ΚΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΑΣ

Quote:

---

Originally posted by mtsek85
βαση του σχολιου που έκανες καλη μου BAD, θελω να εκφρασω το φόβο μου, τις σκεψεις και την απογοητευση μου και να ανοιξω ενα νεο θεμα για συζητηση....

Φανταζομαι πως οι πολλοι εχουν κακη ψυχολογια κατα την περιοδο της διαιτας.

Πως αντιμετωπίζετε την ολη αυτη κατασταση?

παρακάτω αναφερω μερικους μου φοβους που με βασανιζουν αυτη την περίοδο....

εχω εναν πολυ ομορφο αντρα διπλα μου, τρωει τα παντα και ειναι μονιμα 65 κιλα (με υψος 1,87), με λυπαται που με βλπει να μη τρωω πολυ και συνεχεια με τσιγκλαει να του κανω συντροφια στην αμαρτια....

καποιες στιγμες καταλαβαινει πως κανει λαθος και με αφηνει στον αγωνα.... καποιες αλλες φορες παλι επιμενει να φαμε μαζι ξανα κ ξανα αλλα τα παραταει οταν με βλεπει πως αρνούμαι....

και σκεφτομαι γεματη θληψη και απογνωση....

θα φτασω το στοχο μου?
θα γινω ξανα 70 κιλα να νιωθω καλα?
αν ναι ποσο θα χαρω αυτο το νεο μου σωμα?
στον αρραβωνα μου σκεφτομουν να ειμαι ωραια, ξεχωριστη, να αδυνατησω (ενα χρονο πριν γινει) για να ειμαι ωραια.... και απο τη στιγμη που μου εκανε την προταση και ορισαμε τον αρραβωνα, ημουν 69 κιλα και στον αρραβωνα εφτασα τα 94..... πραγματικα βλεπω φωτο και με πιανουν τα κλαμματα.. δεν ειμαι αυτη που ηθελα να του δωσω εκεινη την ημερα... και δε θελω να ειμαι ετσι κ τη μερα του γαμου μου.... λεμε να ερθει αυτη η ωρα σε 2 χρονια,,, θα ειμαι σωστη αυτη τη φορα?

απο την αλλη σκεφτομαι πως ο αντρας μου θελει παιδια.... σε 2-3 χρονια θα εχω οπως το βλεπω.... δλδ ολη η προσπαθεια να αδυνατησω θα χαθει και παλι???
και μετα παλι αγωνες?
παλι στερησεις?
παλι θληψη?
παλι αναζητηση?

θελω να πετυχω.... αλλα ωρες ωρες δεν εχω τη δυναμη.... με περνει εντελος απο κατω και δε βλεπω κανενα νοημα....

υπαρχει αραγε?

συγνωμη αν μετεφερα εντονα τη θληψη μου.... πραγματικα θελω να διορθωθει η ολη κατασταση, να αρχισω και παλι να ζω εντονα, να νιωθω χαρουμενη... Η αληθεια ειναι πως μου εχει γινει ψυχωση το θεμα της διαιτας, διατροφης κλπ με αποτελεσμα να νιωθω συνεχως ενοχες οταν τρωω, να ζυγιζομαι συνεχεια και να με παιρνει απο κατω οταν αποτελεσμα δε διχνει κατι μειον....

:(

Quote:

---

Originally posted by BaD
μπα δε σκεφτομαι το νυφικο...αλλα τον εγγαμο βιο. δε θελω ναμαι παχουλη νοικοκυρουλα, μια ζωη ημουν παχουλη! ε φτανει!

---

---

φοβερο...ειμαι χαλια αυτη την περιοδο, ολο προβληματα κ σημαντικα...υγειας...
κ εκανα απογοητευμενη αναζητηση στο φορουμ κ βρηκα αυτο το τοπικ...

Προφανως τοχες ανοιξει γιατι ειχα καλη διαθεση τοτε, κ μαλλον ημουν 20 κιλα πανω τοτε?
Κ τωρα που ειμαι στα κιλα που ηθελα να παω...
κι ομως δε νιωθω παντα ομορφα!

Νομιζουμε οτι μολις φτασουμε το στοχο μας ολα θα ειναι ροζ κ ομορφα...
Οχι τωρα δεν ειμαι καλα,
ομως αυτη τη φορα δεν φταινε τα κιλα.

Πλεον νιωθω ξανα καλα με το σωμα μου. Οχι ομως ολες τις στιγμες!
Γιατι δε το εμπεδωνω ομως?
Γιατι να μη νιωθω καθε στιγμη καλα, παρα μονο οταν κοιταζομαι σε καθρεφτη κ συνειδητοποιω οτι ξεφορτωθηκα τα παλιοκιλα...
Γιατι να μην ειμαι διαρκως χαρουμενη με το αποτελεσμα? τι αλλο πρεπει να κανω πια για να μου ειναι αρκετο?
Εχετε σκεφτει οτι επενδυετε στην μελλοντικη χαρα σας οταν θα χασετε τα κιλα κ οτι τελικα ισως ναμην ειναι ετσι?
Μηπως τα κιλα λοιπον δεν ειναι η αιτια...αλλα ολα ειναι θεμα ψυχολογιας!

Οπως κ ναχει σιγουρα οσο πλησιαζουμε το βαρος που θελουμε μειωνονται τα κρουσματα κακης διαθεσης εξαιτιας του βαρους μας,
μη νομιζετε ομως οτι ειναι πανακεια αυτο!

Εν τελει, αποφασισα, και αυτη τη φορα ειναι τελειωτικο (την περιτρυγυριζα καιρο αυτη την ιδεα), πως για ναμην εχω κακη ψυχολογια εξαιτιας της διαιτας, πολυ απλα δεν ξανακανω διαιτα...

Αφου ηρθα στα κιλα που ημουν θα τρωω ελευθερα κ ο επομενος στοχος ειναι να χασω αλλα 10 κιλα, αυτη τη φορα χωρις προσπαθεια! κ ας παρει οσο θελει...

Ουτε θερμιδες ξαναμετρω ουτε τιποτα, η ζυγαρια ειναι ο κριτης! θα ζυγιζομαι οπως οταν εχασα τα πολλα κιλα διαρκως κ με τρελα!
επιασε μια, γιατι να μη πιασει κ δευτερη!
Θα γραφω κ τι τρωω που μου κανει καλο γιατι βλεπω τι υπερβολη κανω κ επανερχομαι!
αντε να δουμε, με τα κιλα ομως δεν εχω πια χρονο νασχολουμαι...
ο,τι κατσει, οπως παλια, κ ας ελπιζω για τα καλυτερα! τωρα το γνωστικο υποβαθρο το εχω, κ τον δρομο τον εχω ανοιξει, μενει να φτασω στο τελος του μονοπατιου.
θελω ομως ναναι χαρουμενη η διαδρομη κ οχι να κανω πραγματα που με βαραινουν κ ξανακυλω σε κακες συνηθειες...
αρα δεν ξαναπιεζομαι, πιεζομαι σε τοσα αλλα, δε μπορω...

Ηθελα κι εγω να μοιραστω μαζι σας τις σκεψεις μου.Νιωθω τοση ανακουφηση που τουλαχιστον εσεις θα καταλαβετε.Παλεβω με τη ζυγαρια 12 περιπου χρονια.Ολα αυτα τα χρονια ψυχολογικά το θεμα του βαρους μου με εριχνε απιστευτα.Με πηγαινε πισω σε πολλα πραγματα.Το φαγητο το θεωρω απολαυση.Αλλα πολλες φορες πιανω τον εαυτο μου να λεει, οτι δε μου εχει μεινει και καμια αλλη απολαυση απο το φαγητο.Γιατι να στερηθώ κι αυτή.Και ειναι τοσο κριμα να μπαινω σαυτη τη διαδικασία.Ειναι τοση μεγαλη κατάντια τελικα για μενα, και για τα οσα πραγματα μου αξιζουν να λεω πως η μονη μου επιβράβευση και απολαυση, και διεξοδος στη ζωη να ειναι ενα ολοκληρο κεικ, η μια ολοκληρη πιτσα, ή και τα δυο μαζι και χιλια δυο αλλα...Εχω θυμωσει με τον εαυτο μου, εχω παρει αποφασεις, οπως κι αλλες φορες, απλα ελπιζω αυτη τη φορα να κρατησει, θελω πολυ να κρατησει....

αν ηταν απολαυση το φαγητο τοτε θα μας προξενουσε τοσο "πονο" μετα?
δεν θελω να ξαναφησω το φαγητο να γινει εχθρος μου,
εμεις ευθυνομαστε γιαυτο οχι το φαγητο...
θελω να τρωω κ να το απολαμβανω οπως παλια χωρις τυψεις...μηπως η αγνοια ειναι καλυτερη τελικα?

Quote:

---

Originally posted by badgirl11
Εχετε σκεφτει οτι επενδυετε στην μελλοντικη χαρα σας οταν θα χασετε τα κιλα κ οτι τελικα ισως ναμην ειναι ετσι?

---

Ναι πολλές φορές........
Παλιότερα βέβαια, τώρα έβαλα μυαλό...
Πίστευα πως αν αδυνατίσω θα άλλαζε στάση ο άντρας μου απέναντι σε κάποια θέματα......
π.χ. περισσότερες βόλτες, μπάνια, ταξίδια κλπ?.. και ότι γενικότερα θα μου έκανε όλα τα χατίρια....
Πόσο χαζή ήμουν τελικά.....
Ο άντρας μου με αγαπάει το ίδιο όσα κιλά και να είμαι και μου το έχει αποδείξει...
όπως και το ότι δεν αλλάζει χαρακτήρα ...
πράγματα που δεν του αρέσουν δεν θα τα κάνει για κανένα λόγο.......
Κατάλαβα πως ήταν δικό μου λάθος τελικά, το να του ζητάω συνεχώς να κάνει πράγματα που δεν του άρεσε να κάνει συχνά.
Προφανώς εγώ δεν τον ήξερα καλά τότε?.
Αναφέρομαι στα πρώτα 2-3 χρόνια, πριν καν αρραβωνιαστούμε
Συμπέρασμα:
Πρώτα διορθώνουμε τα δικά μας τα στραβά, για τον εαυτό μας και μετά για τα μάτια τον άλλων??
που στην τελική ίσως να μην τους ενοχλούν και ιδιαίτερα.

Quote:

---

Originally posted by MKEH78

Συμπέρασμα:
Πρώτα διορθώνουμε τα δικά μας τα στραβά, για τον εαυτό μας και μετά για τα μάτια τον άλλων??
που στην τελική ίσως να μην τους ενοχλούν και ιδιαίτερα.

---

δε θα μπορουσα να συμφωνω περισσοτερο...

κ οχι μονο δεν ενοχλουν αυτα τους ανδρες αλλα...
με τη μανια που διακατεχει τις γυναικες να συγκεντρωνουν την προσοχη στα αδυναμα σημεια τους
("αχχχχχχ εχω κυτταριτιδα, αχ δες πως παχυνα, αχ τρωω πολυ, αχ ειναι χαλια τα μαλλια μου κτλ κτλ)
τελικα καταληγουν οι αμοιροι οι ανδρες να βλεπουν οσα δεν ειχαν δει κ δε τους ενοιαζε κ να δουν!

Ισως να ξερει οτι δεν εχω κ γαματα μπουτια,
ισως πολλες φορες ναναρωτηθηκε γιατι,
ισως καν να μην ασχοληθηκε ποτε με το θεμα,
σιγουρα ομως αφου κ του ειπα 300 φορες "δες την κυτταριτιδα μου μπλιαχ μπλιαχ" θα τα προσεξε!

Ισως οταν αγαπας δε θες να βλεπεις ή οντως δε βλεπεις,
ισως γιαυτο να λενε τις "φιλες" φιδια γιατι δεν αγαπουν παρα μονο βλεπουν...

Αχ?? πόσο, μα πόσο δίκιο έχεις, έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα??

Quote:

---

Originally posted by MKEH78
Αχ?? πόσο, μα πόσο δίκιο έχεις, έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα??

---

:)

παμε δυναμικα!!!!!

παιδια παραδοξως χθες κ σημερα νιωθω πολυ καλα,
ειναι επειδη δε κανω διαιτα ή επειδη νομιζω οτι δε κανω διαιτα? τελικα τρωω πιο λιγο απο πριν...
μηπως εχει δικιο ο τυπος που λεει μη κανετε διαιτα κ θαδυνατισετε τελικα!
δειτε στο τοπικ "μπορω να σας κανω αδυνατους" να μου πειτε τη γνωμη σας.