Binge eaters - H Νέα κατηγορία διατροφικών διαταραχών

Constance λυπάμαι πολύ,που έχασες τον πατέρα σου.
Ούτε που μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο θα είναι να διαχειριστεί κανείς κάτι τέτοιο.
Όσο μπορείς,δώσε χώρο στα συναισθήματα σου και τις ανάγκες σου να εκφραστούν.
Στην ανάγκη βάλε όρια σε αγαπημένα πρόσωπα.Αυτήν τη στιγμή έστω δώσε σου προτεραιότητα
κι ας γίνεις φαινομενικά αγενής.Όσο για το πόσο ζυγίζεις ή θα ζυγίζεις μου φαίνεται τόσο αστεία
συζήτηση αυτήν τη στιγμή!Χαίρομαι που σύντομα έχεις ραντεβού με ψυχολόγο.Ελπίζω να βρεις
λίγη ανακούφιση και βοήθεια να επανασυγκροτηθείς,μόλις πάρεις το χρόνο σου για όσα βιώνεις.

καλησπερα.
Κοστανς, δε στο ειπα για να το θεωρησουμε ως δεδομενο και ενταξει να θεωρουμε οτι ξερουμε τι θα γινει στο μελλον. Αλλα για να μπεις στη μεση και να το αποτρεψεις.
Γιατι αμα ξερουμε οτι παμε προς τα κει, μετα δεν εχουμε καμμια δικαιολογια που δεν το αποτρεψαμε.
και ουτε μου φαινεσαι να εισαι τυπος που εθελοτυφλει και κανει πως το θεμα βαρους δεν εχει σημασια. φυσικα και εχει. και αυτο μαζι με πολλα αλλα.
θα περιμενουμε νεα απο το πρωτο σου ραντεβου.
σε προετοιμαζω να ξερεις τα πρωτα ραντεβου δεν ειναι κατι φαντασμαγορικο, ειναι απλα η αρχη.

Τωρα για τους συγγενεις τι να πω??? μετα απο τοσο καιρο ακομα εχουν αποριες? ή ειναι το κοινο μπιρι μπιρι της καθε θειτσας που λεει απλα για να λεει?
εγω της πολλης ευγενειας, δεν ειμαι ετσι κι αλλιως. για μερικα χρονια καταπιεζομουν και ειχα αυτη τη δηθεν ευγενεια για να μην κακοχαρακτηριστω, να μη φερω κανεναν σε δυσκολη θεση, να να να να να.......
αλλα να σου πω κατι, εκτος οτι μας κανει κακο ολο αυτο το στημενο, δεν εκτιμαται απο κανεναν.
ειναι αλλο ενα πατημα που θα βρει οποιος θελει για να σε πατησει στο λαιμο.
κι αν σου βαλουν το ταμπελακι "Αγενης" τι εχεις να χασεις?
προσφερουν κατι? κατι καλο? παραγωγικο? που να σε πηγαινει μπροστα?

δε μου βγαινει κειμενο σημερα.
γραφω σβηνω γραφω σβηνω

~~~~~~~~~~~~~

φαιδρα, δεν καταλαβα πώς βοηθαει το να καθεσαι να μενεις με τη σκεψη "θελω να φαω" και αντε καποιες φορες να το νικας, σε βαθος χρονου δεν ξερω κατα ποσο βοηθαει.
προσπαθω να σκεφτω πώς γινεται οταν τρωω απο λιγουρα ή επειδη ειμαι λιχουδα και μουρχεται η σκεψη ή απο συναισθηματικη πεινα, να μην τρωω τρελες ποσοτητες του παρελθοντος.

χωρις να ειμαι 100% σιγουρη, εχω την εντυπωση οτι πετυχαινει επειδη δεν το πολεμαω. δηλαδη οταν ζοριστω μπορει να πεταχτω μεσα απο τα σκεπασματα και να φαω κατι. κατι μικρο εστω.
μπορει αν το ειχα σαν μεγαλο πολεμο στο μυαλο να εκανα ξεσπασματα.

μια σκεψη!

aloha people!
Constance, λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου, δεν είχα ιδέα ότι σε απασχολούσε κάτι τόσο σημαντικό. Χθες το βράδυ που σου έγραφα δεν το γνώριζα και γι αυτό παρασύρθηκα και ανέφερα διάφορα που τώρα θεωρώ ότι δεν είναι σίγουρα η κατάλληλη στιγμή να τα αναλογιστείς. Σου εύχομαι κουράγιο και συμφωνώ με τα όσα σου έγραψαν τα υπόλοιπα κορίτσια, φρόντισε τον ευατό σου όσο καλύτερα μπορείς!

Click, ουσιαστικά αυτό που προσπαθούσα να εκφράσω ήταν αυτό που γράφεις κι εσύ, ότι δηλαδή δεν είναι κανένας μεγάλος πόλεμος, δίνεις στον ευατό σου την επιλογή να πράξει ελεύθερα και αυτό από μόνο του είναι ανακουφιστικό. Το "τέρας" δεν είναι πια κάτι που πολεμάω, το έχω φέρει στο προσκήνιο, έχουμε αναπτύξει επαφή, το καταλαβαίνω πολύ καλύτερα. Να σου πω δεν είναι καν τέρας, χαιδευτικά το λέω έτσι, για χάρη του παρελθόντος. Στην αρχή όμως έμοιαζε με μάχη, μου φαινόταν δύσκολο και γι αυτό έγραψα ότι πάλεψα μαζί του. Strike it out, λάθος τρόπος να το εκφράσω, ήταν και η ώρα δύσκολη.:rolleyes:

οκ, νομιζω τωρα τοπιασα:eureka:

Νιώθω απελπισμενη. και πως το μυαλο μου εχει θολωσει τελειως. Ειμαι 35 χρονών μόλις 1,52 μ. και 40 κιλά. Ισως για τους περισσότερους τα κιλα μου να φαίνονται λίγα. Όμως εγώ δεν αντέχω άλλο το σώμα μου σε αυτή την κατάσταση. Πριν λίγους μήνες είχα καταφέρει να κατέβω στα 35 κιλά και ένιωθα απίστευτη ικανοποιήση. Τώρα όμως δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου και έχω συχνά υπερφαγικά επεισόδια στα οποία τρώω συνήθως υπερβολικές ποσότητες σοκολάτας. Θέλω να χάσω πάλι αυτά τα 5 κιλά. Αισθάνομαι ότι η ευτυχία μου εξαρτάται από αυτά. Ξέρω ότι δεν είναι υγιές και λογικό αλλά νιώθω ότι ο βασικός σκοπός στη ζωή μου αυτή την περίοδο είναι να αδυνατίσω. Νιώθω μέσα μου άδεια και στερημένη από συναισθήματα και ίσως με όλο αυτό το φαγητό προσπαθώ να καλύψω αυτό το κενό. Είμαι σε διάσταση με τον άντρα μου (με δικιά μου επιλογή και καθόλου δν το έχω μετανιώσει) και αυτή την περίοδο τα αισθηματικά μου είναι ανύπαρκτα. Η δουλειά μου πάλι δεν μου προσφέρει καμιά ευχαρίστηση και οι παρέες μου και οι έξοδοι μου είναι ελάχιστε αφού οι φίλες μου έχουν παντρευτεί έχουν παιδιά και συνήθως μιλούν για αυτά (ένα θέμα που με αφήνει αδιάφορη). Είχα πολύ ανάγκη να τα γράψω όλα αυτά διατί δεν ξέρω από που να ζητήσω βοήθεια και δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται μέσα στο μυαλό μου και πως να το βάλω σε μια τάξη και να καταφέρω τελικά το στόχο μου. Δεν ξέρω αν χρειάζομαι τη βοήθεια ενός διατροφολού ή ενός ψυχολόγου αλλά φοβάμαι ότι θα πουν ότι δεν χρειάζεται να χάσω αυτά τα κιλά , όποτε δεν θα με βοηθήσουν.

Γεια σας! Εϊμαι η Κατερίνα και για ακόμη μια φορά είδα τον εαυτό μου στην περιγραφή της επεισοδιακής υπερφαγίας! Παρακολουθώ το φόρουμ καιρό αλλα σήμερα που έχω τα γενέθλια μου αποφάσισα να κάνω δώρο στον εαυτό μου και να μοιραστώ το πρόβλημά μου. Εϊμαι 173 και 77 κιλά! Πότε δεν ήμουν παχύσαρκη αλλά πάντα είχα κιλά παραπάνω. Ως παιδί αγαπούσα το φαγητό και το απολάμβανα σε ταβέρνες και τραπέζια, στην καθημερινότητά μου τεφόμουν καλα. Ενα χρόνο πριν άρχισα να προσέχω τι τρώω πιο πολύ και ακολούθησα ένα ωραίο πρόγραμμα, πιο υγιεινο και σιγα΄σιγα έφτασα τα 66 κιλά. Ημουν μια χαρά. δεν ήθελα παραπάνω να χάσω. επειτα ξεκίνησα και τη γυμναστική μου. Τους τελευταίους 5 μήνες πήρα γύρω στα 10 κιλά εξ αιτιας τετοιων επεισοδιων. γενικά δεν είμαι λάτρης του τζανκ φουντ αλλά τρωω μεγάλες ποσότητες τροφής και μετά ακολουθεί η γνωστη ιστορια. ανησυχω πολύ διότι βλέπω ότι συνδέεται αυτό με την ψυχολογία μου..γενικά σε γιορτες και εξόδους πάντα ετρωγα, αλλά το ευχαριστίομουν... τώρα τρώω σπίτι, μόνη και με τρώει ουσιαστικα το φαγητο το οποίο σε τελικη αναλυση δεν ευχαριστίεμαι καν.. Δε ξέρω τι να κάνω, πως να με βοηθήσω.. δεν εχει συμβει κατι στη ζωη μου για να δικαιολογησω την ασχημη ψυχολογια μου και την κυκλοθημια που εμ χαρακητιζει τελευταια... σας ευχαριστω εκ τω προτερων

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση όρων χρήσης.