ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ

Πω πω,αλήθεια λες??Τραγικό...
Προσπάθησε να μη δίνεις σημασία gilie μου,έχεις τον άντρα σου και το μωράκι σου το όμορφο...Πρέπει να σου δίνει πολύ ευτυχία και δύναμη...να σου ζήσει και να είναι πάντα καλα!!!

Σκέψου οτι είχα να δω τη μάνα μου από Χριστούγεννα,είχε έρθει το προηγούμενο σαβ/κο,και με πήγε τόσο πίσω που έκανα 4 υπερφαγικά, τη μία με εμετό και τις άλλες δύο με καθαρτικά...Αυτό το σαβ/κο όμως μέχρι στιγμής έχει πάει καλά,αν και η χθεσινή μέρα ήταν πολύ δύσκολη,και η σημερινή ακόμα πιό δύσκολη,αλλά θα το παλέψω πάρα πολύ...

Είναι οτι δεν έχω και από κάπου αλλού να πιαστώ...δεν υπάρχει ούτε μια ηλιαχτίδα.κανονικά πρέπει να βρω τη δύναμη στον εαυτό μου,όπως πάντα έκανα αλλά είναι πολλά,πως να ξεκολλήσω από τον πάτο...

Χάλια οικογενειακό περιβάλλον,θάνατος πολύ στενού αγαπημένου οικογενειακού προσώπου,έντονη ερωτική απογήτευση (πόσο γελοίο ακούγεται αυτό),πώς να γλιτώσω από την κατάθλιψη...Έχω επικεντρωθεί στα κιλά,και όταν απογοητεύομαι και στενοχωριέμαι με το οτιδήποτε,όταν σκέφτομαι πόσο κενή νιώθω,το ρίχνω στη βουλιμία...Δράμα.

Δεν εξαφανίστηκα σας διαβάζω όποτε μπορω.Εφυγα απο Αθήνα προσωρινά και είμαι σε έναν φιλο το τι δικαιολογίες έχω πει δεν λέγεται.Δεν έχω ιντερνετ εδω κ φοβάμαι (δεν είμαι κ πολύ σχετική) μήπως αποθηκευτεί ο κωδικός και δει πού έχω μπει και τι έχω γράψει τώρα που λείπει..Τέλος πάντων , πίνω συνέχεια.Κ φυσικά τρώω.Δεν κάνω εμετούς , φυσικά βλέπω την αλλάγη στο σώμα μου αλλά λες και έχω πέσει σε καταστολή , λες και βλέπω κάποια ξένη που το κάνει αυτό στον εαυτό της και μετα απο 5 λεπτά το αποβάλλω απτο μυαλό μου.Προσπαθώ να "μιμηθώ" τους άλλους και να θυμηθώ πως ήμουν όταν δεν είχα τέτοιες εμμονές και ήμουν φυσιολογική κ πολύ φοβάμαι οτι όταν γυρίσω θα τρελαθώ τόσο που θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να μην ανοίξει νέος κύκλος εμετών.Αλεξαντρίτα σε σκέφτομαι κυριολεκτικά κάθε μέρα πολλές φορές.Τώρα που διάβασα την όλη σου κατάσταση τρελάθηκα με το ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΟΙΝΗ είναι με την δική μου.Κ τρελαίνομαι ακόμα πιο πολύ με το πόσο κακό μπορεί να μας κάνει η μάνα μας χωρίς καν να το ξέρει.Είναι στιγμές που θάθελα να μην έχω κανέναν συγγενή μόνο γνωστούς , είναι απίστευτη η ζημιά που μου έχουν προκαλέσει άτομα που ισχυρίζονται πως με λατρεύουν..ειρωνεία?Εντάξε� � , μπορεί κ εγώ να είμαι πολύ ηλίθια , αδύναμη, ευαίσθητη κ να μην ξέρω πού να ξεσπάσω τα κενά μου.Κάποια στιγμή που διάβαζα ιστορίες σε αυτό το φόρουμ , είχα διαβάσει την φράση"ή εγώ ή οι άλλοι" κ μου έμεινε έντονα.Γιατί δεν ξέρω για εσένα αλλά σεμένα όταν άρχισα να παρουσιάζω τις πρώτες ανισόρροπες συμπεριφορές(να κλείνομαι μέσα, να έχω νεύρα, να με πληγώνουν τα πάντα κτλ) όχι απλά δεν με "αγκάλιασαν" αλλά αβίαστα και ΠΟΛΥ ΧΙΟΥΜΟΡ με χαρακτήρισαν τρελή , ψυχάκι , βαρεμένη κτλ, η οικογένεια και κάποιοι απο τους υποτιθέμενους "φίλους" μου.Πότε κανείς δεν ρώτησε ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.Το πιο απλό.Γιαυτό σου λεώ , οι οικογενειά σου εννοείται οτι σε λατρεύει , αλλά πολλές φορές η αγάπη δεν αρκει να βοηθήσει , μη σου πω πως χειροτερεύει την κατάσταση, δεν είμαστε καταδικασμένες σε θάνατο , περνάμε μια κατάσταση που δύσκολη και ψυχοφθόρα που περαιτέρω πίεση απλά θα την επιδεινώσει.Δεν ειναι de facto όσα γράφω , άλλωστε δεν σκέφτομαι ακόμα καθαρά , έτσι τα αισθάνομαι εγώ , το σίγουρο είναι πως όλες μας έχουμε εγκλωβιστεί στα συναισθήματα μας και ξεσπάμε στο πιο εύκολο θύμα .Στον εαυτό μας.Μακάρι να ήταν όλοι σε θέση να καταλάβουν την ψυχολογία μας αλλά..ευσεβείς πόθοι, δεν περιμένω τίποτα πια.Κ εγώ σαν κ εσένα ακριβώς Αλεξανδρίτα..πάντα η δυναμική και ανεξάρτητη.Απλά κουράστηκα.Έγραψα πολλά ...συγνώμη αν σας κούρασα νιώθω πως εσείς μπορείτε να καταλάβετε.Θ σας διαβάζω και όταν γυρίσω θα είναι αλλιώς.(Αλεξανδρίτα μην αφήνεις τον οργανισμο σου να πεινάει έιναι ΣΙΓΟΥΡΟ οτι στις 4-5 μέρες θα κάνεις βουλιμικό.Μπορεί να αισθάνεσαι καλά αν γουργουρίζει το στομάχι σου κ δήθεν αδυνατίζεις αλλά είναι μονόδρομος..φάε καρότα , αγγούρια , γιαούρτια , κάτι που δεν θα νιώσεις ενοχές.) Συγνώμη για το τεράστιο μήνυμα.Φιλιά σε όλες..

Καλημέρα!
μην ξεχνάς οτι και εγώ σε σκέφτομαι και περιμένω να επικοινωνήσεις μαζί μου μόλις επιστρέψεις...
Ελπίζω να περνάς καλά εκεί που βρίσκεσαι...
Φιλιά

Αχ δεν θα τον γλιτωσω τον ζουρλομανδυα τελικα

Γλυκά μου κοριτσάκια...πόσο ο ένας βοηθάει τον άλλο τελικά...πόσο με βοήθησαν τα λόγια σου αλεξανδρίτά, ως μαμά πλέον...ναι, πολλά μας λάθη σας επιβαρύνουν, χαρακτηρίζουν , στιγματίζουν, μαρκάρουν για όλη σας τη ζωή...δε θέλω να απενοχοποιήσω κανένα αλλά΄εσύ είπες ότι η μάνα σου δούλευε τρελά και μάλλον κανείς δεν της είπε ότι δεν είναι ΜΟΝΟ αυτό το ζητούμενο...ίσως και αυτή δεν είχε μια κλασική, στοργική μάνα να τη συμβουλεύσει
Με τη μαμά μου δεν είχα ποτέ την καλύτερη σχέση ούτε εγώ αλλά με ταρακουνάει, με συμβουλεύει ακόμη και τώρα...γιατί είναι η κλασική μάνα που μας μεγάλωσε φτωχικά μεν αλλά απόλυτα δοσμένη σε αυτό που κάνει...και τώρα ξενίζεται που τα εγγόνια της δε με έχουν αποκλειστικά, όπως είχαμε εκείνη...και μου το θυμίζει...
Ίσως η μαμά σου δεν είχε κι αυτή κανένα να την ταρακουνήσει..και ξέρεις καλή μου, είναι πολύ εύκολο να χάσεις τη μπάλα...τι κι αν είσαι μαμά;;;

ΕΣΥ όμως που ξέρεις τόσα για τις αιτίες της κατάστασής σου και που είσαι τόοοοσο προχωρημένη στην αυτογνωσία δεν πρέπει να επιτρέψεις να βολοδέρνεσαι μόνη σου ....γιατί, ξέρεις κάτι, και χωρίς αυτή τη διατροφική διαταραχή, νόμίζω, ότι ήθελες μια συμπαράσταση μόνο και μόνο για να αποβάλλεις το θυμό εναντίον της μαμάς σου και να γίνεις μια καλή και ευαίσθητη μανούλα.....όταν έρθει αυτή η ώρα.Φιλιά, κοριτσάκια...

Δεν θα είναι ποτε η τελευταία φορά.ποτε.δεν πρόκειται να συνέλθω είμαι άρρωστη.πραγματικά άρρωστη.δεν πιάνω πια τα κόκκαλα μου και υποφέρω.περπατούσα και έκλαιγα.γύρισα και ξέσπασα.τώρα είμαι ανάμεσα σε ένα βουνό απο περιτυλίγματα και ψίχουλα.δεν ξέρω γιατί ζω πια.κόντεψα να χάσω τη δουλειά μουκ ο χρόνος δεν γυρίζειμπίσω το λάθος είναι ακόμα εδώ.δεν ξέρω καν πώς μπήκα σε αυτό το άρρωστο παιχνίδι, δεν θυμάμαι πια.προσπαθώ να κάνω εμετό κ δεν μπορώ.ηλίθια...πόσο ηλίθια είμαι.πώς θα πάω αυριο στην δουλειά Θεέ μου?πώς τα έκανα πάλι έτσι?δεν νίωθω καν οτι μου αξίζει να πάω σε ειδικό. ουτε καν αυτό.κουράστηκα να με τιμώρω χωρίς να ξέρω το γιατί.δεν ζω πια.

αν διαβασει καποια όσο αντιδεοντολογικο και αν ακούγεται ας μου γραψει εναν τροπο να κανω εμετο νομιζω πως θα μεινω στον τοπο

Quote:

---

Originally posted by POZ
αν διαβασει καποια όσο αντιδεοντολογικο και αν ακούγεται ας μου γραψει εναν τροπο να κανω εμετο νομιζω πως θα μεινω στον τοπο

---

αν κανεις εμετο θα μεινεις στον τοπο.
πεσε κοιμησου. μην μπαινεις στον πειρασμο.

πάντως η συμβουλή μου ειναι, αν θες να τιμωρεις τον εαυτο σου, τουλάχιστον κάντον να κουραζεται με τη γυμναστικη.
τρεξιμο, βαρη, αερόμπικ ό,τι εσυ επιλέξεις. Κάντον να ιδρώνει κάν τον να κουραζεται...

ξερω πως κι αυτο που σου λέω δεν ειναι ό,τι καλυτερο (η υπερβολη ακομα και στη γυμναστικη ειναι κακο) αλλα σιγα σιγα μπορει να σου γινει ευχαριστη συνηθεια (ασε που βοηθαει στον ελεγχο του βάρους περισσοτερο απο τους εμετους)

Καλημέρα είσαι εδώ?
Θυμάσαι ότι έχω το ίδιο πρόβλημα με τους εμετούς και με πιάνει και μένα παράνοια...
Δυστυχώς σε νιώθω... μπορείς να μπεις στο chat?

Καλημέρα..όσο καλή μπορεί να είναι δηλαδή.Device , σωστά τα λες κα εγώ συμφωνω αλλά η πράξη πάντα με διαψεύδει.Πριν τις γιορτές περπατούσα(είναι η μόνη μορφή γυμναστικής που μπορώ να κάνω) πάρα πάρα πολύ , ώρες ολόκληρες και πλέον το έχω στματήσει τελείως , δεν μπορώ άλλο πια , ίσως το έχω συνδέσει με εκείνους τους απάισιους μήνες δεν ξέρω..το λάθος μου είναι πως θέλω να γίνω απο τη μια μέρα στην άλλη φυσιολογική και λειτουργώ επιπόλαια.Εχω ανάγκη να πιστέψω οτι είμαι φυσιολογική.Πριν τα Χριστούγεννα , όλα τα βουλιμικά που είχα ήταν αποτέλεσμα του ότι στερούσα το φαγητό απτον οργανισμό μου και την τρίτη-τέταρτη μέρα ξεσπόυσα με τεράστιες ποσότητες κυρίως γλυκών.Ήταν σαν ναρκωτικό.Τώρα δυό μήνες , τρώω φυσιολογικότατα χωρίς να στερούμαι τίποτα , αρκετές φορές μάλιστα όταν είμαι με παρέα , καταναλώνω τροφές που δεν θα τις ακουμπούσα με τίποτα , πίτσες , ξηρούς καρπούς κτλ σε μεγάλες εννοείται ποσότητες , αλλά πιέζομαι να μην σκεφτώ να τα βγάλω.Κ ενώ δεν πεινάω , δεν θέλω φαί , συνεχίζω τα βουλιμικά και είναι καθαρά επειδή δεν είμαι καλά ψυχολογικά, είναι πολλά τα οποία δεν είναι στο χέρι μου πια να ταλλάξω.Χτες, μπούκωνα με το ζόρι.Δεν ήθελα ούτε φαγητό , ούτε γλυκό, έτρωγα απλά για να με τιμωρήσω για την άθλια ζωή που έχω καταφέρει.Αυτή είναι η αλήθεια και δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά, φαντάζομαι δεν απασχολούν κανέναν ιδιαίτερα.Σήμερα έχει ήλιο και θάθελα τόσο να είμαι χαρούμενη.Αλλά τα μηδένισα όλα ξανά.

έλα Αλεξανδρίτα μου καλημέρα..είμαι στη δουλειά δεν ξέρω επείδη πρέπει να κινούμαι συνέχεια πέρα δώθε αν μπορώ να μπω τώρα.Είσαι καλύτερα εσύ?ηρέμησες καθόλου?(Εμείς θα τα πόυμε κ απο κοντά , αλλά θέλω όταν γίνει αυτό να είμαι λίγο πιο δυνατή , να μπορώ να σου προσφέρω κάτι , να μην είμαι το ΄συναισθηματικό ερείπιο που είμαι τώρα) Δεν ξέρω πως βγήκα απτο σπίτι σήμερα.Εσύ πώς είσαι?

Μην τρελαίνεσαι,δεν έγινε τίποτα ανεπανόρθωτο.
Αυτό σκέψου.Ήταν ένα διάστημα 'κρεπάλης' που ίσως να το χρειαζόσουνα.Το πιό εύκολο πράγμα είναι να χάσεις τα κιλάκια που θέλεις.Το έχεις κάνει και στο παρελθόν και σίγουρα μπορείς να το ξανακάνεις,και πιστεύω οτι σε ένα μήνα το πολύ θα ξανα-αποκτήσεις το σώμα που θέλεις.Ξέρεις πώς?Με σωστή διατροφή και γυμναστική.Είναι δύσκολο να στερείσαι,το ξέρω,και εγώ τον τελευταίο καιρό κάνω πολλά βουλιμικά.Αλλά ΤΕΛΟΣ.Από σήμερα.Έχω παρατηρήσει ότι το να έχω ένα στόχο με βοηθάει στο να μην κάνω βουλιμικά.Και αυτό είναι το πρώτο βήμα.Προσπαθώ να με σκέφτομαι το καλοκαίρι με μαγιό.Πόσο πεζό και ματαιόδοξο είναι Θεέ μου,αλλά κάπου πρέπει να πιαστώ,τί να κάνω????
Πίστεψε σε σένα...Μπορείς να τα καταφέρεις,όλα γίνονται,εκτός από του σπανού τα γένια!

Αυτό ακριβώς είπα κ εγώ σήμερα.ΤΕΛΟΣ.Οσο αντέξω , χωρίς να με στήνω στον τοίχο πια.Απο σήμερα Αλεξανδρίτα ξεχνάμε τα πάντα και γινομαστε άλλοι άνθρωποι , κάνουμε νέα αρχή.Κ εμένα με βοηθάει να έχω στόχο , και επίσης να μην σκέφτομαι το όλο κακό που έχω κάνει στον εαυτό μου γιατί με παίρνει πολύ απο κάτω και είναι φαύλος κύκλος μετα.Καμιά φορά σκέφτομαι τι ωραία που θάταν να πάθαινα αμνησία!Σευχαριστώ για το κουράγιο.Θα είμαστε εδώ , θα τα λέμε , θα στηρίζουμε η μια την άλλη και όλα θα αλλάξουν αργά ή γρήγορα , δεν μπορεί!....

Καλημέρα.
Ροζ πώς πάει η προσπάθεια?Εγώ όχι καλά.Είχε έρθει πάλι η μαμά μου (βγήκε σε σύνταξη και μας επισκέπτεται συχνά δυστυχώς τελευταία) και πάλι χάλια τα έκανα.Τρία υπερφαγικά σε τρεις μέρες,πάλι εμετοί και καθαρτικά...
Θέλω να ρωτήσω κάτι...Χτες τρώω μία μπανάνα στη δουλειά κατά τη 1...πάω σπίτι,τρώω μία ομελέτα(δύο ασπράδια χωρίς κρόκο),ένα γιαούρτι,μία κρέμα, δύο φρυγανιές και ένα ακτινίδιο και ΧΩΡΙΣ να το θέλω, ΧΩΡΙΣ να το προκαλέσω έκανα εμετό.Τόσο πολύ έχει καταστραφεί το στομάχι?Τι θα γίνει τώρα?Δεν θα μπορώ να φάω τίποτα?Και εκτός αυτού,τις τελευταίες φορές που έκανα βουλιμικά,τα βράδια ίδρωνα ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ πολύ... ξυπνούσα το πρωί και είχα μουσκέψει τα παπλώματα(!)...οι πιτζάμες μου έσταζαν...Τόσο πολύ έχω καταστρέψει τον οργανισμό μου?Υπάρχει περίπτωση να γίνω καλά ή είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση?