Aυτη η ευχη θελω να "πιασει"...

Quote:

---

Originally posted by dolphin
Αυτούς που με πλήγωσαν δε θέλω να τους συγχωρήσω, να τους τιμωρήσω θέλω. Δυστυχώς είμαι εκδικητικό άτομο από ένα σημείο και μετά. Με έκαναν κι έφτασα στα όριά μου, έχασα τον εαυτό μου. Αυτό δεν πρόκειται να το συγχωρήσω ποτέ και σε κανένα.

---

Κατά την ταπεινή μου άποψη,αυτό δείχνει ανασφάλεια και απωθημένο.Ο συμβιβασμός με την εικόνα μας δε μας κάνει να έχουμε τέτοιες επιδιώξεις.Και σε τελική ανάλυση,κανείς δεν καβαλάει στην καμπούρα μας αν δε χαμηλώσουμε το κεφάλι,εμείς.

To «τέλος»,τον απολογισμό τον κάνουμε εμείς,με την ψυχή μας.


Φιλικά.:)

Dolphin σ ευχαριστω!Απ οτι καταλαβα εχεις χασει και το τελευταιο κιλο,οποτε ενα αγχος εφυγε,καλα "ξεμπερδεματα" και με τα υπολοιπα,ευχομαι να το πεταξεις απο μεσα σου συντομα!

Οσον αφορα τωρα τα περι συγχωρεσης και αγαπης αληθινα πιστευω πως ειναι ο μονος τροπος να φυγει ο ΘΥΜΟΣ,που ολοι οσοι κανουμε βουλιμικα,νιωθουμε.Αν δεν φυγει αυτος ο μεγαλος θυμος δε θα νιωσουμε ποτε γιατρεμενοι γιατι αυτος ο θυμος πυροδοτει την αυτοκαταστροφικη εμμονη της βουλιμιας.Η femaless το εχει πιασει το νοημα απο πολυ νωρις και κερδισε χρονια που εγω πεταξα.Δεν ειχα δυστυχως την ιδια εφυια με εκεινη...Τουλαχιστον,εστω και τωρα,καταλαβα τελικα τι πρεπει να κανω.Και δεν προκειται περι μεγαλειου ψυχης...Καμια σχεση.Με την αγαπη και τη συγχωρεση που εχω επιλεξει να δωσω και να νιωσω,τον εαυτο μου σωζω,κανεναν αλλον.Για μενα το κανω!Δεν εχει να κανει με καμια μητερα Τερεζα η ολη αντιμετωπιση.Απλα το βλεπεις αλλιως...Και καθαριζει η ψυχη σου,τα μεσα σου ολα,φευγει ο θυμος γιατι λυτρωνεσαι και ετσι κλεινεις το κεφαλαιο και πας παρακατω...Πολεμας το "κακο" με το "καλο" και οχι με κατι εξισου "κακο".Ετσι "καθαριζεις",αλλιως νιωθεις μονο ενα μεγαλο κενο τελικα..Δεν ηρεμει το μεσα σου...

Ο καθενας βεβαια γνωριζει καλυτερα απ ολους την ιστορια του και επιλεγει...Δεν μπορω να ισχυριστω πως αυτο που εκανε πραγματικα κλικ σε μενα ειναι και αυτο που πρεπει να κανουν ολοι,ασχετα αν θα το πιστευα..Ευχομαι σε ολους να βρουν το δρομο τους,καλη συνεχεια παιδια!

Δεν ξέρω ρε παιδιά, ειλικρινά...Αυτή την περίοδο έχω μεγάλο θυμό μέσα μου. Αν καταφέρω και τον ξεπεράσω έχει καλώς. Διαφορετικά, μερικοί μερικοί δε θα ξέρουν πού να κρυφτούν. Από κάποιο σημέιο και μετά, αφού είχα πίασει πάτο, άρχισα να βάζω πρώτα τον εαυτό μου, τα ''θέλω'' μου, την ευχαρίστησή μου και μετά όλους τους υπόλοιπους. Πιο πριν, γινόμουνα σχεδόν πάντα θυσία ώστε να τ ους έχω όλους ευχαριστημένους και με επηρρέαζε πάρα πολύ η γνώμη των άλλων.
Τα εκδικητικά και αρνητικά συναισθήματα σίγουρα δηλητηριάζουν την ψυχή μας και δε μας αφήνουν να απελευθερωθούμε. Δεν είμαι κακός άνθρωπος. Τον εαυτό μου προσπαθώ να προστατέψω και να υψώσω τείχη για να μην ξαναπληγωθώ. Όχι απέναντι σε όλους βέβαια. Μόνο σε αυτούς που με τσάκισαν στο παρελθόν.

Για αυτον ακριβως το θυμο μιλαω.Ολοι οσοι κανουμε βουλιμικα εχουμε μεγαλο θυμο μεσα μας,ο οποιος ισως και να ειναι και αρκετα ασυνειδητος.Τον εαυτο μας τον προστατευουμε,οταν τελειωνουμε με το παρελθον ουσιαστικα και παμε παρακατω.Για να γινει αυτο απαιτειται πρωτον συγχωρεση και αγαπη και δευτερον να παψουμε να ασχολουμαστε πια με ολους αυτους...Αναλωνουμε τις δικες μας δυναμεις οταν συνεχιζουμε να ασχολουμαστε με τα ατομα που μας πληγωσαν.Πρεπει να μαθουμε να εστιαζουμε μονο στον εαυτο μας και να μη μας νοιαζει πια το τι θα κανουμε για να παρουμε το αιμα μας πισω.Να μην το εχουμε αυτο αναγκη.Τοσα χρονια επιανα τον εαυτο μου να θελει εστω και ενδομυχα να βρει τροπους να τους "την φερει" .Και τι καταλαβα?Δεν ησυχαζει ετσι η ψυχη,δεν ειναι η λυση αυτη παιδια.Dolphin μιλας για αυτοπροστασια.Για να μην ξανατυχει αυτο.Συμφωνω πως πρεπει να δουλεψουμε πολυ με την αυτοπροστασια μας.Αλλα οχι με αμυνα,ουτε με επιθεση.Με ενα τεραστιο focus στον εαυτο μας και μονο.Αφηνουμε τους αλλους απ εξω,δεν εχουν θεση στην κουβεντα αυτη που θα κανουμε με τον εαυτο μας.Αφηνουμε και τις κατηγοριες στην ακρη.Δεν φταινε αυτοι στην τελικη,εμεις φταιξαμε που τους αφησαμε να καταφερουν να μας στρεψουν εναντια στον εαυτο μας...Εμεις το ειχαμε το προβλημα και την αδυναμια.Ας κανουμε λοιπον πρωτα την αυτοκριτικη μας και ας δουμε πως φερθηκαμε εμεις στον εαυτο μας.Εδω με κακοποιουσα εγω τοσα χρονια,ο αλλος πως θα το κανει?13 χρονια παιδευομαι και μονο μ αυτες τις σκεψεις που τις εχω υοθετησει πια τον τελευταιο περιπου μηνα νιωθω να βλεπω επιτελους φως..Νιωθω να ξαλαφρωνω,η ζυγαρια της ψυχης μου να πεφτει νουμερα και να μην εχω την αναγκη πια να κανω βουλιμικα,δε με ενδιαφερει πια να κανω βουλιμικα.Ξερω οτι εχει γινει πολυ γρηγορα ολο αυτο,δεν ειμαι ανθρωπος που ενθουσιαζεται ευκολα,αλλα ετσι νιωθω...Εμεις θα τους συγχωρεσουμε γιατι τοσο ηταν το IQ τους και απο εκει και περα θα αδιαφορησουμε και δε θα ξανασχοληθουμε.Θα γεμισουμε την ψυχη μας με κατανοηση και αγαπη και ετσι θα παμε παρακατω εχοντας μια τρομερη παρακαταθηκη στην πλατη μας απο ολο αυτο.Θα εχουμε γινει πιο ωριμοι,σωστοι και υγιεις ανθρωποι.

Όσους με πλήγωσαν, ή τέλος πάντων, όσους άφηα να με πληγώσουν δεν τους συγχώρησα. Τους απομάκρυνα για να πάψουν να με επηρρεάζουν και να έχουν λόγο στη ζωή μου. Πριν το κάνω αυτό όμως, τους έδωσα πολλές ευκαιρίες. Έκλαψα, παρακάλεσα να με βοηθήσουν να ξαναβρώ τον εαυτό μου, να κάνουν κάτι να με βοηθήσουν ή απλά να μην κάνουν τίποτα για να μη χειροτερέψουν την κατάσταση. Όταν έπιασα πια πάτο είπα ''ή εσύ ή οι άλλοι'' κι από 'κει και πέρα άρχισε η αντίστροφη πορεία, η πορεία προς τη δική μου προσωπική απελευθέρωση.
Έκανα κι εγώ πολλά λάθη, αλλά δε μπήκα μόνη μου σε όλο αυτό. Μπορεί να μετανιώσω κάποια στιγμή, δεν ξέρω. Τουλάχιστον όμως, θα μετανιώσω για δικές μου αποκλειστικά επιλογές και κινήσεις.

Δεν ξερω βρε Dolphin μου,ισως οι περιπτωσεις μας να ειναι διαφορετικες.Τετοια ατομα εχω και εγω συναντησει,τα απομακρυνα και εγω επισης,αλλα δεν θεωρω οτι ειχαν αυτα μεριδιο στη βουλιμια μου.Εγω με τους γονεις μου κυριως τα ειχα βαλει και οταν λεω αυτα που λεω εκει κυριως αναφερομαι.Εννοειται πως τους αγαπουσα αλλα παντα ειχα εναν θυμο μεσα μου και μια φοβερη αντιδραστικοτητα απεναντι τους.Απο τοτε που το ειδα αλλιως,μου εχει φυγει και ο θυμος και ολα,εχω νιωσει αλλος ανθρωπος και δεν κανω καθολου κοπο να μην κανω βουλιμικα.Ζω κατι πρωτογνωρο,αλλα δουλευω καθημερινα πολυ με τη σκεψη μου σε διαφορα επιπεδα.Μονο εσυ ξερεις τι καταστασεις εχεις περασει και αν η βουλιμια οφειλεται εκει η καπου αλλου.Φαινεσαι να τα εχεις ακομα προσφατα τα γεγονοτα και νωπα.Ισως χρειαζεται χρονος να ηρεμησει κι αλλο το μεσα σου.Μονο εσυ ξερεις τι εχει αναγκη η ψυχη σου καλυτερα απο τον καθενα,γιατι εσυ ξερεις τι συνεβη.Να σε ρωτησω,ειχες νομιζω γραψει πως δε σου εχει διαγνωστει βουλιμια,αλλα μια ατυπη διατροφικη διαταραχη,σορυ αν κανω λαθος.Θελω να πω,επειδη δεν σε ταλαιπωρει παρα παρα πολλα χρονια,μηπως ειναι κατι σχετικα παροδικο,κατι σαν αντιδραση απεναντι σε καποιες ασχημες καταστασεις και αργα η γρηγορα θα επανελθεις στον παλιο καλο εαυτο σου(πραγμα που στο ευχομαι)?

Καλησπέρα Euxi!

Όντως, δεν έχει διαγνωστεί βουλιμία στη δική μου περίπτωση. Μια εμμονή με τη διατροφή μόνο. Για να διαγνωστεί βουλιμία πρέπει για 2-3 μήνες να έχεις τουλάχιστον 3 επεισόδια την εβδομάδα με επακόλουθη καθαρτική μέθοδο, αν θυμάμαι καλά.
Δεν ξέρω αν αυτό που έχω είναι κάτι παροδικό. Προς το παρόν, έχω στηρίξει τις ελπίδες μου στον ψυχίατρο-ψυχολόγο μου.
Αυτά που με οδήγησαν στην κατάσταση που είμαι είναι πρόσφατα. Ξεκίνησαν πριν από 2,5 περίπου χρόνια. Η αφορμή ήταν η δίαιτα που είχα ξεκινήσει για να αρέσω πιο πολύ στον τότε φίλο μου.
Δε μπορώ να πω με σιγουριά αν και κατά πόσο οι γονείς μου ευθύνονται για τη διαταραχή μου. Δε θέλω να τους αδικήσω. Οι δικοί μου ήταν ανέκαθεν υπερπροστατευτικοί απέναντί μου κι είχαν πολλές απαιτήσεις/προσδοκίες από 'μένα. Επίσης, ήταν αρκετά αυστηροί και αν και μοναχοκόρη δε με έχουν κακομάθει. Το αντίθετο θα έλεγα. Εγώ από την πλευρά μου, είμαι αρκετά αγχώδης και τελειομανής. Μερικές φορές πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό.
Όλα τα παραπάνω συμβάλλουν στο να οδηγηθεί κανείς σε μια διατροφική διαταραχή έχοντας βέβαια ως καλύτερη αφορμή τη δίαιτα. Ακόμα και στη δίαιτα μου ήμουνα πολύ αυστηρή και τυπική. Συχνά, έφτανα σε ακρότητες κι αυτό πληρώνω τώρα. Οι δικοί μου με είχαν προειδοποιήσει πολλές φορές αλλά εγώ δεν τους άκουγα. Είμαι και λιγάκι ξεροκέφαλη συν τοις άλλοις...
Θέλει δουλίτσα για να ξεθάψει κανείς τα εσώψυχά του και να διορθώσει τη ζημιά.

Κουράγιο, επιμονή, υπομονή και καλά αποτελέσματα!

Euxi όλα καλά? Πώς τα πας?

Dolphin καλημερα!Εχω να μπω πολυ καιρο γιατι ειχα αδεια και θα εχω και παλι σε λιγες μερες..
Εχουμε μεσα ιουλιου και συνεχιζω να μην εχω κανει κανενα βουλιμικο!Σε 10 μερες κλεινω 2 μηνες αποχης.Εμενα προσωπικα μου φαινεται απιστευτο ολο αυτο.Σαν να μην ειμαι εγω.Ειμαι πολυ χαρουμενη αλλα και πολυ επιφυλακτικη και προσεκτικη καθως περναει ο καιρος.Καταφερα να βγω "καθαρη" μεσα απο διακοπες,ταβερνακια,κερασμ ατα,τραπεζια γαμων και τσιμπιεμαι μηπως το ονειρευομαι.Απο κιλα αν και δε ζυγιζομαι πρεπει να ειμαι μεταξυ 62-63.Νιωθω ανετα,οκ,τα πολυ στενα μου τζιν δε μου κανουν ακομα,αλλα αυτο ειναι το τελευταιο λεω στον εαυτο μου...Θα ερθει με τον καιρο..Ενα πραγμα συνεχιζω να εφαρμοζω με πολυ συγκεντρωση και τα εχω καταφερει μεχρι τωρα:Εχω στον εγκεφαλο μου το φαγητο "γραμμενο".Θελει προσπαθεια για να το πετυχεις με διαρκεια..Εμαθα να "αποθω" κατευθειαν τη σκεψη του φαγητου οταν καταλαβαινω οτι ειναι περιττο.Το εχω διαγραψει απο το μπλοκακι των επιλογων μου.Τρωω μονο για να παιρνω τα απαραιτητα συστατικα που χρειαζεται ο οργανισμος μου.Απο εκει και περα δεν το σκεφτομαι.Αλλα και δεν στερουμαι.Χρειαζεται ακομα δουλιτσα για να μου βγαινει τελειως αυτοματα,αλλα οσο εχω ακομα λιγα κιλα να χασω θελει να το παλευω διπλα.

Εσυ πως τα πας?Ελπιζω να συνεχιζεις ακαθεκτη!

Euxi μπραβο, δεν σε ξερω αλλα εισαι παραδειγμα για εμενα, απορω μονο πως τα καταφερες. Μηπως εισαι πλεον ικανοποιημενη με το σωμα σου; Ή σου συναιβει κατι πολυ ευχαριστο; Με την εμπειρια σου ξερεις εαν καποιος σταματαει τα βουλιμικα επισοδεια οταν αδυνατισει; Είμαι τελειως καθαρη κάποιες ημερες αλλά δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι το φαγητο και τις θερμοιδες.

Ευχι μπράβο και από μένα...Εγώ όλο προσπαθώ κι όλο αποτυγχάνω κι έχω απογοητευτεί πλήρως...όλα αυτά που λες τα έχω ζήσει στο πετσί μου...Θέλω να απαλλαγώ επιτέλους από τα κιλά που μου μαυρίζουν τη ζωή,κάνω προσπάθειες και μετά ξανακυλάω..Αυτή τη στιγμή νιώθω ότι με λυπάμαι και είμαι θυμωμένη μαζί μου....

Γεια σας, ειμαι νεο μελος. Δεν ηξερα οτι υπηρχαν τοσα ατομα με το ιδιο προβλημα. Εγω δεν ξερω αν δεν θελω η δεν θελω να απαλαγω απο αυτο. Μπραβο σε οσους το καταφεραν. Ειμαι συστυχισμενη αλλα τι να γινει;

Εγώ έχω κλείσει πλέον 2 μήνες και αποχής...
Είμαι κι εγώ πολύ ευχαριστημνένη από τον εαυτό μου διότι είμαι στα επιθυμητά κιλα και μου κάνουν όλα μου τα ρούχα. Απλά, δεν έχω καταφέρει ακόμα να μην ασχολούμαι με το τι και πότε θα φάω. Το θέμα του φαγητού με απασχολεί αρκετά. Προσπαθώ να το προγραμματίζω και να μη μένω πολλές ώρες νηστική.
Ζω με ένα συνεχή φόβο που με στοιχειώνει. Είμαι σε συνεχή επιφυλακή. Μόνο Κυριακές μεσημέρι που συνήθως τρώω έξω χαλαρώνω λίγο. Την περασμένη Παρασκευή που βγήκα το βράδυ πήρα milkshake φράουλα και το ευχαριστήθηκα πολύ. Έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου ότι πρέπει να πάρω κάτι να γλυκαθώ. Είχα 2 μήνες να βάλω κάτι γλυκό στο στόμα μου.
Η στέρηση είναι η απαρχή της βουλιμίας οπότε θέλει προσοχή.
Αν το χωνέψω αυτό πιστεύω πως θα γιατρευτώ.

Μπράβο dolphin!!!!!!!!Συγχαρητήρια!!!!!!!!!Α ν επιτρέπεται,πόσα κιλά έχασες?