Επουλώνονται ολα τα τραυματα;

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Μια μαθημενη συμπεριφορα μπορει να αλλαξει εφοσον εκλειψει αυτο που την ενισχυει λες...πως θα εκλειψει ομως αυτο που την ενισχυει αν ταυτιζεται με την μαθημενη συμπεριφορα;
Για να το θεσω με ενα απλο παραδειγμα, ο τεμπελης πχ (μαθημενη συμπεριφορα) βαριεται να κανει ο,τι χρειαζεται για να μην ειναι πια τεμπελης, και αυτο ενισχυει τη τεμπελια του. Η προυποθεση για να λυθει το προβλημα της τεμπελιας του ειναι να μην ειναι τεμπελης εξαρχης και να κοπιασει για αυτο το αποτελεσμα. Ομως αμα δεν ηταν τεμπελης εξαρχης δεν θα χρειαζοταν να κανει κατι για να μην ειναι, δεν θα ειχε νοημα καν η αλλαγη, ειναι δηλαδη λογικο σφαλμα αυτο, λουπα, φαυλος κυκλος...και ακομα και αν αυτο που ενισχυει τη συμπεριφορα δεν ειναι η ιδια η συμπεριφορα παλι οπως ειπες η συνειδηση δε μπορει να συγκρατησει τη παλινδρομηση για πολυ...δεν γινεται να κοπιαζεις συνεχεια νοητικα και να λογοκρινεις και να κοντρολαρεις συνειδητα ολες τις συμπεριφορες σου, θα σαλταρεις με τοση αυτοσκοπηση και πηγαινοντας συνεχεια εναντια στο ρευμα του ψυχισμου σου...
Ουτε εγω εχω μεγαλη πιστη...
Αυτο με τις θετικες εμπειριες θα μπορουσα να πω οτι ισχυει αλλα εκει τα χαλαει ο νομος της ελξης...δεν ελκυουν οι ανθρωποι που εχουν αναγκη απο καλα πραγματα στη ζωη τους αυτα τα πραγματα, οσοι εχουν ηδη καλα πραγματα ελκυουν περισσοτερα...
Να το διαχειριζομαστε ολο αυτο με ποια εννοια;, Να μη μας ποναει η να μη μας ενοχλει η βασανιζει κατι; Ναι γινεται υποθετω...αλλα δεν ειναι ζωη αυτη η αδρανεια.
Η ελλειψη κακου δε σημαινει την παρουσια καλου...

---

Δεν το πιασες αυτό που σου λέει. Ο τεμπέλης όπως λες, έχει λόγους να είναι τεμπέλης. Μπορεί να φοβάται την αποτυχία. Μπορεί να μην πιστεύει στον εαυτό του και είναι τεμπέλης. Μπορεί 1002 πράγματα. Η βαρεμάρα αυτή πηγάζει από κάπου, δεν υπάρχει κομμάτι στον ψυχισμό όπως λες κι εσύ που να είναι το κομμάτι της βαρεμάρας κ αλλοι να το εχουν μεγαλο κ αλλοι μικρό. Ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά δηλαδή, δεν είναι συνταγή για κέικ. Μισο κιλο βαρεμάρα 250 γραμμαρια χαρα 300 λύπη.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Kutchunie 1000 χρονια θα ζησεις, τωρα σε σκεφτομουν.
Διαβαζω ενα βιβλιο που μολις κατεβασα για την ψυχοθεραπεια - παιδικη κακοποιηση, θα βαλω ενα αποσπασμα στο νημα μου προς συζητηση.

---

Καλημέρα κοριτσι :)

Quote:

---

Originally Posted by kutchunie

Εάν θεωρείς ότι είναι έτσι όπως την περιγράφεις η ταυτότητα σου, έχεις αυτή την αυτογνωσία ή δείχνεις να έχεις τα κότσια να το παραδέχεσαι, τότε υπάρχουν κενα. Πρώτον, εάν εχεις αυτό τον βαθμό αξυδέρκειας, είτε κάνεις κάτι να αλλάξεις συμπεριφορά είτε αυτοκτονείς επειδή δεν αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα. 2, εάν δεν κάνεις τίποτα για να σουλουπώσεις το εγω σου, τότε δεν είναι θέμα τεμπελιάς μόνο, αλλά σιγουρα είναι θέμα ηττοπάθειας, ήτοι γουστάρεις την κλάψα και την αυτομαστίγωση, είσαι μαζοχιστικός χαρακτήρας και απλώς το συζητάς γιατί η προσωπική κακομοιριά σου δίνει ηδονή. Δεύτερον, εάν δεν είσαι ηττοπαθής, θα επιλέξεις να δράσεις, πριν αυτοκρονήσεις και εάν έχεις φτάσει σε σημείο να αντιληφθείς το πόσο χάλιας είσαι και να το παραδεχτείς, αποκλείεται να είσαι τόσο λίγος στο να βρεις και μια λύση.

---

Θα εστεκε αυτο που λες αλλα επεσες στη παγιδα να χαρακτηρισεις/ταμπελωσεις το ατομο σε αυτη τη περιπτωση "μαζοχιστικο χαρακτηρα" που γουσταρει τη κλαψα και ηττοπαθη. Λες ΕΙΝΑΙ ετσι το ατομο. Αλλα για τη τεμπελια λες δεν ειναι τεμπελης απο καπου πηγαζει αυτη η τεμπελια. Ε δεν γινεται απο καπου να πηγαζει και η μαζοχιλα; Τελικα αποφασισε απλα ειναι οπως ειναι το ατομο η για ολα υπαρχει δικαιολογια; Επισης αμα ΕΙΝΑΙ το ατομο ετσι πως μπορει να ξεφυγει απο αυτο οσο και αν συνειδητοποιει τη κατασταση του; Ας υποθεσουμε οτι αυτο ακριβως ειναι που θελει να αλλαξει.Τοτε τι; Θα καταληγει στην ηττοπαθεια πριν καν ξεκινησει, αφου δεν εχει τα εφοδια να μην ειναι κλαψομουνης να το πω ωμα. Η οξυδερκεια να αντιλαμβανεσαι καποια πραγματα δεν αρκει για τιποτα βασικα. Αν ηταν ετσι δεν θα χρειαζοταν κανενα αλλο ψυχικο/νοητικο εφοδιο για να πετυχεις κατι, ουτε επιμονη ουτε υπομονη ουτε συνεπεια ουτε εργατικοτητα ουτε συναισθηματικες αντοχες ουτε δημιουργικοτητα ουτε ουτε... Υπαρχουν πολλα χρησιμα πραγματα για να λειτουγει ενας χαρακτηρας παραγωγικα. Το να εχεις καλη αντιληψη ειναι η κορυφη του παγοβουνου, μονο του ειναι ενα τιποτα βασικα. Σκεψου το σαν προγραμμα σε υπολογιστη λοιπον. Αμα δεν εχει αναμεσα σε ολες τις εντολες και αυτες για το "πως να μην εισαι ηττοπαθης" πχ το λογισμικο στο κεφαλι του πως θα το κανει; Ο εγκεφαλος και ο ψυχισμος μας λειτουργει με ο,τι μεσα εχει, και αυτα τα μεσα ειναι πεπερασμενα. Κατα ειρωνια ο σκοπος λοιπον συμπιπτει παντα το μεσο. Οσο καθυστερημενο και αν φαινεται πχ ο τροπος για να καταφερεις να μην εισαι "ηττοπαθης" ειναι να εχεις τα μεσα στο χαρακτηρα σου για μην εισαι ηττοπαθης (που αν τα ειχες δε θα χρειαζοσουν να το βαλεις εξαρχης ως στοχο), ο τροπος για να μην εισαι τεμπελης ειναι να μην εισαι τεμπελης και ουτω καθεξης. Δεν υπαρχει αλλος τροπος.
Μπορουμε να προσποιουμαστε μονο. Να βλεπουμε πχ πως φερεται ενας που δεν ειναι μιζερος κλαψομουνης και να μιμούμαστε την αισιοδοξη συμπεριφορα. Το να καταβαλεις ομως συνεχεια νοητικη προσπαθεια για να ελεγχεις συνειδητα στοιχεια του χαρακτηρα σου που κανονικα λειτουργουν αυθορμητα και το να τα κατευθυνεις συνειδητα στη καθημερινη σου ζωη/συμπεριφορα ειναι εξαντλητικο και δε γινεται να διατηρηθει ως τακτικη μακροπροθεσμα.

Επισης δεν καταλαβα τι ηθελες να πεις με την εξης προταση σου και ειμαι βεβαιη πως ουτε εσυ εισαι σιγουρη τι εννοουσες:
"Αν εχεις αυτο τον βαθμο οξυδερκειας ειτε κανεις κατι ειτε αυτοκτονεις επειδη δεν αντιλαμβανεσαι τη πραγματικοτητα". Πως γινεται να εισαι οξυδερκης και να μην αντιλαμβανεσαι τη πραγματικοτητα; Καπου τα μπερδεψες, βοηθα με εδω να σε καταλαβω.

Εγώ για να καταλάβεις Ναταλία όταν μου είπαν ότι έχω πρόβλημα λέω εντάξει θα γνωρίσω κι άλλους να μη στα πολυλογω νόμιζα δεν ταμπελωνουμε δεν κρίνουμε κλπ τελικά κατάλαβα ότι είναι τα ίδια κ χειρότερα κι από τότε καλύτερα μόνος αυτά για να ξέρεις

Δεν διάβασα τις απαντήσεις των προλαλησάντων, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι όλα τα τραύματα, "μεταφέρονται" στο υποσυνείδητο, και εκεί μείνουν, καλά κρυμμένα, ίσως να ξεχάσεις ότι τα έχεις ή τα είχες. Σε μία δύσκολη στιγμή, όπου θα πιεστεί ο ψυχικός κόσμος του ανθρώπου, αυτά θα βγούν από το υποσυνείδητο, και τότε είναι σίγουρο ότι θα δείτε και έναν άλλον άνθρωπο. Κανένας στην πραγματικότητα δεν έχει λυμμένα τα τραύματά του, απλά σε μία δεδομένη στιγμή, από εκεί που ήξερες έναν καλό και πράο άνθρωπο, θα δεις τον χειρότερό του εαυτό. Αν μιλάμε ειδικά και για ακραίες καταστάσεις, εκεί η ψυχολογία έχει έναν περιορισμένο ρόλο, τον βασικό ρόλο θα τον έχει η ψυχιατρική με φαρμακευτική αγωγή, η οποία θα τον κάνει τον άνθρωπο αυτόν να ξεχάσει ότι κάποτε είχε ένα πρόβλημα. Το πρόβλημα όπως δεν ξεχνιέται από την ψυχή, γι' αυτό και θα μεταφερθεί στο υποσυνείδητο, αλλά όσες ώρες ψυχοθεραπείας και αν κάνει, αν ξεχάσει να πάρει ένα χάπι, μία, δύο ή τρείς φορές, τότε θα υπάρξει ένας άλλος άνθρωπος.

Quote:

---

Originally Posted by Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα

Το πρόβλημα όπως δεν ξεχνιέται από την ψυχή, γι' αυτό και θα μεταφερθεί στο υποσυνείδητο, αλλά όσες ώρες ψυχοθεραπείας και αν κάνει, αν ξεχάσει να πάρει ένα χάπι, μία, δύο ή τρείς φορές, τότε θα υπάρξει ένας άλλος άνθρωπος.

---

Το θεμα με την ψυχοθεραπεια ειναι να αποκτησει επιγνωση του τραυματος και να μαθει να διαχειριζεται τις συνεπειες οταν ανακυπτουν.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Το θεμα με την ψυχοθεραπεια ειναι να αποκτησει επιγνωση του τραυματος και να μαθει να διαχειριζεται τις συνεπειες οταν ανακυπτουν.

---

Μια ζωη να παλευει εναντια στο ρευμα ουτως η αλλως δηλαδη

Καθημερινή προσπάθεια σε δύο τρία χρόνια φεύγει αλλά θέλει τσαγανο

Quote:

---

Originally Posted by Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα

Δεν διάβασα τις απαντήσεις των προλαλησάντων, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι όλα τα τραύματα, "μεταφέρονται" στο υποσυνείδητο, και εκεί μείνουν, καλά κρυμμένα, ίσως να ξεχάσεις ότι τα έχεις ή τα είχες. Σε μία δύσκολη στιγμή, όπου θα πιεστεί ο ψυχικός κόσμος του ανθρώπου, αυτά θα βγούν από το υποσυνείδητο, και τότε είναι σίγουρο ότι θα δείτε και έναν άλλον άνθρωπο. Κανένας στην πραγματικότητα δεν έχει λυμμένα τα τραύματά του, απλά σε μία δεδομένη στιγμή, από εκεί που ήξερες έναν καλό και πράο άνθρωπο, θα δεις τον χειρότερό του εαυτό. Αν μιλάμε ειδικά και για ακραίες καταστάσεις, εκεί η ψυχολογία έχει έναν περιορισμένο ρόλο, τον βασικό ρόλο θα τον έχει η ψυχιατρική με φαρμακευτική αγωγή, η οποία θα τον κάνει τον άνθρωπο αυτόν να ξεχάσει ότι κάποτε είχε ένα πρόβλημα. Το πρόβλημα όπως δεν ξεχνιέται από την ψυχή, γι' αυτό και θα μεταφερθεί στο υποσυνείδητο, αλλά όσες ώρες ψυχοθεραπείας και αν κάνει, αν ξεχάσει να πάρει ένα χάπι, μία, δύο ή τρείς φορές, τότε θα υπάρξει ένας άλλος άνθρωπος.

---

Επειδη βρισκω ενδιαφερουσες καποιες τοποθετησεις σου σε αλλα θεματα μπορεις να κανεις τον κοπο να διαβαζεις τις υπολοιπες ερωτησεις μου περα απο την αρχικη να μου πεις τη γνωμη σου αν θελεις;

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Το θεμα με την ψυχοθεραπεια ειναι να αποκτησει επιγνωση του τραυματος και να μαθει να διαχειριζεται τις συνεπειες οταν ανακυπτουν.

---

Εκ πρώτης όψεως, αυτό είναι, η διαφορά πάντως είναι όταν πιεστεί ο άνθρωπος είτε από στεναχώρια, είτε από νεύρα ή θυμό με κάτι, αυτομάτως, "βγαίνουν" τα λεγόμενα "απωθημένα" που ήταν τόσο καιρό σε λήθη στο υποσυνείδητο. Δεν ξέρω πολλά πράγματα πάνω σε αυτό, λίγο έχω διαβάσει ψυχολογία κυρίως τον Φρόιντ, αλλά και από την μικρή μου εμπειρία, επειδή γνώρισα και γνωρίζω ανθρώπους, που ακόμα και χρόνια ψυχοθεραπείας που έκαναν, αν δεν πάρουν το χάπι από τον ψυχίατρο, βλέπεις έναν άλλον άνθρωπο. Στα παλαιότερα χρόνια που δεν ήξερε ο κόσμος από αυτά, ούτε η φαρμακευτική ήταν τόσο ανεπτυγμένη, τους έδεναν και τους έκαναν και άλλα που ευτέλιζαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, διότι δεν ήξεραν ακριβώς, τι να κάνουν. Η φαρμακευτική σήμερα κάνει θαύματα και άτομα που σε άλλη στιγμή θα είχαν μεγάλο πρόβλημα, κάποιοι από αυτούς έχουν ξεχάσει κιόλας ότι έχουν πρόβλημα και έχουν μία φυσιολογική και κανονική ζωή, δημιούργησαν κάποιοι από αυτούς και οικογένεια. Όλα αυτά μιλώντας για ακραίες περιπτώσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Μα προφανως ρε συ δε λεω να αλλαξεις κατι το τοσο επιφανειακο για να μη σε σχολιασει αρνητικα καποιος η για να σε "εγκρινει" η να σε αποδεχτει καποιος αλλος, ποιος χεστηκε για αυτο; Δεν καταλαβες πολυ καλα τι εννοω...
Μιλαω για αυτα τα πραγματα μεσα μας, μεσα στη δικη μας κοσμοαντιληψη, τη συμπεριφορα και τον χαρακτηρα που δεν αφηνουν εμας τους ιδιους να βρουμε τη γαληνη μεσα μας και να ζησουμε τη ζωη μας οπως τη θελουμε.
Η ολα αυτα που ελκυουν ανεπιθυμυτες καταστασεις στη ζωη μας...Αλλο να εξεταζεις το ενδεχομενο αλλαγης για καποιον αλλον και αλλο καθαρα για τη παρτη σου.

---

Νομίζω ότι όλοι έχουμε κρυμμένα "θέματα" στο υποσυνείδητό μας. Όμως την ζωή μας και τα θέλω μας, τα ορίζουμε εμείς. Ο άνθρωπος έχει τεράστια δύναμη και άλλες φορές κρυμμένη. Εγώ μικρός, νόμιζα, επειδή έβλεπα τους συμμαθητές μου να ξέρουν αγγλικά ή τουλάχιστον να έχουν πάρει μια πιστοποίηση ότι ξέρουν αγγλικά, εγώ λοιπόν νόμιζα ότι δεν θα μάθω αγγλικά γιατι δεν θα μπορέσω. Νόμιζα ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι από εμένα και ναι αυτό είναι ανασφάλεια, αλλά για χαζούς λόγους, που ξεπεράστικε σχεδόν αμέσως. Τώρα μαθαίνω 3 γλώσσες και στις 3 τα πάω πολύ καλά, αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά. Εάν μου έλεγε κανείς τότε ότι θα μαθαίνω ταυτόχρονα 3 γλώσσες, εγώ δεν θα τον πίστευα ή θα νόμιζα ότι με κοροϊδεύει κιόλας. Είχα λοιπόν δύο επιλογές ή να κάτσω και να "κλάιω" την μοίρα μου ή να τους "γράψω" όλους και να χαράξω την δική μου πορεία. Και επέλεξα το δεύτερο. Το ίδιο και με την σχολή, που κάποιοι μου έλεγαν ότι δεν θα περάσω πουθενά και τους διέψευσα και αυτοί βρίζουν την σχολή τους και εγώ όχι γιατί είμαι ικανοποιημένος από αυτήν. Άρα πιστεύω ότι όποιος λέει ότι δεν θα τα καταφέρω πουθενά και σε τίποτα, γιατί έχω "προβλήματα" ψυχικά ή μη, τότε για εμένα υπεκφεύγει από τις ευθύνες του. Δεν σε εμποδίζει κανείς και τίποτα να καταφέρεις αυτό που θέλεις.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Δεν εχεις αδικο νομιζω στα πρωτα που λες, αλλα αμα ειναι ετσι τη βαψαμε, ειναι πληρες αδιεξοδο, αντι να καλυτερευουν οσο μεγαλωνεις χειροτερευουν τα πραγματα. Επισης αμα δεν ειχες ξεγνοιασια ουτε στη νιοτη; Τοτε τι; Λολ...σκατα με ριγανη οσο χειροτερευουν με γεωμετρικη προοδο τα πραγματα με τον καιρο...
Οσο για την αισιοδοξια τη πιστη μπλα μπλα...ναι, πες μας και οτι οταν θελεις κατι πολυ το συμπαν συνομωτει για να τα καταφερεις :P

Δεν ειμαι ουτε θετικη ουτε αρνητικη, νορμαλ ειμαι.

---

Για το σύμπαν δεν ξέρω, αλλά σίγουρα οι δυνάμεις του ανθρώπου, με λίγη πίστη, μπορεί να κάνουν "θαύματα". Οι αρχαίοι Έλληνες, έλεγαν για την λέξη "βίος" ότι είναι ένας δρόμος με πολλά εμπόδια. Τα εμπόδια υπάρχουν και θα υπάρχουν, αυτό δεν μπορείς να το αλλάξεις. Σε αυτό που μπορείς να έχεις επιλογή εσύ ο ίδιος, είναι αν θα τα ξεπεράσεις ή οχι, αν θα κάτσεις δηλαδή στο ίδιο σημείο και πεις ότι οι άλλοι φταίνε και όχι εγώ, οι εξωγενείς παράγοντες φταίνε και η μοίρα φταίει και όχι εγώ. Αυτή είναι η εύκολη λύση. Τι να πουν και οι άνθρωποι που ζουν σε έναν πόλεμο και σκάνε βόμβες δίπλα στα σπίτια τους ή ακόμα και αν ένα ζευγάρι έχει χάσει από πυρά, τα μικρά παιδιά τους. Τότε με την ίδια φιλοσοφία, το ζευγάρι αυτό και ο κόσμος που ζει σε τέτοιες καταστάσεις, είναι καταδικασμένοι από την μοίρα. Η άποψη μου είναι, ότι δεν είναι καταδικασμένοι. Πόσοι άνθρωποι από εκεί που κοιμόντουσαν σε χαρτόκουτα, έγιναν πλούσιοι και πως πλούσιοι έγιναν φτωχοί από σπατάλες. Πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Εκεί είναι και το θέμα των ευκαιριών. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι αφήνουν να περνάνε τις ευκαιρίες μέσα από τα χέρια τους και μετά κατηγορούν τον Θεό, το κράτος, την οικονομία και την ίδια τους τη ζωή, ε, δεν είναι έτσι, οι ίδιοι φταίνε που δεν χρησιμοποίησαν τις ευκαιρίες που τους έδωσε η ζωή.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Απο τη μια εχω νευρα απο την αλλη δεν εχω καν την ψυχικη ενεργεια πλεον να βγαλω νευρα, με κυριευει η αδρανεια και το ζαβλακωμα, νιωθω πιεση λες και ειμαι μεσα σε πρεσσα, εμ σκαω εμ ειμαι παγιδευμενη και δε μπορω να αντιδρασω η να το κουνησω ρουπι...
Γαμω τη τρελλα μου γαμω. Αμα εβλεπα μπροστα μου ανθρωπο να μου λεει για θετικες σκεψεις θα τον χτυπουσα. Ξεγυρισμενη, ετσι απλα. Καλο το θετικο αλλα πρεπει να ειναι βασισμενο πανω στη πραγματικοτητα οχι πανω σε συννεφακια ελπιδας και ουρανια τοξα υπομονης. Αλλιως εχεις καθε δικαιωμα να τα παρεις στο κρανιο και να δυσαρεστηθεις. Γιατι ειναι κακο να δυσαρεατηθεις δηλαδη; Ειναι σαν να λες στον αρρωστο "μη γκρινιαζεις, φταις που εχεις αδυναμο οργανισμο, να μην εχεις αδυναμο οργανισμο για να μην εισαι αρρωστος. 50 ευρω και μη γκρινιαζεις. " Λολ. Ε δε γαμιεσαι;
Θα γκρινιαξει και καλα θα κανει οποιος δε τη παλευει αμα του βγαινει. Και τι θα κανει, θα χοροπηδαει με το τουτου της μπαλαρινας σαν ηλιθιος χαζοχαρουμενος ενω ολα στη ζωη του ειναι σκατα; Ε του αξιζει να του σπασουν τα δοντια.
Δεν ειμαστε ολοι φτιαγμενοι απο ατσαλι τι να κανουμε, χτυπηστε μας ενεση με ευθανασια εμας τους αδυναμους.

---

Ναι, όσο σπαστικό και αν ακούγεται η καλύτερη λύση είναι η υπομονή. Σου ανέφερα και παραδείγματα για τους ανθρώπους που βιώνουν τον πόλεμο, στο πετσί τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καταδικασμένοι από την ζωή, θα ανέβουν και θα πέφτουν συνέχεια, όπως και όλοι μας. Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι που τουλάχιστον είμαστε ελεύθεροι και όχι αιχμάλωτοι, ζούμε σε ένα σπίτι και όχι στον δρόμο και πολλά άλλα. Νομίζω ότι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ξεχάσει να εκτιμάει τα μικρά καθημερινά πράγματα, γιατί τα θεωρεί δεδομένα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή και ευτυχώς το κατάλαβα σε μικρή ηλικία από μια περίπτωση μιας συμμαθήτριάς μου, που από εκεί που δεν σου μιλούσε επειδή "ανήκε" σε μια ελίτ, ξαφνικά έχασε η οικογένειά της, όλα τα χρήματά της και έπρεπε να συνηθίσει να ζει σε μία γειτονιά χωρίς τις προηγούμενες ανέσεις, υπηρέτριες, μπάτλερ κλπ, να πηγαίνει σε δημόσιο σχολείο αντί για ιδιωτικό και πολλά άλλα. Έπεσε σε αυτό το παιδί η γη, κάτω από τα πόδια της. Και από το δημοτικό κατάλαβα, ότι τίπτα δεν είναι δεδομένο στην ζωή μας, γι'αυτό να χαιρόμαστε τα μικρά και καθημερινά πράγματα της ζωής μας.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν νομίζω οτι γίνεται ύστερα από μια μεγάλη πληγή να μπορείς να βιώνεις την ζωή σου σα να μην συνέβη ποτέ όσος χρόνος κι αν περάσει. Όλα μας καθορίζουν και οι καλές εμπειρίες και οι κακές και μας κάνουν τελικά αυτούς που είμαστε. Έχω παρατηρήσει όμως το εξής : σε όλους η ζωή έδωσε κάτι σε αντάλλαγμα. Άλλοι αυτό το κάτι το πήρανε και το κάνανε δύναμη και άλλοι δεν το είδαν καν αρνούμενοι να δεχτούν την διαφορετικότητα τους. Νομίζω πως το κλειδί είναι η αποδοχή. Ξέρω, εύκολο να το λέω αλλά στην πράξη όλοι το παλεύουμε.

---

Καλα τα λες Ελισαβετ ...............εξαρταται οπως λεει κι η ρεμεντυ την πληγη , μερικες αφηνουν ουλες , μερικες οχι , παντα εξαρταται απο το ατομο .........την οπτικη του γωνια , η το ποσο ανθεκτικος ειναι ........συμφωνω οτι το κλειδι ειναι η αποδοχη ......αλλα διαφωνω οτι σολους η ζωη δινει κατι σε ανταλλαγμα , η ζωη δεν ειναι δικαιη , το λεει καποιος ευνοημενος απο αυτην , ...................οσο για το οτι οι εμπειριες καθοριχουν αυτο που ειμαστε , θα πρεπει να διαφωνησω , τα πρωιμα παιδικα χρονια , οι εμπειριες αυτων των λιγωνχρονων , μας ακολουθουν σε ολη μας την ζωη , και σε καμμια περιπτωση μας κανουν ευτυχισμενους οι καλες εμπειριες/επιτυχιες , ευτυχισμενους η δυστυχεις μαςκανει η οπτικη γωνια μας , ........ η ευτυχια ιοπως και η δυστυχια , ειναι επιλογη .........

οσο για την Θεια Δικη , εχει γινει μια μεγαλη παρανοηση , δεν τιμωρουνται απο καποια ανωτερη δυναμη οι ΄κακοι΄, τιμωρουνται μονο αυτοι που εχουν τυψεις γι αυτο που εκαναν , απο τις ιδιες τους τις σκεψεις , που καθοριζουν αυτο που ειμαστε .....................αυτο που ειμαστε σημερα , ειναι ακριβης ανακλαση των σκεψεων που καναμε στο παρελθον .......

Quote:

---

Originally Posted by Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα

Νομίζω ότι όλοι έχουμε κρυμμένα "θέματα" στο υποσυνείδητό μας. Όμως την ζωή μας και τα θέλω μας, τα ορίζουμε εμείς. . Άρα πιστεύω ότι όποιος λέει ότι δεν θα τα καταφέρω πουθενά και σε τίποτα, γιατί έχω "προβλήματα" ψυχικά ή μη, τότε για εμένα υπεκφεύγει από τις ευθύνες του. Δεν σε εμποδίζει κανείς και τίποτα να καταφέρεις αυτό που θέλεις.

---

Την ζωη μας την οριζει σε μεγαλο βαθμο το τι σκεφτομαστε υποσυνειδητα , μπορει να πιστευουμε οτι την ζωη μας την οριζουμε εμεις , αλλα τα ηνια τα εχει το υποσυνειδητο , το οποιο μπορουμε να ελεγκξουμε , τροφοδοτωντας το με τις αναλογες σκεψεις , σαν ενας αμαξας που ελεγχει το αλογο του , για το που θα παει .......οσο για τα ψυχικα προβληματα , πραματι μερικα ειναι αδυναμα να μας επηρρεασουν την ζωη , εκτος κι αν τα αφησουμε ανεξελεγκτα , αλλα ομως σοβαροτερα ψυχολογικα προβληματα , μπορει να φανουν πολυ δυσκολα στον χειρισμο/διαχειρηση τους , και να επηρρεασουν σε μεγαλο βαθμο την ζωη μας........φυσικα δεν παραμενουμε θεατες στην μαχη της ζωης , η καλυτερα το παιχνιδι της ζωης , η ζωη ειναι μια σειρα απο μαχες ,σε αλλες θα χασουμε , σε αλλεες θα κερδισουμε , τιποτα δεν διδεται δωρεαν ....................