Printable View
Αν δεις το πρώτο ποστ μου στο νήμα αυτό θα δεις την ιστορία μου.Απλως εγώ ίσως είμαι τυχερός από την άποψη ότι και τις δύο φορές που έπεσα το ladose έκανε δράση πάνω στο 20ημερο.Οποτε γνωρίζω πιο είναι το χάπι μου και δεν χρειάζεται να μπαίνω σε διαδικασία δοκιμών.Και αυτό είναι κάτι που με απελευθερώνει από το άγχος του να μην ξαναπεσω.Quote:
Originally Posted by maria4
Στάλθηκε από το SM-G935F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Καλα κι εγω μην νομιζεις οσες φορες επεσα δεν εμεινα παραπανω απο 2μηνο ετσι και επαιρνα το χαπι παλι που ευτυχως πιανει πολυ καλα. Διαβασα τι εγραψες ναι.
Απλα εγω πιστεψα πολυ στη ψυχοθεραπεια...και νομιζα κυρίως αυτη θα με εβγαζε απ εκει και ο ιδιος μου εαυτος φυσικα.
Πλεον απογοητευτηκα πληρως γτ φανηκε μονο καποια βηματα εγιναν. Το μυαλο μου εξακολουθει να δυσλειτουργει.
Επομενως, θα πρεπει να αποδεχτω το χαπι εφ ορου ζωης. ΚΟΜΜΑΤΙ δυσκολο...αλλα κανε κι αλλιως.
μαρια δοκιμασες αλλαγη συνηθειων.? πχ ομοιοπαθητικη, κοψιμο καπνισματος και καφε, ασκηση, γιογκα.... σταθερο ωραριο υπνου χωρις καταχρησεις γενικοτερα? εγω μολις τελειωσω με τις υπνωσεις ισως ξαναρχισω ομοιοπαθητικη... και σιγουρα θα ξεκινησω κολυμβηση
λεω στον εαυτο μου οτι θα πεισμωσω, θα ζοριστω και δε θα το ξαναρχισω... και ας ζοριστω
Η αληθεια ειναι οτι θελω να ξεκινησω καμια γυμναστική ή γιογκα κτ. Απλα και παλι αυτα ειναι βοηθητικα και ιδιως στην ιδεα της γυμναστικης δεν εχω βρει κ κτ να με ενθουσιαζει για την ωρα αλλα τ σκεφτομαι ναι. Δεν θεραπευουν ομως...επειδη το ακουω συνεχεια αυτο διατροφη+γυμναστικη για τη καταθλιψη εννοω.
Να πεισμωσεις και να ζοριστεις μαζι σου. Εγω ολο αυτο κανω και λεω και παλι καταληγω στο χαπι βεβαια. Νιωθω λες και κανω υπερπροσπαθεια ρε συ. Εχεις χρονια εσυ ;;
κοιτα καταθλιψουλα στη φαση μελαγχολιας ειχα χρονια αλλα ημουν πληρως λειτουργικη, ελεγα δηλαδη οτι αυτος ειναι ο τυπος μου. απο τον μαιο μεχρι τον ιουνιο περασα μια απαισια περιοδο γεματη στο στρες και τις απογοητευσεις, παρα τις υπερπροσπσθειες, και απο εκει ενοιωσα οτι κατερρευσα. ειχα ενταση τρεμουλο, εμετους αυπνιες εντονο αγχος, στεναχωρια.... ενοιωθα οτι το χανω... αγωγη ξεκινησα εδω και 10 μερες... αλλα νιωθω οτι με περιοριζει... δεν μπορω να ξενυχτισω, να πιω ενα κρασι, κτλ.... με το κολυ,πι παντως περυσι που πηγα ενα μηνα ημουν πολυ πιο χαλαρη.. μου εκανε καλο.. γενικα το υγρο στοιχειο νομιζω οτι βοηθαει πολυ τον ανθρωπο..μηπως τελικα το προβλημα ειναι στην ιδια την υπερπροσπαθεια που κανουμε? μηπως θα επρεπε να ειμαστε απλα αναισθητες και χοντροπετσες?
Quote:
Originally Posted by icecream
απο τη στιγμη που μου λες οτι ησουν λειτουργικη, δε προκειται ξεκαθαρα για καταθλιψη(εκτος και αν εχεις ηπια ξερω γω?)....αγχος κλπ το καταννοω φερνει πολλα και αυτο οταν ειναι παθολογικο.
Σιγουρα, οσο το καταφερνεις να εισαι αναισθητος κερδιζεις πολλα.....
Δε μου βγαινει ιδιαιτερα βεβαια οταν ειμαι χωρις χαπι οπως φαινεται...οποτε τι να σου πω:P
Ειλικρινα ομως χαιρομαι κτ μουλαρια που επιβιωνουν εκει εξω πολυ καλα
Τι αγωγή ξεκίνησες;;Αντικαταθλιπτικ ο και ηρεμιστικό;;Ποια χάπια και σε ποιες δόσεις;;;Εάν πάντως παίρνεις μόνο αντικαταθλιπτικο δεν πειράζει να πιεις με μέτρο.Quote:
Originally Posted by icecream
Στάλθηκε από το SM-G935F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Κι εγώ αυτή τη φορά ξεκίνησα ψυχοθεραπεία.Αλλα είναι νωρίς ακόμη για να πω αν με βοηθάει.Θα δείξει.Παντως έτσι όπως με κόβω νομίζω ότι μια μικρή δόση χαπιού θα την παίρνω παντα για συντήρηση.Αληθεια τι ηλικία έχεις;Quote:
Originally Posted by maria4
Στάλθηκε από το SM-G935F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Δοκιμασε τη εννοειται. Βοηθάει αρκετα. Ολοι δεν ειμαστε το ιδιο εξαλου.Quote:
Originally Posted by tselpemts
ειμαι μικρη 24 και φαντασου αυτο ξεκινησε απο 18...εσυ;
τωρα που το σκεφτομαι καλυτερα να με επιανε σε μεγαλυτερη ηλικια, θα το δεχομουν σιγα σιγα κλτρ
τωρα ακομα δε μπορω να τ δεχτω και να πορευτω σε ολη μ τη ζωη ετσι
Και καλά κάνεις γιατί όντως είσαι μικρή.Εγω είμαι 38.Πρωτη φορά με έπιασε στα 32 και δεύτερη στα 38.Την επόμενη φορά που θα με πιάσει σίγουρα δεν θα ξανακοψω ποτέ το χάπι.Μεγαλωσα ήδη αρκετά για να κάνω πειράματα χαχαχαχαχα.Ασε που και η κωλοδουλεια μου είναι συνώνυμο του άγχους.Quote:
Originally Posted by maria4
Στάλθηκε από το SM-G935F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Οχ παιζει κ αυτο το ρόλο του...τι δουλεια κανεις ;Quote:
Originally Posted by tselpemts
Εμ ειδες πως σκεφτεσαι εσυ, αν και νεος εισαι κι εσυ δε το συζηταω απο τα 32.
Βεβαια επρεπε να ξεκινησεις κι απο τοτε ψυχοθεραπεια...λενε οσο πιο νωρις τοσο το καλυτερο.
Ειδα και μενα που πηγα σχετικα στην αρχη βεβαια:P
Είμαι λογιστής έχω λογιστικό γραφείο με έναν συνέταιρο εδώ και 10 χρόνια.Καθαρα το άγχος της δουλειές με ρίχνει εμένα.Παντα καλοκαίρι αφού τελειώσουν οι δηλώσεις πέφτω ετσι.Καποια καλοκαίρια την πάλεψα χωρίς χαπι.Αλλα φέτος που ξανά έπεσα άσχημα αποφάσισα να μην κάνω άλλες δοκιμές.Και η δουλειά μου είναι απαιτητική και έχω και οικογένεια για την οποία πρέπει να ειμαι καλα.Γιαυτο ξεκίνησα και ψυχολόγο.Μπας και με βοηθήσει στο να αποβαλω το άγχος αυτο.Quote:
Originally Posted by maria4
Στάλθηκε από το SM-G935F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Καταλαβα. Αν εχεις χημεία και είναι καλος σιγα σιγα θα ανοιχτεις και θα βοηθησει. Αν δεν εισαι τοσο ικανοποιημενος μην απογοητευτεις ,κοιταξε καποιον αλλον. Ειναι συνηθες φαινομενο για αυτο το λεω. Εισαι σε καλο δρομ παντως τωρα..καλα εκανες!!