Quote:
Originally posted by mika
Σοφια, εχεις δικιο πως υποφερεις. οσοι εχουν βουλιμια και υποφερουν δεν μπορουν να καταλαβουν ποσο οδυνηρο ειναι να εχεις καταναγκαστικη υπερφαγια. Φυσικα και ειναι διαταραχη, ειναι η τριτη κατα σειρα νευρικη διατροφικη διαταραχη και ειναι το ιδιο επιπονη με τις αλλες 2. εγω ημουν παρα πολυ αδυνατη, καταλειξα να τρωω ασταματητα με αποτελεσμα να παρω 10 κιλα σε 2 μηνες (ειμαι 54 τωρα με 1,67), προσπαθουσα να κανω εμετους και μονο καποιες φορες τα καταφερνα, επαιρνα lasix διουρητικα, ολα τα καθαρτικα αλλα ποτε δεν χαρακτηριστικα βουλιμικη που το κυριο συμπτωμα ειναι ο εμετος. Σε καταλαβαινω απολυτα, ξερω τι ειναι να τρως μια ολοκληρη μερεντα και μετα 2 μερες να εισαι σε στερηση, μετα να λες ας φαω λιγο απο εκεινο και οταν το τρως να λες τωρα την χαλασα την διαιτα ας τα φαω ολα. Μετα παλι να εισαι χαλια και να κανεις διαδρομο 3 ωρες και να κλαις και να ζυγιζεσαι 50 φορες την ημερα. Ξερω τι ειναι να βγαινεις εξω να ριχνεις κλεφτες ματιες στα φαγητα και να λες οτι δεν τρως γιατι κανεις διαιτα ενω στο τελος τα σαβουριαζεις ολα και ολοι οι αλλοι να σε δουλευουν.... Απλα να ξερεις οτι η καταναγκαστικη υπερφαγια ειναι το συμπτωμα μιας αλλης διαταραχης, πχ υποβοσκουσα καταθλιξη η οποια εκφραζεται με αυτο τον τροπο, ακριβως γιατι εμεις δεν αγαπαμε τον εαυτο μας και καπωσ αυτο πρεπει να εκφραστει. αν ξεκινησεις ψυχοθεραπεια ολα αυτα θα αρχισουν να υποχωρουν. εγω σημερα μετα απο 7 μηνεσ θεραπειας συνεχιζω να ανησυχω για τα κιλα μου αλλα τελικα τρωω πολυ λιγοτερο απο τοτε που ελεγα οτι κανω διαιτα, δεν μετραω θερμιδες, δεν λιωνω στο γυμναστηριο και ειμαι περισσοτερο χαρουμενη. Μια μερα ξερω οτι θα αγαπησω το σωμα μου. οτι θελεις στειλε για να σε βοηθησω με τηλεφωνα γιατρων...
Όσα διαβάζω σε αυτό το φόρουμ με κάνουν και φοβάμαι.