θα παλέψω, όχι ότι ήδη το ξεπέρασα ή τη συγχώρεσα. Απλά μου δίνω χρόνο για να το επεξεργαστώ και να διαπιστώσω αν μπορώ. Γνωρίζω πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να φύγει κάτι τέτοιο από το μυαλό μου, να σβηστούν όλες οι εικόνες που έφτιαξα, οι σκέψεις, η κοροϊδία της. Προχθές σε άσχετη στιγμή ξαφνικά μου ήρθε μια από τις εικόνες μπροστά μου και με τάραξε. Δε θα μου είναι καθόλου εύκολο να ελεγχθεί αυτό. Θέλω να δώ όμως αν είναι ανυπέρβλητο ή όχι εμπόδιο στο να πιστέψω πάλι σε μια σχέση με αυτό τον άνθρωπο κατι το οποίο θα πρέπει να γίνει σε συνεργασία με την ίδια, σε συνάρτηση με τα δικά της θέλω αλλά και τις πράξεις της προς τα εμένα. Χρειάζομαι να ανακτήσω την εμπιστοσύνη σε αυτή, τις πράξεις και τα συναισθήματα της για να με βοηθήσει να το ξεπεράσω -αν το ξεπεράσω- και πάλι ίσως γιατί η εμπιστοσύνη δεν επανέρχεται εύκολα και γρήγορα.. Έκανα ένα θεμελιώδες λάθος στο σπίτι μου. Έφτιαξα μια μεγάλη ασπίδα εξωτερικά για να το προστατεύσω. Μέγα λάθος. Η ασπίδα με τον ένα ή άλλο τρόπο κάποτε θα σπάσει, όπως και έσπασε. Όμως τα γερά θεμέλια είναι αυτά που θα κρατήσουν το σπίτι. Τώρα ψάχνομαι να βρώ αν το έδαφος είναι καλό για να βάλω αυτά τα θεμέλια. Πρώτα θα δώ το έδαφος, μετά θα σχεδιάσω τί θέλω να φτιάξω, μετά θα βάλω τα θεμέλια γερά και μετά θα αρχίσω να χτίζω.. Αυτή τη φορά θα γίνει με σωστή σειρά. Η δική μου απόφαση για το πως θα συνεχίσω από εδώ και πέρα με τον εαυτό μου είναι ήδη ειλλημένη. Θα δώσω περισσότερη σημασία στον εαυτό μου, θα με φροντίσω περισσότερο εσωτερικά και εξωτερικά. Ήδη η αλλαγή στη συμπεριφορά μου και στον τρόπο που αντιμετωπίζω τα καθημερινά μου θέματα, ο τρόπος που επεξεργάζομαι πια όλα γύρω μου με συζήτηση και με ενδιαφέρον, η ακύρωση όλων των άσκοπων συνηθειών και η ενασχόλησή μου με χόμπι-πράγματα που μου προσφέρουν κάτι πιστεύω πως είναι μια καλή αρχή για να αρχίσω εγώ να λειτουργώ καλύτερα για μένα. Ουσιαστικά προσπαθώ να επαναπροσδιορίσω ποιός είμαι και τί μου αρέσει για τον εαυτό μου. Δε θέλω να γίνω κάτι για να αρέσω σε κάποιον, θέλω να είμαι η καλύτερη έκδοσή μου για μένα. Άλλαξα την εμφάνιση μου, βελτιώνοντας τον τρόπο που ντύνομαι με κάποια νέα ρούχα (άλλωστε επιβάλλεται μετά από την απώλεια 10 κιλών), περιποιούμαι περισσότερο τον εαυτό μου κάτι που η σιγουριά του γάμου και η "μονιμότητα" της συντρόφου με είχε κάνει να αψηφώ όλα αυτά τα χρόνια.

Αν και επικεντρώνομαι κυρίως στην προσπάθεια μου να διαχειριστώ αυτή την κρίση στο γάμο μου, παράλληλα δημιουργώ ένα θεωρητικό υπόβαθρο στο μυαλό μου για τη ζωή μου μετά τη διάλυση του γάμου. Από τις αλλαγές που θα κάνω στον τρόπο που θα λειτουργώ καθημερινά, που θα διασκεδάζω, που θα φλερτάρω μέχρι και τις αλλαγές στο σπίτι που θεωρώ πως θα είναι επιβεβλημένες και συναισθηματικά αλλά και εκ των πραγμάτων. Μέσα σε όλο αυτό, με μεγάλη μου χαρά με αγκάλιασαν άνθρωποι που δεν περίμενα, που ενώ δεν είχαμε μέχρι τώρα κάποια στενή σχέση φιλίας τώρα μου προσφέρουν την αγκαλιά τους, τις εμπειρίες τους, την άποψή τους, το γέλιο που τόσο χρειάζομαι. Μου έχουν αφαιρέσει σε μεγάλο βαθμό το άγχος που έχω για το πώς θα λειτουργήσω κοινωνικά μετά από το διαζύγιο και με έχει βοηθήσει αρκετά στο να επικεντρωθώ σε αυτό που κάνω τώρα.

Στη γυναίκα μου έχω ξεκαθαρίσει πως τα πράγματα έχουν αλλάξει, πως η απόφαση της δεν είναι αυτή που θα καθορίσει και την πορεία μας, έχω και εγώ λόγο σε όλο αυτό με μεγαλύτερη δυσκολία λόγω των γεγονότων. Θέλω έτσι να την της πάρω ένα μέρος από το βαρύ φορτίο της μονομερούς απόφασης (της) που θα επηρεαζε τη ζωή όλων μας. Η υπερπροσπάθεια μου και η τόση επιμονή μου στο "να μείνουμε μαζί" θεωρώ τώρα πως μάλλον την επιφόρτισε με περισσότερες τύψεις ή σκέψεις, ενώ αυτό που θέλω τώρα είναι η καθαρή σκέψη και η ορθή απόφασή της. Προσπαθώ να της δώσω να καταλάβει πως λανθασμένα δίναμε τη βαρύτητα που δίναμε στα παιδιά, αφού το βασικό είναι να υπάρχει ένα υγειές περιβάλλον γύρω τους και όχι το τσίρκο μεντράνο. Ακόμα και αν η ίδια επιθυμεί σφόδρα να συνεχίσουμε μαζί, αν κρίνω πως δεν είμαι συναισθηματικά σε θέση να το κάνω ή/και να ξεπεράσω κάποια πράγματα δεν θα είμαστε μαζί. Το γνωρίζω πως με νοιάζεται πολύ, αυτό το δείχνει πλέον κάθε μέρα αλλά δεν είναι αρκετό - υπάρχει και ο έρωτας και ότι έρχεται με αυτόν.
Μπορεί να αγαπιόμαστε πολύ ή να έχει συνηθίσει ο ένας τον άλλον και να φοβόμαστε ή όλα μαζί, δεν έχει σημασία. Η επαναπροσέγγιση στη ζωή μου θεωρώ πως είναι επιβεβλημένη, η επανασύνδεση είναι ο σκοπός της μάχης αλλά όχι αυτοσκοπός που θα τυφλώσει..
Αν δεν γίνουν από την αρχή όλα σωστά και καθαρά μετά από καιρό θα βρεθούμε σε αυτό το σημείο πάλι. Οπότε δε θα έχει κανένα νόημα η επανασύνδεση και ο καθένας θα πάρει το δρόμο του.









* Παραθέτω αυτούσια τα γραφόμενα μου από το τελευταίο μου ποστ

Quote:

---

Όταν της είπα και τής απέδειξα πως τα ξέρω όλα, υπήρξε φοβερή ένταση στο σπίτι, βγήκα εκτός εαυτού, και της ζήτησα να φύγει από το σπίτι μόλις ξημερώσει
...
Είπα πολλά, άσχημους χαρακτηρισμούς εναντίον της, δεν πίστευα ποτέ στον εαυτό μου, πως ενώ με πρόδωσε δεν θα την έδιωχνα, πάντα έλεγα πως η απιστία ήταν το μόνο ασυγχώρητο.

---