Η διαφορες αναμεσα σε εναν ανδρα και μια γυναικα

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Εννοείται!!! Προσωπικά μόνο αυτή την μία περίπτωση που ανέφερα γνωρίζω να λειτούργησε έτσι. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις που έχω δει απατημένους να μένουν είναι για τους εντελώς λάθος λόγους (εξάρτηση, φόβο κτλ)


χαχαχα αυτό δεν το έχω δει! ούτε ψύλλος στον κόρφο του δεν θα θελα να 'μαι!

---

κι εγω μονο δυο περιπτωσεις ξερω τετοιες.
σε ολες τις αλλες, η επιδραση ηταν αρνητικη...

καλα, πολυ γελιο με την "τριτη". πραγματικα ουτε ψυλλος στον κορφο της. η συγκεκριμενη ηταν γυναικα. αφου βαρεθηκε να παρακαλει και να τρωει πορτα, εβαλε 15-20 κιλα, (πως λεμε "τον εχει φτυσει ο θεος? τετοιο πραγμα ακριβως) κι αρχισε τα μοναχικα ταξιδια οργανωμενου τουρισμου στην κωλοπετινιτσα, χωρις συνοδο :) αλλα καταμονη, αλλα με μοναχικες κυριες της ηλικιας της.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

συμφωνω σε ολα.
κι εγω εχω στο περιβαλλον μου σχεση που δυναμωσε μετα απο κατι τετοιο, αλλα ηταν πραγματικα ασημαντο και με αποδειξεις ασημαντο και η μεταμελεια , η αλλαγη συμπεριφορας, κλπ επισης με αποδειξεις. ζουνε ζωη χαρισαμενη πλεον τα παιδια κι ενας λογος γι αυτο, περα απο τον ερωτα τους, ηταν η απιστια... σπανια περιπτωση δηλαδη.

αυτο που δεν συμφωνω καθολου με νατ και το εχω ξαναπει και το λεω κι απο προσωπικη εμπειρια, οχι επειδη "ετσι μου φαινεται", ειναι το οτι θεωρει οτι καποιος που απατησε εστω και περιστασιακα, και καταφερε να το κρυψει (η και οχι? δεν ξερω πως το εννοει), υποτιμαει τον συντροφο του και τον θεωρει χαζο εν ολιγοις.
το ακριβως αντιθετο συμβαινει.
καποιος που απαταει καποιον που ωστοσο (νοιωθει) οτι αγαπαει, ειναι ερωτευμενος, τον θελει τελοσπαντων , και τον εκτιμαει και σαν προσωπικοτητα φυσικα, δεν λεμε να ειναι σκοτωμενοι, οχι μονο δεν τον θεωρει χαζο, αλλα τον θεωρει τον σωστο της υποθεσης και τον θαυμαζει για την ακεραιοτητα του και τον αγαπαει ακομα πιο πολυ (αν καταφερει να κρυφτει και να μην φαει κλωτσια). νομιζω οτι η αποψη περι "χαζομαρας" η το οτι για να σε απατησει καποιος εισαι "λιγος", οφειλεται σε προσωπικες ανασφαλειες. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΑΖΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΨΕΜΑΤΑ ΝΑΤ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ο Α ΛΛΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΗΣ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΩς ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΕΡΔΕΜΑ.
κανεις δεν θεωρει χαζο καποιον που εξαπατα. ξερει πολυ καλα οτι η απατη οφειλεται στο οτι Ο ΙΔΙΟΣ ειναι λαμογιο.

---

Ουδεποτε ειπα οτι σε απαταει κανεις επειδη σε θεωρει χαζο η οτι το κανει μονο αμα εισαι χαζος και δεν απατανε τους ξυπνιους...
Λεω οτι με το να εξαπατησεις καποιον χανεις
τον σεβασμο σου για αυτο το ατομο μετα το πεπραγμενο. Και το να σε αγιοποιουν η να σε λενε ψυχαρα η ηρωιδα η πωπω ποσο υπερανω ειναι δεν ισοδυναμει απαραιτητα με το να σε σεβονται.

Αλλα επειδη βλεπω (λιγο αργα, δεν το ηξερα) πως υπαρχουν πρακτικοι λογοι που δεν μπορεις να δεχτεις αυτη την αποψη μου δεν κανω τον κοπο να την αναλυσω παραπανω. Μπορει να εχω αδικο τι να πω.
Αλλα για εμενα αυτο ισχυει, ας συμφωνησουμε στο οτι διαφωνουμε για προσωπικους λογους.
Εγω η Ναταλια δεν θελω να αγαπηθω με τετοιον τροπο, δεν μου κανει.
Και δεν ειναι λογω ανασφαλειας, αν ηταν δεν θα προτιμουσα να ειμαι μονη παρα να δεχτω αυτο το ειδος σχεσης στο οποιο αναφερεσαι. Οπως το τι ειναι υγιες για εσενα ειναι συγκεκριμενο ετσι ειναι και για εμενα και οπως ειπες και η ιδια το τι θελει ο καθενας ειναι προσωπικη υποθεση.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Καλημέρα, όχι δεν με κούρασες, κουρασμένη από μόνη μου είμαι αυτό το διάστημα λόγω δουλειάς και κοιμάμαι με τις κότες :)

Απλά σε βλέπω απόλυτη βρε Ναταλία...η ηλικία σου πόσο περίπου είναι, αν μπορείς να πεις; Μου θυμίζεις τον εαυτό μου μικρότερη, έτσι απόλυτη ήμουν κι εγώ, ότι δεν θα δεχτώ το ένα ή το άλλο, τα χα τακτοποιήσει όλα στο κεφάλι μου κι είχα έτοιμες όλες τις απαντήσεις σε κάθε πιθανή εξέλιξη. Αλλά καμιά φορά έρχεται η ζωή και στα ανατρέπει όλα. Όχι καμιά φορά...πάντα! Και καλώς κάνει δηλαδή, γιατί σου ανοίγονται κι άλλοι δρόμοι που ούτε καν είχες φανταστεί οτι υπήρχαν.

Εγώ ας πούμε ήμουν πολύ κάθετη στο θέμα της αλήθειας που λες. Οτι ήθελα μόνο την αλήθεια πάντα και με κάθε κόστος και ήμουν σίγουρη οτι το ίδιο θα έκανα κι εγώ. Κι όμως η ζωή με διέψευσε... τελικά έφτασα εγώ να πω ψέματα σε σχέση μου! Οχι ψέμα που είχε να κάνει με απάτη ή κάτι τέτοιο, δεν είχα κανέναν σκοπό να τον κοροιδέψω ή να του κάνω κακό. Κι όμως είπα ψέματα και μάλιστα έμπλεξα τόσο πολύ σε αυτά (καθότι και άμαθη βλέπεις) που μετά ήμουν αναγκασμένη να λέω και καινούργια ψέματα για να καλύπτω τα προηγούμενα γιατί ντρεπόμουν να τα πάρω πίσω. Αν με ρωτούσες πριν αν περίμενα να συμβεί αυτό σε μένα, όχι φυσικά θα σου έλεγα, δεν ήμουν άτομο που έλεγε ψέματα!
Αναρωτιέμαι έχεις σκεφτεί αν τύχει ποτέ σε σένα να απατήσεις κάποιον; Το αποκλείεις να σου συμβεί; Ή πως θα αντιδρούσες πιστεύεις αν συνέβαινε;

---

Ειδα το μηνυμα σου, θα σου απαντησω σε οσα ρωτας αργοτερα, πρεπει να φυγω τωρα :)

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

κι εγω μονο δυο περιπτωσεις ξερω τετοιες.
σε ολες τις αλλες, η επιδραση ηταν αρνητικη...

καλα, πολυ γελιο με την "τριτη". πραγματικα ουτε ψυλλος στον κορφο της. η συγκεκριμενη ηταν γυναικα. αφου βαρεθηκε να παρακαλει και να τρωει πορτα, εβαλε 15-20 κιλα, (πως λεμε "τον εχει φτυσει ο θεος? τετοιο πραγμα ακριβως) κι αρχισε τα μοναχικα ταξιδια οργανωμενου τουρισμου στην κωλοπετινιτσα, χωρις συνοδο :) αλλα καταμονη, αλλα με μοναχικες κυριες της ηλικιας της.

---

οι άντρες προτιμούν τις παχουλες

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Καλημέρα, όχι δεν με κούρασες, κουρασμένη από μόνη μου είμαι αυτό το διάστημα λόγω δουλειάς και κοιμάμαι με τις κότες :)

Απλά σε βλέπω απόλυτη βρε Ναταλία...η ηλικία σου πόσο περίπου είναι, αν μπορείς να πεις; Μου θυμίζεις τον εαυτό μου μικρότερη, έτσι απόλυτη ήμουν κι εγώ, ότι δεν θα δεχτώ το ένα ή το άλλο, τα χα τακτοποιήσει όλα στο κεφάλι μου κι είχα έτοιμες όλες τις απαντήσεις σε κάθε πιθανή εξέλιξη. Αλλά καμιά φορά έρχεται η ζωή και στα ανατρέπει όλα. Όχι καμιά φορά...πάντα! Και καλώς κάνει δηλαδή, γιατί σου ανοίγονται κι άλλοι δρόμοι που ούτε καν είχες φανταστεί οτι υπήρχαν.

Εγώ ας πούμε ήμουν πολύ κάθετη στο θέμα της αλήθειας που λες. Οτι ήθελα μόνο την αλήθεια πάντα και με κάθε κόστος και ήμουν σίγουρη οτι το ίδιο θα έκανα κι εγώ. Κι όμως η ζωή με διέψευσε... τελικά έφτασα εγώ να πω ψέματα σε σχέση μου! Οχι ψέμα που είχε να κάνει με απάτη ή κάτι τέτοιο, δεν είχα κανέναν σκοπό να τον κοροιδέψω ή να του κάνω κακό. Κι όμως είπα ψέματα και μάλιστα έμπλεξα τόσο πολύ σε αυτά (καθότι και άμαθη βλέπεις) που μετά ήμουν αναγκασμένη να λέω και καινούργια ψέματα για να καλύπτω τα προηγούμενα γιατί ντρεπόμουν να τα πάρω πίσω. Αν με ρωτούσες πριν αν περίμενα να συμβεί αυτό σε μένα, όχι φυσικά θα σου έλεγα, δεν ήμουν άτομο που έλεγε ψέματα!
Αναρωτιέμαι έχεις σκεφτεί αν τύχει ποτέ σε σένα να απατήσεις κάποιον; Το αποκλείεις να σου συμβεί; Ή πως θα αντιδρούσες πιστεύεις αν συνέβαινε;

---

Καλημερα (μερα υποθετω το βλεπεις το μνμ, ελπιζω να εισαι πιο ξεκουραστη παρα τη δουλεια :) κι εγω πλακα πλακα καθε μερα ολη μερα κομματια ειμαι.
Τεσπα για να απαντησω στα ερωτηματα σου, 25 χρονων ειμαι. Δεν θα μου ανατρεψει η ζωη μελλοντικα αυτες μου τις αποψεις γιατι δεν γινεται πρωτον και ουτε θα το ηθελα δευτερον.
Απο εκει και περα θα σου πω πως κι εγω ειχα την ευκαιρια να απατησω. Για αυτο και λεω οσα λεω για το οτι χανεται ο σεβασμος μετα, το ειδα απο εμενα. Δεν θα το μάθαινε ο αλλος ποτε και δε θα σημαινε τιποτα μπλα μπλα, ουδεποτε θελησα να χαλασω αυτο που ειχα. Αλλα μεσα σε δευτερολεπτα με σταματησε η σκεψη οτι δεν θα αντεχα μετα να κρυβω κατι απο εκεινον και θα λυπομουν που δεν ξερει την αλήθεια και ναι θα εχανα τον σεβασμο μου για εκεινον. Δεν θα αντεχα να κοροιδευω καποιον που αγαπω και να φθειρω τον σεβασμο μεσα μου για εκεινον. Εκεινη την στιγμη ειλικρινα σου λεω σκεφτηκα πως θελω να μπορω να τον σεβομαι τον ανθρωπο που αγαπω, με χαλασε πολυ η σκεψη να μη μπορω μετα το ιδιο...και εκει φρεναρα. Θελησα εμπρακτα να επενδυσω στην αγαπη μου για εκεινον επιλεγοντας να τον σεβαστω.
Και για τον ιδιο λογο ειμαι πεπεισμενη πως ο κοσμος να χαλασει εγω δεν θα απατησω ποτε καποιον. Αν ειμαστε καλα με καποιον που νοιαζομαι δεν γινεται να κανω τετοιο "στιγμιαιο λαθος" και αν δεν ειμαστε καλα δεν κολλαω να χωρισω.

Ετσι ειναι Ναταλία, μονο ετσι κρατιεται μια σχεση. Αν περνας ωραια με καποιον και τον απατησεις, στην ουσια εχεις προβλημα με τον εαυτο σου, τον εαυτο σου δεν σεβεσαι οχι τον συντροφο.
Τελικα ολα ξεκινουν απο το αν αγαπας και σεβεσαι τον εαυτο σου.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Ετσι ειναι Ναταλία, μονο ετσι κρατιεται μια σχεση. Αν περνας ωραια με καποιον και τον απατησεις, στην ουσια εχεις προβλημα με τον εαυτο σου, τον εαυτο σου δεν σεβεσαι οχι τον συντροφο.
Τελικα ολα ξεκινουν απο το αν αγαπας και σεβεσαι τον εαυτο σου.

---

ΑΚΡΙΒΩΣ.
τωρα, αν δεν σου κανει ο συντροφος κι απλα συμβιβαζεσαι, αυτο ειναι αλλη ιστορια.
τοτε δεν απατας απλα. μολις βρεις τον επομενο διαθεσιμο, φευγεις...

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Καλημερα (μερα υποθετω το βλεπεις το μνμ, ελπιζω να εισαι πιο ξεκουραστη παρα τη δουλεια :) κι εγω πλακα πλακα καθε μερα ολη μερα κομματια ειμαι.
Τεσπα για να απαντησω στα ερωτηματα σου, 25 χρονων ειμαι. Δεν θα μου ανατρεψει η ζωη μελλοντικα αυτες μου τις αποψεις γιατι δεν γινεται πρωτον και ουτε θα το ηθελα δευτερον.
Απο εκει και περα θα σου πω πως κι εγω ειχα την ευκαιρια να απατησω. Για αυτο και λεω οσα λεω για το οτι χανεται ο σεβασμος μετα, το ειδα απο εμενα. Δεν θα το μάθαινε ο αλλος ποτε και δε θα σημαινε τιποτα μπλα μπλα, ουδεποτε θελησα να χαλασω αυτο που ειχα. Αλλα μεσα σε δευτερολεπτα με σταματησε η σκεψη οτι δεν θα αντεχα μετα να κρυβω κατι απο εκεινον και θα λυπομουν που δεν ξερει την αλήθεια και ναι θα εχανα τον σεβασμο μου για εκεινον. Δεν θα αντεχα να κοροιδευω καποιον που αγαπω και να φθειρω τον σεβασμο μεσα μου για εκεινον. Εκεινη την στιγμη ειλικρινα σου λεω σκεφτηκα πως θελω να μπορω να τον σεβομαι τον ανθρωπο που αγαπω, με χαλασε πολυ η σκεψη να μη μπορω μετα το ιδιο...και εκει φρεναρα. Θελησα εμπρακτα να επενδυσω στην αγαπη μου για εκεινον επιλεγοντας να τον σεβαστω.
Και για τον ιδιο λογο ειμαι πεπεισμενη πως ο κοσμος να χαλασει εγω δεν θα απατησω ποτε καποιον. Αν ειμαστε καλα με καποιον που νοιαζομαι δεν γινεται να κανω τετοιο "στιγμιαιο λαθος" και αν δεν ειμαστε καλα δεν κολλαω να χωρισω.

---

θα μας τρελανεις εσυ.
ΕΣΥ θα τον εξαπατουσες, ΕΣΥ θα τον κοροιδευες, ΕΣΥ θα τον προδωνες, ΕΞΑΙΤΙΑΣ σου δεν θα ηξερε την αληθεια, οχι επειδη ηταν βλακας.
ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ θα εχανες τον σεβασμο σου??????

ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΕΒΕΣΑΙ ΟΤΑΝ ΕΞΑΠΑΤΑΣ, για τον εαυτο σου ΘΑ ΕΧΑΝΕΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΟΥ. για εκεινον, απο που κι ως που??? το λες αλλα δεν το εξηγεις.
με το σκεπτικο οτι τι??? "αφου καταφερα και σε κοροιδεψα, δεν εισαι αξιος του σεβασμου μου"?
σορι αλλα θα επιμενω οσο κι αν το πεις. ειναι λαθος η αποψη σου και δεν το εκανες κιολας. υποθετικα μιλας.
εγω που το εκανα στο ξαναλεω, μονο τον εαυτο μου θεωρουσα χαζο (που διακινδυνεψα την σχεση που ηθελα με τον ανθρωπο που ημουν ερωτευμενη) και λαμογιο (που εξαπατησα εναν ακεραιο ανθρωπο, as far as i know).
αν εσυ επιμενεις οτι για τον συντροφο χανεις τον σεβασμο, σορι αλλα δεν προκυπτει απο πουθενα.

εκτος αν εννοεις οτι καθεται και δεχεται συμπεριφορες που τον μειωνουν. αυτο ειναι ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ, αν θα εκανε κατι τετοιο.
αλλα η δικη σου επιπολαιοτητα και αδυναμια να εισαι ενταξει που μαλιστα δεν θα μαθαινε ποτε,, δεν τον μειωνει. εσενα μειωνει (τον καθενα μας)

και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι δεν πρεπει να απατησεις καποιον που εισαι καλα μαζι του. δεν διαφωνει κανεις σε αυτο!

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

θα μας τρελανεις εσυ.
ΕΣΥ θα τον εξαπατουσες, ΕΣΥ θα τον κοροιδευες, ΕΣΥ θα τον προδωνες, ΕΞΑΙΤΙΑΣ σου δεν θα ηξερε την αληθεια, οχι επειδη ηταν βλακας.
ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ θα εχανες τον σεβασμο σου??????

ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΕΒΕΣΑΙ ΟΤΑΝ ΕΞΑΠΑΤΑΣ, για τον εαυτο σου ΘΑ ΕΧΑΝΕΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΟΥ. για εκεινον, απο που κι ως που??? το λες αλλα δεν το εξηγεις.
με το σκεπτικο οτι τι??? "αφου καταφερα και σε κοροιδεψα, δεν εισαι αξιος του σεβασμου μου"?
σορι αλλα θα επιμενω οσο κι αν το πεις. ειναι λαθος η αποψη σου και δεν το εκανες κιολας. υποθετικα μιλας.
εγω που το εκανα στο ξαναλεω, μονο τον εαυτο μου θεωρουσα χαζο (που διακινδυνεψα την σχεση που ηθελα με τον ανθρωπο που ημουν ερωτευμενη) και λαμογιο (που εξαπατησα εναν ακεραιο ανθρωπο, as far as i know).
αν εσυ επιμενεις οτι για τον συντροφο χανεις τον σεβασμο, σορι αλλα δεν προκυπτει απο πουθενα.

εκτος αν εννοεις οτι καθεται και δεχεται συμπεριφορες που τον μειωνουν. αυτο ειναι ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ, αν θα εκανε κατι τετοιο.
αλλα η δικη σου επιπολαιοτητα και αδυναμια να εισαι ενταξει που μαλιστα δεν θα μαθαινε ποτε,, δεν τον μειωνει. εσενα μειωνει (τον καθενα μας)

και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι δεν πρεπει να απατησεις καποιον που εισαι καλα μαζι του. δεν διαφωνει κανεις σε αυτο!

---

Συμφωνώ απολύτως

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Καλημερα (μερα υποθετω το βλεπεις το μνμ, ελπιζω να εισαι πιο ξεκουραστη παρα τη δουλεια :) κι εγω πλακα πλακα καθε μερα ολη μερα κομματια ειμαι.
Τεσπα για να απαντησω στα ερωτηματα σου, 25 χρονων ειμαι. Δεν θα μου ανατρεψει η ζωη μελλοντικα αυτες μου τις αποψεις γιατι δεν γινεται πρωτον και ουτε θα το ηθελα δευτερον.
Απο εκει και περα θα σου πω πως κι εγω ειχα την ευκαιρια να απατησω. Για αυτο και λεω οσα λεω για το οτι χανεται ο σεβασμος μετα, το ειδα απο εμενα. Δεν θα το μάθαινε ο αλλος ποτε και δε θα σημαινε τιποτα μπλα μπλα, ουδεποτε θελησα να χαλασω αυτο που ειχα. Αλλα μεσα σε δευτερολεπτα με σταματησε η σκεψη οτι δεν θα αντεχα μετα να κρυβω κατι απο εκεινον και θα λυπομουν που δεν ξερει την αλήθεια και ναι θα εχανα τον σεβασμο μου για εκεινον. Δεν θα αντεχα να κοροιδευω καποιον που αγαπω και να φθειρω τον σεβασμο μεσα μου για εκεινον. Εκεινη την στιγμη ειλικρινα σου λεω σκεφτηκα πως θελω να μπορω να τον σεβομαι τον ανθρωπο που αγαπω, με χαλασε πολυ η σκεψη να μη μπορω μετα το ιδιο...και εκει φρεναρα. Θελησα εμπρακτα να επενδυσω στην αγαπη μου για εκεινον επιλεγοντας να τον σεβαστω.
Και για τον ιδιο λογο ειμαι πεπεισμενη πως ο κοσμος να χαλασει εγω δεν θα απατησω ποτε καποιον. Αν ειμαστε καλα με καποιον που νοιαζομαι δεν γινεται να κανω τετοιο "στιγμιαιο λαθος" και αν δεν ειμαστε καλα δεν κολλαω να χωρισω.

---

Καλημέρα!
Εγώ δεν έχω την σιγουριά σου, πιστεύω πως δεν θα το κάνω ποτέ (έχω περάσει και τις επικίνδυνες ηλικίες πια χαχα) αλλά το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω για τίποτα. Διατηρώ το δικαίωμα μου να κάνω βλακείες.

Διαφωνώ όμως για τον σεβασμό που λες και πάλι. Όταν απατάς σε μια σχέση είναι δικό σου πρόβλημα που το φέρνεις και στη σχέση.
Το "δεν θα άντεχα να κρύβω κάτι από εκείνον" που λες το καταλαβαίνω απόλυτα, αυτό είναι που σταμάτησε και μένα, αλλά να χάσω τον σεβασμό μου απέναντι στον άλλον γιατί; Τον σεβασμό μου σε μένα θα έχανα, τις δικές μου τύψεις και ενοχές δεν θα μπορούσα να διαχειριστώ ειδικά αν απέναντι μου είχα έναν έντιμο άνθρωπο. Ο άλλος δεν χάνει ξαφνικά την αξία του αν εγώ τον απατήσω. Εγώ χάνω την αξία μου αν απατήσω έναν τέτοιο άνθρωπο.

Όταν εγώ είπα ψέματα στον σύντροφο μου δεν έγινε εκείνος λιγότερο έξυπνος που το πίστεψε. Εγώ έγινα πολύ μικρή μπροστά του. Δεν έχασα τον σεβασμό μου σε κείνον, με τον εαυτό μου ένιωσα χάλια. Ίσα ίσα που αν είσαι άτομο με καπως αυστηρά κριτήρια για τον εαυτό σου και μια τάση προς τις τύψεις, διατρέχεις τον κίνδυνο να εξειδανικεύσεις τον σύντροφο σου μετά από μια δική σου βλακεία.

Δεν θα βγαλει καπου αλλου η συζητηση πλεον...αυτο που λεω η το καταλαβαινει κανεις η δεν το καταλαβαινει κανεις. Καποιο μελος το καταλαβε και συμφωνησε και ουτε εκεινος θα συγχωρουσε απιστια, δεν ειναι τυχαιο, ισως το αν θα συγχωρουσε κανεις η οχι την απιστια ειναι αμεσα συνδεδεμενο με αυτο το σκεπτικο, το πως το βλεπει και το διαισθανεται καποιος.
Αν δε μπορειτε να δειτε πως το εννοω δεν εχω τροπο να το εξηγησω αλλιως. Ας μεινει καθενας στην αποψη του.
Εγω καλη σωστη οσια δεν το παιζω για κανεναν ουτε θα κατσω να με εξιδανικευει...κατα εναν διεστραμμενο τροπο ουτε αυτο ειναι σεβασμος. Οχι οπως τον εννοω, ουτε οπως τον δειχνω ουτε οπως τον θελω.

Ναταλάκι μου κάπου εδώ πρέπει να καταλάβεις ότι οι άντρες είναι αμοιβάδες κι αυτό που ζητάς δεν υπάρχει

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Δεν θα βγαλει καπου αλλου η συζητηση πλεον...αυτο που λεω η το καταλαβαινει κανεις η δεν το καταλαβαινει κανεις. Καποιο μελος το καταλαβε και συμφωνησε και ουτε εκεινος θα συγχωρουσε απιστια, δεν ειναι τυχαιο, ισως το αν θα συγχωρουσε κανεις η οχι την απιστια ειναι αμεσα συνδεδεμενο με αυτο το σκεπτικο, το πως το βλεπει και το διαισθανεται καποιος.
Αν δε μπορειτε να δειτε πως το εννοω δεν εχω τροπο να το εξηγησω αλλιως. Ας μεινει καθενας στην αποψη του.
Εγω καλη σωστη οσια δεν το παιζω για κανεναν ουτε θα κατσω να με εξιδανικευει... κατα εναν διεστραμμενο τροπο ουτε αυτο ειναι σεβασμος. Οχι οπως τον εννοω, ουτε οπως τον δειχνω ουτε οπως τον θελω.

---

δεν ειναι οτι δεν καταλαβαινουμε, ειναι οτι διαφωνουμε. γιατι παιρνεις ως δεδομενο οτι εχεις δικιο κι εμεις απλα δεν σε καταλαβαινουμε?

αλλο πραγμα λες τωρα!
κανεις δεν λεει να συγχωρησεις μια απιστια!!!
και ουτε και να κανεις απιστια!!!
εμεις λεμε οτι δεν χανεις τον σεβασμο σου για τον αλλον, παρα για τον εαυτο σου αν απιστησεις. αυτο το πολυ συγκεκριμενο λεμε.
δεν καταλαβαινω γιατι τα μπλεκεις με την συγχωρεση.
κι αν μιλας για τον πρωην σου ειδικα, σε καμια περιπτωση δεν ειναι για συγχωρεση οπως τα διηγηθηκες... καθε αλλο παρα.. πολυ καλα εκανες

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Καλημερα (μερα υποθετω το βλεπεις το μνμ, ελπιζω να εισαι πιο ξεκουραστη παρα τη δουλεια :) κι εγω πλακα πλακα καθε μερα ολη μερα κομματια ειμαι.
Τεσπα για να απαντησω στα ερωτηματα σου, 25 χρονων ειμαι. Δεν θα μου ανατρεψει η ζωη μελλοντικα αυτες μου τις αποψεις γιατι δεν γινεται πρωτον και ουτε θα το ηθελα δευτερον.
Απο εκει και περα θα σου πω πως κι εγω ειχα την ευκαιρια να απατησω. Για αυτο και λεω οσα λεω για το οτι χανεται ο σεβασμος μετα, το ειδα απο εμενα. Δεν θα το μάθαινε ο αλλος ποτε και δε θα σημαινε τιποτα μπλα μπλα, ουδεποτε θελησα να χαλασω αυτο που ειχα. Αλλα μεσα σε δευτερολεπτα με σταματησε η σκεψη οτι δεν θα αντεχα μετα να κρυβω κατι απο εκεινον και θα λυπομουν που δεν ξερει την αλήθεια και ναι θα εχανα τον σεβασμο μου για εκεινον. Δεν θα αντεχα να κοροιδευω καποιον που αγαπω και να φθειρω τον σεβασμο μεσα μου για εκεινον. Εκεινη την στιγμη ειλικρινα σου λεω σκεφτηκα πως θελω να μπορω να τον σεβομαι τον ανθρωπο που αγαπω, με χαλασε πολυ η σκεψη να μη μπορω μετα το ιδιο...και εκει φρεναρα. Θελησα εμπρακτα να επενδυσω στην αγαπη μου για εκεινον επιλεγοντας να τον σεβαστω.
Και για τον ιδιο λογο ειμαι πεπεισμενη πως ο κοσμος να χαλασει εγω δεν θα απατησω ποτε καποιον. Αν ειμαστε καλα με καποιον που νοιαζομαι δεν γινεται να κανω τετοιο "στιγμιαιο λαθος" και αν δεν ειμαστε καλα δεν κολλαω να χωρισω.

---

Ποτέ μην λες ποτέ...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δεν ειναι οτι δεν καταλαβαινουμε, ειναι οτι διαφωνουμε. γιατι παιρνεις ως δεδομενο οτι εχεις δικιο κι εμεις απλα δεν σε καταλαβαινουμε?

αλλο πραγμα λες τωρα!
κανεις δεν λεει να συγχωρησεις μια απιστια!!!
και ουτε και να κανεις απιστια!!!
εμεις λεμε οτι δεν χανεις τον σεβασμο σου για τον αλλον, παρα για τον εαυτο σου αν απιστησεις. αυτο το πολυ συγκεκριμενο λεμε.
δεν καταλαβαινω γιατι τα μπλεκεις με την συγχωρεση.
κι αν μιλας για τον πρωην σου ειδικα, σε καμια περιπτωση δεν ειναι για συγχωρεση οπως τα διηγηθηκες... καθε αλλο παρα.. πολυ καλα εκανες

---

Δεν παιρνω πως εχω δικιο ως δεδομενο.
Ειπα πως δεν εχω τροπο να σου εξηγησω και να σε πεισω πως το βλεπω εγω. Ειναι κατι που ειτε το αισθανεσαι ειτε δεν το αισθανεσαι, ειναι προσωπικο βιωμα.