Originally Posted by
anxious4ever
με λιγα λογια...ειναι σαν να μου λες οτι πρεπει να τρεφω συμπαθεια για μια γυναικα,την οποια την δερνει ο αντρας της κ αυτη κλαιει καμια 10αρια χρονια..επειδη την βαραει ο αντρας της..
εφοσον το βλεπει οτι ο αντρας της δεν ειναι σοι..τοτε γιατι καθεται?
θες να σου πω γιατι?γιατι πολυ απλα νιωθει οτι αυτο τις αξιζει..αμεσως θυματοποιειται γιατι ετσι εμαθε απο τα παιδικα της χρονια..κ γι αυτο δεν φευγει..γιατι η θυματοποιηση της ειναι κατι οικειο για εκεινην.
ομως αν πει στοπ στην κακοποιηση κ αναλαβει την ζωη της..θα γλιτωσει..
αυτο για να γινει..πρεπει καποιος να την κραξει κ να της πει "σταματα πια να παιζεις το θυμα , εισαι ενηλικας! παρε την ζωη στα χερια σου, πλεον δεν φταιει αυτος που σε δερνει..αλλα εσυ που καθεσαι κ το δεχεσαι"..
δεν φταινε αυτοι που τα κανουν καλη μου, αλλα βρισκουν κ τα κανουν..
εγω προσωπικα δεν θα επετρεπα σε κανεναν να με χειριζεται με τον τροπο που αυτη η μανα χειριζεται το παιδι της..(την always sad) ...πελον δεν θα φταιγε αυτη..γιατι πολυ απλα η μανα της δεν θα αλλαξει ποτε...εγω θα εφταιγα που της επετρεπα να μου κανει ολα αυτα...
ενας σωστος θεραπευτης θα της μαθαινε εναν τροπο με το να την ξυπνησει κ να την κραξει, για να μπορει να αντιδρασει κ να διεκδικησει..κ οχι με το να την χαιδευει κ να της λεει.." ω καιμενη μου τι επαθες"...