Originally Posted by
cookerman
Τα νεότερα είναι πολλά....
Εδώ και λίγο καιρό επισκεπτόμαστε μια ψυχολόγο και συστημική ψυχοθεραπεύτρια με την οποία ακολουθούμε ατομική συμβουλευτική (ξεχωριστά ο καθένας συνεδρίες) και ψυχοθεραπεία, και θεραπεία ζεύγους (μια φορά το μήνα κοινή συνεδρία).
Είχα κάνει μια ατομική συνεδρία και μια κοινή όταν ανακάλυψα πως τελικά η ζήλεια μου είχε βάση αφού τελικά υπηρχε τρίτο πρόσωπο με το οποίο είχε συνευρεθει 3 φορές. Το πρόσωπο αυτό σύμφωνα με την ίδια την προσέγγισε λίγες ημέρες αφού είχε το ξέσπασμα της προς τα εμένα.Τον γνώριζε εδώ και λίγους μήνες αλλά ήρθαν σε ερωτική επαφή μόλις λίγες ημέρες αφού μου είχε φανερώσει πως έχουμε πρόβλημα. Δικαιολόγησε την πράξη της στο ότι θεωρούσε πως πλέον ήμασταν τελειωμένοι ως γάμος και "υπέκυψε"..
Πριν της αποκαλύψω πως γνωρίζω, μου είπε πως βλέποντας την αντίδραση μου σε όλα αυτά που μου είχε πει, τον τρόπο που άλλαξα και της έδειξα αυτό που δεν έβλεπε τόσα χρόνια (το πόσο πολύ την αγαπάω) είχε σκοπό να το αποκαλύψει στη ψυχολόγο μας για να τη βοηθήσει να καταλάβει κάποια πράγματα για τη συμπεριφορά και τις πράξεις της για να φύγει από αυτή τη παράνομη σχέση και να δουλέψει για το γάμο μας. Όμως την πρόλαβα, και για μένα αυτό μπορεί απλά να είναι λόγια..
Χρειάστηκε να γίνω Μακγκάϊβερ και να χρησιμοποιήσω τεχνολογία για να βρω τις απαντήσεις μου γιατί όταν τη ρωτούσα πάντα το απέφευγε με γέλιο, κάτι το οποίο για μένα προσέθετε στην ενοχή της. Όταν κάποιον τον κατηγορούν χωρίς να φταίει δε γελάει αλλά αντιδρά, φωνάζει.. Ο τρόπος που τα ανακάλυψα σίγουρα δε βοηθησε ούτε εμένα που γνώριζα πότε μου έλεγε ψέματα, που βρισκόταν ενώ έλεγε πως είναι αλλού, ξέρω μέχρι και το σπίτι και το άτομο, άκουσα και έφτιαξα εικόνες στο μυαλό μου και αυτό με στοιχειώνει.. Αλλά δε βοήθησε ούτε και την ίδια η οποία αισθάνθηκε την παραβατικότητα μου στη ζωή της , το ότι μπορεί ανα πάσα στιγμή να είμαι ο BigBrother της όπου πάει και σε ότι κάνει, κάτι που φθείρει πάρα πολύ την εμπιστοσύνη πάνω στην οποία θα πρέπει να χτίσουμε, αν θέλουμε να χτίσουμε κάτι...
Όταν της είπα και τής απέδειξα πως τα ξέρω όλα, υπήρξε φοβερή ένταση στο σπίτι, βγήκα εκτός εαυτού, και της ζήτησα να φύγει από το σπίτι μόλις ξημερώσει. Το ίδιο ομως βράδυ μας βρήκε στο κρεβάτι να κάνουμε σεξ 3 φορές. Ήμουν χαμένος, ζαλισμένος, ήξερα πως μάλλον αυτό που έκανα ήταν λάθος, μου το ζήτησε αλλά το ήθελα, ίσως τυφλωμένος από τον πόθο μου που μπερδευοταν με το θυμό μου.Σκεφτόμουν πως το έκανε για εξιλέωση, για να με ρίξει.. Την μεθεπόμενη ημέρα παραδέχτηκε πως ενώ ένιωθε ότι έκανε, το έκανε και για να με ηρεμήσει αφού ήμουν σε έξαλλη κατάσταση. Μπορω να πω πως ήμουν σε μια απόλυτη σύγχυση,χτύπησα τον εαυτό μου, δεν ήξερα τί έκανα..Ηξερα πως πατούσε πάνω στον πόθο μου για αυτή, ήξερα πως ήταν περισσότερο λάθος από ότι σωστό αλλά το ήθελα..
Είπα πολλά, άσχημους χαρακτηρισμούς εναντίον της, δεν πίστευα ποτέ στον εαυτό μου, πως ενώ με πρόδωσε δεν θα την έδιωχνα, πάντα έλεγα πως η απιστία ήταν το μόνο ασυγχώρητο.
Μετά προτίμησα να ρίξω τους τόνους και να δώσω λίγο χρόνο στο μυαλό μου να δει τί έχει συμβεί πιο καθαρά, κυρίως για χάρη των παιδιών, να αναλογιστω Ίσως και τις ευθύνες μου σε όλο αυτό.Ναι, μέσα στον πόνο μου έψαχνα για ελαφρυντικά.Για ποιον τα έψαχνα δεν ξέρω τελικά...
Η γυναίκα μου διέκοψε τη σχέση της με το τρίτο πρόσωπο και ενημέρωσε για όλα την ψυχολόγο μας και ξεκίνησε και αυτή τις ατομικές συνεδρίες, όπως ανέφερα στην αρχή με σκοπό να βρει επιτέλους τί της συμβαίνει. Πλέον δηλώνει αηδιασμενη με την πράξη της αυτή, αλλά για μένα αυτή η χαρακιά στην ψυχή, την καρδιά και το μυαλό μου έχει γίνει...
Μετά από πολύ σκέψη αρκετών ημερών όμως και με σφίξιμο στην καρδιά αποφάσισα να δουλέψω στο να αφήσω πίσω την εξωσυζυγική σχέση (αν μπορέσω τελικά) και να δώσω μια τελευταία ευκαιρία στη σχέση μας μέσα από τη θεραπεία ή τουλάχιστον να ξεκαθαριστεί τί ζητάει ο ένας από τον άλλο πια ώστε να αποφασίσω το επόμενο βήμα μου. Είναι φυσικό πλέον να έχει κλονιστεί και η εμπιστοσύνη μου πάνω στην οποία θα εχτιζα την επομένη ημέρα. Δοκίμασα διάφορα πράγματα να τη συγκινησω, δείπνο οι δύο μας, δώρο στη γιορτή της με λουλούδια, μηνύματα αγάπης και τρυφερότητας στο κινητό της, πράγματα που θα ευχαριστούσαν μια γυναίκα και θα την έκαναν να αισθανθεί ποθητή.Είχα κανονίσει και μια εκδρομή 3ημερη για τους δύο μας την οποία προφανώς ακυρωσα, και με τη σύμφωνη γνώμη της ψυχολόγου.
Το μόνο που άλλαξε ήταν μια πιο ήρεμη στάση της απέναντι μου, χωρίς εντάσεις.. "... Στεναχωριέται (λέει) να βλέπει να δίνω το 200% αυτού που μπορώ και η ίδια να μη μπορεί να ανταποκριθεί.."
Ζήτησα και αποφασίσαμε πως αν θέλουμε να καταλήξουμε κάπου επιτέλους, θα πρέπει να λέμε με ειλικρίνεια τ πάντα πια, όσο και αν πονέσει ο ένας τον άλλο. Μεταξύ μας δεν ξέρω αν νιώθω πλέον τον πόνο, ο κόμπος στην κοιλιά και ο πόνος στο στήθος με τις ταχυκαρδίες είναι μόνιμο καθημερινό 24ωρο φαινόμενο..
Πλεον έχουμε στο σπίτι μια πιο "ευγενική" συμπεριφορά ο ένας στον άλλο κυρίως για τα παιδιά αλλά και γιατί δε μπορούσαμε να λειτουργήσουμε καθόλου. Αφιερώνουμε μια ώρα την ημέρα να παίζουμε μαζί με τους για να τα ηρεμήσουμε λίγο από την ένταση, όμως η μεγάλη έχει νιώσει ότι κάτι δεν πάει καλά..
Στην τελευταία κουβέντα που κάναμε χθες, όταν για πολλοστή φορά ζήτησα να μου εντοπίσει τον πυρήνα του προβλήματος και τί είναι τελικά αυτό που της λείπει ή την μπερδεύει, μου απάντησε πως της λείπει ο πόθος πια, αυτό που σε ελκύει μαγικά σε κάποιον..Δεν είναι ούτε η εμφάνιση μου το πρόβλημα (θεωρεί μάλιστα πως όσο μεγαλώνω γίνομαι και καλύτερος), ούτε η (τωρινή) συμπεριφορά μου, το σεξ ως πράξη και αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό, αλλά το θέμα της είναι "...η έλλειψη του πόθου από τη μεριά της στη σχέση μας. Και είναι κάτι που η ίδια δε βλέπει να αλλάζει μέσα της. Είναι ή η ρημάδα έλλειψη διακοπτη on/off. Τόσα χρόνια είχε σχεδόν παγιώσει το κενό ανάμεσα μας μέσα της και τώρα που είδε πραγματικά το τί αισθάνομαι για αυτή έχει τύψεις για ότι έκανε και για το ότι ενώ με αγαπάει πάρα πολύ δεν αισθάνεται αυτό που αισθάνομαι και εγώ ερωτικά. Θέλει να είμαι εγώ καλά, τα παιδιά καλά αλλά φοβάται πως αν μείνει στο γάμο μας μπορεί να γυρίσει αργότερα πάλι στα ίδια ψυχολογικά.Και τότε ίσως θα βρεθεί πάλι κάποιος άλλος που θα της ανάψει αυτή τη φλόγα που αυτή τη στιγμή δεν έχει μαζί μου.." Αυτά είναι δικά της λόγια..
Η ψυχολόγος λέει πως για όλα είναι νωρίς, θα πρέπει να εχω/εχουμε υπομονή.
Όταν ρώτησα τη γυναίκα μου αν θέλει να χωρίσουμε μήπως έτσι της εκμαιεύσω μια απόφαση που απλά δε μπορεί να ξεστομίσει το αρνήθηκε γιατι "σε αγαπάω πολύ" αλλα "δε μπορεί να μου κάνει κι άλλο κακό και σε μένα και στα παιδιά" και "δε θέλω να πάρω μια τέτοια απόφαση, δε μπορώ".. Προφανώς στην παρούσα φάση δε μπορώ ούτε εγώ, και της το εξήγησα. Είμαστε γατζωμενοι ο ένας στον άλλο.
Σκέφτομαι πως φοβάται να κάνει το βήμα λόγω των παιδιών, των οικονομικών δυσκολιών αλλά και γιατί δεν είναι σίγουρη για το αν τελικά είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση της έλλειψης πόθου. Εγώ της έδωσα χρόνο να το δουλέψει με την ψυχολόγο αλλά της έδωσα να καταλάβει πως οποία απόφαση παρθεί είναι οριστική. Αν δεν είναι, εγώ δε θα μπορέσω να προχωρήσω στη ζωή μου έχοντας το μυαλό μου εκεί..
Επιπλέον χθες συμφωνήσαμε πως αφού απολαμβάνουμε το σεξ μαζί να λειτουργήσουμε ως fuck-buddies. Έχω ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου πως είναι απλά σωματικό, δε θα πρέπει να σημαίνει κάτι παραπάνω για μένα εκτός αν η ίδια μου έλεγε κάτι διαφορετικό. Και για αυτή είναι καθαρά σωματικό. Σκέφτομαι πως ίσως αυτό το σεξουαλικό παιχνίδι θα επαναφέρει τον χαμένο πόθο..ή θα τα μπερδέψει ακόμα χειρότερα. Ίσως οι περισσότεροι (ίσως και η ψυχολόγος μου) θα μου πείτε πως όντως είναι λάθος, όμως τη θέλω..
Ρίχνω πολλές ευθύνες στον εαυτό μου που ήμουν αυτός που ήμουν και με τρώνε οι τύψεις μου καθημερινά. Σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι όλα.. Έκανα χοντρές μλκς, το τίμημα όμως είναι για μένα πολύ βαρύ, ακόμα δε μπορώ να το αντέξω, δεν πιστεύω πως μου/μας αξίζει. Δε μπορώ να σκεφτώ πως δε θα ξαπλωσουμε ξανά μαζί μετά από μια απόφαση χωρισμού, τα παιδικά δωμάτια θα αδειάσουν και μαζί θα φύγει και η ζωντάνια από το σπίτι.
Σωματικά δεν είμαι σε καλή κατάσταση, έχω χάσει σχεδόν 10 κιλά, δε μπορώ να φάω πλέον φυσιολογική ποσότητα, ξεκίνησα το κάπνισμα πάλι μετά από 5 χρόνια (το ειχα κόψει γιατί μου το είχε ζητήσει, την ενοχλούσε η μυρωδιά) έχω μόνιμο πονοκέφαλο, σφιγμένο στομάχι, δουλεύω μηχανικά και οχι αποδοτικά στο γραφείο, έχω ένα μήνα να ακούσω μουσική που άκουγα κάθε μέρα, και διάθεση ασανσέρ κυρίως στα πλημμυρισμένα μου υπόγεια..
Ολα αυτά είναι μια περίληψη, ξέρω πως πολλοί θα με έχετε ήδη χαρακτηρίσει τουλάχιστον θύμα (για να μην πω τα χειρότερα), που διαλέγει τον δύσκολο (αδιέξοδο;; ) δρόμο..